Mijn meer dan 40 jaar ervaring met tuinieren en het telen van vele
soorten (klein)fruit zonder scheikundige bemesting en - spuiten wil ik
meedelen en zelf nog bijleren.
Voor de fruitliefhebber
19-03-2009
Bio zoekt boer
Vlaanderen maakt vooruitgang op BIO- gebied. In vergelijking met ons omringende landen waren wij niet van de rapsten. Nu er economische motieven bijkomen wordt men wakker. De menselijke motivatie is immers complex.
Bio zoekt boer
De Boerenbond, het Algemeen Boerensyndicaat en BioForum ondertekenden
een samenwerkingsprotocol waarin ze zich engageren om de omschakeling
naar biologische land- en tuinbouw te bevorderen en het biologische
landbouwareaal in Vlaanderen uit te breiden. Dat gebeurt via het
project Bio zoekt Boer dat financieel gesteund wordt door de Vlaamse
Overheid.
De
vraag naar bioproducten zoals biologische melk, maar ook biologische
groenten en fruit is groter dan de huidige Vlaamse productie, zo
blijkt uit marktcijfers, De consumptie van biologische producten neemt
jaarlijks met meer dan 10% toe. De huidige oppervlakte biolandbouw
bedraagt zon 3800 ha of 0,6% van de totale landbouwoppervlakte.
Hiermee hinkt Vlaanderen ver achter op het Europees gemiddelde van
4,7%. De biologische landbouw biedt aan onze Vlaamse landbouwers heel
wat kansen die op dit ogenblik onvoldoende worden benut.
Het project Bio zoekt boer heeft als doel geïnteresseerde boeren en
tuinders te informeren, te begeleiden en individueel te ondersteunen
bij hun omschakeling naar biologische land- en tuinbouw. Het project
wil de drempel naar de bioteelt verlagen door boeren in hun eigen
omgeving en op basis van concreet cijfermateriaal te begeleiden in hun
omschakeling naar bio. De projectmedewerker is Sofie Hoste. Zij zal de
land- en tuinbouwers duidelijke informatie geven en met hen de
mogelijkheden en de economische haalbaarheid nagaan van een specifieke,
bedrijfsgebonden omschakeling. Boeren en tuinders die vragen hebben
over de omschakeling naar biologische landbouw of over het project Bio
zoekt boer kunnen bij haar terecht op 0494 98 23 69 of via mail: info@biozoektboer.be.
Voor meer informatie kan u ook terecht bij de drie initiatiefnemers van dit project:
* Algemeen Boerensyndicaat, Guy Depraetere, woordvoerder, gsm 0475 32 69 36
* Boerenbond, Joris Van Olmen, adjunct-directeur Beroepswerking, gsm 0496 69 43 67
* BioForum, Johan Devreese, voorzitter, gsm 0473 39 26 70
Veerle vertelde dat de plaats waar ze nu wonen, toen ze hier bijna zes jaar terug kwamen voor het doctoraat biologie van Rene, nog een onbebouwd gebied was. Men wou meer bewoners aantrekken om de leefbaarheid te vergroten. Daar is men ook in geslaagd. Er is een community centrum gebouwd met cafe, ontmoeting en vergaderruimtes. De verschillende burengroepen hebben een soort eigen stadsbestuur. De appartementsblok waar ze nu wonen telt 4 levels. Ze wonen beneden. In een lift staat geen 0 of G maar 1. Wij zouden ons dan op het 1 ste verdiep wanen!
FOTO'S
- Je zou niet vermoeden dat er in het geheel 51 appartementen zijn. - Naast hen is er een parkje met Chinese elementen. Er wordt hier enorm geinvesteerd in (groen)aanleg en onderhoud. Ook de aanleg rond de huizen en appartementsblokken is in handen van de gemeenschap. - Aan de andere kant is er nog een gedeelte restbos met grote, hoge naaldhoutbomen. In een open ruimte ernaast heeft men 40 tuinbakken aangelegd. Elk jaar is er loting. Dit jaar waren er 122 kandidaten en Veerle was weer bij de gelukkigen. Ze is de enige van mijn dochters die vroeger langere tijd een eigen tuintje had. - Veerle bij de totems in Stanley park.De First Nations (eerste volken) - Het woord 'indiaan' ziet men als een scheldwoord - van de westkust hier waren uitmuntende houtbewerkers. - De kleinkinderen: Robin (14), Pieter (12), Silke (10) en Sarah (8). - Robin - Pieter - Silke - Sarah
Deze tuin dateert al van 1916 en is de oudste universitaire tuin in Canada, 44 Ha groot. Je ziet er heel veel machtige bomen en struiken in vele vormen en kleuren. Mijn aandacht ging vooral naar de Food Garden, ja die hebben ze ook. De kleinkinderen hadden verteld van het jaarlijkse fruitfeest dat er doorgaat in de herfst. Ze gaan er graag naartoe. Blijkbaar wordt dit feest ook gesponsord, want hun voorkeurappel is de Pimk Lady, een appel die men niet kweekt in een botaniche tuin! De tuin is aangelegd in een grote zeshoek. De buitenstructuur wordt verkregen door de verschillende vormen van leifruit: schuine, rechte en liggende snoeren, enkele en dubbele palmettem, gobelet (vaasvormige). kandelaars, enz. Het zijn echte natuurkunstwerken met internationaal bekende rassen als Jonathan, Jonagold, Golden Delicious, Gravenstein, Granny Smith enz. Naar binnen liggen de groentenbedden. Er schoot nog wat over van de koolachtigen, vooral de kale (boerenkool).
Voor mij was dit de ontdekking in de Food Garden. Er staan 4 reuzenexemplaren: een mannelijk en een vrouwelijk exemplaar van de Actinidia deliciosa, de gewone kiwi en een mannelijk en een vrouwelijk exemplaar van de Actinidia arguta, de Siberische kiwi met de kleine, zo te eten, onbehaarde vruchten. Het zijn stevige kleppers met een dikke stam: de gewone kiwi nog eens zo dik als de meer dan polsdikke Siberische kiwi. De takken steunen op 2 X 2 draden, vastgemaakt aan de dwarsligger van een stevige paal. De stammen hebben naar beide kanten een dikke hoofdtak van ongeveer 2,5 m. Hierop staan de schuine, tot op ongeveer een kleine m. ingekorte draagtakken. Zie de foto's. Aan de Nieuw-Zeelanders is het te danken dat de kiwi's zo zeer populair geworden zijn. Voordien kende men die alleen als sierplant. In de dertigerjaren begon een fruitteler met een kleine commerciele planting, dra gevolgd door anderen. Het werd een geweldig succes. De naam Chinese kruisbes veranderde in KIWI, naar de Nieuw-Zeelandse, hoenderachtige vogel die niet kan vliegen.Deze bedreigde vogel is trouwens het symbool van Nieuw-Zeeland. De uitvoer startte in de jaren 1950. Met de teloorgang van de tafeldruiven bij ons werden deze in de zeventigerjaren soms vervangen door kiwi's. Grote aanplantingen volgden in Californie en in Italie. Kiwi's worden nu in de miljoenen ton gekweekt. Wat de Siberische kiwi betreft is men deze nu bij ons volop volop aan het propageren. Onder de vleugels van de veiling Profuco in het Waasland is de universiteit Gent bezig met een proefproject van 4,5 Ha.
s Morgens met de snelbus tot aan de Skytrein. Dit is de tegenhanger van een ondergrondse of metro. De skytrein loopt op een stelling hoog boven de grond. Bovendien is dit een automatische trein, zonder bestuurder. Als je de binnenstad nadert heb je een fantastisch zicht op de wolkenkrabbers, het water er achter en aan de overkant weer een stuk stad en daarachter de bergen met sneeuw op de toppen. Ik reed tot de terminus Waterfront. Je wandelt eem klein eind tot de Seabus, die 150 man kan vervoeren. De dienst wordt om het kwartier verzekerd met twee boten die elkaar onderweg kruisen.(Zie foto) Gezien het schitterende weer staat in de latere namiddag Grouse Mountain op het programma om te snowboarden en te skieen. Eerst krijgen Silke en Sarah nog muziekles aan huis. We rijden over de machtige leeuwenophangbrug naar de overkant door Noord Vancouver en dan omhoog de bergen op. Vlugger dan verwacht bereiken we de teleferiek. Boven komen we in de zonovergoten sneeuwwereld, - 3 , maar windstil. De jongens stuiven onmiddellijk weg op hun snowboards. Ik wacht met Sarah op Veerle en Silke die met de volgende lading achterop komen. Terwijl Sarah naar benedenglijden speelt, komt voor mij het speciale, Noorse rugzakkrukje, een kado van de Noorse vriend Olav Myrholt, uitstekend van pas. Olav begon zijn carriere als deskundige in de ecologische aspecten bij de Winter Olympiade van Lillehammer. Nu al zie je veel aamkondigingen voor de Olympische Winterspelen van 2010 hier in Vancouver. Olav zal hier wel dikwijls komen confereren. Daar Rene pas zondag terugkeert van een missie naar Congo voor zijn olifantenproject kreeg ik zijn sneeuwbotten aan. Ze deden mij denken aan de indrukwekkende stiebels, de omvangrijke sneeuwbotten, waarmee de Duitsers op wacht stonden bij De Torens, 50 m hoge radarmasten, naast de wijkschool op De Reiger te Ichtegem. Ik wist niet dat je op sneeuwbotten zo gemakkelijk loopt op sneeuw. Het knarsen van de sneeuw klinkt als muziek in de oren en uitschuiven is er niet bij. Veerle wees mij in de verte het opvallende silhouet van Mount Baker, een vulkaan die nog kan uitbarsten. Terwijl Sarah de eerste knepen van het snowboarden leerde, heb ik op mijn eentje rondgewandeld, van het zicht op het avondlijke Vancouver genoten en en tenslotte gemijmerd bij de kleurrijke zonsondergang. Een onvergetelijke dag.
