De Strooper   LO  & ’t Hoppecruyt  PROVEN (18/9)

We namen Elisabeth van Kaéle uit het hoge noorden van Kameroen mee op de uitstap met Okra van Halle-in-de-Kempen

We hadden het genoegen weer mee te rijden met Willem van ‘De Stille Kempen’. Hij speelt zelf gids en zijn moppen lachen daverend door de bus.

Te Diksmuide in het Bourgondisch Schild staan de boterkoeken klaar. Dan naar de bekende koekjesfabriek van Lo, gestart in 1885, nu de vierde generatie. Het begon met amandelkoekjes, gevolgd door de lukken, een gelegenheidsgebak rond Nieuwjaar in West-Vlaanderen. Als jonge snaak heb ik er veel gebakken.

Intussen is er een gans assortiment koekjes bijgekomen. Men liet ons uitgebreid proeven bij een lekkere koffie/thee. Men rust echter niet op de lauweren. Er werd een kwaliteit kok aangeworven om nieuwe producten te ontweroen. Vooraleer dit goed op punt staat rekent men op vijf jaar.

FOTO’S

1. Bourgondisch Schild te Diksmuide

2. We rijden Diksmuide binnen. De streekgids Romain geeft uitleg

3.Stadhuis

4. Op de markt: standbeeld van het ‘Manneke in de Mane’ uit de beroemde almanak, waaraan ook Guido Gezelle nog meegewerkt heeft

5.Ijzertoren

6. Langs de Ijzer naar de Dodengracht

7. Kerk van Kaaskerke waar de passerellen vertrokken naar de loopgrachten

8. Dodengracht

9. De vroegere spoorwegbedding naar Nieuwpoort, nu fietspad

VERVOLG.

10. Romeinse stadspoort te Lo. Erachter bevindt zich de zgn. Cesarsboom, een zeer oude taxus

11. Ingang van de koekjesfabriek. Hier met Elisabeth

12. In de ontvangstruimte heeft men de voorgevel van 1885 nagebouwd

13. De plaatselijke gids geeft uitleg

14. De groep

15. Lukijzers

16. De ‘lukke’. Ik heb er veel gebakken

17. De groep

18. Proeven

Naar ’t Hoppecruyt te Proven, deelgemeente van Poperinge.

De boerderij van 47 Ha, waarvan 7,5 Ha hop ligt achter de dorpskerk. Benedikte is onze veelzijdige gastvrouw.

Na de broodjesmaaltijd behandelt zij de diverse aspecten van de hop. Er zijn twee soorten: de aroma hop en de bittere hop.

Naar de moeilijker te telen aroma- hop is erg veel vraag, wel voor 1000 ton; terwijl er slechts 60 ton gekweekt wordt in België. Van bittere hop- vooral voor pilsbieren- is er veel meer productie.

In tegenstelling met Engeland mag bij ons de hop niet bevrucht worden. Ten hoogste 1 % zaad toegelaten. En gezien er een aantal bossen zijn in de niet zoverre omgeving, trekken zij er in het voorjaar op uit om de mannelijke planten af te knippen. Het stuifmeel kan van 5 km aanwaaien Een mannelijke plant bestuift gemakkelijk 1000 vrouwelijke planten.

Hoppeplanten gaan 15 jaar mee. In het voorjaar is het zaak de vermeerderingsuitlopers af te steken. De hopperanken groeien 7m hoog en worden per drie aangebonden met draad.

Benedikte houdt een fel betoog om in het vervolg slechts bieren met echte hop te gebruiken.

Daarvoor verwijst ze naar: www.belgischehop.be

De grote Belgische modebieren gebruiken scheikundige vervangproducten!

Wij genieten van het Poperings HOMMELBIER, gebrouwen met 3 variëteiten hop.

Benedikte neemt haar accordeon en zingt voor ons twee hoppeliederen.

Op het erf is de hoppepluk volop aan de gang. De afgesneden ranken worden aangevoerd van het veld en worden door een paar man opgehangen aan de aanvoerketting naar de plukmachine. Er hangt een aangename geur.

Als we terugrijden is er nog wat tijd over. De meerderheid wil niet over de schreve (de grens met Frankrijk in het West-Vlaams) maar verkiest verkenning van de stadscentra van Poperinge en Ieper.

FOTO’S

1. De stadskerk van Lo   Lo is immers een stad(je)

2. Op weg naar Proven

3. De streek

4. ’t Hoppecruyt

5. Proeven van Hommelbier

6. Hommelbier

7. Elisabeth met chauffeur Willem

8. Aanvoer van het veld

9. Inhaken ranken

VERVOLG

10. Toevoer naar de plukmachine

11. Hoppebellen

12. Benedicte

13. Het kaf dat vlug composteert wordt daarna op het land voor andere gewassen gevoerd.

14.Benedikte met Accordeon

15. Hommellied 1

16. Hommellied 2

17. Poperinge

18. Avond over De Polders

Seigneur Esperen

Bij mij is het een goed perenjaar.

En verwonderlijk: er is nog nooit een jaar geweest dat de peren zo weinig belaagd zijn geweest. Vogels en insecten zijn normaal verzot op de zoete peren Seigneur Esperen. Direct veel schade; maar niet dus dit jaar. Ik heb er geen verklaring voor.

Pierre-Joseph Esperen werd geboren te Gent op 29/01/1780 en overleed te Mechelen op 13/08/1847. Hij was militair in het keizerlijke leger van Napoleon. Ook daarna bleef hij militair en bracht het in 1831 tot majoor.

In de 19 de eeuw was nieuwe perenrassen kweken geweldig in. Esperen was zeker de succesrijkste. Hij was actief te Mechelen.

Zijn eerste succes was Soldat-Laboureur in 1820. Ook een goede peer, doch dat boompje is bezweken.

In 1827 droeg Seigneur Esperen voor ’t eerst vruchten.

Bergamotte Esperen volgde in 1830. Ik heb een klein boompje met veel kleine vruchten. Had moeten dunnen.

Josephine de Malines dateert eveneens van 1830. Mijn boompje had twee jaar terug enkele vruchten (vorig jaar waren er helemaal geen peren), doch dit jaar ook geen enkele.

Er volgden nog meer perenrassen.

Als pruimen kweekte hij Drap d’or en Reine Claude de Bavay (1845) waarover ik veel goeds hoorde. Bij mij deden de bomen het echter totaal niet.

Seigneur Esperen blijft bij mij tamelijk gezond. De boom blijft tamelijk gezond (niet teveel schurft). De vruchten hebben wit, zoet, saprijk en smeltend vruchtvlees met aangenaam aroma. De vruchten zijn eerder aan de kleine kant tot gemiddeld.

De peer is normaal klaar voor consumptie in de tweede helft van september en bewaart tot oktober, zowel als eetpeer, kook- en stoofpeer, als voor stroop en drogen. De bloeitijd valt iets later. Bestuivers zijn o.a. Soldat Laboureur en Comtesse de Paris. Bij mij staan in de nabijheid Beuré de Naghin en het Pillnitzras David.

Bogaardendag te Eeklo (29/09) en Provinciaal domein Bulskampveld te Beernem

Deze zonnige namiddag naar de Bogaardendag in het Meetjesland op het Provinciaal Streekcentrum Huysmanhoeve te St Laureins,  stad Eeklo.

De sapmobiel van de Houtlandse Fruitsappen van Thijs Tanghe van Oedelem was voor de monumentale ingangspoort druk in de weer.

Ik was nog net op tijd voor de lezing van Jose De Buck van Bassevelde, tevens voorzitter van de Vlaamse Vaste Plantenvereniging (VVPV) over vergeten groenten.

Daarna kwam Etienne Raemdonck, een doorwinterde fruitenier van Velt aan het woord. Ik hoor altijd graag de eigen ervaringen.

Aan de NBS-stand stond Georges Cooman. Zijn formidabele pruimen (blog van 15-08-2009; klik aan in de rechter marge) zijn er misschien niet meer. Zijn bomen zijn na enkele jaren afgestorven. Ook de toen geënte bomen zijn niet aangepakt. Hij hoopt dat toch nog ergens  een boom in leven is met enten die hij uitdeelde. Wat zou toch een passende onderstam geweest zijn?

Het ‘Culinair Genootschap’ van het Plattelandscentrum stond er met proevertjes van appel met bloedworst. Smakelijk.

FOTO’S

Poortgebouw

Sapmobiel

Idem

Uitleg poortgebouw

Binnenkant poortgebouw

Huysmanhoeve

Idem

Culinair Genootschap

idem

BULSKAMPVELD

Vandaar naar het ‘Feest in het (provinciaal domein Lippensgoed-)Bulskampveld’ (te Beernem).

Een overweldigende belangstelling. Er was ontzettend veel te doen, vooral ook voor het jonge volk.

NBS en Velt hadden er een infostand. Naast hen meende ik de Ierse Folkgroep de ‘Dublinners’ te horen, doch het was de West-Vlaamse groep ‘Overigens’.

Voor mij was de stand van de plantentuin van de universiteit Gent met ‘Wat is zaad, wat is vrucht’ een intrigerende stand.

Als laatste kwam ik in de kruidentuin. Ook hier was veel te doen. Oude hoenderrassen door de Vereniging voor Bedreigde Neerhofdieren trok mijn aandacht. Als kind waren kippen voor mij spelmateriaal op de boerderij. Ik heb voor hen ontelbare regenwormen gezocht. En de kippen kenden mij.

Op de stand ‘groenten uit de middeleeuwen’ met kardoen ontmoette ik oude bekende Johan Deblaere.

Voor de rest veel te veel om op te noemen. Voor meer info verwijs ik naar:  www.west-vlaanderen.be/bulskampveld.