Mijn meer dan 40 jaar ervaring met tuinieren en het telen van vele
soorten (klein)fruit zonder scheikundige bemesting en - spuiten wil ik
meedelen en zelf nog bijleren.
Voor de fruitliefhebber
03-06-2005
PRECIES HERFST
Dit jaar hebben de vatbare rassen weer heel wat schurft. Sinds de zeer warme dagen van vorige week is er bladval en liggen onder die bomen heel veel afgevallen, gele en verdorde blaadjes.
Voor de keuken staat een Mutsu, een Japanse kruising tussen Golden Delicious en Indo en in de handel sinds 1948. Tot voor kort werd die nog gekweekt in het Waasland. Een grote, groengele, vaste, zoete appel. Door de schurftaantasting groeien mijn appels meestal minder mooi uit. Er zijn wel jaren met gaver fruit. Het is een lang bewarende winterappel. Ernaast staat de Stark Earliest, met rijpende vruchten eind juli, begin augustus.Het is maar een matige drager. Bij rijpheid is het een aangename zuur-zoete vrucht, die dadelijk dient gegeten te worden. Een aantrekkelijk appeltje, met rode blos. Ik heb hem al rode oogstappel horen noemen.
In de schaduw van beide bomen staat onze tuintafel.
Toen we aan het avondeten waren, vielen er een paar blaadjes bij Jasmien op de tafel.
Het is precies Herfst!, merkte zij op.
Ik heb ondervonden dat vele appels het ook goed doen op zandgrond.
Maar er zijn uitzonderingen. Vele jaren geleden proefden we in onze Fruitwerkgroep de Karmijn de Sonnaville. Een zeer verfijnd smakende appel, die iedereen wou hebben. Er werd enthout uitgewisseld. Ik entte die tweemaal op MM 106 en eenmaal op uitgeplante opslag van een door de vroegere eigenaar aangeplante boom. De bomen staan (stonden) er vele jaren en droegen praktisch nooit. Aan bestuivers kon het niet liggen, want die waren er zeker voldoende.
In de beroepsteelt is deze appel helemaal verlaten, omdat hij nogal wat schoonheidsfoutjes bezat. Vooral verruwing en bartsjes aan de neus.
De appel dateert van 1949 en was een kruising van Cox Orange Pippin en Jonathan of Belle de Boskoop.
Vincent en Ik hadden ooit het genoegen in zijn boomgaard door Prof emeritus Piet de Sonnaville te worden ontvangen. Hij was toen halverwege de zeventig en aan tal van bomen hingen zakjes met speciaal bestoven appelen. Hij was nog steeds op zoek naar nieuwe rassen.
Hij toonde ons door hem gekweekte rode peren en we kregen vroegrijpende mirabellen mee.
Besluit: Karmijn de Sonnaville is geen appel voor een zandboer.
Marie en Peter hebben maar één pruimelaar in hun tuin staan. Een gezonde boom en dit met nogal veel zwellende vruchten dit jaar. De vruchten rijpen rozig van kleur eind augustus, gegin september, een Queen Victoria, een zelfbestuiver en leverancier van stuifmeel voor andere pruimen. De vruchten zijn behoorlijk lekker, maar er mogen er niet te veel opstaan.
Zoals de meeste jonge mensen tegenwoordig, hebben ze geen tijd om veel in de tuin te doen. Ik vroeg permessie om mij over de boom te ontfermen.
Achteraf lag de grond bezaaid met jonge vruchtjes, maar aan de boom staan er nog meer dan genoeg.Enkele vallen nog uit, doch de rest kan nu tot prima vruchten uitgroeien.
Heb je een stekelloze - Ook rozen hebben stekels, meer oppervlakkige weefsels in tegenstelling met echte doornen, die vanuit het binnenhout groeien: meidoorn, vuurdoorn - braam die nu bloeit met rozige bloemen, die helemaal open staan, dan heb je het Amerikaanse ras Black Satin. Sommige andere bramen, die nog gesloten zijn, hebben ook een roze weerschijn, doch de geopende bloemen zijn wit.
Black Satin is een gezond en sterk ras. De stengels zijn half opgaand en worden makkelijk 4 - 5 m lang. De grote bessen rijpen begin augustus en passen best bij hen die het graag iets zuurder hebben. Ze vallen mij t meest in de smaak op een warme dag. De kunst is bramen op het optimale rijpheidstijdstip te plukken. Dit is wanneer de vruchtkorrels iets doffer worden. Black Sartin was vroeger een beroepsras , maar werd helemaal verdrongen door Loch Ness. Ook Loch Ness bloeit nu. De bloemen hebben een heel klein tikkeltje rose. De groei is iets meer opgaand en de stengels zijn niet zo lang als Black Satin.
Een ras dat wat groeikracht betreft tussen de voorgaande in ligt is Hull Thornless met een aangename, zoete smaak. De bloemen zijn wit.
Twee andere, veel voorkomende rassen bloeien nu nog niet: Thornfree, half opgaande stengels , die uitzonderlijk lang worden, 6 m is geen uitzondering. De overvloedige bessen rijpen pas eind augustus en smaken vrij goed.
Misschien het meest voorkomende ras, Thornless Evergreen , heeft sterk ingesneden bladeren, denk aan een peterselie blad. Dit ras bloeit nu nog niet. De bessen die rijpen eind augustus, begin september, zijn stevig, iets minder groot en hebben een aangename smaak bij goede rijpheid.
Heb je een gestekeld ras , waarbij de eerste bloemen nu open komen , dan heb je Himalaya.
Hieraan zit een annecdote vast. Uit Duitsland stuurden ze deze braam naar Amerika. De verstrooide professor had net ook bramen uit de Himalaya aangekregen en haspelde beiden dooreen. Toen ze dit ras in Duitsland terug kregen als Himalaya, konstateerden ze dat er geen verschil was met hun Theordoor Rheimersch.
