Feest

Gisteren ging ik met dochter Mieke, zijn petekind, naar het familiefeest voor de 70 jaar van schoonbroer Evert.

We hebben volgende limerick gebrouwd.

 
Op verkenning in Antwerpen, Brussel, Maastricht, Amsterdam en Wenen

Sociale complexen hebben voor hem geen geheimen of problemen

Barcelona ligt nog in ’t verschiet

Dat vergeten we echt niet

Van nonkel Evert leren we veel, samen op stap verwarmt hart en benen.

Hij was bij de eerste lichting ruimtelijke ordening en Stedenbouw in Leuven.

Ook voor de streek hier heeft hij zijn verdiensten.

Toen het dossier ter klassering van Zoerselbos, opgemaakt door Leo Cautereels, halverwege de zeventigerjaren ingediend werd bij de Commissie Monumenten en Landschappen ‘verloren’ werd door de voorzitter (een prof van Leuven) , zorgden Walter Cogge en hij dat het duplikaat wel terecht kwam en dat Zoerselbos geklasseerd werd.

Lentezang van de Grote Lijster

Vanmorgen, in de stilte na de storm, hoorde ik voor ‘t eerst weer de zang van de Grote Lijster, die als ‘t ware helder bedelroept naar de lente.

NL - Biologische telers beoordelen resistente                                                                   aardappelen

Phytophthora is een groot knelpunt in de biologische aardappelteelt. Het project De Smaak van morgen demonstreerde in 2006 twee opties om de ziekte te beheersen: rassenkeuze en vervroeging. Biologische telers kregen de eerste resultaten gepresenteerd tijdens de informatiemarkt 'Beheersing ziekten en plagen in de biologische landbouw' op 21 december 2006 bij PPO agv in Lelystad.

Kwekers werken hard aan het beschikbaar krijgen van nieuwe rassen met hoge tolerantie voor Phytophthora. Om een beeld te krijgen van deze rassen onder biologische omstandigheden is in 2006 op PPO Prof. Broekemahoeve een demo aangelegd met de rassen:

* Biogold (Van Rijn)
* Ditta, Novella, Toluca en Donna (Bioselect Agrico)
* Spirit (Meijer)
* Sarpo Mira (Danespo)

Ze bieden mogelijk perspectief vanwege hun hoge tolerantie. Toluca en Sarpo Mira zijn in eerdere proeven volledig vrij gebleven van Phytophthora, zelfs onder zware infectiedruk. In 2006 bleef de ziektedruk extreem laag, waardoor nauwelijks verschillen in aantasting zijn waargenomen.

Of deze rassen echt een alternatief zijn voor de biologische teelt hangt ook af van de teelt-, bewaar- en consumptie-eigenschappen. Als voorproefje konden bezoekers van de informatiemarkt naast de bekende biologische rassen Ditta en Biogold, de nieuwe en goed phythophtoraresistente Toluca en Sarpo Mira proeven.
Komend seizoen gaat PPO opnieuw een demoveld aanleggen met nieuwe aardappelrassen met verhoogde resistentie tegen aardappelziekte. De rassenkeuze wordt in februari/maart bepaald.

Daarnaast wordt de proef met het vervroegen van het gewas door afdekken met acryldoek van aardappelruggen herhaald. Daarmee is de gewasontwikkeling met één tot twee weken te vervroegen. Wanneer Phythophtora vroeg optreedt (zoals in 2005) kan mogelijk toch enige opbrengst veilig gesteld worden. Afgelopen jaar moest echter het dek half juni verwijderd worden, omdat door het extreem warme weer het voor het gewas onder het dek te heet werd. Bovendien kwam de aardappelziekte niet zoals gebruikelijk in juli maar in augustus. Uiteindelijk was er geen effect te zien van afdekking.

Beide proeven zijn te bezichtigen tijdens de tweede Velddag op 18 juli op de prof. Broekemahoeve van PPO in Lelystad.

Bron: biokennis.nl, 16/01/2007

Storm

Do. 18 jan 2007  13° C

Kriekpeer bezweken. De boom op kwee onderstam droeg reeds vruchten toen we hier kwamen in 1962. In 1963 begon hij op eigen wortel te groeien en werd een hoogstam. De peertjes rijpen in augustus, maar in een regenrijke maand augustus gaan ze te gronde aan monilia-rot. Zo hebben we in 2006 met de natte augustus enkel de eerste vruchten kunnen oogsten. Het jaar voordien was de boom al lichtjes schuin gewaaid en in het voorjaar heb ik de kruin flink uitgedund voor minder windvang. Met de storm van vandaag is hij verder omgewaaid, hangt op de pruimen en moet hij voor de bijl, modern uitgedrukt de kettingzaag.

Spectaculairder was het afknappen van een zware populier (Populus serotina Gelrica ), geplant in 1962. Ik had al 4 jaar de toelating tot vellen, maar het was er nog niet van gekomen. Er moest een dommekracht met kabel  aan te pas komen om de 32 m hoge boom in de juiste richting te doen vallen.

De storm heeft hier geholpen. Aan de voet was onlangs al een flinke spie uitgezaagd. De boom is beneden afgeknakt en uitgescheurd. Dat hij gedeeltelijk rot was binnenin was uiterlijk nog niet te zien; zeker niet aan de kant die ik uitzaagde. Daarbij is de boom precies gevallen waar ik het wou.

Het was anders nog een heel werk geweest om de boom, ter dikte van 1,2 m diameter waar ik moest zagen, met mijn kettingzaag te lijf te gaan.

Had ik maar de ernaast staande, nog een heel stuk dikkere boom, eveneens heel flink ingezaagd! Ik was nog maar pas met het zagen begonnen.

Houtig Kleinfruit

Het onderzoekswerk betreffende fruit in Vlaanderen (*) is gebundeld in het Proefcentrum voor Fruitteelt (PCF) dat momenteel 3 locaties telt.

Te Tongeren is de Proeftuin Aardbeien en Houtig Kleinfruit gevestigd (PCF-PAH)

De directeur is ir. Patrick Meesters. Ing. Fanny Pitsioudis is onderzoeker houtig kleinfruit  en ir. Wendy Odeurs onderzoeksassistent.

Men is al toe aan het 28 ste Jaarverslag Houtig Kleinfruit met gegevens en resultaten van het jaar 2005.

De bestudeerde soorten zijn: 1. Frambozen (zomer -  en herfstframbozen) 2. Rode en zwarte bes 3. Bramen  4. Stekelbessen

5. Zwarte bes en 6. Blauwe Bes.

Het onderzoek en de voorlichting zijn gericht op nieuwe teelttechnieken en rassen en inzake nieuwe producten en technologieën voor de vakman-fruiteler.

Een kleinfruitbedrijf is nu een modern bedrijf geworden dat in staat moet zijn praktisch het jaar rond kwaliteitsfruit te leveren.

Er zijn container – en vollegrondsteelten (maar meestal onder beschutting). De eersten zijn belangrijk voor de vervroegde en verlate teelten. Op zware gronden kan men nu ook blauwe bessen kweken in containers.

Vorige week hield men de jaarlijkse studiedag.

Mij interesseert vooral de rasseninformatie.

Zo vernam ik dat er twee nieuwe, Italiaanse herfstframbozen aankomen.

Sugana is er een van. Het voordeel is dat de vruchten helrood van kleur zijn, en dus aantrekkelijker in de verkoop, boven het iets te donkere ras Polka, maar dat dan wel een betere smaak heeft.

 Op de proeftuin had men onmiddellijk de waarde van deze nieuwe rassen gezien en de jonge Wim Van Dessel van Ranst, belangrijke, internationale plantenkweker, heeft  intussen de vermeerderingsrechten verworven.

(*) Er zijn nog wel andere onderzoekscentra: Het onderzoekscentrum van Wannes Keulemans aan de universiteit van Leuven. Het bioteeltonderzoek te Pamel. Het aardbeienonderzoek te Meerle…).

Dorebezen gesnoeid en opgebonden

Van het mooie weer geprofiteerd om in de tuin te werken.

Dorebezen is het Kempisch voor bramen.

Daarvoor heb ik wel een paar stevige handschoenen nodig.

Toen ik er aan begon was het nog een kluwen.

Eigenlijk was het veel eenvoudiger en werkbesparend geweest als ik eind september, begin oktober vorig jaar de zijstengels had afgeknipt op een halve meter. Nu zijn dat soms ranken van 3 m geworden. De top is in de grond gedrongen en heeft al een ferme wortelkluit gevormd. Deze nieuwe planten kan ik uitdelen.

Ik knip de zijranken af op ongeveer 30 cm.

De hoofdrank is nu veel beter te manipuleren bij het opbinden. Ik tracht deze zoveel mogelijk horizontaal op te binden. De hoogste draad is op 1,8 m. Later zullen de bloemstengels en daarna de vruchtentrossen hier mooi bovenuit steken, maar je kan er nog mooi aan. Je loopt geen schrammetje op bij het plukken.

Ik knip de ranken die gedragen hebben af tegen de grond. Soms zie ik dat men het groene gedeelte van een oude rank laat staan. Dan ontwikkelt de plant zich minder fel en bekom je matig ontwikkelde scheuten.  Maar ook de vruchten boeten hierbij in.

En wat ik nog spijtiger vind: er schiet te weinig groeikracht over voor het ontwikkelen van forse nieuwe scheuten. Van de regen in de drop.

Deze braam heeft men twintig jaar terug gevonden te Kingston-upon-Thames in Engeland. 

De vruchten, vanaf de derde week van augustus, zijn uitzonderlijk groot en bezitten de stevige bramensmaak die ik al ken van mijn kinderjaren.

Terecht kreeg dit ras de naam Fantasia.

De Royal Horticultural Society gaf er in 1993 haar The RHS Award of Garden Merit aan.

Bonobo’s en Fruit

 
Momenteel ben ik verdiept in het boek ’ De Mens van Morgen’ (1998 ) van Dirk Draulans, bioloog schrijver journalist over zijn bezoek in het oerwoud in de Evenaarsprovincie van Congo, toen nog Zaire, bij Ellen Van Krunkelsven, bioloog, gespecialiseerd in Bonobo’s, de vierde mensapensoort, voor 99 % erfelijk identiek met de mensensoort.

" Bonobo's zijn voedselspecialisten. Er zijn maar enkele producten van het woud waar ze echt op vallen, en waar ze sterk afhankelijk van zijn. Vele gewone apen zijn klimmende koeien: ze trekken van boom tot boom en grazen onderweg bladeren en kleine vruchten. De scheikundige stoffen in hun maag zijn krachtig genoeg om onrijpe vruchten vlot te verteren, iets wat de mens en de bonobo niet kunnen.

Het menu van de bonobo's in het Lomakowoud is hetzelfde als dat van de verzamelaars in de lokale mensengemeenschappen. De enige groente die ze met grote regelmaat eten, zijn de lookblaadjes van de bofili.
Tijdens hun wandelingen en in tijden van voedselschaarste plukken ze de stengels van de Kuumania: een kamerplantachtig gewas waarvan ze het merg en de jonge bladeren eten.

Ze zijn echter vooral op zoek naar fruit en verkiezen de zoetste vruchten, net als de mensen: inboorlingen én biologen.

De goede vruchtenbomen zijn echte woudreuzen. De Parinariu, bijvoorbeeld: een kanjer die de bompombo levert, een soort kiwi zonder haartjes met een pit van een centimeter doorsnee, die op de grond valt en daar nog twee dagen moet rijpen voor hij de suikerzoete en geparfumeerde smaak krijgt die hem zo lekker maakt. Een bonobo propt zo'n vrucht in zijn mond, kauwt, zuigt het sap op en spuwt de resterende vezelbal op de grond, soms vrij ver van de plaats waar hij de boom vond - zo zorgt hij meteen voor diens verspreiding. Een andere voedsel-bron is de Antiaris uit de vijgenfamilie, die massaal kleine bolletjes linkoko voortbrengt. Ellens favoriet is de bonenge van de Anonidiurn: een langwerpige vrucht met dertig grote pitten op een rij in een mangogele brij. 'Het beste wat ik ooit gegeten heb,' beweerde ze, maar jammer genoeg vonden we er geen toen ik in het woud was."