MET SNELTREINVAART DOOR DE DAGEN

A.D. dinsdag 21 augustus 2012xml:namespace prefix = o ns = "urn:schemas-microsoft-com:office:office" />

De Heer Jaak Peeters mag hier geen onbekende zijn op deze blog. De man is, als partij-ideoloog van de Averechtsen, zegt en schrijft hij, een gedreven Vlaams Nationalist, maar dan van een ander merk dan Johan Sanctorum. Nadat hij en zijn partij, samen met de andere beleidpartijen, de Vlaams Blokkers al die jaren als gesprekspartners geweigerd hebben, zoals men doet men schurftige honden, verwijt hij hen nu niets te hebben verwezenlijkt. Eerlijk is anders!

Wat wèl eerlijk is, is de NV Averechts te vergelijken met een versleten oud Brabants trekpaard : het krijgt zijn haver op tjd en stond, en sjokt voort over straat, met de dokkerende staatskar achter zich aan. Zonder de zweep van de Blokkers was het al lang stilgevallen in de alledaagse sleur van de volgende tweehonderd jaar belgische onderdanigheid. .

Het Vlaams Belang is de partij die kan gelden als de teugel voor dat door en door versleten paard, die zonder het knallen van de zweep, al lang al stappend in slaap zou gevallen zijn

In Res publica van 12 augustus publiceert de Vlaams Belang-ideoloog Johan Sanctorum een opmerkelijk stuk. Zijn grondidee is dat het sinds de gebeurtenissen aan het IJzerfront duidelijk is dat Vlaanderen in België niets te zoeken heeft en dat, bijgevolg, alleen een volgehouden, maagdelijk antibelgicisme de geestesgesteldheid op kan brengen, die nodig is om naar een onafhankelijke Vlaamse republiek over te stappen.

Alleen zijn eigen partij beantwoordt volgens hem aan dit criterium. N-VA bezondigt zich aan participationisme en wordt daardoor onvermijdelijk besmet door de belgische virus, dat gericht is op het behoud van het bestaande. Volgens Sanctorum leidt de ombouw van N-VA tot een systeempartij onvermijdelijk tot het afstoten van de radicalere elementen. Dat is een fataal schisma, waaraan volgens Sanctorum zelfs de VVB niet ontsnapt.

Sanctorum raakt hier aan de kern van het strategische vraagstuk waar elke Vlaamsnationale partij mee worstelt.

Toch gaat Sanctorum nogal kort door de bocht. Beweren dat men het in de VVB ook al niet meer weet, is toch wel lichtjes overdreven. Beweren dat N-VA alleen maar de uitwassen van het belgische systeem aanklaagt, en niet het systeem zelf, is de werkelijkheid bewust verdoezelen. Is Sanctorum de rij camions met nepgeld naar Wallonië dan al vergeten? Is dezelfde schrijver vergeten dat N-VA ongemeen harde oppositie heeft gevoerd tegen het BHV-akkoord overigens in eenklank met de VVB? Leest Sanctorum systematisch over de zin dat N-VA voor een onafhankelijk Vlaanderen in een democratisch Europa kiest heen? Beseft de heer Sanctorum dat elke N-VA kandidaat bij de komende gemeenteraadsverkiezingen onderschrijft dat de partij waarvoor hij kandideert zich laat leiden door de beginselen van het Vlaamse nationalisme?

Sanctorum moet vanzelfsprekend zijn broodheer te vriend te houden. En ongetwijfeld doet hij er goed mee te wijzen op de gevaren die het partijpolitieke vlaamsnationalisme bedreigen. Misschien gebeurt dat laatste zelfs onvoldoende.

Maar er is toch iets aan de hand met die vlaamsnationale maagdelijkheid die hij aan zijn partij toeschrijft. Die partij is nu al aan haar 32e verjaardag toe. Wat heeft die partij in al die jaren gerealiseerd? Werd door haar optreden de onafhankelijkheid van Vlaanderen dichterbij gebracht? Laten we eerlijk zijn: het omgekeerde kan gemakkelijk geargumenteerd worden. Immers: het optreden van het Vlaams Blok/Belang heeft ertoe geleid dat bij een groot aantal mensen in binnen- en buitenland het Vlaamsnationalisme met racisme werd geassocieerd. Laat deze associatie dan verkeerd zijn dat is ze -: het bestaan van deze associatie is funest. Onafhankelijk worden doe je namelijk niet door in een parlement een stoere verklaring te doen aannemen: het buitenland moet je als nieuwe staat aanvaarden. Maar als je vooraf diezelfde verklaring hebt laten besmetten met ideeën die in dat buitenland ongewenst zijn, verkleint men de kans dat men jou als nieuwe staat zal aanvaarden.

Deze kritiek op de politiek die het Vlaams Blok heeft gevoerd is fundamenteel, want maakt die partij ongeschikt als partijpolitiek vehikel van het Vlaamse nationalisme.

Ja hoor: N-VA grijpt naar de macht. Ze doet dat in de Vlaamse regering. Zonder N-VA was het met de verengelsing van het hoger onderwijs veel erger gesteld geweest. En Bourgeois is uitdrukkelijk bezig met het besturen van Vlaanderen. Het gebeurt à la stoemelinx en wie van grote gebeurtenissen droomt kijkt er sowieso overheen. Maar wat Bourgeois doet is machtsuitoefening - Vlaanderen moet bestuurd worden! En het wordt tijd dat de vlaamsnationalen de macht in hun eigen land in handen nemen.

Of dat meteen ook moet betekenen dat N-VA verwatert en een Belgische systeempartij wordt: dat is te sterk. Dat kàn zeker. Het gevaar bestaat en het is noodzakelijk om telkens weer op dat gevaar te wijzen en dat gebeurt ook. En misschien is de top van N-VA nog steeds niet voldoende doordrongen van de noodzaak om aan dit punt massief aandacht te schenken. Maar er staat zeker niet per sé een gelijkheidsteken tussen Vlaanderen besturen en Belgische systeempartij spelen.

Het risico moet worden genomen . 32 jaar zuiverheidspolitiek hebben niets opgeleverd misschien wel integendeel, zeker in sommige opzichten. Mag het dan verwonderen dat een nieuwe generatie jonge Vlamingen het over een andere boeg wil gooien? Kan men het hen kwalijk nemen dat zij het wachten beu zijn en inderdaad het zelfbestuur in de feiten willen realiseren?

De waarheid is dat sommigen zich zodanig door de droom van het onafhankelijke Vlaanderen laten biologeren, dat zij het zicht op het hele plaatje verliezen. Ze pinnen zich vast aan de zuiverheid van de zuiverheden, maar laten zich daardoor de geschiedenis induwen. Als we moeten constateren dat die Vlaamse staat thans nog niet haalbaar is, moeten we ons dan maar aan de kant zetten, weliswaar met het schone gelijk met ons? Want het is heel goed argumenteerbaar dat als de vlaamsnationalen de macht in de Vlaamse deelstaat in handen hebben, de evolutie naar de onafhankelijkheid wél kan ingezet worden - een evolutie die overigens wel eens sneller zou kunnen verlopen dan Laeken lief is. Als het immers waar is dat Vlaanderen en Wallonië cultureel verschillen, zal dat al snel in de bestuursdaden tot uiting komen. De scheiding zal zich dan in de feiten voltrekken.

Het is eveneens waarheid dat de macht in de staat België tot op het niveau van de gemeente verweven is met de positie van de traditionele partijen denk maar aan de gemeentelijke Dexia-holding, de ware reden trouwens waarom Beke vorig jaar plots wél zonder N-VA wilde regeren en met die van vakbonden en gezondheidsorganisaties. Noem het dan de weg van binnenuit: het breken van de machtsposities van de traditionelen.

Wat daarna verschijnt valt natuurlijk niet helemaal te voorspellen. Het kàn allemaal verkeerd aflopen, maar er is ook een grote kans dat de kaarten voor de Vlaamsgezinden een heel stuk beter zullen liggen. Een ding is zeker: kansen komen zeker niet vanzelf!

Als dan de uitgangspositie beter is dan vandaag, breekt vroeg of laat het ogenblik aan dat Vlaanderen de volheid van de staatsmacht kan overnemen.

Alles samengeteld en gedeeld door twee : mooi hé : de volheid van de staatsmacht. Heel zeker weten : zon blinkend hebbedingetje vragen we volgend jaar aan Sinterklaas! We zetten onze schoentjes, en tegen we opstaan is de klus geklaard. Indien niet nu, dan volgend jaar, misschen.

De man zegt het zelf : het is lijk de horeca-uitbater met succes : die weet dat hij dat iedere dag moet verdienen. Maar allez, t is al goed. Geert Burger werkt er aan : op regelmatige tijdstippen opent die weer een of ander nieuwe moskee. Die is tenminste mee met zijn tijd, want hij heeft al lang gesnopen waarom de kleurpartijen zo nieuw-loopte zijn

Zelfbestuur in de feiten : bedoeld is waarschijnlijk de Vlaamse Parochie-raad van Meneerke Peeters. De werkelijkheid is alleen een supplementaire bende vet-vingeraars die trouw aan het Brussels lijntje lopen en die denken dat zoiets gelijk staat met een land besturen. Ze doen dat, die Vlaams zelfstandigheid uitdragen, even onverwijld als de Tsjeven dat al, 60 jaar lang deden

Pssst. Zelden of nooit een Vlaams politieker gehad, die we met het meeste gemak van de wereld kunnen thuis brengen in de textiel-wereld. De man (Bart DeWever) heeft zijn naam niet gestolen : een wever werkt altijd voor anderen, want zijn werkstuk moet hij afleveren, want het is gemaakt naar de instructies van de opdrachtgevers Bedrevenheid, stielkennis, kunstzin : alles is slechts loonwerk want het weefstuk moet afgegeven worden. Enne o Ja! De textiel is zo goed als uitgestorven en de wevers van weleer zijn moeten herschoold worden

Jaak Peters schrijft niet onverdienstelijk en kan zelfs tot op zekere hoogte gesmaakt worden. Maar de man is gevaarlijk, omdat hij de indruk geeft de koers van de Niveanen mee te kunnen bepalen. Alleen ziet hij niet in, dat hij maar een onderdeel is van het weefgetouw, waarop DeWever zijn stuk eigenhandig wil afwerken. Het getouw weeft maar, wat in de jackard-koppen met de desseins opgeslgen ligt, en die jacards hangen hoog in de nok van het gebouw. De afbeelding hierboven mag dit duidelijk manen.