MET SNELTREINVAART DOOR DE DAGEN

A.D. dinsdag 15 mei 2012xml:namespace prefix = o ns = "urn:schemas-microsoft-com:office:office" />

Die Meneer Wentholt, Roelf-Jan Wentholt van het artikel hieronder was tot op heden ee nobele onbekend voor mij. Vanaf vandaag is hij voor altijd een nobele bekende geworden, een goede vriend, wiens naam voor altijd zal verbonden blijven met mijn gevoel voor authenticiteit. Nationalisme is altijd een beetje beladen, want het legt zogezegd teveel de nadruk op egoïsme. Nationalisme dat over het muurtje kijkt en grabbelt, is inderdaad geen nationalisme, maar vulgair imperialisme. Heden ten dage zouden wij ook kunnen zeggen Ali Babaïsme, wat dan weer niet klopt, want er zijn heel wat meer dan 40 Rovers.

Over imperialisme, waarbij Vlaanderen doorheen de Geschiedenis, altijd als lijdend voorwerp is mogen optreden, weten wij, Vlamingen, alles. Het is dus goed zo af en toe eens iets over datzelfde onderwerp te lezen bij gelijkgezinden.

Kroniekje over : een kort bezoekje bij http://www.dewereldmorgen.be/ dat ook U zal goed doen. Wedden dat het een van Uw top-favorieten wordt?

O ja! Als U hieronder leest dat Vrouwe Wilhelmina, samen met haar Nederlandse helden in 1940 naar Londen is gevlucht, moet U zich eerst realiseren dat zoiets een zeer moedige daad is geweest. Dat onze koning, Le Roi Félon, daarentegen in het land is gebleven, is eveneens een moedige daad : hij bleef als krijgsgevangene bij zijn krijgsgevangen soldaten! Dat hij ook bleef om bij zijn koeketiene te zijn, Lililane Baels, die gelijktijdig het lief was van de Ieperse Liberale Senator Hilaire Lahaye, doet er even niet toe, ze was een mannen-verslintster, die zelfs de Heilige Boudewijn tussen haar lakens kreeg. Als Duitse prins (van de verarmde tak der von Saxen Coburg Gotha) aasde hij ook om zijn dynastie aufzu kricken na die ellendige Krieg, die uiteraard door de Duitsers zou gewonnen worden : hij zou koning mogen worden misschien wel keizer van Nederland, Belgie en Noord Frankrijk, dat toen onder een en hetzelfde militair gezag stond, dat beetje koppige Holladers niet te na gesproken. Zijn goede vriend, de Führer aller Germanen, zou dat voor hem wel even regelen, zoals afgesproken op de Obersalzberg in Berchtesgaden.

(Door: Roelf-Jan Wentholt)

De voorstanders van de Europese Unie menen dat nationalisme de bron van oorlog is. Dit is een gegeven, een ónomstreden stelling in kringen van zogenaamd weldenkende Eurofielen. Maar wat is nationalisme?
Nationalisme is een gevoel van gezamelijkheid. Zoals een familieband dat gevoel ook biedt. Nationalisme is de vorm waarin de band tussen de mensen op de meest omvangrijke manier georganiseerd wordt. In de VS zijn 300 miljoen mensen lid van dit gevoel. Nationalisme is een voorwaarde om tot een goede samenleving te komen maar het is niet op zichzelf voldoende. Nationalisme kan ontaarden, zoals alles kan ontaarden. Zelfs de liefde kan ontaarden in de vreselijkste wraakacties.

Wie het nationalisme aanwijst als oorzaak van oorlog, wijst het gevoel van gezamelijkheid onder de mensen aan als oorzaak. Dat kan niet kloppen.

Nationalisten zijn georganiseerde mensen die zich in de verkeerde richting kunnen laten leiden. Maar niet-georganiseerde mensen zijn volstrekt machteloos. Ieder-voor-zich is de aller slechtste politieke optie.

Hoe de georganiseerde mensen in de goede richting te leiden? Dat weten we in het Westen heel goed: de democratie en de rechtsstaat doen hun werk. Gesteund door een idee over vrijheid dat het iedere deelnemer mogelijk maakt hard te werken en zo tot ongekend niveau van welvaart te geraken. Kapitalisme noemen we dat laatste fenomeen.

Maar democratie en de rechtsstaat zijn nu uitgerekend de twee instellingen die de door de EU-moloch tot in de wortels wordt aangetast. De democratie wordt aangetast, in de eerste plaats doordat de EU zelf niet democratisch is, in de tweede plaatst doordat de EU niet democratisch kan zijn, omdat de mensen die gedwongen worden verenigd onder de EU zich geen gezamelijkheid voelen. Waar het gevoel van gezamelijkheid niet is, bestaat het gevoel van legitiem gekozen bestuur niet. Want het maakt mij geen moer uit wie de Fransen kiezen, ik zal nooit accepteren dat de Fransen het in ons land voor het zeggen krijgen. Of de Duitsers of de Italianen, laat staan de Spanjaarden of de Portugezen. Of, ware idiotie van de Eurofielen: de Turken. Omdat het gevoel van gezamelijkheid ontbreekt.

Koningin Wilhelmina vond in 1939 (!) nog dat 12 km afstand te weinig was tussen haar zomerverblijf, Paleis t Loo en een gepland kamp voor uit Duitsland gevluchte Joden. Net zo min als die van de Nederlandse regering hadden de armen van de Moeder des Vaderlands erg open gestaan bij het opvangen van de Joden bij de grens met Duitsland. Tijdens de uitzendingen van Radio Oranje vanuit Engeland tijdens de oorlog heeft Wilhelmina het precies drie keer even over de Joden gehad. Dat is óók een vorm van nationaal gevoel, zullen we maar zeggen, net als die hoofddoeken van Beatrix.

De rechtsstaat wordt aangetast op dezelfde wijze. Want het maakt me niet uit of in Amerika een verdachte strafvermindering kan krijgen als hij meteen bekent. Dat is voor mij geen reden dit in Nederland ook toe te willen passen. Het maakt me niet uit dat de Oostelijke leden van de EU de pest hebben aan homos. Wij doen dat in Nederland anders. Dat bedoel ik met het ontbreken van legitimiteit: bij gebreke aan gezamelijkheid. Er bestaat geen democratie en geen rechtsstaat onder een afgedwongen gezamelijkheid.

Gezamelijkheid laat zich niet dwingen. Voormalig Joegoslavië is daar een goed voorbeeld van. De Tweede Wereldoorlog ook. Gezamelijkheid is een organisch gegroeid fenomeen. Niets kan het vervangen. Wat Maxima daarover ook moge zeggen. Maar dat iemand in zon belangrijke rol iets dermate idioots heeft gezegd over Nederland als de Nederlandse identiteit bestaat niet doet mij het ergste vrezen. Op het hoogste niveau is men voor het evidente blind. Maxima is de vrouw van ons volgende staatshoofd. Waarvan wordt Willem Alexander dan het hoofd? Van iets dat niet bestaat? Kan zijn functie dan wel bestaan?

Mensen zonder identiteit, over wie Maxima zo lovend spreekt, zijn gevaarlijk. Want zij weten niet wat hen te doen staat als de omstandigheden optreden vereisen. Het zijn mensen zonder hart, zonder richting en daarom zonder enige bereidheid tot het brengen van offers. Ik denk hierbij aan de antihelden van Nederland. Zij die de Duitsers in staat stelden de Nederlandse Joden massaal te vermoorden. In het net opnieuw uitgegeven boek van Nanda van der Zee Om Erger te Voorkomen staat het glashelder beschreven.

Van der Zee beschrijft hoe in de eerste plaats Wilhelmina, dit valse symbool van gezamelijkheid, zonder enig overleg met de regering, enkele dagen na de Duitse overval vluchtte naar Londen. Deze zelfzuchtige daad dwong de regering haar te volgen. Althans de Nederlandse ministers die ook niet uitblonken in het koesteren van een krachtige identiteit wisten niets beters te verzinnen. De laffe vlucht van Wilhelmina legde het gezag vlot in handen van de Nederlandse Secretarissen Generaal. Een club mensen die werkelijk zo tekort schoten in Nationaal Besef dat zij de Duitsers vlijtig ter zijde stonden. Evenzo de leden van de Nederlandse Hoge Raad. Deze instelling die de rechtvaardigheid beweerde te belichamen, had niet eens het morele niveau zich te verzetten tegen de nazistische Ariër-verklaring. Dit met uitzondering van de president van de Hoge Raad, de zeer moedige Mr. Visser. Maar Visser had een identiteit. Hij was Joods. Zó ziet een mens met een identiteit er uit.

De Nederlandse elite geeft de voorkeur aan mensen zonder identiteit. Omdat zij als de dood zijn offers te brengen. Er is één Nederlander in de politiek die een offer brengt vergelijkbaar met dat van Mr. Visser en die dan ook morele ankers en dus een echte identiteit heeft: Geert Wilders.

Alles samengeteld en gedeeld door twee : mij was het al opgevallen, dat onze Noorderburen een erg beperkte rol hebben gespeeld bij vreemd imperialisme bij ons. Als zeevarende natie hadden zij inderdaad andere katjes te geselen. Het Hollands Bewind van 1815 tot 1830 was inderdaad geen bezetting, maar een bevrijding van het Frans imperialisme. En van Frans imperialisme gesproken! Napoleon bracht goede zaken (wetten, burgerlijke stand, tiendelig stelsel : in de eerste plaats hadden die hun militair nut, maar als rest-resultaat waren ze toch best te pruimen. Wat bijvoorbeeld minder te pruimen viel, en wat bijna niemand nog weet, is dat toen de winbouw in onze gewesten grondig verboden werd. De aanplanten verdwenen, en de kennis van het wijnmaken stierf uit. Protectionisme bovenop het imperialisme! Ondertussen is de eigen wijn terug van weg geweest en die kan concurreren tegen de beste Franse origines.