Plantenbeurs Kalmthout

Vandaag 4 okt. eindelijk eens de plantenbeurs van Kalmthout bezocht.

Nog maar pas binnen herkende ik de Wollemia Nobilis (zie foto’s), de in 1994 in Australië ontdekte soort die men al miljoenen jaren uitgestorven achtte. Het Arboretum van Kalmthout heeft de vermeerderingsrechten en een plant kost nog slechts €65. (De startprijs in 2006 zou €450 bedragen hebben)

Hartelijk weerzien met Peter Bauwens van De Nieuwe Tuin te De Klinge. Peter heeft heel wat pitloze druiven in Vlaanderen geintroduceerd.

Hij was de man die de eetbare tuin bij ons propageerde. Deze manier van tuinieren zit weer in de lift met de moestuin van Michele Obama in het Witte Huis en van Mevrouw Sarkozy in Parijs.

Een uitgebreide kruidenstand trok de aandacht: Sanguisorba van Bart Belmans (foto) te Ranst. www.sanguisorba.be

Een interessant gesprek gehad met een kweker (foto, spijtig zijn naam vergeten) uit Boskoop, het Nederlandse plantendorp bij uitstek. Hij lag aan de basis van de verspreiding van de blauwe druif Boskoop Glory.

Ik zag zeer mooie planten van 2 Kiwibessen (Actinidia arguta): Issaï, de tweeslachtige met zowel mannelijke als vrouwelijke bloemen, die tevens kan fungeren als bestuiver voor de vrouwelijke Ken’s Red met rode vruchten, die nog smakelijker zouden zijn dan de groene Issaï. Op sommige planten had hij inlandse roofmijten uitgezet, waarop de winter geen vat zou hebben.                                                              

Er kwam ook ter sprake hoe kiwi’s, (de grote, Arguta chinensis ) vaak via weefselcultuur vermeerderd worden met dikwijls onvruchtbare planten als gevolg.                                            De man toonde ook een foto van Issaïbessen met naast de gewone vruchten ook grotere. Hij had de bloemen eerst afgeschermd en dan zelf bestoven met pollen van een mannelijke plant, met als resultaat duidelijk grotere vruchten.

CHOCOLADE

Met de KVLV naar Sint Paulus te Antwerpen, Dockx Café en op Chocoladewandeling met Caroline

Een bezoek aan de Sint Paulus te Antwerpen is steeds een revelatie: een gotische kerk met een magnifiek barok interieur: een grootse indruk.

Dit was de kerk van de Dominicanen.

Sommigen trokken op bedevaart naar Jeruzalem. Vandaar de idee om in de tuin een kalvarieberg op te bouwen. Een impressionant geheel, met het berggedeelte hoog tegen de kerk aangebouwd en de vele grote beelden, zwart gepatineerd door de tijd.

De kerk heeft een dertigjarige restauratie achter de rug na de brand van 1968. Net voordien hadden we een rondleiding gekregen van de toenmalige schepen Posson, door het klooster dat afbrandde en de kerk.

Er hangen maar eventjes 3 Rubens. De 15 schilderijen van ‘De Rozenkrans’ vormen een ware schat.( o.a. een Rubens, Van Dijck en Jordaens). Die kostten destijds al een fortuin, betaald door de vermogende families van de paters.

De beelden en het houtsnijwerk zijn van de grootste kunde.

Tot slot werpen nog een blik in de schatkamer: betoverend.

Hier kom ik zeker nog terug. De kerk is op alle weekdagen, ’s namiddags te bezichtigen vanaf 2 u, ook op maandagnamiddag, wanneer de andere musea dicht zijn.

We hebben maar de veemarkt over te steken en een straat door te gaan naar de Jordaenskaai en het stijlvolle ‘Docks Café’ voor een verfijnde maaltijd: vissoep en een overheerlijke zalmschotel, en een uitstekende witte wijn.

Aan Het Steen hebben we een afspraak voor een chocolade  wandeling.

Caroline, de gids neemt ons mee op het drijvende ponton voor een inleiding en meteen een eerste proevertje.

Zij vertelt de legende hoe een god de cacaoboom uit de hemel naar de aarde bracht, net als bij ons het vuur.

De cacaoplant vraagt veel water, een hoge luchtvochtigheid en veel warmte en wat afgeschermd van direct zonlicht

Het cacaodrankje was voedsel en medicijn, opwekkend en toch rusgevend, men ging liever ‘slapen’. Later ondervonden de Spaanse veroveraars hetzelfde.

We hielden halt op diverse plaatsen en Caroline vertelde geleidelijk de rest van het verhaal.

We hielden halt in de chocolabar ‘Quetzal’ naast de kathedraal voor een drankje en proevertje.

Het was de Nederlander Conrad van Houtem die ontdekte hoe betere cacaopoeder te maken door de pasta van geplette cacaobonen te behandelen met producten. Aldus bekwam hij een lekkerder cacaopoeder. (patent van 1828)

Op een andere stop vertelde zij hoe de Zwitserse chocolatier Daniel Peter experimenteerde met de melkpoeder van een andere Zwitser: Nestle en aldus de melkchocolade uitvond.

In de etalage van een Antwerpse chocolatier bewonderden we de Antwerpse kathedraal in chocolade. Men kan er op bieden tot 30 september.

In de hernieuwde stadsfeestzaal op de Meir verzamelden we bij de stand van Neushaus, samen met Leonidas nog de enige merken in Belgische handen.

Onder het proeven van een Neuhauspraline vertelde Caroline dat de Nederlanders het liever houden bij een “bonbon”.

De botanische tuin in de Leopoldstraat was de plaats om te vertellen over de weldoende invloeden van chocolade. Zij fungeert o.a. als antioxidant tegen de vrije radicalen.

Tijd voor een mignonetje met meer dan 50 % cacao. “ Twee per dag is een ideale dagelijkse dosis”.

Tot slot ging het nog over chocolade in de literatuur en dat de Zwitsers de grootste chocolade-eters zijn met 9,9 kg. Wij komen op 4 met ongeveer 8 kg.

Tijd om iets te drinken, want je krijgt er dorst van, ook na zo’n lange wandeling.

FOTO’S VAN ALEIDE

Grand Champion

Vorige zaterdag (26/9) oogste ik deze Amerikaanse peren. Het was hoog tijd, want ze begonnen te vallen.

Dit jaar was er weer een zeer goede oogst. Ik heb geluk dat deze peer zelffertiel is, zichzelf bestuift, want de peren die ooit dichtbij stonden zijn verdwenen. Interessant voor iemand die maar één peer kan planten.

Binnen een week, veertien dagen zijn ze voor mij op zijn best met zeer sappig, smeltend vruchtvlees. De kleinkinderen kunnen zolang niet wachten.