Luchthaven Deurne

De Landelijke Gilde nam het initiatief voor een bezoek aan de luchthaven van Deurne. De gids-piloot maakte er een uitgebreid bezoek van van meer dan 3 uur.

Bij de start krijgt iedereen een batch.                                    In de hal hangt een portret van de eerste Belgische vliegenier, baron De Caters, 1908.

Het begint met echt inchecken. Vest uit, geldbeugel en sleutels in een box. Bij de doorgang door het portaal moest ik terug: ook schoenen uit en dan was er geen alarm meer. Een dame moest gefouilleerd worden door een vrouwelijke beambte.

Momenteel zijn er op vrijdag vanuit Deurne 6 vaste verbindingen: 4 naar Londen City Airport in de Docklands en 2 naar Manchester. Verder zijn er de private vluchten. Er was net een Duits (letter D) ambulancevliegtuig geland. Je ziet de landenletter(s) op de romp. Voor Belgische vliegtuigen zijn dat twee OO’s. In de loodsen zagen we nog de N van de Verenigde Staten.

Op het terrein stonden de 3 vliegtuigen die terug waren uit Engeland. In de late avond zagen we nog het laatste vliegtuig landen. Het zijn Fokkertoestellen met turbopropellers. Die schroeven worden zeer heet: “Afblijven met de handen” zei de gids.

De landingsbaan meet 1480 m. Telkens een vliegtuig landt staat het verkeer op de krijgsbaan stil. De tunnel laat nog altijd op zich wachten.

We kregen uitleg over de diverse hulpwagens: o.a. de waterkar, de toiletruimkar, de batterijenwagen die zorgt voor de stroomvoorziening op de grond…

Men komt ook in sommige loodsen en we zagen er vrij grote privéjets,  en kleinere  toestellen, naast opleidingsvliegtuigen.

Een bezoek aan de brandweerkazerne maakt indruk met de reuze bluswagen met enorme banden, die toch 120 km per uur kan halen. Op snelheid komt het aan. In Deurne heeft tot nog toe gelukkig nooit ongelukken gehad.

Tenslotte bezoekt men het Stampe en Vertongen Museum met historische vliegtuigen, zelfs van de eerste wereldoorlog, die bij grote gelegenheden van stal gehaald worden om echt te vliegen.

Je hebt er ook de kans om een echte V1 te zien. Als jongen van 9 heb ik er bij ons thuis één horen en zien voorbijvliegen.  5 km verder te Bovekerke-Koekelare stortte hij neer en ontplofte.

FOTO’S

In de inkomhal

In de inkomhal

Inde inkomhal

Wegen van de bagage.  Wat het gewicht van de passagiers betreft maakt men een schatting: een Europeaan: 85 kg. Voor een Amerikaan neemt men 100 kg en een Aziaat telt maar voor 65 kg. Ik vraag mij af wat men doet met een gezelschap Suomi worstelaars?

Baron De Caters, de eerste vliegenier in 1908.

In het briefinglokaal waar de piloot gegevens opvraagt, noteert en instructies krijgt (o.a. meteo).

Idem

Buiten

Buiten

De indrukwekkende brandweerwagen

Naast de brandweerwagen (voorzitter Marcel Cools, de enige nog echte boer van Halle en echtgenote).

De eerste schroeven waren in hout (tot in de 20 tigerjaren).

Tweedekker

Let op de mitrailleurs. Eerst schoten piloten met pistolen naar elkaar, maar dra kwamen de mitrailleurs. Men mocht netuurlijk de eigen schroef niet stukschieten. Daarvoor had men een synchronisatie uitgevonden die enkel schieten toeliet nadat de schroef net voorbij was. Als ik het goed onthouden had draaide een schroef toen ongeveer 1500 toeren per minuut. Later met vierspakige en nog vlugger draaiende schroeven bevestigde men de machinegeweren aan de vleugels.

Duits toestel

V1

V1

Het Tuinclubje bij Renée (begin juni)

Toen 10 jaar terug het belendend perceel aangekocht werd, is Renée begonnen met de moestuin. Vroeger had ze nooit getuinierd. Echtgenoot Luc, alhoewel zoon uit een boomkwekersgeslacht uit de streek van Wetteren, heeft andere interesses.

Eerst moest er echt ontginningswerk gedaan worden om het door bramen overwoekerde terrein te cultiveren.

Daar is zij aardig in geslaagd.

Met compost en bentoniet, het beste kleimineraal wordt de zandgrond nog voortdurend verbeterd.
Er verrees ook en serre.

Achteraf kon zij nog zelfgekweekte tomatenplantjes uitdelen.