RABARBER

“De rabarber in mijn tuin bloeit zeer vlug, dit jaar al 2 keer. (Kan de bloesem op de composthoop, of krijg dan overal kleine struikjes ?)  Kent u daar een oorzaak van ? De meeste stengels blijven ook nogal dun; Gewoon compost geven, of is koeienmest beter en in welk seizoen ? “

Waarschijnlijk vertoont deze rabarberplant tekenen van ouderdom en wil de plant door overvloedige zaadvorming zorgen voor nageslacht.

Rabarberplanten die meer dan tien jaar op dezelfde plaats staan en niet voorzien werden van overvloedig compost, kunnen slechts nog kleine stengels produceren. Enkele groeipunten ontwikkelen een zaadstengel.

Ook bij minder oude planten ontwikkelen zich zaadstengels. (Niet bij alle rassen.) Wanneer je deze zich ziet vormen, breek je die uit, want er gaat telkens veel energie naar deze zaadvorming. Enkel uitgerijpt zaad is kiemkrachtig en voor het zover is gaan er maanden over. Dus helemaal geen probleem om de stengels op de composthoop te gooien.

Een andere mogelijkheid is de nog gesloten bloemknoppen te koken. Ze smaken naar bloemkool.

Ook bij rabarber bestaan diverse rassen.

Deze zijn te herkennen aan het voetje, onderaan de steel, wanneer je deze afbreekt. Deze zijn wit, over rozig tot dieprood. Er zijn vroege en latere rassen. De stelen hebben meestal een rood gedeelte, maar zijn inwendig groen. Er bestaan ook rode stelen, uitwendig en inwendig.

Van een Engelse vriend kreeg ik een wortelstok van een vroeg ras met rozige voetjes.

Mijn andere planten kreeg Aleide dertig jaar terug van haar tante Irma te Blankenberge. Daar groeiden ze al tientallen jaren in de zware Poldergrond. Maar ze doen het ook uitstekend in onze met veel compost verrijkte Kempische zandgrond. Ze vervingen de uitgeputte planten met groene stelen die ik nog van Ichtegem meegebracht had.

Intussen zijn ze al meerdere keren verhuisd. Enkel op een te laag gelegen plek met ’s winters een te hoge waterstand, waardoor de onderste wortels afsterven, deden ze het minder goed.

Zoals reeds gezegd krijgen mijn planten voornamelijk compost, maar elke vorm van organische mest is goed. Mijn planten krijgen ook een mulchlaag van grasmaaisel. Aldus is er minder concurentie van grassen en onkruiden.

Rabarberstelen worden op velerlei wijzen benut. De nichtjes uit Kortemark maken al meer dan vijftig jaar uitstekende rabarberwijn. Bij ons is het een ingrediënt voor diverse confituren of beter ‘vruchtenbeleg’ volgens Aleide.

De stengel van het vroege Engelse ras met het roze voetje werd vanmorgen mee gemixt met de tot nu natuurlijk bewaarde appelen en vruchten uit de diepvries. Een geslaagd experiment. Het zuur van de rabarber harmonieert met het zoete van de suikeresdoornsiroop.

Kinderen die in de tuin komen zijn verzot op de zure lekstokjes. De zure smaak komt van het citroen -, appel – en oxaalzuur. Oxaalzuur is in grotere hoeveelheden kalkrovend en giftig. Dit gif zit echter voornamelijk in de bladeren die op de composthoop gaan of benut worden om eronder slakken te vangen. Het gehalte oxaalzuur vergroot in oudere stengels. Vandaar de volkswijsheid ‘In de nazomer geen rabarber meer eten’. Maar als geregeld stengels geoogst worden is er geen probleem.

Rabarber is goed voor hart en bloedvaten. De stelen bevatten vitamines B en C.

100 g Rabarber bevat: 0,05mg Vit. B1 – 0,02 Vit B2 - 0,1 mg nicotinezuur – 30 mikrogram Vit. B6 – 10 mg Vit. C.

Verder komen voor: kaneelzuur rhaponticoside, galluszuur en emodine, rheochrysidi, rheïne en rheosmine.

(Gegevens uit ‘Groot Kruidenboek’ van M. Sc. R. Goovaerts)

Notenrui

Gisteren ontmoette ik iemand die eenmaal gezien heeft dat onder een notenboom bij een tante heel veel jonge nootjes lagen; een boom van een 40 tal jaar, die pas na 25 jaar was beginnen dragen. Zie ook de reactie onder de blog ’Nog over noten’ van 30/04.

Schade door de kleine Wintervlinder en/of door een voorjaarsuil?

In vergelijking met vorig jaar valt de schade door de Wintervlinder mee. Toen stond de bomenrij naast de hegkant bladerloos. Dit jaar zal daar de vruchtdracht goed zijn; een compensatie voor vorig jaar en ook mooi meegenomen na de monsterdracht van vorig jaar op de andere bomen met als gevolg een beurtjaar bij een aantal onder hen.

Ik constateer opnieuw dat de kweeperen wellicht het meest in de smaak vallen van de wintervlinder. Dat moet ik onthouden om begin oktober vangbanden aan te brengen rond de stammen om de wijfjes, die in tegenstelling met de mannetjes niet kunnen vliegen, te vangen.  Om hun eieren in de bomen te kunnen afzetten moeten ze via de stam in de bomen klimmen.

Op de peren zie je minder bladschade. Midden tussen de jonge vruchten ontdekte ik echter veel schilvreterij en tussen de vruchten trof ik de snoodaard aan, met onmiddellijke executie als gevolg. Toen dacht ik aan de rups van de wintervlinder, maar ik ben gaan twijfelen. “Schadelijke en nuttige Insekten en Mijten in Fruitgewassen “ van A. van Frankenhuyzen werd er bijgehaald en het zou wellicht eerder kunnen gaan om de rups van een voorjaarsuil, Orthosia. Een volgende maal moet ik op de kenmerken gaan letten om te weten over welke soort het gaat. Op de foto zie je het schadebeeld.

( Op de foto klikken voor groter beeld.)

Nog over Noten

Ik ben daarstraks naar de verplante noten gaan kijken.

Met de zomerse temperaturen gaat de ontwikkeling blijkbaar razendsnel. Enkele dagen geleden was  bij

Broadview en Buccanier nog niets te bespeuren van vruchtontwikkeling.

Nu zijn de nog pas ontloken nootjes al zeer goed te zien en ze zijn overtalrijk. Nu ben ik mij gaan afvragen of al die noten wel gaan doorgroeien?

We kennen de rui bij appels en peren. Ook bij pruimen schieten er soms maar een aantal van de startende vruchten over. Van startende perziken bereiken de meeste de eindmeet. Vorig jaar heb ik deze zelf sterk moeten dunnen. Dat zal dit jaar niet nodig zijn: minder, maar betere vruchten.

Hoe zit het nu bij noten? Op dit ogenblik denk ik dat noten zo goed als geen uitval vertonen in een normaal jaar. Bij slechte weersomstandigheden kunnen ook noten ziektes kennen, maar ik weet er praktisch niets over.

Ik volg met belangstelling hun evolutie.