Daantje,

In het dagelijkse “Morgenmagazin” van de Duitse zenders ARD/ZDF kwam in het kader van het thema dat deze week aan bod kwam, nl. de klimaatverandering, het volgende item aan bod over appels :

(Ik heb de ontvangen Duitse teksten net vertaald)

Door de sterke opwarming wordt in de belangrijke fruitstreek aan de Bodensee (het grote meer tussen Duitsland en Zwitserland, ook het meer van Konstanz genoemd) de teelt mogelijk van appelrassen die meer warmte vragen. Rassen als Schone van Boskoop, Cox en Jonagold, geschikt voor een koeler klimaat, verliezen steeds meer aan kwaliteit.

(Jacqueline vreest voor het teloorgaan van haar lievelingsappel De Schone van Boskoop.)

Anderzijds winnen de nieuwe rassen als Braeburn, Fuji en Gala aan kwaliteit. 12 – 15 jaar terug was de teelt met deze rassen nog problematisch.

Ziekten als meeldauw en bacterieuur, schadelijke insecten als de fruitmot, Laspeyresia pomella, ‘Carcocapsa), in het Duits: der Apfelwickler nemen toe.

Er zijn meer hagelvlagen.

Precies over deze nieuwe soorten ging het in de wekelijkse uitzending “ZDF-Umwelt”  (Tweede Duits Net)

Wat blijkt: de oude rassen veroorzaken minder allergieën.

Wetenschappers van de universiteit Hohenheim, samen met dokters van de universiteit Hamburg hebben de verklaring gevonden.

Een sleutelrol spelen de zogenaamde polyphenolen, die als kleur en smaakstoffen voorkomen.

Deze komen voornamelijk voor in de oude rassen (bv Boskoop).

De nieuwe rassen hebben slechts weinig phenolen. Dit komt omdat men de zuurheidscomponenten weggekruist heeft.

Polyphenolen zijn echter waardevolle stoffen. Ze behoeden de vruchten tegen beschadiging. Bij de mensen werken ze gezondheidsbevorderend.

De wetenschappers van Hohenheim konden daarenboven vaststellen dat ze nog een andere belangrijke eigenschap bezitten: ze binden de allergene eiwitten die zich in de appel bevinden.

Een vrucht met veel polyphenolen kan bij een mens geen allergische reacties oproepen.

Als er daarentegen geen polyphenolen zijn, dan reageren de vrije eiwitten van de appel met deze van de mensen en ontstaan de allergische symptomen.

Een snelle test om te weten of het een oud of nieuw ras betreft

Of een appel veel of weinig polyphenolen bevat blijkt uit een simpele en snelle test.

Men snijdt een vrucht in twee stukken. Als men vaststelt dat het vruchtvlees zeer snel bruinkleurt, dan betreft het een ras met veel polyphenolen, een oud ras. De verkleuring ontstaat omdat deze reageren op de zuurstof in de lucht.

Nieuwe rassen hebben die verkleuring niet en missen dus die polyphenolen.

De wetenschappers hebben ook de verwerking van appels nader onderzocht.

Daarbij stelden ze vast dat vers appelsap van oude rassen maar een gering allergiepotentiaal bevat. Sap van nieuwe rassen een hoog allergiepotentiaal.

Hetzelfde geldt voor appelschijfjes.

Na verhitting zijn er geen problemen. Bij temperaturen boven de 80 ° C worden de eiwitten die allergie veroorzaken onschadelijk gemaakt.

Ik ben Jacqueline veel dank verschuldigd voor het doorgeven van deze interessante teksten.

Iemand vroeg meer info over de

Ijzerappel, Marie Joseph d’Othée

Othée is een dorp in de provincie Luik.

Het ras ontstond voor 1870 bij J. Drisket. In de literatuur is terug te vinden dat het ras sedert 1870 elk jaar regelmatig draagt. Het is een zeer late bloeier en gedeeltelijk zelffertiel. Daardoor ontsnapt hij normaal aan late lentenachtvorsten.

In het Frans spreekt men van Pomme de Fer en Pomme de deux Ans, wat wijst op de lange bewaarcapaciteit.

Ik entte dit ras een eerste maal in 1986 op een M 7, onze generatieboom, met op dit ogenblik 16 verschillende rassen, naar de 17 kleinkinderen. Eén ras heeft dit jaar de geest gegeven: een Melba.

Dit ras was geënt op een kleine tak onderaan, in de broek van de boom en is na 20 jaar in de onderdrukking, uiteindelijk bezweken bij gebrek aan licht.

Marie Joseph d’Othée staat op een veel gunstiger plaats, bijna bovenaan.

Dit jaar waren er weer veel vruchten. De vruchten van deze boom zijn een stuk minder groot, maar veel beter gekleurd met rode langsstrepen.

Volgend jaar in het beurtjaar zullen er maar weinig vruchten zijn. Ook dan bereiken ze maar een gemiddelde grootte.

Veel groter zijn de vruchten op de MM 106, geënt in 1991. Hier zijn de vruchten een stuk groter, maar minder gekleurd, meestal wel met een blos. De late lichtinval wordt beperkt door een bosstrook aan de westkant.

Hier is de dracht regelmatiger, maar in een goed appeljaar als 2006, toch een stuk hoger.

De Ijzerappel begint vroeg te dragen. De eerste appelen aan deze boom werden al 4 jaar later geplukt in 1995.

Over het algemeen is dit ras gezond. In een zwaar schurftjaar is hier ook aantasting maar niet zo zwaar. Regelmatig moet ik hier en daar een kankertak wegknippen. Zo blijft de boom behoorlijk intact.

Bij dit ras is de vertakking niet zeer evenwichtig. Een laag ingeplante tak op de halfstamboom moet serieus ondersteund worden, wanneer deze vol vruchten hangt.

Ik laat de vruchten lang hangen. Ze zijn pas met Allerheiligen geoogst.

Ze bewaren tot april. In het nieuwe jaar smaken ze beter.

We hebben ondervonden dat dit ras zeer geschikt is om te drogen in appelschijfjes. De smaak is zeer goed.

In mijn ogen een oud ras dat nog steeds het telen waard is.

De Kwee Agvambari

Wie kent de kwee Agvambari ?

Boomkwekerij De Linde te Kemmel heeft een assortiment van 6 rassen, waaronder dit ras Agvambari

Het ras wordt omschreven als : ‘ groot, weinig ziekte, zeer productief.’

De 19 de Rassenlijst voor groot-fruitgewassen  van 1999 omschrijft het ras als: zeer productief, met gave, tamelijk kleine, op citroenen gelijkende, aantrekkelijke vruchten, weinig geribd, van goede tot zeer goede kwaliteit.

De oorsprong van het ras is onbekend. 

Ziektegevoeligheid: (Zeer) weinig vatbaar voor meeldauw.

Eerder vermelde ik bij mijn kweeperen de ‘schurftaantasting’. Dit moet echter Blad – en vruchtvlekkenziekte zijn, veroorzaakt door diverse schimmels w.o. Septoria, Phyllosticta en Diplocarpon (Fabraea stigmatea). De meest voorkomende schimmel is Diplocarpon (Fabraea) maculatum, die behalve kwee ook peer en mispel aantast.

Op de bladeren ontstaan donkerbruine, ronde vlekjes – vergelijk de bladvalziekte bij kruisbessen en rode bessen! -, die samenvloeien tot grote, onregelmatige vlekken. De zieke bladeren vallen af. Deze bladval kan haast kale struiken veroorzaken.

Op de kweeperen zelf ontstaan menigvuldige, donkere, kringvormige vlekken.

De schimmel zelf overleeft op afgevallen bladeren. Vandaar het belang van een goede bladvertering.

Voor verdere inlichtingen en inschrijvingen kan u tijdens de kantooruren terecht op het NBS secretariaat aan de Leopold III-straat 8 3724 Vliermaal

tel: 012/39.11.88, fax: 012/74.74.38 of via e-mail: info@boomgaardenstichting.be