In Memoriam Howard Stringer
Zijn dochter Alison laat
weten dat Howard vorige vrijdag 25/2 in zijn slaap overleden is. Hij was in
januari 89 geworden.
Vorige woensdag brachten
we hem nog een bezoek en hadden de gevraagde Rode Boskoop mee. Konijnen hadden
zijn vorige vernield.
Hij had voor mij de
nieuwste, Schotse zwarte bes Big Ben bemachtigd, een geschenk dat mij heel veel
plezier doet en blijvend aan hem zal herinneren.
Zij hadden het deze keer
veel meer over hun kinderen en kleinkinderen. Er werden fotos getoond, o.a. van
bezoeken aan hun zoon in Frankrijk.
Alison vermeldt dat hij de
donderdagnamiddag nog gespeeld had met zijn great granddaughter
(achterkleindochter).
Ik heb Howard een eerste
maal ontmoet op de Europom te Alden Biezen in 1995. Hij bemande er toen de
stand van Brogdale. Veel beter heb ik hem en Elisabeth leren kennen op de
eerste reis van de Nationale Boomgaardenstichting naar Engeland in 1997, geleid
door Jean-Pierre Billen en Fons Houben.
Howard vertelde dat hij
zijn legerdienst kort na de oorlog doorbracht in Antwerpen. Als ingenieur had
hij toezicht op de communicatie (telefoon).
Terug in Engeland heeft
hij nog 1 jaar Nederlands gestudeerd. Er werd maar 1 jaar ingericht. Hij deed
dit om Nederlandstalige fruitboeken te kunnen lezen. Pomologia, het tijdschrift
van de NBS las hij grondig. Ik
stuurde hem ooit een van mijn teksten en hij vroeg mij meer uitleg betreffende 3
woorden. Hij vond ze niet in het woordenboek. Het bleken Zuid Nederlandse of
dialectwoorden!
Hij is een paar keer naar
België op bezoek gekomen, een eerste maal naar de Europom in Sint Pieters Leeuw. Hij logeerde bij ons. Vincent Turkelboom leerde hem de overheerlijke
biologische serredruiven van Overijse kennen en we gingen samen naar Peter
Bauwens, ook een goede bekende van Howard.
Een tweede maal kwam hij
op uitnodiging van Jean-Pierre Billen en bezochten we o.a. de Keiselboomgaard
te Diepenbeek met Erno Eersels en het Centre de Recherche Agronomiques te
Gemboux onder leiding van Marc Lateur.
Howard en Elisabeth waren
de eregasten op de laatste weekreis die ik 10 jaar terug met Velt in 2002
inrichtte naar de Cotswolds en Cornwall.
We bezochten Hygrove, de tuin van prins Charles en Ryton, het
hoofdkwartier van Garden Organic (de Engelse Velt) en in Cornwall het pas
geopende Eden en de Lost Gardens of Heligan. Ik herinner mij een anekdote
tijdens de heuvelwandeling in de Cotswolds te Upper en Lower Slaughter. Hij
vond het erg zwaar, maar onderweg vonden we een gelegenheid voor een afternoon tea
en zij kikkerden helemaal op.
Elk jaar gingen we bij
Howard op bezoek en werden er enten uitgewisseld. Hij toonde mij ooit fier fotos
van zijn eerste Otavas van enten die ik hem gaf. Van hem leerde ik de fijne
winterappel Sturmer Pippin kennen. Via hem werd ik lid van de Friends of
Brogdale en leerde meerdere fruitmensen kennen o.a. Eckart Brandt, de man die
de 700 oude rassen uit de Elbestreek nieuw leven inblies. Elisabeth, zijn vrouw, eveneens 89 stamt uit
Hamburg.
Howard was een van de
eminente leden van de Fruitgroep van de Royal Horticultural Society. De groep
telt slechts ongeveer 200 leden. Als je dit aantal vergelijkt met de 300.000
leden van de RHS, besef je maar al te goed dat echte fruitliefhebbers maar een
zeldzaam ras zijn!
Jarenlang had hij op Wisley
en te Brogdale zijn zitdagen om de vragen betreffende fruit te beantwoorden.
Howard en Elisabeth hadden
naast de fruittuin ook een interessante moestuin. Ze waren al ruim in de
tachtig toen ze er mee stopten. In die tijd halveerde Howard zijn fruitbomen.
Te gevaarlijk om nog op een ladder te kruipen. Hij was ook een kersen kenner-specialist.
Voor hem bracht ik destijds de eerste Gisela 5 onderstammen mee. Op Colt werden
ze te groot om met net te overtrekken.
Van kersen gesproken. We
hadden het genoegen met hem en de Friends de kersendag te Brogdale mee te
maken. We proefden toen heel wat van de 350 kersenrassen. En wat mij toen het
meest trof: elke kers smaakte, natuurlijk in gradaties. Iets wat je van appelen
en peren beslist niet kunt zeggen.
De laatste jaren was hij
moeilijker te been, maar dit belette niet dat hij praktisch altijd aanwezig was
op de bijeenkomsten in Brogdale. Een vijftal jaar terug was hij een tweede maal
geopereerd aan zijn hart. Toch had hij er aan gehouden aanwezig te zijn op onze
busreis naar Brogdale en sprak de medereizigers toe over de nieuwe wendingen
die er voor Brogdale aankwamen. Later vertelde hij dat de terugrit met eigen
wagen zeer lastig was geweest met een viertal noodzakelijke rustpauzes
onderweg. Hij en Elisabeth kwamen maar tegen middernacht thuis, de tijd dat wij
thuis waren in België.
Howard met zijn geweldige
fruitkennis en blijvende weetgierigheid was en is voor mij een lichtend voorbeeld.
Ik draag in mij een dankbare herinnering aan hem mee.
FOTOS
Met Velt in Engeland 2007
Na de Europom te Wisley in
2010 gingen we samen met de Friese fruitvrienden eten in een pub te Send, hun
woonplaats (Woking, Surrey).
Howard en Elisabeth
Met Nynke en Jet
Ook Aleide en ik waren er
bij.
Met Frits Doornenbal
Met Nynke Zijlstra
Idem
Luisterend naar Howard
De niet te missen thee.
