MET SNELTREINVAART DOOR DE DAGEN

A.D. zaterdag 4 augustus 2012xml:namespace prefix = o ns = "urn:schemas-microsoft-com:office:office" />

Ik doe hierboven de waarheid een beetje geweld aan, want het spreekwoord is eigenlijk, zoals U weet, wie was er het eerst, de kip of het ei? Maar het antwoord is in beide gevallen hetzelfde : heeft Wallonië geleerd van Griekenland, of omgekeerd. Vooral dat overtal aan ambtenaren, die er toch nooit zijn als je ze nodig hebt, is typisch. Een zekere Marc Dutroux, die dagelijks diverse stielen beoefende, trok invalidengeld. Ziet U, één op 1000 komt dan uit, maar ze vervbergen zich als naalden in een hoiberg. Autoverzekering betaald? Rijtaks betaald? Mag toch geen probleem zijn, want het wordt niet gecontroleerd. Wallonië is niet de zieke man van België, het is de Frankenstein op de been gehouden door criminele politici.

Als de ontevredenheid onder het volk groeit biedt je hen gewoon spanning en sensatie aan. Het wordt immers toch betaald met de miljarden van de EU.

Na twee reddingspakketten à 240 miljard krijgt Griekenland van de ECB opnieuw 4 miljard om een ommiddellijk bankroet te voorkomen (2). Terwijl in ons eigen land miljarden moet worden bezuinigd weten de Grieken van gekkigheid niet wat ze met ons geld moeten doen. Een levensvatbare economie heeft het land nooit gehad, dus behalve krankzinnig hoge salarissen en -pensioenen verstrekken aan tienduizenden ambtenaren die vrijwel nooit op hun werk verschijnen heeft men nu het plan opgevat om bij Piraeus een nieuw Formule-1 circuit aan te leggen. Altijd fijn te horen dat uw belastinggeld, dat Den Haag met bakken naar het zuiden stort, zo goed besteed wordt.

Alles samengeteld en gedeeld door twee : in het opsouperen van gekregen geld, zijn de Grieken, me dunkt, toch geen koplopers. Stel 13 miljaard transfers van Vlaanderen naar Wallonië, gedurende 40 jaar en ze zijn op de meet geklopt. Ja, ik geef toe : mijn cijfermateriaal ligt aan de hoge kant, maar denkt U dat de geldstromen zo maar open en bloot liggen? Onder het gras zitten veel meer addertjes dan wij ooit zullen weten.

Neem nude autosport. Francorchamps. Kost jaarlijks handenvol miljoenen Euros. En Broer Happart, gevraagd zijnde waarom in s hemelsnaam hij dat achie-sclecht contract met Ecclsiastone toch had getekend, aan het antwoorden ; t was in t Engels, ik verstond dat niet want ik kan geen Engels.

Zelfs de titel bij XanderNews gaat op voor Waalonië, het land van de SS-Hauptsturmbannführer Léon Degrelle: Ein Volk, Ein Reich, Ein Duce, de Elio.

Ook industrie is er niet (meer). Men leeft er in hoofdzaak van de toerist en is zelfs bereid, met het oog op de omzet, een mondje Vloms te leren.

Er is echter één fundamenteel groot verschil, en dat is de cultuur. Griekenland ligt, nog meer dan Rome, aan de basis van onze Westerse beschaving. En Wallonië niet. Meer kan ik daarover niet zeggen, want we zleven per slot van rekening als Belgen gelijk, in hetzelfde land. En wie zijn neus schendt, schendt zijn aangezicht.

Wat Jde Geschiedschrijver rond Clovis juist bedoeld heeft met Buig nu het hoofd, fiere Sicamber, mag Joost weten. Clovis, die van de God van Clothildis, indien Ge me de overwinning schenkt, zal ik mij bekeren, was de Koning der Franken. Hij was gehuwd met Clothildis, afkomstig van wat heden ten dage Het Münchenhof is, in de arm van de Leie tussen Ooigem en Desselgem (Tressalingha) in West Vlaanderen. Gelieve niet te schieten op de pianist, ik herhaal hier maar wat de Heemkundige Kring aldaar luidkeels verkondigt. Welk verband er bestaat tussen de stapstenen in de rivierbedding, is nooit bewezen. Maar toen in de Meidagen van 40 de sluizen van Kortrijk tot in Gent waren open gezet voor het oorlogsgeweld, was alle water uit de Leie verdwenen, op een paar plassen na. En toen vond men die stapstenen, om droogvoets van de ene oever naar de andere te kunnen stappen.

Iets wat de Felgrauen toen ook probeerden, maar slecht bekwam het hen : aan de overkant, in Ooigem bos, lag het 1^ste Linieregiment Ardense Jagers te voet en die schoten er niet naast. Ik kan dat weten want heb daar jarenlang gewoond. De namen van de gesneuvelden staan er, in steen gebeiteld, al jarenlang te vergaan.