Winter 2013

Tot een week geleden zag het er nog naar uit dat het een zachte winter kon worden. Men voorspelde wel wat vorst tegen het weekend en een dag erna sneeuw.

Tot een 10tal dagen geleden liep de temperatuur soms nog op tot + 12°. Dan begint er weer leven te komen in sommige planten en worden ze kwetsbaar voor latere vorst.

Vorig jaar kwam die er pas begin februari. Gevolg mijn braambozen -half braam, half framboos -(alhoewel frambozen niet bevriezen) en wilde bramen totaal bevroren. Het vroor tot min 14°

De stekelloze cultuurbramen kwamen er een stuk beter van af. Ik heb lange tijd gedacht dat deze meer vatbaar waren voor strenge vorst dan onze wilde bramen; niet dus.

De Thornless Evergreen, de braam die vroeger in de meeste tuinen te vinden was, de ongestekelde braam  met de peterseliebladeren liep geen schade op. Die staat hier al bijna 50 jaar en ik herinner mij dat die slechts eenmaal bevroren was, halverwege de tachtigerjaren.

Gisterenmorgen (16/1) was het hier -10° (Open hemel). (Men had tot -7 voorspeld in de Ardennen). Vanmorgen -6° (betrokken). Wind is er tot nog toe niet geweest, want dan is het vriesdrogend effect op de vatbare stengels nog sterker.

De komende dagen verwacht men iets minder strenge vorst, maar eind volgende week kan het weer menens worden.

‘s Avonds terug in Mexico wandelen we naar het Garibaldiplein met zijn muzikantengoepjes, de mariachis. Tegen betaling zingen en spelen ze populaire muziek.  We lieten ons in een van de aanpalende gelegenheden lokken. Geen inkomgeld, zeer knappe optredens, prijzige consumpties, zeker als je niet vooraf naar de prijzen geinformeerd hebt.

De zaterdagvoormiddag besteden we aan het mooist ontworpen museum dat ik ooit zag: het anthropologisch museum.  ‘s Namiddag  rijden we naar   Xochimilco  (20 km van het centrum), met restanten van het vroegere veel uitgestrektere kanalennet. Het oude Mexico was immers een soort Venetië. Nu is dat restgebied een toeristisch spektakel  met zijn vele tientallen zeer kleurige, soms vrij grote boten met uitgelaten mensen. De boten worden net als in Venetië met een lange stok voortgeduwd.

Vandaag zondag (meegenomen is dat je op zondag geen entree betaalt) staat Teotihuacan  op het programma, gebouwd van 600 voor Chr. tot  150 na Chr., ooit een stadsstaat van 200 000 inwoners.   Zo’n machtige cultuur , in een tijd dat onze verre voorvaderen   nog moesten geciviliseerd worden. Men bezoekt  het indrukwekkende cultuscentrum. Een vier kilometer lange as, de dodenlaan   genoemd, met aanliggend vierkante pleinen en symmetrische bouwwerken. Het meest ontzagwekkend is de piramide van de zon, 220  op 225 m en 70 m hoog met vele hoge en ongelijke treden.

Het beklimmen was minder moeilijk dan gedacht. We ondervinden weinig last van de hoogteligging , 2300 m.  Natuurlijk wandelen we verder tot het noordeinde van de avenida de los muertos  en beklimmen we de minder hoge  piramide  van de maan.  Indrukwekkend  overzicht.

Overal wordt je aangeklampt door verkopers met allerhande spullen: stenen fluitjes in vele vormen, armbanden, sieraden, T shirts, allerhande stenen en beeldhouwwerken enz.  Het wordt een spel van afdingen en onderhandelen.

Ma. 21/4.  We nemen de ADO-bus (het eerste klas busnet voor de lange verplaatsingen) naar Oaxaca.

Een rit van 6 uur. Een hele tijd kunnen we in de verte de met sneeuw bedekte vulkanen Popocatepetl, (5.452 m) en de Ixtaccihuatl(4.330 m) bewonderen. Trouwens veertien dagen later zou de eerst genoemde nog eens uitbarsten en Mexicostad  verduisteren.

Oaxaca ‘is the blue-blood of colonial cities. It has blended elegant Spanish with the rich culture of the ancient indigenous people.’ typeert  ons reisboek.

We logeren in het budgethotel Aurora, tegen het centrum gelegen  (60 $ ) Gemeenschappelijk sanitair.

Di. 22/4. We bezoeken  Monte Alban , 10 km buiten de stad.   Gebouwd door de Zapoteken  (400-300 voor chr.) en daarna nog verschillende keren herbouwd.  Machtige ligging. Men heeft er een bergtop voor afgegraven!

Terug in de stad eten we lekker in een vegetarisch restaurantje.   We zien een gelegenheid om een E-mail naar huis te sturen ( 10 $ = 60 fr) . We wandelen tot de prachtige barokke Santo Domingo kerk.

Ernaast ligt het Regionaal Museum. Met de verbouwingswerken is enkel de schat uit graf  7 van Monte Alban te bezoeken.   In 1932 vond men er 500 juwelen in goud, amber, turkoois en zilver, en speciale schelpen.  Meermalen moest ik aan Toet anchamon denken. In de stad troepen de boeren samen voor het parlementsgebouw en hebben spandoeken bij om te betogen.

Woensdagavond om 21 u vertrekken we met de nachtbus naar Villahermosa.  We hadden al vroeg de plaatsen 3 en 4 op de eerst rij vooraan gereserveerd.  Dit zouden  voor de rest van de reis onze voorkeurplaatsen worden , omdat je dan het beste uitzicht hebt.

‘s Nachts komen de ooglapjes uit het vliegtuig goed van pas. Je slaapt in stukjes, maar voor mij is dat voldoende. Wat mij het meest opviel zijn de drempels wanneer de hoofdweg in een dorpscentrum komt.

Men beperkt zich tot een richel in de weg , maar een zeer efficiënte.   Alle verkeer rijdt er stapvoets over!  Vergelijk onze dure aangelegenheden, waar men soms over vliegt!

We komen in de vroegte aan in Villahermosa. We reserveren direct zetel 3 en 4 voor de namiddagrit naar Palenque. In de gids heb ik gezien dat er een openlucht park-museum is (La Venta) met 5 Olmeken-reuzenhoofden. We gaan 2 uur op stap met een Franssprekende gids, die zowel oog heeft voor natuur als voor historie.  Intussen wordt het tropisch warm.  Op ons kronkelend pad zien we de basaltkoppen, meer dan 2 m hoog , waarvan de zwaarste 25 ton weegt.  De rugzijde is effen.  Wellicht werden die koppen via vlotten vele tientallen kilometers ver gesleept.  Wielen kende die beschaving, die al verdween 300 voor chr., niet. Er is ook een interessante kleine zoo en vogelpark.

Naar Palenque is het  nog een goede drie uur  met de bus. We vragen de taxi man te stoppen voor 2 uitgezochte hotels.  Vaca  Vieja biedt het nodige comfort voor een zeer lage prijs (70 $). We verkiezen een plafondventilator boven een luidruchtige airconditioning. Ik heb nog niet vermeld dat we in het laagseizoen reizen. De prijzen liggen lager en overal is er plaats te over.

De Maya- bouwwerken hier dateren  van 500 tot 700 na Chr. en werden van onder de oerwoud-begroeiing vandaan gekapt. Voor de ingang hebben de Chiapas  indianen -(twee jaar terug haalde hun opstand tegen het centrale bestuur ook hier de pers ) -  hun eigen verkoop hut  met sets van hun verschillende bogen in verkorte lengtes of als je wil ook echte bogen. In het park mag men niet verkopen .We beklimmen  de   24 m hoge tempelpiramide van de inscripties en dalen dan in het binnenste via vele moeilijke treden weer 26 m af  tot het in 1952 ontdekte graf van koning Pacal. We zijn er alleen met een Canadees koppel.  Binnen is het heerlijk koel, buiten tropisch warm.  Er is ook nog het indrukwekkende paleis  en nog meerdere tempels.  Via de andere uitgang van de site daal je af tot een riviertje met watervallen en bekkens waarin men heerlijk kan zwemmen. We volgden het voorbeeld van enkele indianen-jongens.

In de omgeving van Palenque was nog veel meer te zien. Hier hadden we nog enkele dagen meer willen blijven, ondanks  het tropisch klimaat.  ‘s Avonds in het hotel heb ik nog een interessante babbel met een viertal Oostenrijkse jongeren.

Zat. 26/4  Om 8 u zitten we opnieuw vooraan in de ADO lange afstand bus voor de dagreis naar Merida. We opteren voor hotel Dolores Alba, met zwembad.  ($ 140)

Zo. staat   Chichen Itza op het programma, weer een hele brok  Maya cultuur  (120 km van Merida).  Om alles te zien zou je wel twee dagen moeten uittrekken.  Op mij maakt het reuze balspelveld, 135 op 65 m, aan drie kanten omsloten door 8 meter hoge muren, het meest indruk. Een gids demonstreert de 7 voudige echo.   Het spel werd gespeeld door de priesters, die met hun lichaam, zonder het gebruik van handen of voeten een zware rubberbal door een verticale ring op een   5 tal meter hoogte moesten krijgen.  Als beloning wordt de overwinnaar geofferd aan de goden, door onthoofding.  Een vrij goed bewaard bas-reliëf  laat dit duidelijk zien.   Het is een flink eind wandelen  tot  de heilige cenote  of bron:  een cilindrische put van 20 m diameter met steile wanden  en de waterspiegel op 20 m diepte. Hierin bracht men mensenoffers om regen af te smeken.

Verder is er de tempel van de krijgers, met ernaast de tempel met de 1 000 kolommen. Verder het observatorium gebouw en nog vele andere.  Hier en daar zie je leguanen, tot ongeveer 40 cm lange reuzenhagedissen. Het is begrijpelijk dat de Unesco deze site uitriep tot ‘Heritage  of Humanity’.

 ‘s Anderendaags  bezochten we Uxmal (80 km van Merida), kleiner maar met heel fijne Maya cultuur. Hier nodigde de zeer steile tempelpiramide uit tot beklimming. Verder  het mooi versierde paleis, met een prachtig gedecoreerde 100 m lange en 8 m hoge façade. Ernaast bevindt zich de 30 m hoge grote piramide. Ons bekoorde vooral   ook  het ’nonnenklooster’ : een binnenplein van 60 op 45 m, rondom afgezet met gebouwen met veel kamers. Vandaar de vergelijking met een klooster.

Voor onze laatste dag hadden we de toeristische trip naar de lagunekust met de flamingo’s  geboekt. Onderweg met vijf passagiers, gids en chauffeur in een versleten klein busje kregen we panne, gelukkig net in een dorpje. We stonden bij de plaatselijke bakkerij van de tortillas. Tortillas zijn de broodpannenkoeken die algemeen gebruikt worden met velerlei vullingen  of ook als brood gegeten worden bij andere gerechten. Men gebruikt mais -en of tarwemeel. De vrouwen van het dorp komen ze er aanschaffen. Met de lijnbus konden we onze reis verder zetten  tot de aanlegsteiger waar we overstapten in een motorboot.  In een wijde boog ging het rond de sierlijke flamingo’s met een paar haltes om de vogels te bekijken. Dan werd er nog door het mangrove-struikgewas gevaren, dat op vele takwortels in het zeewater staat.  Op een beschutte plek was een Pools gezelschap aan ‘t zwemmen. Aleide volgde hun voorbeeld, terwijl ik een babbeltje sloeg in het Nederlands met een dame die een tijdje in Nederland gewoond had.

‘s Avonds vertrokken we voor de 20 uren terugrit van Merida naar Mexicostad. We zaten weer op onze vertrouwde plaatsen. We betaalden 350 Mex. Dollar voor een plaats(ongeveer 1700 fr).  (Tijdelijk een gunsttarief). Een vliegreis was bijna vier maal duurder.  In de wachtzaal was Aleide mij aan het tekenen en dit bracht ons in gesprek met een Mexicaans koppel. Ondanks onze taalbeperktheid toch een goed gevoel. Ook slapen op een bus word je gewoon.

Tegen de middag boekten we weer in hotel  Isabel.  Na een goede siësta trokken we nog eens de stad in voor een flinke wandeling over de Zocalo naar Garibaldi. We lieten een groep Mariachis voor ons een autentieke bamba zingen en spelen.

Do. 1/5 Onze laatste dag in Mexico gaan we nog eens naar het archeologisch museum en vandaar naar het kasteel in het Chapultepecpark om de beroemde muurschilderijen  te bewonderen. 

Van de namiddagplannen om met de metro nog andere delen van de stad te bezoeken kwam  minder in huis omdat we onze bagage op de vlieghaven niet kwijt geraakten tot we eindelijk  de enige beperkte bewaarplaats vonden.

Ons vliegtuig vertrok tegen middernacht voor de vlucht van een uur naar Puerto Vallarta  voor de tussenlanding. Daarna ging het met een volledig bezet vliegtuig rechtstreeks naar Brussel waar we om 19 u landden.

Daniel en Aleide Willaeys-Lagrou