Fruitfocus en Brogdale op 25 juli

Jaarlijks gaat in juli op de terreinen van East Malling Research Centre de fruitbeurs Fruitfocus door.

De overzet regel je via het internet een aantal dagen vooraf. Met je reserveringsnummer meld je je aan in Calais.

De overzet naar Dover op een dag heen en terug met wagen en 4 passagiers (Guy, Marc, Vincent en ik als chauffeur) kost bij P&O €42. (Vorig jaar betaalde je nog €50).

Op de beurs nemen de toeleveringsbedrijven van allerlei materialen veruit het grootste aandeel voor hun rekening. Marnix Van Praet stond er met zijn anti-hagelkanon. Zie www.inopower.be  We hadden een interessante babbel.

Later, terwijl we deelnamen aan de bezoeken aan een drietal projecten, waarbij deze naar de feromoonvallen mij het meest interesseerde - maar de mevrouw was van iets verder niet te verstaan- werden we plots opgeschrikt door de ferme plof van het kanon. En zeggen dat het geluid al voor een heel stuk gereduceerd werd door Marnix. Het vroeger geluid alleen al moet de donder afgeschrikt hebben!

Persoonlijk interesseer ik mij het meest voor de rasseninformatie. Enkel betreffende ‘softfruit’, de Engelse term voor kleinfruit, was deze aanwezig. De firma Meiosis lanceerde er de nieuwe aardbeirassen van East Malling Research Amelia, een laat ras, Sallybright, vroeg middenseizoen, misschien iets te donker voor de gewone handel, maar met een goede smaak.

Veruit de lekkerste smaak had de doordrager Malling Pearl, met bijzonder grote vruchten. Ik zie een groot nadeel: de vatbaarheid voor Verticilium dahliae, de verwelkingsziekte. Dus planten op een grond waar nog nooit aardbeien gestaan hebben.

Betreffende ‘topfruit’- rassen heb ik niets gezien, dat is iets voor de jaarlijkse ‘Fruitshow’ te Detling, Maidstone in oktober.

Op de Kraaienlei in Schoten (22 juli)

We waren met enkele fruitvrienden uitgenodigd bij Christof en Lieve. Opzij van het huis staat zijn uitgebreide, recente aanplant van een fruithaag, allemaal spilbomen op ongeveer een meter van elkaar, veel peren maar ook appels. Hij volgt hierbij de raad van Willy Mahieu in ‘Appels en Peren’ van Uitgeverij Lannoo.

Een deel van zijn appelbomen heeft hij uit Jabbeke betrokken op B9, een zwakgroeiende , Russische onderstam, de door Mahieu aangeprezen onderstam voor de liefhebber. “Het grootste voordeel is dat hij zich veel beter aanpast aan onze lichtere gronden” aldus Willy Mahieu.

Aan sommige hangen al de eerste vruchten. De bodem is afgedekt met houtcompost.

Mooie bladstand en zeer goede groei.

Voor de voordeur staat een Lombarts Calville (hoogstam) die duidelijk minder groeit, maar voldoende, in vergelijking met de felgroeiende rasgenoot in zijn eendenren, die extra bemest wordt door de dieren.

Christof heeft een eigen naamaanduiding die jaren zou meegaan. Hij heeft rechthoekige zinken plaatjes laten snijden.
Als je er op schrijft met een vet tekenpotlood etsen de letters zich in het plaatje, dat aldus heel lang leesbaar blijft. Plaatjes van vorig jaar zagen er nog als nieuw uit. Een zeer interessante tip!

Ze zijn met 2 jonge fruitenthoesiasten in dezelfde straat, trekken samen op en wisselen heel veel bevindingen uit.

Ingolf is al een tijdje langer bezig. Recent is hij ook begonnen met een fruithaag.

De oudere aanplant is op half – en hoogstam.

Onze aandacht werd direct getrokken door de rijpe appels van Précose de Wirwignes, een dorp in Frans-Vlaanderen. Dit is een van de rassen gekweekt door Bart Dequidt. Gelukkig had ik mijn mes bij. Dat is al vele keren gebruikt om vruchten te verdelen.

Een van de best smakende, vroege appels.

Voor de achterinkom staat een ferme, zeer zwaar beladen okkernoot. De vruchten zijn dit jaar een stuk groter dan vorig jaar zei Ingold.

Er is jonge aanplant van kleinfruit, o.a. Amerikaanse blauwbes, die de merels blijkbaar nog niet weten staan. Maar dat komt nog.

In zijn glazen serre staan al een 4 tal druiven. Phoenix had de mooiste trossen; Muscat de Flandre zeer kleine besjes aan nietszeggende trosjes. Ze waren zo goed als rijp en smaakten niet onaardig.

Achteraan staan wat sierbomen, waaronder een grote Catalpa.

Maar hij verspert de zuiderzon. “Geen nood, ik zal er brandhout aan hebben en ruimte voor nieuwe fruitaanplant.”

Tussendoor hoorden we Johan aan het woord als specialist in het snoeien van leifruit.

De Japanse Wijnbes en Dormanred

Ze zijn vroeg dit jaar de vruchtjes van de Japanse Wijnbes (Rubus phoenicolasius). Ze lijken precies een stuk donkerder dan in mijn heinneringsbeelden.

Klein, doch fijn van smaak.

Nog eens zo groot zijn de helrode bessen van de Dormanred, een speciale framboos.

Dormanred bevat voor 75 % erfelijk materiaal van de Rubus parvifolius (Een Aziatische framboos) en wordt tot de speciale, rode frambozen gerekend.

De smaak is minder dan deze van de wijnbes, doch de aantrekkelijke kleur en de grootte doen sommigen deze laatste verkiezen boven de wijnbes.

Dormanred kan tegen droge grond, waar de Japanse wijnbes afsterft.

De toppen van de ranken en zijranken van beide planten schieten gemakkelijk wortel. De nieuwe plantjes kan je in het voorjaar uitplanten.

Sugar Snab

Een volle korf. De oogst van een pakje zaad van nog geen €3. Voor één keer had ik dit jaar haast geen meeëters, want eksters en Vlaamse gaaien zijn eveneens verlekkerd op deze erwten.

Vandaag de Sugar Snap erwten geoogst. Dit zijn de Amerikaanse suikererwten. De zoetste en lekkerste erwten die ik ken. Mijn favoriet!

Ze groeien even hoog als Mechelse Krombek, ruim 2 meter. Je moet ze telen aan draad of rijshout.

Het zijn sluimerwten, maar je plukt ze gevuld met dikke erwten. Heel anders dus dan de platte niemendalletjes van de gewone sluimerwten. Het enige nadeel is dat je de draden op beide naden dient te verwijderen. Maar dit is vlug gebeurd.

Het zaad betrek ik van de Engelse zaadfirma Chase Organics.

Ik breng ook enkele pakjes mee voor geïnteresseerden.

Wie mij een mail stuurt kan ik op de hoogte houden.

Er bestaat ook een lage versie, de Sugarbon. Je kan dit zaad betrekken van de Nederlandse, biologische zadenfirma ‘De Bolster’. Dit zaad kan je jaarlijks bestellen bij VELT.

Deze lage versie is wel duidelijk minder productief.

Op Fruituitstap 

3. De Fruitwerkgroep van Velt Beernem

Als derde luik bezochten we twee tuinen van de Veltwerkgroep Fruit te Beernem.

We werden ontvangen door Gilbert Putman en zijn vrouw.

Een maand terug deden zij mee aan de Open Tuindagen van Velt met een 250 enthoesiaste bezoekers.

Het eerste wat we zagen op het erf was het hok voor de vleesduiven, koters in de volksspraak.

Er lopen nogal wat diverse raskippen. We zien er geit en schaap, om de eigen varkens voor de slacht niet te vergeten.

Gilbert is ook een ervaren imker. We zien 3 hoge kasten. De problemen met de varoamijt heeft hij onder de knie.

De grote, goed beladen noten trekken de aandacht. Trouwens Gilbert heeft het voor hoogstam. Een feromoonval voor fruitmot krijgt de aandacht. Het dopje met de lokstof ligt beter op de bodem van de val. De laatste dagen werden er telkens maar een paar insecten gevangen. Daarvoor was het iets meer. Een zwoele avond als nu is uitstekend fruitmottenweer.

Er staat jonge aanplant en oudere bomen met veel vruchten. Op een plaats wil de aanplant niet lukken. De bomen sterven er af. De weidegrond ziet er nochtans normaal uit. Verder is er een kooi met kleinfruit.

Achteraan ligt de vruchtbare moestuin.

Bij Andre Vandenberghe staat een rijke verzameling fruit in laagstam. Op de zware grond tieren ze uitstekend. De grootte van de vruchten verbaast mij!

Alles is er uitstekend verzorgd. De bomen hebben geen wortelconcurrentie. De rijen bomen staan in een zeer brede strook zwarte grond. Geen onkruidje te bespeuren.

Dat er geen mulching is, verwonderde mij toch.

Marc Geens had gewezen op het belang van houtcompost voor bomen en struiken, terwijl de groencompost beter geschikt is voor de moestuin.