(Klein)fruitliefhebber

Mijn Compostverhaal

Eind der zestigerjaren begon ik met het opzetten van een composthoop. Dat was eerst een bescheiden hoop.

Halverwege de zeventigerjaren waren dat grote hopen. Steeds werd er op de goede verhouding gelet van bruin materiaal (vooral hakselhout en droge resten) en groen materiaal (verse bladeren, gras, tuinresten en mest). Er werd kalk toegevoegd. Iets later vernamen we dat uit onderzoek bleek dat dit normaal niet nodig was. Na composteren bekomt men een neutraal materiaal. (Dit is natuurlijk niet het geval als men zuur materiaal als bv dennentakken op zichzelf laat verteren. Zie verder).

We hadden toen een hakselaar met een elektrische motor van 1,5 PK. Kort daarop werd die vervangen door een grotere met een 10 PK benzine motor.

Ik vond het geen pretje met de geluidsoverlast en de uitlaatgassen.

Begin der tachtigerjaren werd die doorverkocht en ging ik op volgende manier te werk.

Mijn takkenmateriaal kreeg jaar na jaar een plaats op een uithoek van het terrein. Het was/is nestplaats voor vogels en schuilplaats voor egels. Aan de oudste kant heb je na twee, drie jaar de dikkere takken maar uit te nemen voor houtstook (na droge opslag). Het fijne materiaal werd tussen het kleinfruit gestrooid.

Voordien lieten we al ganse ladingen rijpe compost aanvoeren voor de geïnteresseerden.

Nu nog laat ik haast elk jaar een container compost brengen (tussen de 17 en 19 ton).

Een hakselfirma heeft enkele maanden geleden 3 ladingen afgezet. De eerste hoop bevat nogal wat zuur materiaal van coniferen. Die hoop laat ik nu een jaar verteren en zal dit materiaal gebruiken als mulching voor mijn zuurminnende blauwbessen en tussen de aardbeibedden.

De andere ladingen waren enkel van populieren. Na de vrij vlugge vertering bekomt men een basisch product. Vroeger dacht ik dat populier zorgde voor een zure compost. Ik had het verkeerd voor.

Compost wordt bij mij nooit gezeefd, maar vooral in de lente ingefreesd. Een enkele keer zeef ik voor een zaaibakje.

Het afvalmateriaal van de keuken wordt meestal in de kippenren gegooid, waar de kippen er nog iets in vinden en verder scharrelen. Peulen van citrusvruchten bv zie na een maand al niet meer. Dit proces noemt men vlak composteren. De natuur gaat op dezelfde manier te werk.

Daarnaast heb ik een wachthoop-composthoop voor allerlei grof materiaal. Tijd om te keren steek ik er niet in. Na een jaar heb je ook deze compost maar uit te voeren.

Ik vind het niet nodig meer arbeid te verrichten dan strikt nodig.

Het uitvoeren van compost op zichzelf is al een zeer zware klus!

Bezoek aan Goossens Flevoplant Aardbeiplanten Te Ens

Op uitnodiging van Dirk Verheyen (foto 3), de vertegenwoordiger in België kon ik mee.

Ens ligt in de Noord-Oost Polder van Flevoland, de provincie van Nederland die ontstond door het droogleggen van een groot stuk van de Zuiderzee of Ijsselmeer.

Eerst bezochten we een paar grote vermeerderingsvelden op humushoudende zandgronden in Drente. Men streeft ernaar een groot aantal A+ planten te bekomen.

We krijgen plastiek overtrekkers aan tegen mogelijke besmettingen. Enkele planten worden uitgegraven en beoordeeld. De stevige, dikke, witte wortels wijzen op veelbelovende planten. Over een week, als de groei gestopt is door de winterkou, begint men met het rooien en gaan de planten de koelcellen in als wachtbedplanten.

Het land, met een humuspercentage van minstens 7 % wordt voor een jaar gehuurd. In de voorgaande jaren mogen er geen aardappelen gestaan hebben wegens de aaltjes of nematoden die eveneens schadelijk zijn voor de aardbeiplanten.

Bij liefhebbers gebeurt het wel meer dat in augustus geplant wordt op het pas vrijgekomen bed van de aardappelen.

Op het eerste perceel is nog wat te merken van de 50 ml regen van de laatste dagen, op het tweede perceel niet meer.

Op het bedrijf staat net een nieuwe aardbeienplanten oogstmachine klaar.

We zien werkhal en koelplaatsen. Nemen een kijkje in de serre met de jongste trayplanten.

De firma investeert in onderzoekswerk. We mogen een blik werpen in de onderzoeksserre met vele nieuwe, unieke planten, waarbij hopelijk de plant met formidabele eigenschappen, als basis van een nieuw ras. Onder de schragen staan al veel uitgeselecteerde planten, bestemd voor de composthoop.

Buiten staan de trayplanten bestemd voor de verkoop. Vliesdoek ligt ernaast om erover te trekken bij vorst.

Als laatste bezoek trekken we naar het vermeerderingsveld voor bioplanten. Men is er nog maar pas mee begonnen en zal nog moeten leren hoe het onkruid te beheersen.

Yves Hendrickx (foto 8), de verantwoordelijke voor de bioproeftuin in Pamel, Roosdaal vertelt hoe ze dit bij hen, zij het op kleine schaal onder de knie hebben. De moederplanten staan geplant in plastiek. Wanneer zich de uitlopers gaan vormen wordt een 5 cm dikke, onkruidvrije, biologische compost gestrooid. Hierin ontwikkelen zich de planten zeer gezond. Hij heeft al geconstateerd dat moederplanten die toch wat sporen van witziekte vertoonden, door de compost weer helemaal gezond werden.

Voor meer info zie:

http://www.flevoplant.nl

http://www.flevoplant.be

Naar EURO CROQ' POM Nevers

Vorige vrijdag reden we de 650 km naar Nevers in midden Frankrijk, een goede 200 km voorbij Parijs. Relatief weinig moeten aanschuiven in Parijs. Vanaf Porte de Bagnolet tot Porte dItalie gaat het immers over de route perépherique.

In Ieper had ik LPG (Liquid Petrol Gaz) getankt voor 0,42.

In Frankrijk GPL (Gaz Propane Liquide) wordt dat 0,84 en 0,81

Ons hotel Ibis lag net over de 500 m brede Loire. Als je 2 maanden op voorhand reserveert betaal je slechts 40 in plaats van 59 ter plaatse voor een 2 persoonskamer.

Tegen 17 u, sluitingstijd konden we nog net een plan bemachtigen op het bureel voor Toerisme in het Palais Ducal.

Een gedeelte van de oude stad is winkelwandelzone. De Fransen zijn precies muzikaal: we zagen maar eventjes 3 muziekwinkels (instrumenten), niet zover van elkaar. In een krantenwinkel bemachtigden we een erg interessante hors-serie uitgave van Le Chasseur Français Pommes/Poires Les 200 meilleures Variétés régionales met foto, beschrijving en tot 4 waarderingssterren voor 5 gebruikscategorieën: 1. à croquer 2. en tarte 3. en buisson 4. au four 5. en cidre, uit alle streken van Frankrijk. We hadden geluk de laatste exemplaren te bemachtigen. 6,9, in België 7,5. Eigenaardig: op de Expo niet te vinden, alhoewel de gegevens toegeleverd werden door heel wat afdelingen van de Crocqueurs!

Het avondmaal wordt geserveerd vanaf 19 u.

Terug in het hotel hadden we een gezellige en fruitige babbel met een koppel uit de Bourgognestreek. De man was een sterke liefhebber van bio-dynamische wijnen.

Op zaterdag waren we al zeer vroeg in het grote Expo Centre.

Op de stand met plantmateriaal een Ontario in pot aangeschaft, op sterke onderstam (franc, er was geen andere keuze) 25.

Van Montbéliard, ter gelegenheid van het 10 jarig bestaan van de Croqueurs, had ik 1988 een Reinette Blanc op MM 106 meegebracht, een ras dat ik later in Le Jardin du Roi te Versailles veelvuldig tegenkwam.

De stand van Charolais-Brionnais uit het westen van het département du Saône-et-Loire wist ons het sterkst te boeien met eigen truffels, confituur van Catillac peren en nog een aantal andere proevertjes. De presidente is iemand die sterk ecologisch gericht is op de landelijke omgeving en de laatste fruit- en natuurresten op de buiten, nog tegen de gangbare mentaliteit in, tracht te redden.

De Royal Horticultural Society van Wisley stapelt de tentoongestelde vruchten in torentjes, heel typisch. Jim Arbury, de head gardener en auteur van de boeken Pears en Plums bemande de stand.

Zeer artistiek is de stand van de Jardin du Luxembourg, waar de Senaat van Frankrijk zetelt.

Ook de Potager du Roi van Versailles heeft een fijne stand.

Verder zijn er nog zo vele anderen.

Tenslotte vermeld ik nog de grote V vorm met vruchten van het teerste groen tot het donkerste rood; indrukkend naar hoeveelheid vruchten, vorm en kleur.

FOTOS

De eerste lezing ging ter herdenking van Charles Baltet van Troyes (1830-1908), 100 geleden overleden, telg uit een boomkwekersgeslacht en zelf ook boomkweker (o.a. Transparente de Croncel), schrijver van o. a. de heruitgegeven Les bonnes Poires. Een van de redders van de franse wijnbouw, die teloorging door de Phylloxera (druivenluisziekte) , door het enten op de ongevoelige Amerikaanse druif als onderstam. En tenslotte als politieker.

Op de foto Jean Lefevre, hoofdredacteur, die de lezing hield en ernaast Claude Scribe, ondervoorzitter van de Croqueurs.

2. Label van de Ontario. 25 jaar geleden gaven we enten door in onze VELTfruitwerkgroep: verkeerd. Later nog een boom gekocht: verkeerd. Zelf geënt met ent van de nichtjes in Kortemark. Nog geen volledige zekerheid. Nu neem ik de proef op de som.

3. De presidente van Charolais-Brionnais uit het westen van het departement Saône-et-Loire. Wellicht het best bekend om het Charollais slachtvee met de witte vacht. Op de foto toont ze een affiche over de Charollais kippen, vleeskippen; wellicht moeillijk te onderscheiden van de witte kleurslag van de bekende Poule de Bresse.

4. De confituur van Catillac (dikbuikige stoofpeer)

5. Catillac

6. Jardin du Luxemburg

7. Wisley, Royal Horticultural Society; Jim Arbury, verantwoordelijke voor de fruitsectie, auteur van Pears en Plums

8. Hun torentjes manier

9. Bonsai, miniatuur-appelboompje