Suikerpeer van Montluçon
In Obst
und Garten van deze maand prijst Hans-Jürgen Franzen uit Bremm aan de Moezel deze
oude peer aan.
Deze
zaailing werd in 1812 gevonden te Montluçon in Frankrijk, vandaar de naam Sucrée de Montluçon.
Dit ras
werd ook beschreven en afgebeeld in Nederlandse Fruitsoorten van 1942. Een
aanduiding dat het ras ook bij ons kan voldoen.
De
middelgrote vrucht weegt tussen de 150 en 250 g.
De steel
is opvallend lang, 3 tot 4,5 cm.
De pel is
groen, later geel met een roodachtige schijn.
Het
vruchtvlees is halfsmeltend en wat grofcellig.
Al in
groene, boomrijpe toestand is de vrucht zeer sappig en smaakt al zeer zoet. Best
te genieten voor iemand die van een harde peer houdt.
Het
suikergehalte bedraagt 78 ° Oe, het suikergehalte van Rieslingdruiven van
gemiddelde kwaliteit!
Zijn
peren (Moezeldal) zijn boomrijp midden oktober. Ze houden tot november.
Daar zijn
boom niet op de zonnigste plaats staat en ook niet op een beste bodem trekt hij
de conclusie dat het ras op een zonnige plaats, op een goede bodem en in een
frisser klimaat ook zal voldoen. Olivier
de Serre is in dat opzicht een moeilijker ras.
De
suikerpeer van Montluçon is een zeer vruchtbaar ras en draagt regelmatig.
Daarenboven
is de ziekteweerstand hoog. Schurftvrij aan de Moezel.
Van Andre
Hendrickx (Stabroek) heb ik gehoord dat hij deze peer vroeger nog in zijn
assortiment heeft gehad.
