Hallo Daniel

Sinds begin dit jaar lees ik trouw jouw blog, omdat jij veel interessants te melden heb. Zelf doe ik ook nogal wat met fruit en groenten, weliswaar niet biologisch maar toch op een vrij natuurlijke wijze.

Nu wil ik graag nog drie hoogstamperen aanschaffen. Ik woon in NL in de gemeente Hulst, op 50 m afstand van de Belgische grens. Qua rassenkeuze zou ik bomen kunnen planten uit het Waasland, dat hier vlakbij is. De grond bij mij is zand, niet te nat en niet te droog. De bomen komen in gras te staan, in een hoogstamboomgaard waar ook runderen grazen. Mijn ervaring is dat er nogal wat bomen doodgaan, minstens een stuk of acht al, door zaken als droogte, muizen, perevuur of ze kwijnen als gevolg van schurft, soms kanker. Ik heb nu een stuk of zes hoogstammen van gemiddeld 10 jaar oud en toch kan ik eigenlijk nooit een rijpe peer eten.

Kun jij mij advies geven? Appels doen het bij mij redelijk tot goed, pruimen en kersen gaat ook wel, meestal redelijke tot goede groei en redelijk gezond.

Behalve gezond en groeikrachtig is mijn enige eis dat er af en toe eens wat lekkere peren aanhangen. En liefst geen modern ras.

Ik wilde bestellen, bij de NBS:

-Besi de Chaumontel

-Conseiller à la Cour

-Catillac/Pondspeer

Als reservepeer, ingeval niet voorradig, dacht ik aan:

-Zwijndrechtse wijnpeer

-Jodenpeer (Esperen)

- Bruine Kriekpeer

Is dit een goede keus? Of heb jij een beter voorstel?

Ik ben benieuwd naar jouw reactie Daniel.

Alvast bedankt en de groeten

Karel

Antwoord:

Het verbijstert mij dat:

1.     Zoveel bomen doodgaan. 

2.     Er na 10 jaar nog geen vruchten zijn, zelfs rekening houdend dat het hoogstammen zijn.

Daar heb ik gewoon geen verklaring voor.  Of bleef  een rijke, organische bemesting achterwege?

Bij mij is ooit maar één perenboom die hier al stond doodgegaan. Zou het kunnen dat ik te kwistig was geweest met roze korrel? Die heb ik achteraf nooit meer aangeschaft.

Toen ik deze zomer in Wommelgem een bezoek bracht aan de boomgaard van Paul Boeye had ook hij problemen gehad met afstervende hoogstamperen. (Blog van 31/07). Marguerite Marrilat vormde de grote uitzondering.

Het lijkt mij intetressant links en rechts in de streek te informeren wat de bevindingen zijn met peren.

De Boomgaardenstichting biedt een formidabel assortiment aan. Wel was (is?) er het probleem dat er te veel verwisselingen tussen staken. Ik hoop dat je krijgt wat je vraagt.

Besi de Chaumotel is mij totaal onbekend. Ik heb er mijn documentatie bijgehaald.

André  Leroy in zijn Dictionnaire de Pomologie van 1867 schrijft uitvoerig over dit  ras dat al beschreven werd in 1675!

Matige groeikracht. De vruchtbaarheid is gewoon. De vruchten zjn groot. (Op hoogstam kleiner).Vruchtvlees: wit,halffijn, halfknakkend, sappig, steencellen. Sap: overvloedig, zoet-zuur, uitgesproken heerlijk parfun. Laat rijp, tot eind januari, zelfs februari. (Bij een voorgaande beschrijving lijkt het rijpingsstadium nu vroeger te liggen.)

Volgens Theyskens speelt de grond een belangrijke rol. In een warme, lichte bodem als in het zuiden van de provincie Antwerpen zijn de vruchten uitzonderlijk goed.

In compacte, vochtige en koude bodems is het resultaat zeer teleurstellend.

Ik zou de boom,  na het wat hoger aanplanten, voorzien van een berg compost; een dikke boomschijf rond de stam, niet in de plantput.

Conseiller à la Cour  Leroy beschrijft deze peer als Maréchal de Cour.

Groeikrachtige boom. Zeer vruchtbaar. Vruchten onder de middelmaat bij zware dracht. Eerste, soms tweede kwaliteit, als het sap te zuur is.

Het is een Belgische peer van Van Mons. ( In de komende tijd hoop ik de vertaling van ‘Histoire de Pomologie Belge’ van Joseph Theyskens op de blog te zetten.)

De Catillac, Pondspeer

Gezonde, groeikrachtige, zeer vruchtbare, grote keukenpeer. Bewaart

tot april. Uitstekende bakpeer. Net als de eerst genoemde peer al beschreven in 1675.

De genoemde reserveperen  zijn eveneens de moeite waard.

Je zou bv ook aan de peer Wilma van Willy Mahieu van Jabbeke, een zeer goede winterpeer, kunnen  denken.

23-12-2007, 19:29 geschreven door Daantje

Nieuws betreffende Brogdale

Ik ontvang net volgende mail van mijn Engelse Fruitvriend Howard Stringer. (Zie blog van 24 sept.)

Hallo Daniel,

You will be happy to know that the National Fruit Collections will remain at Brogdale.

The Brogdale Trust has lost the new contract and they will now be managed by Reading University, who will be keeping the Collection where it is now.

So you can book for a visit again there. I will tell you how to do this when I know.  It was only announced yesterday (20/12), so neither the Trust, nor the new set-up have made any detailed plans. The new contract will only come into force at the end of March.

For a copy of the Defra announcement see Joan's blog, "Fruit Forum"

Spread this around your circle please. - Howard.

22-12-2007, 12:24 geschreven door Daantje

20-12-2007, 00:00 geschreven door Daantje

Leen (mijn oudste dochter) vandaag op weg in Kameroen

Dag grote en kleine schatten verspreid over dezen aardbol,

Het is hier vakantie!!! Dat geeft toch zo'n gelukzalig gevoel van niks moet; vrij te gaan en staan waar je wil, (binnen de limieten natuurlijk want er zijn hier ook nog altijd de grote putten in de weg!!!) Waarom is alles altijd relatief!!! Maar enfin : vrijheid. Morgen (Dit is vandaag 19 dec!) vertrek ik met de kindertjes (of eigelijk kinderen, de -tjes is er al af) naar het hoge Noorden van Kameroen. Ik ga het avontuur nog eens wagen met de auto, onze nu 2,5 jarige 4X4 Nissan X-trail. Ik zie er naar uit door de verscheidene landschappen van Kameroen te rijden. Eerst gaat de tocht (Van Douala, de haven- en grootste stad (3 miljoen) van Kameroen), naar de hoofdstad Yaounde, 260 km geasfalteerde weg, maar 3-baansvak en befaamd voor de vele dodelijke ongevallen. (staat zelfs vermeld in Guiness Book of Records) Na Yaounde verder in oostelijke richting naar Bertoua, diep in het regenwoud. Vorige keer hebben we daar miereneter gegeten (met gekookte banaan). Normaal eten (kip, rund, vis, enz. is duur en moeilijk te vinden) Daar overnachten we bij de  katholieke zusterkes. Vorige keer was dat in het stikdonker want de electriciteit was uitgevallen. Gelukkig heb je niet veel licht nodig om te slapen! En boeiend om de volgende ochtend te ontwaken in een kamer die je nooit eerder hebt aanschouwd en nog boeiender om je kleren bij elkaar te zoeken. (Oei, is dat een kakkerlak in mijn schoen? Je krijgt van die eigenaardige gewoonten : telkens je schoenen checken voor je ze aantrekt.) Dan volgt er nog een stuk redelijk goede piste, donkerrode weg door het regenwoud, met wat geluk kom je niet al te veel enorme kamions tegen die gevallen woudreuzen naar de bewoonde wereld (zagerij) voeren want die kerels nemen de hele weg in beslag omdat ze toch de grootste en de sterkste zijn. Gelukkig rijden ze vooral 's nachts. Leuk door de dorpjes te rijden alhoewel er wel erg veel en soms verborgen ezelsruggen (aanschouwelijker woord voor verkeersdrempels) geplaatst zijn. De geiten en honden zijn soms vervelend. Vooral omdat ze zo gewend zijn aan motorgeluid dat ze niet meer boezjeren, luieriken! Luid toeteren helpt op den duur wel. En dan weer een plashalte inlassen voor Isis want die heeft duidelijk de kleinste blaas en drinkt als een kameel. De combinatie is vervelend, vooral als je een lange afstand piste wil afleggen binnen een bepaalde tijd. En rondomrond regenwoud, bomen in alle schakeringen van groen en hier en daar gele en rode  felgekleurde bloemen. De kinderen zijn er snel op uitgekeken. Ik kan ze nu enkel meekrijgen met de belofte dat ze dvd's mogen kijken op mijn widescreen laptop. Dat zal helpen. En af en toe luidkeels meezingen met Natalia of K3 of een vorige Musical die we op school hebben opgevoerd. Tot we een grote put tegenkomen en de CD-speler er de brui aan geeft.... Het lastigste traject is Garoua-Boulai tot Ngaoundere, na de afsplitsing naar Tsjaad. Omwille van het oliepipeline-project is de piste tot daar goed onderhouden maar achter de afsplitsing is het putten troef. Een herademing als je Ngaoundere bereikt, mijn favoriete stadje in Kameroen. Op meer dan 1000 m hoogte gelegen, op het  Adamoua plateau, pittoresk, veel Peul of Fulbe die zorgen voor de melk waar men heerlijke yoghurt van maakt. Mooi paleis van de Lamido, de plaatselijke chef. Met wat geluk zien we een fantasia, een optocht van prachtig uitgedoste paarden en ruiters, de nobelen die hun chef komen  groeten. Die komen aangegalopeerd en stoppen voor hun chef die onder een grote parasol zit, zijn hoofd helemaal ingepakt in een spierwitte tulband die nog juist zijn ogen vrijlaat. Bij vele van die lamido's zie je nog Arabische trekken en een lichtere huidskleur. Deze keer gaan we op een 'ranch' overnachten die voor ornitologen het neusje van de zalm is. Meer dan 200 vogelsoorten kan je daar in de omgeving observeren. We zullen ons best doen en nemen alvast de kijker en het vogelboek mee. Nu gaat de tocht verder door de savanne, het wordt hoe langer hoe droger, mindere bomen, bruine kleuren troef maar als compensatie een oneindige horizon met tafelbergen in de verte. Zaaalig.

We kunnen  het rustig aan doen want we moeten enkel naar Garoua, hopelijk hebben we wat tijd om de omgeving te verkennen, een wandelingetje te maken, fotootjes trekken tot de kinderen reclameren...

In Garoua blijven we overnachten bij Bapak Sadjo, een moslimnonkel van Aminou waar we ons thuis voelen en ik ga me informeren over het Benoue Park dat ik graag met de kinderen en moeke zou bezoeken op de terugweg. Buffels, zwarte neushoorns, hippo's enz. maar ook wel een regio met een slechte reputatie wat veiligheid betreft, vandaar eerst even informeren.

Dan naar Going, zien hoe moeke het stelt, Kerstmis vieren d.w.z. een rondedans met de dorpelingen en bilbili bier drinken. Tweede Kerstdag mijn Amerikaanse collega Vikki met haar dochter en vriend afhalen aan de luchthaven in Maroua, terug naar Going, gaan dansen in een naburige wijk van het dorp en de volgende dag met zijn allen naar WAZA nationaal park. Safari game drive 's avonds en 's morgens en in de namiddag terug naar Maroua waar zij terug op het vliegtuig stappen. Wij terug naar Going en enkele dagen later terugtocht met hopelijk een bezoek aan het Benoue Park...

19-12-2007, 13:51 geschreven door Daantje

18-12-2007, 00:00 geschreven door Daantje