MET SNELTREINVAART DOOR DE DAGEN

A.D. donderdag 14 juni 2012xml:namespace prefix = o ns = "urn:schemas-microsoft-com:office:office" />

In mijn college-tijd (dat is bijna in de tijd dat de dieren spraken!) hadden wij een fantastische leraar Germaanse talen. Die dweepte met Lord Byron al even erg als met Vondel en Henrich Heine. Deze veel belezen man schiep er zijn genoegen in, ons overal iets aan te wijzen om ons dan op zoek te laten gaan in en buiten de leerstof. Telkens leidde hij ons dan in de les terug naar het eigenlijke onderwerp. Het voelde aan alsof hij ons in concentrische kringen naar de kern van de gedachte leidde, wat dan luidop door heel de klas besloten werd met bovenstaand gezegde. Wat hebben wij veel, heel veel poedels zien voorbijtrekken.

Kroniekje over : in onderstaand artikel is de kern van het verhaal, het onderscheid tussen een staatsgreep, en een revolutie. De Euro-commissarissen (hebt U hem? Het zijn nog net geen Volkscommissarissen zoals bij de Bolsjewieken), hebben al-dan-niet met opzet van het Europa der Staten één financiële puinhoop gemaakt, en nu gaan ze het gewenste model er in persen, zoals de huisvrouw doet met haar broodje gekapt voor het in de oven gaat.

Hoe het resultaat wordt, zien ze wel. Maar één ding is zeker : al die in eigen land gebuisde beroepspolitiekers (Leterminator, De Gucht, het Liegebeest, de Natte Dweil, enz) die op de EU-kar zijn, gesprongen worden er beter van. Ze zijn vrij van Belastingen (Conventie van Wenen 1970), schrokken per maand meer binnen dan een gewoon sterveling in 10 mensenlevens, leven als Allah in Saoud Arabië (met harem en al), en vooral : ze lopen weg met andermans pluimen.

Dank zij Europa zijn we al 70 jaar zon der oorlog, zeggen ze, maar dat is niet de verdienste van de EU, want die bestond toen nog niet. De vrede in Europa is dank zij het volk zelf. En nu zou het wel eens kunnen, dat juist de EU de oorzaak is van oorlog. Of is het niet waar, dat de EU aan de grondslag ligt van de wilde, in hoofdzaak Moslim-invasie?

Nu is de aap uit de mouw: de eigenlijke bedoeling van de financiële crisis wordt duidelijk: Europa dient tot een nieuwe reuzenstaat te worden samengesmolten, waarin de nationale parlementen nauwelijks nog rechten hebben. De massamedia laten ons er alvast aan wennen

De jonge vrouw straalt. Ze is ongeveer net zo gelukkig alsof ze zojuist een nieuwe Persil, Meister Proper of een speciale aanbieding maandverband op de kop heeft getikt. Ze heeft haar beide armen in de lucht, de vingers gespreid in het Victory-teken. Maar het gaat niet om een of ander populair product. We dienen deze keer direct een nieuwe staat te kopen: rondom de vrouw wapperen blauwe Europese vlaggen, ook zijzelf is in het blauw gekleed. De boodschap: Slechts een nieuw europa maakt ons gelukkig. Deze foto stond op 12 juni 2012 boven een artikel van Spiegel-Online over de droom van het nieuwe Europa:

Dat wil zeggen: Langzaam komt de aap uit de mouw. De globale Europa-strategen halen nu de oogst binnen. Terwijl de bevolkingen de buik vol hebben van de Europa-experimenten en weer minder Europa willen, willen de elites, zij aan zij met hun kwaliteitsmedia, exact het tegendeel: De genezing voor de crisis dient niet uit minder, maar uit meer Europa te bestaan. Hoe zei de Duitse bondskanselier Merkel het ook nog maar: We hebben meer Europa nodig. We hebben niet alleen een monetaire unie, maar ook een zogenaamde fiscale unie nodig, dus meer gezamenlijke begrotingspolitiek. We hebben vooral ook een politieke unie nodig. Dus een gezamenlijke staat zoals de Verenigde Staten van Amerika. Onder druk en onder dwang van de crisis dient Europa tot één federale staat te worden samengesmolten: Het gaat om niet minder dan een nieuwe plattegrond voor Europa´s instellingen, ja, om eerste stappen naar de Verenigde Staten van Europa, aldus Spiegel-Online.

Nadat de Europeanen jarenlang in angst en beven werden gehouden door de crisis, zijn ze nu rijp voor de tweede stap: De EUSSR, de Europese superstaat. Want angst mag dan wel een slechte raadgever zijn, een goede verkoper is hij zeker of het nu om entstoffen tegen de varkensgriep, stoppen met atoomenergie of een nieuw regime gaat. Natuurlijk: Mocht het echter tot een echte fiscale unie komen, dan zouden de machtsverhoudingen in Europa verschoven worden weg van de nationale parlementen, op naar de euro ministers van financiën. Dat zou gelijkstaan aan een revolutie. Echter alleen wanneer men beschikt over een uiterst merkwaardige definitie van revolutie. Want met een revolutie in de normale zin van het woord, namelijk met een revolutie van onderen, zou dat weinig te maken hebben. Een revolutie van boven noemt men echter een staatsgreep of een putsch. Vermoedelijk is er massaal verzet vanuit de parlementen te verwachten, denkt dan ook Spiegel-Online, per slot van rekening gaat het daarbij om een diepe ingreep in het hoogste goed: het begrotingsrecht. En: Met de machtige financiële commissie zou datgene waarheid kunnen worden wat voor veel parlementariërs een gruwel is de terugkeer naar de quasi absolutistische heerschappij. Deze keer in de gedaante van de euro ministers van financiën in Brussel.

Wat heet een gruwel? Het klinkt nogal nietig. Alsof het slechts zou gaan om een kwestie van smaak, terwijl het in werkelijkheid om niets anders dan hoogverraad en dictatuur gaat. Nee toch: De discussie daarover is allang begonnen, en zal doorgaan. Zij wordt in vakbladen gevoerd, in de parlementen en daarbuiten. Sowieso. Want uiteindelijk zou de Europese monetaire unie alleen maar kunnen functioneren als de speelruimte van ´de nationale regeringen en parlementen beperkt wordt´, zoals de vriend van de bondskanselier en voormalige chef van de Deutsche Bank, Josef Ackermann, onlangs vastgesteld zou hebben.

En als dit alles dan weldra werkelijkheid wordt, wees dan niet verbaasd. Want per slot van rekening kon men het overal lezen

Alles samengeteld en gedeeld door twee : eens te meer een inconvenient truth uit de mond van Nigel Fargare, de flegmatieke Engelsman, in het Europees Parlement, gisteren 13 juni. Het dik geworden Liegebeest lag erbij lui achterover en keek met dodelijke blik in zijn lege kikvorsen-ogen, op het punt om te kotsen voor het oog van de camera, de Maoïst Barbarosso zat als een vette Pacha springensklaar om de onverlaat naar de keel te vliegen, maar in die ene minuut miek de spreker brandhout en kip-kap van heel die EU : hun hoogmoed-Titanic was precies nu tegen de fatale ijsberg gelopen en het verloop kende iedereen.

(Een beetje een verkeerde vergelijking voor een Engelsman, als U het mij vraagt, want de Titanic was een 100£ Engels verhaal met meestal Europese burgers uit alles Heren landen .Een soort Europees avontuur onder Engelse vlag.)

Wat wel een schot in de roos was, was dat Italië, zelf met het water tot aan de lippen, van de EU n lening van 1 miljard moest opnemen aan 7%, om Spanje bij te springen en daarvoor 3% ontving. Werkelijk geniaal; vond Farage, en Barbarosso wist even niet waar kijken.

Spijtig dat die dag Haiku-Herman er niet bij kon zijn, waardoor de vertoning maar half gelukt was. Zo heeft hij zijn bevordering van Natte Dweil tot Vuile Schotelvod gemist .

Toch maar goed dat Nigel Farage door het volk verkozen werd, en niet bnoemd werd door de overige EU-parlementariërs, zoals Mister Van Romaai en Mister Barosso, die niet eens over een mandaat beschikken uit de wil van hun volk. Zij (en nog anderen) zijn gewoon de Super Parasieten op de EU-Parasietenberg.