Op Bezoek bij Gerard en Irene Ameeuw

19 oktober 2006

Net na het stichten van de VELT vzw (toen nog Vereniging voor Ecologische Land – en Tuinbouw) in 1974, leerde ik bij Jan Heyman - de stichtende voorzitter en de erevoorzitter van VELT - (sinds ’79 Vereniging voor Ecologisch Leef - en Teeltwijze) Gerard Ameeuw kennen. Toen was zijn firma OSMO te Diksmuide al in volle uitbreiding. Als ingenieur Land – en Tuinbouw was hij zijn loopbaan begonnen aan de Land – en Tuinbouwschool te Roeselare. Jan Heyman was er toen nog een van de eminente leraars. In eigen midden was er in die tijd erg veel weerstand tegen voorstanders van Biologisch Telen.

Gerard bracht als een van de eerste biologische producten en meststoffen op de markt.

Na de verkoop van zijn zaak heeft hij een hoeve verbouwd te Houthulst.

De machtige, oude knotwilgen en knotpopulieren zijn magnifiek opgenomen in het geheel van verbouwingen en nieuwe aanleg, o.a. van een grote vijver.

De sier- en moestuin van Irene lopen mooi in elkaar over. Er is aandacht voor kleinfruit. Er is een hoogstam boomgaard met nogal wat okkernoten. Deze waren nog volop aan het vallen. Ook hier een reuzenoogst. Dezelfde rassen van geënte noten Broadview en Buccaneer waren bij mij in De Kempen een tiental dagen vroeger rijp. Ernaast heeft hij een perceel kersen op de laag blijvende onderstam Gisela V van Bart Dequidt, uitmuntende boomkweker te Kemmel. Rond om rond staat een metalen constructie om een vogelnet te kunnen aanbrengen. Alles mooi afgebogen, geen haperingspunten. Knap gemaakt in eigen werkhuis!

Daarnaast een perceel met laagstammen, vooral prachtige peren. Er was nogal veel vogelschade.

Achteraan was er al een gedeelte moestuin met geweldige preien. Voor de verdere uitbreiding wordt de zware leemgrond humusrijk gemaakt met een grote hoeveelheid regenwormencompost.

Tijd om binnen te gaan kijken naar zijn collectie uitzonderlijke, antiquarische fruitboeken. Daarvoor heeft hij overal connecties. Maar hij heeft ook oog voor instructieve boeken. ”Ik zou eens drie maand ingesneeuwd moeten zitten om alles te kunnen ordenen”.

Ik vertelde hem dat men mij had aangezet mijn ervaringen neer te schrijven en dat het er niet van kwam tot het Seniorennet die kans bood.

“Je vergeet zoveel als je ouder wordt” zei ik. “Weet je wat DMC betekent? Dement maar content!” Als het niet in de familie zit, is de achteruitgang beetje bij beetje, ‘pianewies’ zoals ze het in het West-Vlaams zeggen. Achteraf maakte ikzelf de associatie met dezelfde letters, maar in een andere volgorde: DCM, De Ceuster Meststoffen, een concurrent van Osmo.

Op de bus van de laatste trip naar Brogdale had Gerard al een gedicht voorgedragen over ‘De Boom’. Ik weet niet zeker of het van hem was, maar hij heeft eigen gedichten met de natuur als onderwerp op zijn kerfstok. Hij had ze gebundeld en genummerd in een boekje als ‘zitplaatsen’.

Telkens met een genummerde stoel erboven, zeer suggestief om er even bij te zitten en te mijmeren…

Jelena

Jacques Bosschaerts, pomoloog van Mortsel is in Vlaanderen de stamvader van de Fruithappenings.

Halverwege de jaren zeventig zette hij de eerste grote fruittentoonstelling op in het Arboretum te Kalmthout. Een paar jaar later zou nog een tweede, grote tentoonstelling te Kalmthout volgen.

Ter nagedachtenis van de flamboyante mevrouw Jelena De Belder, die het Arboretum van Kalmthout wereldfaam bezorgde, heeft hij een zaailing naar haar genoemd.

Op de fruithappening te Herzele zag ik de Jelena appel voor ‘t eerst.

Het is een mooi gevormde, roodgestreepte, middelmatig grote vrucht. Ook de smaak kon mij bekoren.

Feedback Walnoten

Beste Daan,

U hebt gelijk: wal- en okkernoten zijn zeer waardevol voor de mens.  Maar als de mens er nu eenmaal teveel heeft (meer dan 7.000 noten kregen wij met 2 personen niet "verdaan") en weet dat de vogels er verlekkerd op zijn, tja...

Nu, wij eten geregeld een nootje en ik bak soms gemalen noten in mijn brood.  Al bij al had ik er dan nog te veel.  Bijaldien (wat een woord!)  ik verleden herfst er een 2.500 op zolder heb ondergebracht.  Blijkt nu dat die na 1 jaar nog compleet intact en eetbaar zijn.  En met onze huidige magere oogst goed van pas gaan komen.

Ik had nochtans verwacht dat die noten totaal onbruikbaar zouden geworden zijn.  Om reden dat het op zolder extreem  koud en warm kan worden (dak niet geïsoleerd, vloer driedubbel geïsoleerd).  Ik had de noten wel op voorhand goed gewassen en goed laten drogen in de zon en op dagbladpapier (ik toonde daar verleden jaar een foto van).  Op zolder lagen ze op een plankenvloer eenlaags uitgespreid.  Onder een rechthoekig houten kader waarop fijnmazig kippengaas was geniet, dit tegen eventueel ongedierte.   
Daan, deze ervaring is voor u als fruitliefhebber misschien iets voor uw blog.  U ziet maar.

Nog een goede middag
Hughes     

Howgate Wonder, De Kampioen

Op de Fruithappening te Herzele had Jacques Bosschaerts zijn grootste appel, Howgate Wonder tentoongesteld.

Een van de vele bezoekers had een grote appel bij ter determinatie.

Hij had die een hele tijd terug als ‘Reuzenappel’ bij Bakker in Nederland gekocht.

Zowel de aangeboden vrucht, als de tentoongestelde appels hadden naast dezelfde uiterlijke kenmerken, in de steelholte dezelfde donkergroene vlek. De smaak is matig. Het betreft een keukenappel, die zijn vorm behoudt bij het koken.

Het ras ontstond uit een kruising van Blenheim Orange en Newton Wonder in 1916 op het Engelse eiland Wight en kwam in 1932 in de handel.

In oktober 1997 bezocht ik de Fruitshow te Detling, Maidstone en zag er de Howgate tentoongesteld, die in het Guinness Book of Reccords kwam: 1,389kg

SLEEPRUIMEN

Zo’n 15 jaar terug leerde ik bij Luc De Cleene te Lokeren de Streping appel kennen. Ik kreeg er enthout van en oogstte dit jaar weer heel wat van die grote appels.

Zijn boomgaard was omringd door een heg van sleepruim. De grotere vruchten trokken toen mijn aandacht en ik kon ze niet goed plaatsen als sleepruim. De struiken waren ook een stuk minder doornig.

Hier tegen het Zoerselbos wist ik ook een sleedoornstruweel staan.

In de vroege lente was het steeds een witte vlek in het groene landschap, tot de nieuwe eigenaar ‘alles proper maakte’.

Gisteren kwam ik op de stand van het Provinciaal Archeologisch Museum Velzeke – Ename er eindelijk achter dat er naast de Prunus spinosa vulgaris, ook nog een spinosa ducescens en een spinosa macrocarpa bestaan. De standhouder André Van Peteghem had de 3 soorten vruchten in de streek verzameld. Ze hebben elk een eigen karakteristieke steen. Je kon die bekijken door een vergrootglas.

Stenen van de spinosa ducescens, stammend uit de 14 de eeuw werden te Geraardsbergen opgegraven.

Nog straffer: stenen van de spinosa macrocarpa trof men te Zele aan in een laag uit de Ijzertijd (3 de eeuw voor Chr. tot 35 na Chr.)

Fruithappening Herzele

Zondag 15 was ik voor de derde maal uitgenodigd als medewerker aan de 4 de Fruithappening van het Regionaal Landschap Vlaamse Ardennen.

Men was verhuisd van Wortegelm-Petegem naar het Cultureel Centrum De Steenhoven te Herzele.

We hebben veel nuttige contacten gehad. Lang niet alle streekrassen konden we determineren, soms wel een richting aanduiden.

Voor mij was de ontdekking van de dag de stand van het Provinciaal Archeologisch Museum van Velzeke-Ename. Zie blog Sleepruimen.