MET SNELTREINVAART DOOR DE DAGEN

A.D. zaterdag 26 mei 2012xml:namespace prefix = o ns = "urn:schemas-microsoft-com:office:office" />

Een van de vele Opperhoofden van De Morgen (zie heronder) is ivm de boerka zo hoog in zij pen gekropen, dat hij niet meer omlaag durft kijken. Tja, waarom inderdaad de boerka verbieden? In de Prachtlanden, waar zoals iedereen weet, de Vrouw in hoog aanzien staat, ziet men niets anders. Het is dus zaak die dames bij elkaar te brengen. Niet hier, maar daar. Netjes de schapen van de bokken scheiden!

Vrijheid van religieuze expressie is een elementair onderdeel van onze grondrechten Soms kan een brede meerderheid zich schromelijk vergissen, het komt in de beste democratieën voor. Zo ook toen de Kamer net iets meer dan een jaar geleden het verbod op boerka's en nikabs goedkeurde. Pro memorie: enkel groen parlementslid Eva Brems stemde toen tegen dat verbod.

Haar redenering was nochtans glashelder. "De gedachte dat een vrouw kan worden bevrijd door dingen te verbieden, is al decennia verworpen", stelde Brems, die er ook fijntjes op wees dat dit verbod inging tegen alle internationale afspraken over mensenrechten.

De getuigenis van een jonge boerkadraagster verderop in uw krant geeft Brems een jaar na datum helemaal gelijk. Een jonge vrouw, die duidelijk overloopt van ambitie, strijdlust en levensvreugde, kiest zelf voor het dragen van een alles bedekkende sluier. Het is haar keuze, haar geluk, zegt ze. De consequentie van haar keuze, opgelegd door de wetgever, is dat ze niet meer zelf naar de bakker kan, dat haar bewegingsvrijheid compleet is ingeperkt.

Het boerkaverbod is om verscheidene redenen een bijzonder domme beslissing geweest. Vrijheid is een vrijwel heilig begrip in een democratie. Vrijheid van religieuze expressie is een elementair onderdeel van onze grondrechten. En hoewel het dragen van boerka's en nikabs niet meteen veel empathie opwekt, geldt hier toch meer dan ooit de boutade van Voltaire: "Ik ben het niet eens met wat u zegt, maar ik sta met mijn leven in voor uw recht om het zeggen."

Bovendien rammelt er iets met de proportionaliteit van de maatregel, om het zacht uit te drukken. Want hoeveel onderdrukte boerkadraagsters telt dit land dan wel? Dat een overheid zich zo plots bemoeit met de kledingkeuze van haar onderdanen is met een bazooka op een mug schieten. Dat zou elke liberale denker moeten alarmeren. Niet dus in ons parlement, waar de angst voor de islam blijkbaar leidde tot dit soort paardenmiddelen.

Ten derde is er de schade die ons land internationaal opliep met het verbod. Niet zozeer in de islamitische wereld, die een en ander gewoon is van Europa, maar in de Verenigde Staten leidde het verbod tot verbaasde en verontwaardigde reacties. Dat landen als Frankrijk en België zo drastisch de vrijheid inperken, is onbegrijpelijk voor de maatschappelijke denkers, links en rechts, aan de andere kant van de plas. Uiteraard hebben de Verenigde Staten geen liefdesrelatie met de islam, maar een hoofddoekverbod blijft een echt ondenkbare schending van de grondrechten.

Gelukkig is een democratie iets beweeglijks, en wordt een minderheid op een dag wel opnieuw een meerderheid. De getuigenis van de jonge vrouw in uw krant mag daarbij als inspiratie gelden.

Alles samengeteld en gedeeld door twee : het wordt volgens De Morgen de nieuwe Vlaamse sport : met bazoukas op Muzelwijven schieten! Het Bremske heeft gelijk : alle remmen losgooien, en wie de boerka wil, kan kiezen. Ofwel draagt ze een schietschijf, ofwel krijgt ze er gratis een ticket enkele reis bij.

Maar de verkiezing van Hollande heeft de blinddoek afgerukt : de man is verkozen door de stemmen van de Muzelmannen. Net zoals Patrick Janssens trouwens in Antwerpen. Pak het stemrecht voor vreemdelingen terug af, en beide heren zitten zonder kleren!

Dus nogmaals goed nadenken op 14 oktober : het zijn de verkiezingen van de laatste kans! Krijgen we dan het roer niet in eigen Vlaamse handen, dan is het met osn gedaan. Dan worden we tot vreemdelingen verklaard in eigen land.