Excalibur

klik op de foto. In het midden een munt van €2 

Excalibur is niet alleen het zwaard van koning Arthur, maar ook de naam van een prachtige pruim uit Engeland.

Deze pruim ontstond in 1970 in het Long Asthon Research Station uit een vrij bestoven Reine Claude d’Althan. De introductie dateert van 1989.

Het is een grote dessertpruim, geel-roodachtig- blauw. Het vruchtvlees is geel, middelmatig sappig en zoet met een goede smaak. Sommigen vinden de pruim echt de top, wellicht mede omdat de vrucht er zo groot en schitterend uitziet. Mijn kwalificatie: zeer goed, maar Avalon vind ik nog een stuk beter.

Ik heb nooit veel vruchten. Wellicht onvoldoende bestuiving. Algemeen geldt echter dat het ras matig draagt. Een bestuiver is o.a. Czar. Ook op St Julien A onderstam wordt het nog een flinke boom.

Als rijptijd geeft men eind augustus. Vandaag 2 augustus werden de laatste geoogst.

Herfstframbozen

Op de foto Autumn Bliss , momenteel de meest courante herfstframboos bij de liefhebber.

Herfstframbozen zijn een gemakkelijk gewas. In hetzelfde jaar groeien en bloeien ze en geven ze vruchten.

De zomerframboos doet er twee jaar over. Het eerste jaar groeit de tak, die pas in het volgende jaar bloeit en vruchten geeft.

Ten eerste zijn herfstframbozen minder gevoelig voor de wortelrotziekte, Phytophtora fragariae, dan de zomerframbozen. Ook van andere ziektes hebben ze veel minder last.

Ten tweede ze worden minder belaagd door de merels.

Is het u al opgevallen dat de meeste merels zich in deze periode veel minder laten zien? Ze zitten nu in hun ruiperiode en hebben behoefte aan meer eiwitrijk voedsel. Dan laten ze de vruchten meer met rust. Maar straks als de druiven rijpen zijn ze weer present!

Ten derde. Je hebt er minder werk mee. Ik knip de afgedragen takken in putje winter tot tegen de grond af.  De lagere rassen als Autumn Bliss (rood) en Fall Gold (geel) behoeven geen steun. Himbo Top, Polka en Joan Squire dienen wel gesteund te worden.

Ten vierde Je hebt over een lange periode, tot het gaat vriezen steeds verse vruchten.

Boomgaard in Wommelgem

Vandaag met Paul zijn 24 jarige boomgaard in de omgeving van het Fort van Wommelgem bezocht. Op een perceel van 20m breed en 100 m diep staat er heel wat bijeen.

Paul is begonnen met laagstammen, waarvan er al veel verdwenen zijn. Er staan evenwel nog meerdere flinke bomen Jaques Lebel en Bramley Seedling, doch geënt op een fel groeiende onderstam, minstens een M7, waarschijnlijker een zaailing. In vergelijking met deze staan andere bomen er veel meer versleten bij en dit na pas 24 jaar. Zo iets zou ik totaal niet verwacht hebben. De grond is er wel zandig, maar heeft in de winter geen hoge waterstand, zoals het bij mij het geval is!

Er staan 3 uitstekend geladen noten. Een Broadvieuw op onderstam zwarte noot. Dit is zeer goed te zien. Precies een zwarte mof onderaan.

Vincent wist te vertellen dat deze onderstam nu verlaten zou zijn, omdat deze bomen na 20 jaar zouden bezwijken. Deze boom is alvast een uitzondering, ondanks het feit dat een helft meerdere jaren geleden afkraakte bij een zware storm. De Joegoslavische noot Plodowski staat er eveneens schitterend bij; maar het ras nr 139 van de grote, Zeelandse notenkweker  Van ’t Westeinde is de meest kwaliteitsvolle wat smaak en bewaarvermogen (2 jaar) betreft.

De weggevallen bomen vervangt Paul door hoogstam.

We kwamen op het juiste moment om zijn Avalon pruimen te proeven. Tamelijk grote, roodblauwe vruchten met een formidabel goede smaak, uitstekende zoet-zuur verhouding. A propo mijn exemplaar van 2001 had ook dit jaar nog geen vruchten!

De Kempische pruim, een wortelechte zaailingpruim die hij van mij kreeg, hangt overladen vol en begint te rijpen. Het verwonderde mij dat de vrucht van zo’n overladen boom toch nog behoorlijk smaakte. Het vruchtvlees zit wel zeer vast aan de steen.

Praktisch alle peren zijn er uitgevallen. De uitzondering is hier de Marguerite Marillat, die er gezond bijstaat. De reden waarom de peren het niet deden is waarschijnlijk te zoeken in het vroegere gebrek aan bemesting. Dat is nu geen probleem meer sinds een kennis paardenliefhebber hier de mest kwijt kan.

Bij de appels begint de Gravensteiner al iets te rijpen. Een gevallen vrucht smaakt al vrij goed. Ergens las ik dat de oorspronkelijke vrucht beter is dan de mutant, de Rode Gravensteiner. Deze laatste heb ik staan en vind ik een lekkere, vroege herfstappel.

Reine Claude Verte

Op 29 juli deze vruchten geoogst. De kroonenting gebeurde einde der tachtiger jaren op een St Julien A.

Ik had de ent als een Monsieur Jaune bekomen, doch het blijkt duidelijk de allerfijnste pruim, de Reine Claude Verte te zijn.

Er zijn niet elk jaar vruchten. Ik herinner mij één jaar met een goede bezetting. Dit jaar waren er een kleine 2 kg.

Het verwonderde mij dat deze vruchten niet barstten door de regen.

Op mijn oudste boom, enkele jaren geleden afgestorven, gekocht a ls Reine Claude Crottée was dit in regentijd altijd het grote probleem.

R. Cl. Verte en R. Cl. Crottée zouden nochtans synoniemen zijn?

Fruitfocus en Brogdale op 25 juli (vervolg)

Daarna stond Brogdale op het programma. Dit keer wilden we de ‘softfruit’ collectie bezoeken.

Ted Hopday heette ons welkom. Met een badge van ‘The Friends’ konden we de vele rijen rode, witte en zwarte bessen en de kruisbessen grondig verkennen.

Daar het seizoen hier een tiental dagen achterloopt was er nog veel te zien. Er werd veel geproefd van rode, witte en zwarte bessen.

Het seizoen voor de kruisbessen was voorbij.

Haast alle planten hadden te lijden van de meeldauw. De resistente rassen vielen dus te meer op.

Rassen bij de rode bessen die de aandacht trokken:

Macherauch’s Riesentraube

Cascade (dikke bessen)

Redpoll: opvallend lange, zeer gevulde bessen. Echter zure smaak, nog niet voldoende rijp?

Bij de witte of beter gele steekt het late ras Blanka er met zijn lange trossen dikke bessen duidelijk boven uit.

Bij de kruisbessen: Robustenta, Resistenta en Rokula

De late zwarte bes Jet viel op door de opvallend grote bessen aan lange trossen. Blijkbaar echt een ras voor zware grond. Op mijn zandgrond, ondanks de vele compost, doet dit ras het een heel stuk minder.

De tijd ging veel te snel zodat we op de terugweg enkel een glimp konden werpen op de pruimen. Magna Glauca en Opal zijn hier pas rijp. Bij mij is Opal al een week voorbij.

Eigenlijk hadden we hier een hele dag nodig. Ik had nog graag de bramen gezien, maar daarvoor hadden we geen tijd.

Om 5 p.m. is het sluitingsuur.

Terwijl ik met Ted  het bezoek van zat. 22 september besprak gingen de andere nog vlug met Allison, onderzoekster van Brogdale, de vroege peer Belle de Jumet bekijken.

Op de terugweg reden we de golvende weg door de North Downs naar het schilderachtige plaatsje Chilham, met oude huizen rond het dorpsplein en een kijk op het kasteel met zijn vele, hoge schoorstenen. Er is een liefelijk kerkje met muren in grote, gekloven silexkeien. Naast de kerk een stuk van de onderstam van de in de grote storm van 1987 bezweken 1300 jaar oude taxus (Yew).

Nog een anekdote van vroeger: Toen ik er een tiental jaar geleden met de bus wou vertrekken ontbrak een medereiziger. Ik vond hem in de tweede pub achter een grote pint. Als vroegere matroos was hij de tijd van afspraak vergeten. Nu is die pub een restaurant geworden.

We hebben geluk gehad met het weer. Terwijl België eindelijk nog eens een zomerdag beleefde had men voor Kent regen voorspeld. Die bleef uit tot net voor het inschepen een licht buitje.

Zin in een speciale dag er op uit naar Engeland?

 Zat.  22 sept ‘07 : Daguitstap naar de Tuinen van KENT in hun

fruitweelde           (org. VELT Zoersel in samenwerking met Reizen Lauwers)  

We bezoeken Yalding  Organic Gardens (Maidstone), de boeiende biologische tuin van Garden Organic, de roepnaam van de Henry Doubleday Research Association (zeg maar de Engelse Velt, hun tweede tuin, naast deze van Ryton) met een reeks historische tuinen: van de middeleeuwse klooster-apothekerstuin tot de cottagetuin (William Cobbett) en verder verschillende speciale thematuinen : hoe biologisch tuinieren, zeer fijne (klein)fruittuin, watertuin, composttuin, childrens garden enz..    (organic  is het Engels voor biologisch). Middagmaal. Gidsbeurt van anderhalf uur met vertaling.

Daarna staat Brogdale ( Faversham) op het programma, met zijn fenomenale fruitcollectie: 2300 appels, 500 peren 350 pruimen enz.. Een levend fruitmuseum in zijn herfstweelde!

We worden er gegidst door de Friends of Brogdale  en zullen kunnen genieten van de fantastische verzameling en hier en daar de proef op de som kunnen nemen.

Tussendoor genieten we van het typische Engelse landschap.

                                                                 *****

Opstapplaatsen: Parkeerplaats Rond punt van Wommelgem vertrek om 6u 00 stipt;  Wees enkele minuten vooraf aanwezig. 

Opstapmogelijkheid in Gent, links van het U.Z. over de ring, aan hotel Campanile, naast Holliday Inn om 6u50  en  Loppem (rond punt afrit) om 7 u 25.   Reis met Shuttle.   Terug rond 24 u.

Prijs: €  69 ( Velt en NBS) (€ 74  niet-lid):  inbegrepen: bus, drinkgeld chauffeur, overzet, alle inkomgelden, twee maal gidsen (vertaling voorzien) , een lekkere, biologische lunch te Yalding en afternoon cream coffee/tea met versnapering ( ken je al een scone?) te Brogdale.

Inschrijven door overschrijving op rek.  000 -0875684 – 65  van  D. Willaeys  2980  Zoersel. ( Vraag eerst of er nog plaats is). Voorzie in wat Engels geld voor drank en desgewenst een knabbeltje voor ’s avonds.

Identiteitskaart bijhebben noodzakelijk!

 daniel@willaeys.be

Voor wie van ver moet komen bestaat de mogelijkheid voor BB.

Fruitfocus en Brogdale op 25 juli

Jaarlijks gaat in juli op de terreinen van East Malling Research Centre de fruitbeurs Fruitfocus door.

De overzet regel je via het internet een aantal dagen vooraf. Met je reserveringsnummer meld je je aan in Calais.

De overzet naar Dover op een dag heen en terug met wagen en 4 passagiers (Guy, Marc, Vincent en ik als chauffeur) kost bij P&O €42. (Vorig jaar betaalde je nog €50).

Op de beurs nemen de toeleveringsbedrijven van allerlei materialen veruit het grootste aandeel voor hun rekening. Marnix Van Praet stond er met zijn anti-hagelkanon. Zie www.inopower.be  We hadden een interessante babbel.

Later, terwijl we deelnamen aan de bezoeken aan een drietal projecten, waarbij deze naar de feromoonvallen mij het meest interesseerde - maar de mevrouw was van iets verder niet te verstaan- werden we plots opgeschrikt door de ferme plof van het kanon. En zeggen dat het geluid al voor een heel stuk gereduceerd werd door Marnix. Het vroeger geluid alleen al moet de donder afgeschrikt hebben!

Persoonlijk interesseer ik mij het meest voor de rasseninformatie. Enkel betreffende ‘softfruit’, de Engelse term voor kleinfruit, was deze aanwezig. De firma Meiosis lanceerde er de nieuwe aardbeirassen van East Malling Research Amelia, een laat ras, Sallybright, vroeg middenseizoen, misschien iets te donker voor de gewone handel, maar met een goede smaak.

Veruit de lekkerste smaak had de doordrager Malling Pearl, met bijzonder grote vruchten. Ik zie een groot nadeel: de vatbaarheid voor Verticilium dahliae, de verwelkingsziekte. Dus planten op een grond waar nog nooit aardbeien gestaan hebben.

Betreffende ‘topfruit’- rassen heb ik niets gezien, dat is iets voor de jaarlijkse ‘Fruitshow’ te Detling, Maidstone in oktober.