Een week Turkije
Granaatappels (Klik op de foto)
ECI, de Nederlandse Boekenclub biedt
voor zijn 40 jarig bestaan een rondreis aan in zuidelijk Turkije.
Na 4 u vliegen komen we om
middernacht in Antalya aan. In feite is het daar al 1 u. De nachtrust was maar
kort in het chicque 5 sterrenhotel Atlantis, midden de golfterreinen, dat we
bereikten na een goed half uur rijden.
Wekken om 6u45, ontbijtbuffet, om
8 u vertrek.
Fikri, de interessante gids, als
kind in Nederland opgegroeid, spreekt vloeiend Nederlands. Een kleine bus met
een tof gezelschap, samen 13 man.
De vruchtbomen langs de weg zijn
voornamelijk appelsienen. Iets verder komen we in een tuinbouwstreek. Dit wil
zeggen overal witte vlekken van de plastieken serres, waarin
voornamelijk tomaten geteeld worden, maar ook andere groenten. Tegen de zomer
wordt al die plastiek weer opgevouwen.
Op de markt worden heel veel
groenten aangeboden.
Dikwijls zie je volblad
peterselie; maar niet onze gekrulde. Waar je winterpostelein zou verwachten,
zie je zomerpostelein!
Op de stopplaatsen wordt meestal
vers geperst sap van appelsien en granaatappel aangeboden. Vooral de mix van
beide had het meest aantrek.
Bij de goed voorziene en smakelijke maaltijden is er telkens
een zeer rijke keuze aan groenten.
Sint Niklaas heeft toch echt
bestaan. We zagen zijn Romaanse basiliek te Smyrna. Daar zijn relicten in
Spanje verzeilden komt de heilige Sint sindsdien uit Spanje!
Een geluk dat de muezzin me op een
nanacht wakker schreeuwde. Een kwartel was er ook door gewekt en begon
herhaaldelijk kwiekmediet, kwiekmediet te zingen, telkens in twee
herhalingen. Ook al decennia geleden dat ik die hier hoorde op doortrek.
Te Pamukkale, bekend om zijn witblauw
glinsterende kalkterrassen, waar we in het hotel in openlucht genoten van een
heerlijk warm thermaal bad, huppelde een kuifleeuwerik rond. 45 Jaar terug zag
ik die vanuit ons appartement in de nog weinig bebouwde wijk tegen Den
Antwerp te Deurne. Sindsdien niet meer gezien.
In bergachtig gebied krioelt het
van de olijfbomen.
In vlakkere gebieden zie je
perzikaanplantingen met zeer verzorgde, kort gesnoeide, uitgebogen en ingekorte
4 gesteltakken in eindbloei.
In de hoger gelegen gebieden
hebben de vijgen nog geen bladeren. In de kustgebieden staan ze volop in blad
en meestal beladen met groene vruchten.
We passeerden een hoger gelegen plateau
met veel appelaanplantingen. In de kuststreken zie je die niet.
Een nieuwigheid die ik heb leren
kennen is de kleine okkernoot. Men
plant de bomen slechts op een drietal meter van elkaar. De vruchten zijn een
stuk kleiner en ook wat ronder dan de gewone okkernoot.
Op een markt werden beide noten
naast elkaar aangeboden. De gewone noten kosten ongeveer 4, de kleine 5. Bij
ons zou dit wellicht omgekeerd zijn. Ik had niet de indruk dat de smaak beter is.
In het gebied van Antalya
schieten overal woonblokken en huizen uit de grond. Ze worden telkens in
gelijke eenheden, maar per serie gebouwd. De series verschillen wel duidelijk
van elkaar. Het geheel maakt een behoorlijk mooie indruk.
Op haast elk dak zie je
zonnecollectoren en vaten voor warm water.
Er worden zeer luxueuze
hotelcomplexen gebouwd, het een naast het andere. Je vraagt je af wat al die
vakantiegangers daar komen zoeken. In de dichtere omgeving is er enkel
rotskust. De stranden liggen een heel eind verder!
Je ziet haast enkel nieuwe wagens.
De brandstof kost er nog een pak meer dan bij ons.
In de zomer bak je er aan 40°C en
meer.
Turkije heeft een zeer rijke
geschiedenis als poort op Europa. De archeologische sites maakten op mij een
sterke indruk. Efeze is wonderbaar mooi gelegen op een bergflank, maar het meest heb
ik nog genoten van de in een rijke natuur opgegraven Aphrodisias.
