MET SNELTREINVAART DOOR DE DAGEN

A.D. woensdag 25 juli 2012xml:namespace prefix = o ns = "urn:schemas-microsoft-com:office:office" />

De Grote Geesten die onze landen als volleerde beroepstruckers besturen kennen niets van mechaniek, ze kunnen geen kaart lezen, ze hebben zelfs geen rijbewijs want ze kunnen niet eens met een trotinet rijden. Wat ze wel gekund hebben is al onze landen te vergiftigen met ontelbare scharen gelukzoekers uit alle windrichtingen, die o.a. als dank voor de gastvrijheid het terrorisme VAN HUN Heilige Boeken hebben meegebracht als middel om onze rijkdom in te palmen.

Nu iedereen stilaan begint de nefaste resultaten te zien, kan de paniek beginnen toeslaan. Want, buiten de afgrond, welke zijn de mogelijkheden? Naast armoede en hongersnood, dreigt nu in het Midden Oosten Wereldoorlog N°III te ontbranden, terwijl de Machtigen der Aarde een voor een op hun tandvlees zitten.

Maar buiten die paar kleinigheidjes : tout va tres bien, Madmaz La Marquise..

De zogenaamd sterke eurolanden doen het lang niet zo goed als hun politici willen geloven, verwittigt Bart Van Craeynest, hoofdeconoom van vermogens- beheerder Petercam. .

De puur rationele keuze voor de eurozone ligt nog altijd in een veel hechtere unie Terwijl de brand op de Griekse en Spaanse financiële markten wild uitslaat, kwam het ratingagentschap Moody's nog eens origineel uit de hoek. De kredietbeoordelaar kondigde aan dat het de vooruitzichten voor 'sterke' eurolanden als Duitsland, Nederland en Luxemburg verlaagt van stabiel naar negatief. Daarmee wordt de kwaliteit van bijna alle eurolanden met een topkredietscore in vraag gesteld. Enkel Finland ontspringt de dans voorlopig nog.

Op zich is die aankondiging zo goed als irrelevant. De betrokken landen behouden voorlopig hun topscore, en zelfs een verlaging hoeft niet meteen iets uit te maken. De ratingagentschappen hebben door grove inschattingsfouten de voorbije jaren sowieso veel van hun geloofwaardigheid verloren.

Niettemin waren de politici van de betrokken landen er snel bij om de analyse van Moody's te weerleggen. Toch heeft die laatste het deze keer wel bij het rechte eind, en zouden de Europese politici er goed aan doen om de waarschuwing niet zomaar naast zich neer te leggen.

De sterke landen in de eurozone staan er inderdaad een pak beter voor dan landen als Griekenland en Spanje. Maar dat is niet zo'n overtuigende prestatie. Op zich zijn die eurolanden lang niet zo sterk als hun politici graag zouden willen geloven. Zowat alle eurolanden kijken vandaag aan tegen een niet onbelangrijke schuldenlast - zo bedraagt de Duitse overheidsschuld 81,6 procent van het BBP - verontrustend lage groeivooruitzichten voor de komende jaren en de nog altijd onderschatte uitdaging van de vergrijzing van de bevolking. Daarbovenop zitten alle eurolanden samen in hetzelfde lekkende bootje.

Voor de eurozone blijven er uiteindelijk maar twee opties over: ofwel wordt de regio tot een echte unie gesmeed, ofwel valt de muntunie grotendeels uit elkaar. De eerste optie kan enkel lukken als de sterke landen bereid zijn tot quasi onbeperkte steun aan de zwakkere landen.

Dat zou trouwens maar een eerste stap zijn naar een echte oplossing, maar zonder die stap schieten andere ingrepen sowieso tekort. Landen als Griekenland, Spanje en Portugal geraken op eigen kracht niet meer uit de huidige malaise en hebben enkel een toekomst binnen de euro met vergaande steun vanuit de rest van Europa, onder de vorm van directe bankensteun, schuldkwijtschelding en quasi structurele transfers. Elk economisch geloofwaardig reddingsplan voor de euro impliceert een zware factuur voor de sterke landen.

Als de sterke landen die factuur niet op zich willen nemen, dan kan de euro in zijn huidige vorm niet overleven. Griekenland zal dan als eerste uit de eurozone stappen. Het voorbije weekend lieten al heel wat Duitse autoriteiten weten dat dat voor de rest van de eurozone geen probleem meer zou zijn.

Dat zou echter kunnen tegenvallen. De besmetting naar andere zwakke landen wordt in dat geval namelijk zo goed als onmogelijk tegen te houden. Eens een euro-uitstap een reële mogelijkheid wordt, kunnen alle spaarders en bedrijven in de zwakkere landen best zo snel mogelijk al hun geld uit die landen halen om het risico op een omzetting in een nieuwe, zwakkere munt te vermijden. Die dynamiek zou die landen in een soort domino-effect naar de euro-uitgang duwen. Ook voor de sterke landen zouden de verliezen en de negatieve economische effecten dan snel oplopen. De enige manier om die nefaste dynamiek te doorbreken, is alsnog teruggrijpen naar de structurele oplossing met de onvermijdelijke factuur.

Of Duitsland, Nederland en anderen het nu willen of niet, de afhandeling van de eurocrisis zal hen uiteindelijk heel wat kosten. Met de aankondiging deed Moody's dan ook weinig meer dan de eerste stap zetten naar een op termijn heel erg waarschijnlijke verlaging van de kredietscore van de sterke eurolanden.

De puur rationele keuze voor de eurozone ligt nog altijd in een veel hechtere unie. De factuur daarvan zal allicht heel wat lager uitvallen dan die van het alternatief. Bovendien zijn de middelen om die factuur te dragen beschikbaar. De eurozone blijft één van de rijkste economische regio's ter wereld en kan relatief makkelijk de kosten van de structurele oplossing dragen. Het breekpunt blijft evenwel politiek.

Binnen de eurozone is de politieke bereidheid er niet om de nodige stappen naar een echte unie te zetten. De toekomst van de euro ziet er vandaag dan ook heel erg somber uit. Zonder duidelijke politieke koerswijziging zowel in de sterke als in de zwakke landen kan de euro in de huidige vorm niet overleven. En het uiteenvallen van de euro wordt voor iedereen een groot probleem, ook voor de 'sterke' landen.

Alles samengeteld en gedeeld door twee : diep in ons harteputje geloven we nog allemaal aan voortekenen en andere geheimzinnigheden uit het verleden. Ons rationeel verstand verzet zich, maar de natuur is sterker dan onze wil. Heeft U gelet op de naam van de schrijver van dit (veel te) lang artikel in De Morgen? Van Craeynest!

Zo heette vroeger toch de hoge uitkijkpost op de driemasters die de wereldzeeën bevoeren! De uitkijk op het kraaien-nest, dikwijls een lege waterton, op de hoogste top van de hoogste hoofdmast, die daar geplaatst was om van ver het gevaar te verkennen en om alarm te slaanIn zeeroververhalen vindt U hem met een lang antiek kijkglas tegen zijn oog geklemd.

In vroegere jaren zou Meneer Pastoor zoiets als de Goddelijke Voorzienigheid genoemd hebben, een inwendige stem die waarschuwt voor naderend onheil. Een beetje triestige gedachte, als U het mij vraagt, want er zijn geen pastoors meer. Maar misschien bestaat die Goddelijke Voorzienigheid wèl nog, zij het een beetje op de achtergrond, en onder andere benamingen. Zo bijvoorbeeld uit boodschappen van mensen met speciale namen.

Het artikel staat nu opgenomen in het archief als een helder verlicht decor over de huidige crisis, omhangen met gordijnen waar de coulissen beginnen. Wij mogen voorlopig niet weten wat daarachter allemaal bekokstoofd wordt

O Ja! Nog iets. Ik weet niet meer precies waarom (de Krant van W-Vlaanderen zamelt getuigenissen in van personen die aan de kust de Inval der Duitschers in Mei 40 in levenden lijve hebben meegemaakt), maar gisteren zat ik digitaal verdwaald op Walcheren en werd daar aangetrokken door het begrip Atlantikwall, ttz de grensversterking van Spanjje tot Noorwegen. Verdorie, dacht ik : wat was die Hitler zijn tijd toch ver vooruit! Spijtig genoeg staat die muur nu aan de verkeerde kant! Maar wat wilt U : Hitler was toen al de beste maatjes met de Islammers en had hun hulp graag gehad bij zijn Endlösung der Joden.

Vandaar die vervroegde mestkever-gedachte : laten we die Noordelijke Atlantikwall rigoureus herstellen, en laten we er een tweede bijbouwen aan de Zuidkant. De Nederlanders kennen het geheim van zand opspuiten om nieuw land te maken : er zou op die manier een muur kunnen gebouwd worden in de Middellandse Zee, die loopt van Frankrijk over Gibraltar tot de Zwarte Zee, en zo verder naar de Oeral diep in het Hoge Noorden.

Helemaal ommuurd en beschermd door kanonnen en luchtafweergeschut, zouden de Vroede Vaderen dan kunnen starten met een nieuw Europa. Eindelijk zouden onze buitengrenzen waterdicht kunnen beschermd worden, en komt er alleen in wie we handen aan zijn lijf heeft en kan lezen en schrijven.