Niet “schoolbaar”? De “Endlösung” voor wie  

niet Islamiseer-baar is….

************************

Kroniekje over de werkwijze van de regime-media om hun vriendjes van de Islam in bescherming te nemen. Deze keer : wat niet kan geloochend worden (de Muzelmannen voor Poitiers (732), (waarbij achteloos aan de 700-jarige verovering van Spanje wordt voorbij gegaan : het zou wel eens te duidelijk kunnen worden…) de Muzelmannen voor Wenen (1783), de Val van Constaninopel (1483)  wordt aangehaald om averechts te worden gebruikt: wie zich blind kijkt op de aard van het beestje en dus met reden vreest voor herhaling in het heden, is een vuile racistische extreem-rechtse domkop.

Besluit : wie niet bang is, krijgt ook slaag!

******************

Islamfobie vertroebelt de geest

04/04/12, 06u30

Artikel uit De Morgen (diep in de zorgen)

(na verwijdering notabene door ’n slechtziende,

van de grofste taalfouten)

******************************

dm BRIEF VD DAG Wie de Moslimbroeders verdedigt is niet naïef. Zo stelt Koert Debeuf, die de Europese liberale fractie in het Midden-Oosten en Noord-Afrika vertegenwoordigt. Dat doet hij vanuit Caïro.

In een reactie op een stuk waarin ik de vergelijking maak tussen Moslim broeders en Amerikaanse Republikeinen, slaat Europees Parlementlid Derk-Jan Eppink (LDD) wild om zich heen. (DM 22/3) Ik zou gevaarlijk naïef zijn omdat ik de Moslimbroeders een kans wil geven om zich te bewijzen. Volgens Eppink zullen zij immers overal de sharia opleggen naar Saoedisch model. Bovendien zouden ze de slavernij voor vrouwen invoeren. Tot slot beweert Eppink dat in tegenstelling tot in de VS een vrouw in Egypte geen kandidaat kan zijn voor de presidentsverkiezingen. Kortom, wie niet bang is voor de Moslimbroeders, kan niet anders dan dom zijn.

Ik moet eerlijk toegeven dat ik wat verrast ben van het venijn van de heer Eppink. Wanneer ik de Moslimbroeders vergelijk met de Amerikaanse Republikeinen, dan is dat geenszins als een aanval bedoeld op de blijkbaar goede Republikeinse vrienden van Eppink. Nee, wat ik wil zeggen is dat het voor seculiere Europeanen niet eenvoudig is om Moslimbroeders te begrijpen, net zoals het vaak moeilijk is om de standpunten van de Republicans te begrijpen. We hoeven het niet eens te zijn met hen, maar dat is daarom geen reden om er bang voor te zijn. Venijnige vergelijkingen trekken tussen Guy Verhofstadt en de salafisten of de sp.a linken aan de Tunesische dictator Ben Ali, getuigt bovendien van weinig smaak of stijl.

Wat me evenwel nog meer verraste in het stuk van Eppink, was het verbazingwekkende gebrek aan kennis waarop hij zijn stellingen baseert. Hoezo vrouwen mogen geen presidentskandidaat zijn in Egypte? 

Buthaina Kamel is er al maanden presidentskandidate. Ze was overigens in november te gast in het Europees Parlement in Straatsburg, op uitnodiging van de liberale fractie. Als Europees Parlementslid had Eppink dit toch moeten weten. Dat Moslimbroeders en aanverwanten overal de sharia willen invoeren naar Saoedisch model, is evenmin op feiten gebaseerd. Nog deze week kondigde Ennahda, de Tunesische islamitische regeringspartij, aan dat er in de nieuwe grondwet geen verwijzing naar de islamitische wet komt. En in Egypte zullen de Moslimbroeders de grondwet van Sadat van 1971 als basis nemen en er slechts weinig aan veranderen. In Libië geldt voor de verkiezingslijsten overigens de verplichting, net als in België, van het ritsprincipe voor mannelijke en vrouwelijke kandidaten.

Dat de Moslimbroeders de slavernij voor vrouwen zullen invoeren, is al helemaal van de pot gerukt. Kijk, ik woon al lang genoeg in Egypte om te weten dat het leven daar voor een vrouw een stuk minder leuk is dan bij ons. Het is ook juist dat de samenleving er erg conservatief is en dat dit in de komende jaren niet echt lijkt te zullen veranderen. Maar dat is niet nieuw. Dat is een tendens dat al bezig is sinds de jaren zeventig. Tijdens het presidentsschap van Sadat en van Moebarak. Deze tendens is overigens in de hele streek merkbaar en heeft complexe gronden, die niet met wat slogans te verklaren zijn.

Irrationele angst
Het probleem is evenwel niet het venijn of de onwetendheid van Eppink. Het probleem is dat er grote groepen zijn in de westerse samenleving die er alles aan doen om al wat islam is, te demoniseren. Het zit zelfs in de details. De Noorse massamoordenaar Breivek noemen we een gek, wie hetzelfde in Bagdad doet, is een terrorist. Als Amerikanen bepaalde scènes in een film censureren zijn het conservatieven, als de Moslimbroeders het doen, zijn het moslimextremisten.

Eigenlijk heerst er in het Westen een irrationele angst voor alles wat islam is. Een historische angst die lijkt terug te gaan tot de tijd dat het de islam was die 'onze christelijke hoofdsteden' Jeruzalem, Alexandrië, Antiochië en later Constantinopel veroverden. De tijd dat ze tot in Poitiers en aan de poorten van Wenen stonden. De angst voor het einde van onze cultuur. Het is op die irrationele angst dat extreem-rechtse partijen al decennia surfen. Het is diezelfde angst die  meer en meer centrumrechtse populisten misbruiken om op de korte termijn zelf groot te worden. Vijand beelden zijn immers gemakkelijk. 

Wij tegen zij. Het moderne Westen tegen het barbaarse Oosten. Het verlichte christendom tegen de achterlijke islam.

Wordt het niet eens tijd dat we die eeuwenoude Freudiaanse angst van ons afgooien? Het vertroebelt immers onze geest en beperkt onze denkkracht. Wat vandaag gaande is in het Midden-Oosten en Noord-Afrika is een enorm debat tussen moslims van allerhande strekkingen. Een debat over hoe ze de samenleving moeten inrichten, hoe ze democratie en islam kunnen verenigen en waar de grenzen liggen tussen religie en politiek. Het is een debat van historische proporties. In plaats de Arabische wereld alsmaar te veroordelen en doembeelden van een grote 'clash of civilizations' te creëren, zouden we misschien eens kunnen proberen om dat debat te volgen en het trachten te begrijpen. Dat zou in elk geval veel interessanter zijn en intellectueel uitdagender dan het schrijven van stukken vol goedkope en smakeloze slogans.

Er is een historisch debat aan de gang tussen moslims van allerhande strekkingen. Over hoe ze de samenleving moeten inrichten, hoe ze democratie en islam kunnen verenigen en waar de grenzen liggen tussen religie en politiek.

In plaats de Arabische wereld almaar te veroordelen zouden we misschien eens kunnen proberen om dat debat te volgen

2 reacties

(opgevist wegens de vaststelling dat DM met een klein visje probeert een grote snoek te vangen…)

Willy De Paepe

Het pleit voor DM dat de redactie tussen alle dagelijks binnenkomende brieven toch ook zulke brieven als hierboven wil opnemen. Tientallen jaren geleden verscheen er een bundel 'Nederlandse nonsens op rijm'. Laten we dit 'Gemoedelijke Blablabla' noemen en ons onwetend tonen over wat buitenlandse zenders als CNN, RT, Aljazeera enz ons dagelijks laten zien.

xml:namespace prefix = v ns = "urn:schemas-microsoft-com:vml" />

04/04/12 10u52

Marijke Snoeck

Toeval bestaat niet, zegt men wel eens he. Gisteren kreeg ik een update van mijn youtubeabonnement op ICNA (Islamic Centre North America), met daarin de opname van een redelijk lange sessie over die o zo vreselijke Sharia: wat die inhoudt, hoeveel verschillende leerscholen en opvattingen er zijn, hoe DEMOCRATISCH Sharia is enzovoort... Voor wie de raad van de auteur wil opvolgen: gebruik de zoekterm "demistifying shariah" voor een fiks uitgewerkte verheldering van BINNEN uit.

************************

Diagonaal herlezen

Alles samengeteld en gedeeld door twee : de Muzelmannerij is zo een beetje overal ‘in debat’ om een nieuwe moderne identiteit bij mekaar te sprokkelen…. Laten we zeggen, dat dit sprokkelen nogal bloederig gebeurt waarbij bommen en granaten als doorslaggevend argument het meest in trek zijn. Wapens, tanks, vliegtuigen, bommen, granaten, wapens : daar varen die andere meer elitaire vriendjes van de media goed mee, en neen, daarmee is niet alleen de Waalse Regering (FN) bedoeld! Als die debatten zo al  tussen de ‘Broederschap’ onderling zo hevig zijn dat de kruitdampen en het bloed van de schermen onze huiskamers binnendringt, wat mag men dan niet verwachten, als dezen zich keren tegen ons, ongelovige honden?

Mag ook niet onbesproken blijven, zo wordt ons gezegd : de irrationele angst voor de Islam en het demoniseren ervan : dat zal de bevolking van Montauban en van Toulouse graag horen! Tenzij dat daar zo vakkundig in de vergeethoek wordt gedraaid als de Luikse granaatwerper op de Place Saint Lambert : neen : dergelijke individuele voorvallen worden vakkundig en met kennis van zaken gepareerd door de gebeurtenissen op Utöya….

Luister : het is niet omdat de anderen moorden en branden, dat wij dat ook mogen doen. Neen, die Breivik is en blijft een doorgedraaide gek (zijn tijd ver vooruit?), die met verwerpelijke middelen een goed doel heeft willen dienen. Voor wie de ijzeren vuist kent waarmee ‘Rood’ geheel het land Noorwegen bij de keel heeft, zijn er wel verzachtende omstandigheden, waarbij voor een goed begrip, de symboliek van de daad centraal staat : niet de Muzelmannerij zelf moest  er aan geloven, maar de Linxe jeugd, de toekomstige nomenclatura der potentaten tegen wie later, eenmaal volwassen, geen verhaal op grote schaal meer mogelijk is …. De man komt voor de Rechtbank vanaf 16 april en bewijst ondertussen met alle mogelijke middelen, dat hij geestelijk gezond is. Hem een psychiatrische gek noemen zou voor hem de ultieme belediging zijn, zo deelt hij mee…. Benieuwd of de Rechters zijn stem zullen kunnen smoren….

Och : onderstaand besluit zal wel weer te Bijbels overkomen, maar wie ogen heeft om te zien, en oren om te horen…. Te beginnen met ‘War on Terror’ : of bent U, samen met de media, van mening dat straat-terreur en woonstschennissen in onze steden geen terreur is? Als onze steden branden, onze politie-kantoren overvallen worden : dat zou gewone ‘criminaliteit’ zijn? Goed! OK. No problem. Maar is men dan akkoord dat wij ons mogen beschermen daartegen? Dat wij onze gevangenissen, die voor 75 % vol zitten met a-sociale vreemdelingen, mogen ledigen, retour à domicile?

Laar ons dat tenminste Islam-criminaliteit noemen : zo moeten we ze, uit frustratie, niet omver schieten. Op die manier zit onze argumentatie voor en tegen al een stuk dichter bij mekaar, en kan de “clash’ der Beschavingen ietwat langer uitblijven.

Islam is niet ‘vrede’, maar “onderwerping’. Zit in dat woord soms niet altijd en overal een zekere vorm van geweld, afhankelijk van de bereidheid om zich te laten doen?