MET SNELTREINVAART DOOR DE DAGEN

A.D. vrijdag 20 April 2012 xml:namespace prefix = o ns = "urn:schemas-microsoft-com:office:office" />

In de zomer van 1941 (Hitler stond klaar om Rusland aan te vallen) dacht Mussolini, die overal werkloos moest toezien hoe zijn kompaan het ene land na het andere aanviel en overwon, dat zijn tijd gekomen was. Hij wilde, zonder Hitler daarvan in kennis te stellen, in één machtige veldtocht het Zuiden van Europa veilig stellen voor de As-mogendheden (en daarin rapper zijn dan de Tommies). Na Lybië te hebben overwonnen, zou hij nu eer halen en zijn arme buren, Griekenland, gaan bezetten, met evenveel gemak als de Duitsers naar Parijs waren doorgestoten. Slecht bekwam het hem en Hitler moest hem in 7 haasten ter hulp snellen, zodat de Panzers, die al op de treinen klaar stonden voor Operatie Barbarossa, een omwegje via Griekenland dienden te maken. In 3 weken tijd was de klus geklaard, en konden de treinen eindelijk rijden, richting Pools-Russische grens. Griekenland was de klos. Maar door die 3 weken tijdverlies, geraakten de Panzers niet meer voor de winter in Moskou.en was Hitler ook de klos, miljoenen doden later.

Vandaag de dag wordt de geschiedenis herhaald. Berlin valt aan via Brussel , maar buurland Italië trekt deze keer met moeite één slaperig oog open. Och! Ze doen maar! Wij Italianen, we hebben er ons bekomst van! Dat een ander het nu maar oplost!

Kroniekje over : omdat 6 mei, de datum van de Griekse verkiezingen niet meer zo ver af is, is het goed dat we het bordspel een beetje nader leren kennen. Tegen dan is in Frankrijk de teerling geworpen, zodat onze Di Jeanetto na de nederlaag van zijn gedoodverfde favoriet, een andere schouder moet zoeken om op uit te huilen. Het zou mij een duivels plezier verschaffen, moest die schouder het aantrekkelijk onderdeel zijn van die ene potige Dame Haar (eventuele) regering echter, geef ik geen schijn van kans : binnen de 24 uur staan de Navo-tanks in Parijs, zijn de F16s van uit de lucht met gericht maar dodelijk vuur, de goede burgers aan t beschermen tegen de slechte, en is de ForceNavele / Zeemacht de Seine opgevaren om de Parijse cenakels te gaan beschermen.

Al-bij-al dreigen de Grieken na deze verkiezingen, van de regen in de drop te geraken. Ze staan voor een keuze die ze niet eens mogen maken : terug naar de Drahme en laat ons gerust. Wat een illusie is, want de Griekse toegevoegde waarde is na al die jaren van socialistisch wanbeheer, ongeveer even belangrijk als die van Zoetenaaie of van Zoerle-Perwijs. Er zijn geen Onasissen meer overgebleven. Dus moeten ze maar blijven eten uit de hand van Berlijnse sterke munt. Pourvu que ça dure! Zijn de Duitsers tot veel in staat om uiteindelijk gans Europa te domineren, zo stom zijn ze nu ook niet om zich arm te geven! De Grieken zullen wel onderworpen worden. Is het niet aan de Islammerij, het zal aan het Internationaal Socialisme zijn van de EU-Nazi Partij. Het wordt gedacht, maar nog nergens gezegd, en al zekerlijk niet geschreven : Derde keer, goede keer.

Enne, moest U het nog niet door hebben : deze keer gebeurt het niet in naam van het Nationaal Socialisme, maar in naam van het Internationaal Socialisme.

Omdat er in Griekenland na de verkiezingen van 6 mei vermoedelijk geen stabiele meerderheid zal zijn, probeert de EU-commissie blijkbaar een goede oude bekende als nieuwe minister-president te lanceren. De jurist Stavros Dimas was van 2004 tot 2010 EU-commissaris voor Milieuzaken. Dimas kandideert niet en dient bij een onoverzichtelijke verkiezingsuitslag als compromiskandidaat uit de hoed getrokken worden.

De verkiezingen in Griekenland zullen zorgen voor een verdere versplintering van het politieke landschap. Daardoor ontstaat het gevaar, dat de bezuinigingsopdrachten uit Brussel niet worden voortgezet. De Grieken wijzen de ideeën van de trojka in grote meerderheid af en willen daarom op partijen stemmen, die een eigen weg voor Griekenland willen.

Dit scenario zorgt in Brussel voor veel nervositeit. Want kortgeleden is de president van de EU-commissie, José Manuel Barroso, ermee begonnen een kantoor in Athene in te richten voor zijn task-force. De zich aftekenende onduidelijke machtsverhoudingen hebben ook de vermoedelijke verliezers van de verkiezingen gemobiliseerd: de nieuwe PASOK-chef Evengelos Venizelos zou volgens verschillende bronnen samen met Brussel aan een plan B werken.

Peilingen laten zien, dat de socialistische PASOK slechts de tweede plaats na de Nea Dimokratia (ND) zal behalen. Daarom willen Barroso en Venizelos samen de voormalige EU-commissaris voor Milieuzaken Stavros Dimas als minister-president uit de hoed toveren als het spannend wordt bij de coalitieonderhandelingen. Dimas was jurist bij een advocatenkantoor in New York en werkte voor de Wereldbank. Sinds de val van Georgios Papandreou is Dimas minister van Buitenlandse Zaken in het kabinet Papademos. De chef van de Nea Dimokratia, Antonis Samaras, had al aangekondigd dat hij zou verwachten, dat de partij met de meeste stemmen ook de minister-president levert.

Met Dimas zou Venizelos het gezichtsverlies bespaard kunnen blijven dat zijn grootste politieke tegenstander minister-president wordt. Vooral echter zou Dimas de belangen van alle belangrijke spelers bedienen: De EU zou een man in Athene hebben, die, net zoals Papademos, zonder veel te maren de harde bezuinigingskoers voortzet. PASOK en ND zouden verder op geld uit Brussel kunnen rekenen. Daardoor zou het mogelijk voor hen worden verder hun particuliere belangen te vertegenwoordigen. Hoe serieus de partijen het menen, toont tevens het zojuist genomen besluit, waarmee de partijen zichzelf bijna 30 miljoen euro aan partijfinanciering hebben gegeven.

De verschillende kleine partijen zouden in deze constructie opnieuw het nakijken hebben. De berekening van PASOK en ND: afhankelijk van het verkiezingsresultaat moeten er een of twee kleinere partijen met mooie beloftes in de regering worden gelokt. Daarmee zouden de Brusselse bezuinigingsplannen kunnen worden voortgezet. Dat moet dan betaald worden door diegenen, die erop voorbereid zijn: Het Griekse volk en de Duitse belastingbetaler. Dat Dimas niet rechtstreeks kandideert, past in het draaiboek van Brussel: Men wil geen risico nemen. In het geval van een nederlaag zou Dimas beschadigd zijn. De motivering van Dimas, waarom hij zich niet gewoon kandidaat stelt, luidde: Omdat zijn zoon zou kandideren, zou hij het niet passend vinden om ook mee te doen. Zo ziet de Griekse partijenlogica eruit. Dimas wil de kiezers blijkbaar wijsmaken, dat hij alleen als niet-gekozen minister-president boven iedere verdenking van vriendjespolitiek zou zijn verheven.

Alles samengeteld en gedeeld door twee : was de Italo-Duitse invasie van de zomer 1942 een ramp voor de fiere Grieken, ze hadden de troost dat die van korte duur zou blijken te zijn. Al die Duitsers er in, en op slag de laatste Engelsman er uit : het was even wennen. Na bijna 70 jaar is het land nu kapot gesocialiseerd, lees : herschoold op socialistische leest, lees : waar de rechthand niet weet wat de linker steelt. Zoals in elk socialistisch bestel, is dijn gewoon gelijk aan mijn. En wordt het geld gehaald waar het zit.