MET SNELTREINVAART DOOR DE DAGEN

A.D. 3 augustus 2012xml:namespace prefix = o ns = "urn:schemas-microsoft-com:office:office" />

Een boek geschreven over armoede door iemand die schatrijk is, is raar. Maar niet voor De Morgen, op voorwaarde dat de schrijver dezelfde theorieën verkoopt als de Euro Bobos. Ook raar hé! Nog raarder is, dat om uit de crisis te geraken, die veroorzaakt is door boven zijn stand te leven, als remedie wordt aangeraden een tandje bij te steken in het uitgeven van geleend geld. Dat is iets als kanker willen genezen door het opsnuiven van de geur van Asperientjes.

Niemand hoeft zo maar mijn mening te delen : gelieve alleen na te denken over de 3 zinnen als rechtopstaande lepels in vetjes gezet in de hoernalistieke brokkenpap die U hieronder wordt opgediend,.

Boeken met een mening: In deze rubriek staan boeken centraal die stof voor discussie leveren. Vandaag: Weg met het marktfundamentalisme! Niet speculeren met spaargeld! Euro-obligaties nu! Deze kreten komen niet van een extreem-linkse denktank, maar van beursgoeroe George Soros.

De financiële markten stimuleerden consumenten tot lenen door steeds royalere voorwaarden in te voeren. George Soros was lange tijd het monstre sacré van het westerse casinokapitalisme. In 1992 dwong hij met zijn investeringsmaatschappij de Britten om het pond te devalueren, iets wat hem 1 miljard dollar winst opleverde. In totaal vergaarde hij meer dan 20 miljard met speculatieve beleggingen. Veel van dat geld besteedt hij nu aan 'goede doelen', vooral de democratisering van Afrika, Oost-Europa en de ex-Sovjetunie, maar ook de legalisering van softdrugs.

Soros is typisch een stroper die boswachter werd. In De weg uit de financiële crisis, een verzameling essays en opiniestukken die hij schreef tussen 2008 en 2012, toont hij aan dat zeepbellen eigen zijn aan het marktsysteem. Dat systeem wordt dus niet door een 'onzichtbare hand' in evenwicht gehouden. Volgens hem is de crisis die we nu meemaken het resultaat van een superzeepbel die al sinds 1980 aan het groeien is en die telkens door overheidsingrepen werd getemperd. Omdat de oorzaken van de 'bubble' niet werden weggenomen, stuikte het systeem in 2008 in elkaar toen de Amerikaanse regering weigerde Lehman Brothers te redden.

De kern van Soros' betoog is glashelder: een crisis ontstaat wanneer er te veel geld wordt uitgegeven dat er niet is. "Door de globalisering kon de VS het spaargeld van de rest van de wereld opslorpen en meer consumeren dan het produceerde. (...) De financiële markten stimuleerden consumenten tot lenen door steeds subtielere instrumenten en steeds royalere voorwaarden in te voeren. De autoriteiten moedigden het proces aan door telkens op te treden wanneer het mondiale systeem gevaar liep."

De bankencrisis werd bezworen door de regeringen. Die pompten geld in het systeem zodat het overeind bleef. Dat was volgens Soros ook nodig. In Europa liep de reddingsoperatie echter grondig mis. Omdat bij de invoering van de euro belangrijke fouten werden gemaakt (Europa heeft immers geen schatkist en kan aan financiers niet beloven dat het belastingen zal heffen om - indien nodig - zijn schulden terug te betalen), kwam de euro onder druk te staan. De weigering van Duitsland om een Europese oplossing toe te laten voor de bankencrisis (en nu voor de eurocrisis) maakt Soros erg boos. In dit boek hamert hij er voortdurend op dat Duitsland moet beseffen dat een exit uit de euro het land in chaos zou storten.

De voorstellen die hij doet sluiten nauw aan bij die van Paul De Grauwe, Frank Vandenbroucke, Wilfried Martens, Guy Verhofstadt of Herman Van Rompuy.Er moeten euro-obligaties komen (in afwachting moet de Europese Centrale Bank schuldpapier van Griekenland, Spanje, Italië en Portugal opkopen zodat die minder intresten moeten betalen en hun begrotingen op orde kunnen krijgen). De wurgende besparingsplannen die nu worden opgelegd aan de zuidelijke lidstaten moeten worden versoepeld (ze leiden immers alleen maar tot nog meer schulden) en de Europese Unie moet meer macht krijgen om het begrotingsbeleid van de lidstaten te sturen. Tenslotte moet er - zoals in de VS tijdens de New Deal - fors geïnvesteerd worden in infrastructuur en onderwijs. Die investeringen doen de overheidsschulden tijdelijk toenemen, maar ze creëren groei. En zonder groei krijgen de overheden hun begrotingen nooit op orde.

Daarnaast zijn er hervormingen van de banksector nodig. De toezichthouders moeten ook toezicht houden op eventuele zeepbellen en tijdig bewarende maatregelen nemen, er moet voldoende controle zijn op de kredieten die worden verschaft én banken mogen niet langer speculeren met spaargeld.

Dit boek is eigenlijk maar een voorstudie van een groter werk waaraan Soros zegt te werken. De verschillende essays en opiniestukken zijn soms wat gedateerd en bevatten vaak iets te veel herhalingen, maar toch is de kritiek op het huidige economische systeem verhelderend; vooral omdat hij komt van iemand die midden in het systeem staat.

De sleutel ligt bij Duitsland, zo herhaalde Soros vorige maand nog in Der Spiegel. "De Duitsers moeten goed beseffen dat ze tot nog toe aan de hele crisis zo goed als niets hebben verloren. Alle zogenaamde transfers zijn gewoon leningen", zei hij toen. "Duitsers vergeten graag dat de euro het resultaat is van een deal tussen Duitsland en Frankrijk, en dat geen enkel ander land er zo van heeft geprofiteerd als precies Duitsland. Zowel op economisch als op politiek vlak. Duitsland heeft dus mee schuld aan de huidige crisis. Duitsland is er ook verantwoordelijk voor."

George Soros, De weg uit de financiële crisis, Business Contact, 176 p., 29,95 euro .

fors geïnvesteerd worden in infrastructuur en onderwijs. Die investeringen doen de overheidsschulden tijdelijk toenemen, maar ze creëren groei. En zonder groei krijgen de overheden hun begrotingen nooit op orde.

De fors geïnvesteerd worden in infrastructuur en onderwijs. Die investeringen doen de overheidsschulden tijdelijk toenemen, maar ze creëren groei. En zonder groei krijgen de overheden hun begrotingen nooit op orde.

De schrijver eindigt waar hij feitelijk had moeten beginnen. Allez, k zal het dan maar in zijn plaats doen. Aldus : en eenmaal die begroting op orde, moeten zij dan in de eerste plaats tot in alle eeuwen der eeuwen de tering naar de nering zetten. Zonder te willen het OCMW van de hele wereld te zijn.

De Duitsers moeten goed beseffen dat ze tot nog toe aan de hele crisis zo goed als niets hebben verloren.

Is door de schrijver vergeten toe te voegen : , daar waar andere landen, en wel meer specifiek de Zuiderse landen, naar goede socialistische traditie, gehoopt hebben dat anderen wel de kooltjes uit het vuur zouden gehaald hebben.

Vergeten wij niet, dat wij, Vlamingen, ook bij de goede Noordelijke volkeren gerekend worden!

Hier anticipeert de schrijver op de roep die straks via Hollande en Di Rupetto over gans Europa zal weerklinken : het is (weer) de schuld van het (één-gemaakte) Duitsland : zij werken teveel, te lang en te hard en wijl, wij willen dat niet. Als zij als de mieren uit het fabeltje de zomer willen doorbrengen met hard werken, moeten zij dat weten, maar wij Latijnen, willen leven als krekels die van festival naar festival leven. Wij willen zingen en van het leven profiteren want we leven maar één kzze. En, als de winter komt, moeten zij, de Germaanse mieren ons dan van proviand voorzien en van iets v voor tussen de boterham, om de winter door te komen, Maginot Linie of niet. Net als in 45 gaan we er op en er over! Het is niet om te boffen, maar we zullen ze krijgen, de Moffen!

Curieus dat Paul De Grauwe, Frank Vandenbroucke, Wilfried Martens, Guy Verhofstadt of Herman Van Rompuy zo nadrukkelijk in beeld komen! Het zijn juist de kampioenen in de opgelopen staatsschuld : de CVP en Paars. Ik had liever een bloemlezing gezien van wat een tiental huisvrouwen zoal te vertellen hebben over hun huishoudboekje. En over wat ze van hun moeder geleerd hebben, die het op haar beurt van haar moeder heeft geleerd en zo terug gaat tot Adam en Eva.

In boerenmiddens waar geboren worden en sterven deel uitmaken van het leven van elke dag, luidt het gezegde : Zaaien naar de zak. Voor asfalt-boys is dat gezegde te vertalen als zorgen dat het ganse stuk land gelijkmatig bezaaid wordt met de inhoud van de zak zaaigraan (en geen gram meer)? Nu ik die zin herlees Zaaien naar de zak denk ik dat een simpele boer van te lande, beter werk zou afleveren dan onze Minister van Financiën.

Ach God! Waar ook! Het is niet De Minister van Financiën, maar De Minister van Met Zonder Financiën. Net als Kijk, Mama, kindje kan! Met zonder handen.

Lap! Een crisis ontstaat als geld wordt uitgegeven dat er niet is : ik dacht : Lap! daar gaat Marx bij De Morgen. Die gaat linea recta bij het Groot Huisvuil, misschien zelfs bij het Klein Giftig Afval. Tot Perfesser De Grauwe erbij kwam, en toen wist ik het wel. Oude wijn in nieuw ezelsvel