dinsdag 21 februari 2012xml:namespace prefix = o ns = "urn:schemas-microsoft-com:office:office" />

Geen handelsmerk……

De loense Hitler-blik was voorbehouden voor strikt privaat gebruik.

-----------------------------

Exit Job Cohen

21/02/12, 06u39

De Nederlandse sociaaldemocratische leider Job Cohen nam gisteren abrupt afscheid van de toppolitiek. De aftredende PvdA-fractieleider zegt dat hij er niet in geslaagd is "de weg naar een fatsoenlijke samenleving geloofwaardig voor het voetlicht te brengen".

Die droom van een fatsoenlijke samenleving was al jaren Cohens handelsmerk. Zijn politieke streven was erop gericht om een dam op te werpen tegen de verharding en de versplintering van de Nederlandse samenleving. "De boel bij elkaar houden", was het credo waarmee hij als Amsterdams burgemeester uitgroeide tot een gerespecteerd staatsman. Het Amerikaanse blad Time omschreef hem als een Europese held.

Het was dan ook de logica zelve dat de PvdA hem in 2010 naar voren schoof als de toekomstige premier van Nederland. Meer dan 50 procent van de bevolking zag hem als favoriet voor het premierschap, zijn directe tegenstanders Balkenende en Wilders bengelden daarachter met 17 en 15 procent. En toch ging het mis. Bij de verkiezingen strandde Cohen op dertig Kamerzetels, één te weinig om de liberale VVD van Mark Rutte te verslaan. In plaats van een linkse regering kreeg Nederland een uitgesproken rechtse coalitie die staande wordt gehouden met gedoogsteun van de xenofobe Wilders.

Bijzonder frustrerend voor de sociaaldemocraten waarvan enkelen toen al vragen stelden bij Cohens radicaal zachte imago. "Mag je in de politiek dan niet af en toe hard uithalen naar een tegenstander?", luidde het. "Wat is er mis met een goed gerichte oneliner?" Ondanks de nipte en pijnlijke nederlaag bleef Cohen de onbesproken PvdA-kopman. Met het nodige geduld zou Job de rammelende gedoogcoalitie wel uit elkaar rijden. Hij was toch de geloofwaardige incarnatie van de strijd tegen Wilders, niet?

Maar ook de strategie van het geduld mislukte. Hoewel Wilders voor tal van gênante situaties zorgde, slaagde Cohen er nooit in om de regering Rutte in ademnood te brengen. Cohens ultrabeschaafde aanpak leek hem opnieuw parten te spelen. Het handelsmerk werd stilaan een karikatuur. De zenuwachtigheid in eigen PvdA-rangen nam toe. Zeker toen uit recente peilingen bleek dat de radicaal-linkse SP goed is voor 31 zetels en de PvdA doet wegsmelten tot 21 zetels.

Natuurlijk is het grootmoedig dat de terugtredende Cohen zijn eigen tekortkomingen scherp analyseert. Maar wat zou er gebeurd zijn als Cohen zich iets minder puriteins aan zijn zachtmoedigheid had vastgehouden en af en toe met scherp had geschoten op de Ruttes en Wildersen van deze wereld?

De kans is reëel dat hij vroeg of laat premier was geworden en Nederland echt had kunnen veranderen. Harde oppositie is geen teken van verval.

Bron De Morgen Virtueel

************************

Diagonaal herlezen

Daar de man en zeker zijn optreden geen reclame is en trouwens nooit was voor de Lynxe roofdieren bij onze Noorderburen, is er vandaag over ’s mans vertrek weinig of niets te vinden in de Vlaamse virtuele gazetten. Hij is dus weg (was niet meer zo zeker van zijn job…) maar heeft het licht achter zijn rug niet uitgedaan. Zal dus vanzelf moeten doven. Goed zo, zijn we dus daar van af. De Nederlandse boel zal dus op een andere manier moeten bij elkaar gehouden worden….. Of misschien juist niet!

Ook op gelet dat de Sossen ook boven de Moerdijk beschaamd zijn voor hun afkomst, net als bij ons trouwens?! Ze worden nu liever sociaal-democraten genoemd. Dat is lijk een aangenaaide bonten halskraag op hun wintterse frak : het helpt geen zier tegen de koude, maar het staat chique….

‘De boel bijeen houden’ was de slogan waarmee Cohen naar de laatste (verloren) verkiezing trok en die door Wilders op het discussie-platvorm geen verkiezingsbelofte werd genoemd, maar een bedreiging. Nederland is daar dus mooi aan ontsnapt! Spijts de Koninklijke bemoeienissen om van de man de Nieuwe Eerste Minister te maken.

Hoe het nu verder verloopt, is voor ons, Vlamingen, alleen van belang om te zien hoe Geert Wilders de nieuwe situatie aanpakt. Als er nu, in plaats van de verdwenen grote duivel, maar geen 10 kleine duiveltjes in de plaats komen!

Alhoewel, Job Cohen enig gewicht toekennen om van hem een grote duivel te maken : ik denk dat dàt een zonde is van lichtvaardig oordeel. We zullen zien : als er voor zijn zieltje in veel moskeeten een nadienst gevierd wordt, is het voor de Muzel-fielen een heilige geweest. Wordt hij integendeel niet gevierd, dan is de man niet eens een voetnoot in de Geschiedenis geweest.

Tenzij, tenzij…Men weet maar nooit! Als men daar ooit een Kaliefaat der Nederlanden opricht, zien we hem misschien nog wel terug als harem-houder  i.p.v. stadhouder van Amsterdam.