Bloei op 18 april

De krenten (Amelanchier) zijn uitgebloeid.

Stark Earliest, een van de vroegste bloeiers, bloeidag 3 in ‘The Book of Apples’.

Peer

Jonagold, bloeidag 13

Peer Comtesse de Paris

Kersbloesem

Benita, kruising Nashi en gewone peer heeft zeer veel bloemen.

Benita, totaalbeeld.

Pinova, bloeidag 12

Bloei op 18 april (Vervolg)

Pinova: detail. Bloeidag 12 in 'The Book of Apples'.

Kornellebes (Cornus mas): reeds een tijd uitgebloeid. Bevruchte stempels beginnen een ietsje te verdikken, maar nog nauwelijks te zien.

Bloei Notarisappel (bloei op dag 8 in The Book of Apples). Aan de bovenkant staat Ontario (?). Nog gesloten knoppen. Ontario staat op bloeidag 12, zoals Pinova, zodat ik twijfel aan de soortechtheid. Is het wel Ontario? Wellicht zijn er ook later bloeiende variëteiten in Ontario?

Rode Schone van Boskoop (bloeidatum 8).

Links de Generatieboom met 17 rassen naar de 17 kleinkinderen. Nog geen opvallende bloei in vergelijking met de boom rechts: Stark Earliest (bloeidag 3). Vroeg bloeien betekent niet steeds vroeg rijpende vruchten. Bij Stark Earliest is dit wel het geval. De vruchten rijpen in de tweede helft van juli.

De witte weelde boven het dak is van een 11 m hoge Hedelfinger kers. De vruchten zijn voor de vogels.

Topaz, een resistent ras dat veel aangeplant werd in de bio-fruitteelt.

Mijn aardbeien, het oude ras Gorella, beginnen te bloeien. Ze hebben de winter, onafgedekt, prachtig doorstaan. Het sneeuwtapijt zal isolerend gewerkt hebben tegen de ergste vrieskou. Ze groeien voorbeeldig.

Reinette de Flandre, nog gesloten bloemknoppen.

Slanke Sleutelbloem (Primula elatior)

In de vroegere ganzenwei staat weer de slanke sleutelbloem in vol ornaat.                                                                                          Al jaren staat er die ene plant. De grond bevat er een ietsje leem van de Schijn, bijrivier van de Schelde. Hier is het nog maar een kleine beek die ontspringt in Malle, waar zich nog een steenbakkerij bevindt. De boerderij werd rond 1900 gebouwd op de linkeroever. In het verlengde is de welving in de bodem nog goed te zien. Het water van de noordkant watert af naar de Schijn. Dit van de zuidkant maakt een ganse omweg via de Nete en tenslotte de Rupel om ook de Schelde te bereiken.

Aleida-appel, een meevaller

Dochter Leen had nogal wat appelen nodig voor de verjaardagtaarten voor de 16 de verjaardag van Keda.

Mij viel de nog vrij goede kwaliteit op van de Aleida-appel, een zaailingappel uit onze tuin. Ik heb hem benoemd naar mijn vrouw Aleide. De smaak is vrij goed.

Een interessante winterappel als je er in natuurlijke bewaring op half april nog zo uitziet. Van de donkere vlekken trek ik mij niet veel aan. Dit zijn de sporen van een onschuldige schimmel, de regenvlekkenschimmel op zeer laat te plukken vruchten.

 De ziektegevoeligheid valt mee. Matig schurftgevoelig. In sommige jaren was er wel wat meeldauw. Dan is het zaak de aangetaste groeipunten af te knippen.

Ook Peren op de Parkeerboom

De enten op wat ik noem “de parkeerboom” gaan nu hun derde groeijaar in. Vorig jaar had de Pomme Rose al vruchten. Nu zijn er heel veel bloesemknoppen te zien. Vanda en Lena bv doen het om ter best. Gisteren deed ik een speciale ontdekking.

Op de parkeerappelboom zijn blijkbaar ook twee peren terecht gekomen. Deze enten zijn wel het minst gegroeid. Het waren de witte bloemen en de bleke, meer spitse bladeren die de aandacht trokken. Ik ben benieuwd naar het verdere verloop.

Af en toe hoor je wel van gelukte perenenten op appel. In Pomologia, het blad van de Nationale Boomgaardenstichting heeft een tijd terug iemand zijn bevindingen doorgegeven. Er waren perenrassen waarbij dit behoorlijk lukte. Hopelijk kunnen we aan de vruchten – als het zover komt – het ras achterhalen. Als er kruisbestuiving nodig is wordt dit een probleem, want de dichtste peer (een Comtesse de Paris) staat er minstens 30 m vandaan.

Nota: bekijk de bloesems op de 2 de foto. Op de rechter bloem zijn de meeldraden zwart. Bevroren in de knop? Op de linker bloem zijn ze rood-bruin en gaaf.