Engels Landschap

Met veel heggen en solitaire bomen, veel schapen, soms koeien, grote velden, sommige met de gele gloed van het koolzaad.

Sommige oude huizen zijn bekleed met ‘hanging tiles’, hangende pannen.

Van Chilham naar Down House

Op het laatst werd het spannend. Door toch de GPS te volgen kwamen we op een zeer smalle weg. Voor Paul was het uitkijken om met de bus niet te veel schrammen op te lopen. Gelukkig hadden we slechts enkele, kleine tegenliggers en zijn er toch enkele ‘passing places’. Op de parking bij het huis is er maar plaats voor één bus. De vorige -ook uit België- was net vertrokken.

Down House is het landhuis waar Charles Darwin (1809 – 1882) de laatste veertig jaar (vanaf 1842) van zijn leven gewoond en gewerkt heeft en waar hij zijn revolutionaire werken geschreven heeft. Thans is het een museum beheerd door English Heritage.

Eerst zou Charles dokter worden als zijn vader, maar hij kon geen bloed zien. Vervolgens studeerde hij te Cambridge om dominee te worden. Voor het zover kwam ging hij als wetenschapper mee op de wereldreis van het zeilschip de  Beagle (1831-1836). De voorziene 2, werden 5 jaar. Darwin onderzocht de gesteenten en de natuur van de vele gebieden waar de Beagle aanlegde en zond planten, opgezette dieren en fossielen naar Engeland, samen met tekeningen en uitgebreide, nauwkeurige beschrijvingen van zijn ontdekkingen. Veel van de door Darwin beschreven soorten waren nieuw en vestigden zijn naam als natuuronderzoeker.

In 1939 huwde hij met zijn nicht Emma Wedgwood, van de porselein dynastie.(Tussen haakjes:  vorig jaar bezochten we de fabriek op de NBS tour. Verslag is op de blog te vinden).

Zijn baanbrekend werk “On the Origin of Species” verscheen in 1859, na lange jaren voorbereidend werk. De Nederlandse vertaling ”De Oorsprong der Soorten” verscheen pas in 1890.

Darwin beschrijft het principe van de natuurlijke selectie en maakte een gemeenschappelijke afstamming van al het leven geloofwaardig.

Nog een hoofdwerk is “The Descent of Man, and selection in Relation to Sex” (1871). Hierin beschrijft hij de verschillen van lichamelijke en geestelijke eigenschappen tussen mensen en verschillende dieren en vat hij de verschillende bewijzen voor de theorie dat de mens een diersoort is samen. Seksuele selectie stelt hem in staat eigenschappen te verklaren die zonder nut lijken, zoals de gekleurde veren van een pauw, maar ook het ontstaan van menselijke cultuur en beschaving, het onderscheid tussen seksen en het ontstaan van rassen. Hij benadrukte dat alle menselijke rassen tot dezelfde soort behoren.

Bij het huis bloeide de voor het Darwinjaar 2009 nieuw aangeplante boomgaard. Bloeiende, gele pioenen trokken de aandacht. Er staan nog oude bomen uit Darwin’s tijd. De serre herbergt o.a. vleesetende plantjes. Ik had geen tijd meer om de grote moestuin, met op het einde bessenstruiken, rond te wandelen. Verschillende gezonde vijgen tegen de muren waren voor mij weer een bewijs dat het in Engeland niet zo hard vriest als bij ons. Mijn Brown Turky liep vorig jaar terug uit na afvriezen tot tegen de grond. Deze winter zijn de nieuwe scheuten echter opnieuw bevroren.

King Charles hotel te Gillingham viel zeer goed mee, niettegenstaande de grote drukte met een bruiloft. We zijn nog wat gaan nakeuvelen in een rustige pub “The black Lion”.

FOTO’S

1. en 2.: Dat komt er van als je toch de GPS volgt. Een zeer smalle weg. Gelukkig waren er maar een paar kleine tegenliggers. Het was opletten voor schrammen op de bus.

3. Bomengroep te midden van het land.

4. De nieuwe boomgaard, met de jongste deelnemer Florens, al voor de derde keer mee.

5. en 6. Welkomstwoord.

7. Leeskamer

8. Het grote huis

Bij de gele pioenen

Weekend Engeland 15-16 mei

Te Calais mochten we niet naar de trein. Er waren problemen in de tunnel. Achteraf gehoord: teveel koolstofdioxide door een trein met remproblemen. Je zou kunnen denken dat er altijd wat is, maar voor Paul, onze chauffeur, was het de eerste keer op een 80 tal oversteken. Een Limburgse bus wou uitwijken naar de ferry, maar kwam terug omdat men pas op de boot van 1 u zou kunnen (De overzet met de boot duurt anderhalf uur; de shuttle doet er 35 minuten over.) en men voorzag dat de shuttle vanaf half één terug zou beginnen rijden. Zij hadden letter D en mochten nog voor ons ( met letter E) vertrekken. Voor ons werd toch een stuk langer aanschuiven en wachten. De rit duurde haast het dubbele dan de 35 minuten anders. Al met al een vertraging van 3,5 uur.

Aldus was er geen tijd meer voor Leonardslee. Gelukkig had ik een alternatief: een bezoek aan het zeer pittoreske Chilham, halverwege Aschford en Canterburry.

De foto’s van Aleide spreken voor zich. Opmerkenswaardig is dat in de kerk veel gekloven sillexstenen verwerkt zijn.

Invasie kleine Wintervlinder (Operophtera brumata L.)

Bij een rondgang in de boomgaard met een boskant aan de westkant, was ik er niet goed van een praktisch volledige destructie van de bloemknoppen te constateren.

Naast de rupsen op de boom zelf, dalen er nog talloze “helpers” neer uit de boskant.

Alle bloemtrossen worden aan de bodem afgevreten en staan er hopeloos bruin bij. Bij het uitplukken tref je nog menigmaal de snoodaard aan, maar de meesten zijn al neergedaald in de grond om daar te verpoppen en volgend jaar te verrijzen.

Ik heb echter het stellige voornemen gemaakt om begin oktober lijmbanden aan te brengen om althans de vrouwtjes tegen te houden, want die zijn vleugelloos en moeten tegen de stam opklimmen.

Zou het kunnen dat de rupsen dieper gingen eten omwille van het koude weer? De serieuze wintervorst heeft hen blijkbaar geenszins schade gedaan.

Vorig jaar vermeldde ik dat ik geen vruchten had ( in werkelijkheid 2) op een Signe Tillisch. Nu ben ik de mening toegedaan dat die ook vorig jaar vielen onder de vraatzucht van de kleine wintervlinder, eerder dan aan nachtvorst. Dit ras is immers een vroege bloeier.

De kleine wintervlinder is er vroeg bij. De vroeg tot middelvroeg bloeiende bomen hebben het meest te lijden. De laat bloeiende (Dit zijn de rassen die op dit ogenblijk nog bloeien) worden duidelijk minder aangetast. Hierbij kan je nog onderscheid maken tussen de kortstelige -en de langstelige rassen. Bij de kortstelige vindt de rups van de kleine wintervlinder nog meer beschutting onder de bloemtros.

Bij langstelige zie je dan weer meer bruine, leeggegeten knoppen door de appelbloesemkever (Anthonomus  pomorum L. ). Ook dit insect heeft dit jaar -meer dan gewenst- dunningswerk verricht!.

Hieraan wil ik nog toevoegen dat de meesjes blijkbaar het werk niet alleen aankunnen. Je zou anders verschieten van de berg rupsen die ze helpen verdelgen. 

Zoals je kan zien op de foto's is er ook enorm veel bladschade. De levensverrichtingen (groei) van de boom lijdt er onder.

FOTOMATERIAAL:

LET op foto 4 en 5:  4 : de verwoeste knop 5: niets blijft over

Laatste foto: de bruine knoppen zijn leeg gevreten door de appelbloesemkever. Als je de knop op dit ogenblik opent, tref je zeldzaam nog de made, maar meestal de pop aan, maar  evengoed kom je al te laat.