MET SNELTREINVAART DOOR DE DAGEN

A.D. maandag 9 juli 2012xml:namespace prefix = o ns = "urn:schemas-microsoft-com:office:office" />

Merkel in Reims, met Hollande, tot Keizerin en Koning va Europa gezalfd, met de zegen van de Kerk..

Al de tijd dat ondergetekende zijn frustraties op deze blog kwijt kan, heeft U kunnen lezen dat de Tjeven (en hun medeplichtigen) niet eerder zullen rusten, voor zij van Europa één groot België hebben gemaakt. Elders vond ik daarvoor de juiste term belgiciseren en omdat die onmiddellijk aan Congo en Leopold II deed denken, vond ik het zo gepast voor deze woelige tijden. Omdat er straks, neen geen handen zullen afgekapt worden van onwillige negertjes, veel erger, omdat de Witte Negertjes van bij de Noordzee gewoon zullen gewurgd worden. Om reden dat de lucht die ze verbruiken levensnoodzakelijk is voor de vrienden van François Hollande.

Als U mij niet gelooft, lees dan hieronder wat Trends schrijft. En bedenk meteen : het gaat hier om de tweede versie van de ter ziele gegane USSR, met de communist Barosso en de Natte Dweil als hoofdverantwoorddelijken.. Barosso heeft zijn ervaringen met het communisme, en de Natte Dweil is groot geworden in de Tjeverij, dat is de zachte vorm van datzelfde communisme.

Euro-obligaties en een gezamenlijk Europees schuldbeheer zonder echte budgettaire unie maken van de eurozone een transferunie naar Belgisch model.

Op de laatste Europese top wisten Italië en Spanje een embryonale bankenunie tot stand te brengen: het Europees noodfonds krijgt de mogelijkheid om de wankele banken direct van kapitaal te voorzien. En de eurolanden kunnen voortaan onder voorwaarden obligaties van probleemlanden opkopen. De perifere schuldenlanden moeten dan wel de saneringinspanningen verderzetten en de Europese begrotingsregels respecteren. De Angela Merkel benadrukt dat hier het principe van geen prestatie zonder tegenprestatie gehandhaafd blijft.

Daarom ook dat Duitsland zich met hand en tand blijft verzetten tegen de invoering van euro-obligaties, schuldpapier dat gezamenlijk door de eurolanden wordt uitgegeven, en niet langer door elke lidstaat afzonderlijk. Het gevolg van de invoering van eurobonds is dat de sterkere landen zoals Duitsland zich dan borg stellen voor de overmatige schulden van de Zuid-Europese landen die dan op hun beurt goedkoper zullen kunnen lenen op de internationale markten end dus meer financiële ademruimte krijgen. Maar in dat scenario zal de intrestkost op de schulden herverdeeld worden ten nadele van de competitieve Noord-Europese landen. Duitsland is bang dat intrestlast op haar schulden zal stijgen, zegt Annelore Van Hecke (KU Leuven, Vives) die rond het thema onderzoek heeft verricht en er aandacht aan besteedt in haar net gepubliceerde doctoraat, Er is een besmettingseffect waarbij de schuldopbouw bij de ene overheid de kredietwaardigheid en dus de intrestvoet van de andere overheid beïnvloedt. Een effect dat versterkt wordt bij zogenaamde bailout-verwachtingen. Met euro-obligaties weten investeerders dat de sterke Europese landen op dat moment impliciet borg staan voor de schuld van de Zuid-Europese lidstaten. Dit zal de zwakkere landen in het zuiden er niet toe aanzetten voor meer budgettaire discipline te kiezen. En dat kan dus enkel via de invoering van een echte budgettaire en fiscale unie waarbij er bijvoorbeeld Europese belastingen worden geheven.

De huidige discussie over de noodzaak van een goed werkende Europese federatie vertoont gelijkenissen met de Belgische federatie. In België krijgen de deelstaten niet echt een prikkel om een verantwoordelijk beleid te voeren. De federale overheid geeft obligaties uit Belgisch staatspapier- en via die weg worden zonder tegenprestatie middelen getransfereerd van de sterke regio naar de zwakke. François Hollande en co willen deze vorm van Belgische fiscaal federalisme dat amper responsabiliseert toepassen op heel de eurozone.

In België draagt de federale overheid het gros van de staatsschuld. Wanneer een regio zichzelf in de schulden steekt wordt die niet gestraft. In het huidig Belgische fiscaal federalisme is er immers een bailout of uitkoopoptie waarbij de federale overheid bijspringt voor een armlastige regio. Dat is in het verleden bijvoorbeeld het geval geweest toen de federale overheid moest bijspringen om de Franse Gemeenschap te helpen die zich in financiële moeilijkheden bevond. In België kunnen deelstaten hun schulden en tekorten bij de overheid parkeren. De nieuwe staatshervorming met extra fiscale autonomie verandert daar amper iets aan, want de deelstaten worden slechts in zeer beperkte mate geresponsabiliseerd. Een eurozone met euro-obligaties zonder een volwaardige budgettaire unie kiest ook voor dit chequeboekfederalisme.

De Duitse bondskanselier Angela Merkel heeft gisteren beklemtoond dat Duitsland samen met Frankrijk moet handelen in de bestrijding van de gevolgen van de schuldencrisis. Frankrijk en Duitsland werken daar al aan, zei Merkel voorafgaand aan een ontmoeting met de Franse president François Hollande. .

Hollande heeft in een gisteren gepubliceerd vraaggesprek Merkel bekritiseerd en gewaarschuwd dat hij niet samen met Duitsland de rest van Europa wil leiden. Hij wil geen Frans-Duitse Europapolitiek zoals die van Merkel en zijn voorganger Nicolas Sarkozy. "Ik weet niet of het de bedoeling was, maar soms konden landen zich buitengesloten voelen of werden ze gedwongen tot een compromis dat al door onze twee landen was uitgewerkt.''

Beiden vieren samen vandaag in het Noord-Franse Reims dat de twee naties zich vijftig jaar geleden hebben verzoend en de hoeksteen vormen voor vrede, voorspoed en samenwerking in Europa. In 1962 stelden de Franse president Charles de Gaulle en de Duitse bondskanselier Konrad Adenauer samen vast dat Frans-Duitse vriendschap onmisbaar is op de weg naar een verenigd Europa. De twee staatsmannen woonden in de kathedraal van Reims een rooms-katholieke 'mis voor de vrede' bij.

De kathedraal werd in de Eerste Wereldoorlog (1914-1918) als gevolg van de tweede Duitse inval in Frankrijk in minder dan 35 jaar tijd, zwaar beschadigd door Duitse beschietingen. De restauratie duurde bijna 20 jaar. Het herstel van de kathedraal werd in Reims gevierd van 8 tot 10 juli 1938. Veertien maanden later was Duitsland opnieuw in oorlog met Frankrijk. In een klein schoolgebouw in Reims gaf op 7 mei 1945 de Duitse bevelhebber generaal Jodl de Duitse troepen aan de Geallieerden over.

Derde keer, goede keer? Het ziet er niet naar uit, daarvoor verschillen die landen te veel. Hun onderlinge vetes verschroeiden reeds twee keer de wereldvrede zodat het in de sterren geschreven staat dat een van de twee uiteindelijk het onderspit zal moeten delven. Ware daar nietde Is- Lammerij! Want als twee honden vechten voor een been, loop de derde er dikwils ee heen. Beide landen zijn maar een schaduw meer van zichzelf en zijn beiden van binnen uit vermolmd door de Mo-Slimmerij.

Het was in Reims dat Jeanne dArc de Franse Koning liet kronen. Echt symbolisch kan dat niet genoemd worden, want korte tijd nadien stierf ze, in handen van de Engelsen, op de brandstapel in Rouaan. Haar executie-peleton stond onder leiding van de Heer van Wakken, hoofdman van de Vlamingen in het leger der Engelsen. Die rol blijft in heel het verhaal van de brandzaak in Rouaan gelukkig onderbelicht, net zoals de Duitse Generaal Jodl maar een klein rolletje speelde in het verhaal van Hitler.

Wat beide verhalen (de Heer van Wakken en Generaal Jodl) ons leren? Dat de Geschiedenis zich afspeelt tussen kleine mensjes, maar dat Grote Heren altijd het verhaal naar hun hand zetten.