Ashmead’s Kernel

Een van de eerste appels die ik in Engeland 15 jaar terug aanschafte was deze appel. Ik had gelezen dat hij bij proefpennels er reeds als nummer één uitgekomen was.

Zijn ontstaan dateert al van rond 1700. De waarde van deze vrucht werd pas laat erkend. De Royal Horticultural Society gaf dit ras pas in 1981 een FCC, een First Class Certeficate.

Ik denk dat dit komt omdat zijn uiterlijk nogal ruw is: grijsbruinachtig en wat ruw. In het Engels gebruikt men dan de benaming : russet, roestachtig. (Vergelijk de Rabau; de Gris de Saintogne) Een aantal van de vruchten vertoont gemakkelijk misvormingen, vooral de kleinere. Mooi belichte vruchten krijgen een geelrode schijn aan de zonkant.

Vast wit vruchtvlees, knapperig, sappig met een intense, zuur-zoete, aromatische smaak. De vrucht is op zijn best december, januari; maar is nog goed te genieten in februari. Het is een gezond groeiend ras. Gezonde bladeren. Haast geen schurft. Zeer weinig kanker.

In ‘The Book of Apples’ spreekt Joan Morgan van 'poor crops' (weinig vruchten). Mijn ondervinding spreekt dit tegen.

Het ras staat op een MM 106 onderstam. Het duurde wel lang vooraleer de dracht begon en de eerste jaren waren er niet veel vruchten. Ik was dan ook verwonderd door 3 opeenvolgende jaren (2002-2004) met zeer veel vruchten.

Begin vorig jaar moest de boom echter voorbereid worden om verplant te worden. Hij zou moeten wijken voor het aardgastracé.

Het rondom graven van een sleuf en het afsteken van de wortels gebeurde deskundig door de NBS (Nationale Boomgaardenstichting). Deze boom had echter een allesoverheersende wortel gevormd die ongeveer 30 cm diep, evenwijdig met de oppervlakte liep. Ludo Royen vond het dan ook erg deze wortel te moeten doorsteken en vreesde voor de gevolgen. In de kroon werden grote takken weggenomen.

De sleuf zelf werd daarna weer aangevuld met oude, goed verteerde compost, om nieuwe wortelvorming te stimuleren.

Deze boom heeft vorig jaar het meest geleden onder de behandeling en kon slechts kleine blaadjes vormen. Begin november vonden we gelukkig een definitieve plantplaats en moest hij niet naar het wachtbed. Dit jaar vertoonde de boom, zoals verwacht, nog steeds een zwakke groei. Het zal nog wel even duren vooraleer hij zich volledig kan herstellen.

Gelukkig had ik het ras verder geënt, ook op een MM 106, en plukten we enkele dagen terug een grote krat vol.

Comtesse de Paris

Dit zijn onze bewaarperen voor januari. Een warme nazomer is voor dit ras uitstekend. Dan hebben de rijpe vruchten sappig, smeltend, zoet vlees na nieuwjaar. Ik herinner me jaren dat ze onvoldoende rijp werden. Vandaag heb ik geplukt, op de warmste 26 oktober ooit. Bij ons werd het nipt 22 °C.

Het voornaamste sein voor mij om te plukken is wanneer ik vaststel dat de eerste gave vruchten beginnen te vallen. Dit was het geval.

Eigenlijk had ik best iets vroeger geplukt, want nogal wat vruchten vertonen kleine pikputjes, meestal naast de steel, maar soms ook midden op de vrucht. Dit pikken is al een tijdje bezig. Op de aangepikte plaats beginnen de peren te rotten rond de steel en vallen af.

Dit zijn geen vraatsporen van merels, maar met grote waarschijnlijkheid van zangvogels.

Ik verdenk de mezen van deze snoeperij.

Gasleiding, nog een verloren Jaar

Vandaag vernomen dat er geen tekort is aan buizen. Die liggen er wel, maar ze werden afgekeurd wegens een fabricatiefout. Ten vroegste zou men begin volgend jaar opnieuw kunnen beginnen, maar dan is het winter en wellicht geen geschikt weer. Half april begint een nieuw broedseizoen en zijn er bezwaren om naast het beschermde natuurgebied Zoerselbos te werken. Herstart in augustus, na het bouwverlof? De kans wordt al klein dat alles achter de rug is eind oktober, het geschikte moment om te herplanten.

Nog een jaar verloren.

Nieuwe Vertraging Aanleg Gasleiding

Enkele dagen terug ontvingen we van Fluxys de melding dat de werken stilvallen omdat er geen buizen meer zijn. De Duitse firma die de aanleg doet zit door haar voorraad heen! Komt dat tegen. Het Wirtschaftwunder heeft blijkbaar veel van zijn pluimen verloren.

Begin dit jaar werd er gezegd dat men in maart al zou beginnen. Ik begon al te hopen op een herplanting in de herfst. Het meest geschikte tijdstip.

Er gebeurde niets. Maanden later hoorden we dat men niet kon werken omwille van een broedgebied. Begin september werd begonnen in Herentals. De werken zijn gevorderd tot in Vorselaar. We zijn eind oktober.

Ik begin er voor te vrezen dat de werkzaamheden hier in maart nog niet achter de rug zullen zijn en het seizoen van planten niet zal kunnen benut worden.

Een tweede groeiseizoen verloren?

Lombarts Calleville in twee Betekenissen

Vorige week reed ik met een flinke lading appelen naar Voormezele, een eind voorbij Ieper, op de weg naar de Kemmelberg.

Net voor dat je links moet afslaan, staat rechts in een park ‘de betonnen villa’, een curiositeit van na de eerste wereldoorlog.

Voor zover ik weet kan je als liefhebber je vruchten laten persen bij Fructus in Landen ofwel bij Lombarts Calleville in Voormezele.

Twee jaar terug richtte de VELT-werkgroep Fruit van Beernem een uitstap in naar de kwekerij De linde van Bart Dequidt te Kemmel en naar de Wijngaard op de Monteberg, de zuidflank van de Kemmelberg.

We werden daar ontvangen en rondgeleid door Jean-Pierre Six en waardeerden achteraf zijn wijnreusites.

Het derde bezoek was bij fruitperser Luc Goossens van Lombarts Calleville. We bezochten zijn boomgaard achter de bedrijfsgebouwen; verzamelden vruchten, die vervolgens geperst werden en het resultaat geproefd. Ik maakte een afspraak en iets daarna reed ik een eerste maal met mijn vruchten naar het verre West-Vlaanderen. Het interessante was dat ik mijn 60 kg kweeperen apart kon laten persen. Het sap gemengd met twee derde appelsap viel erg in de smaak op de Kerstmarkt van Zoersel. Als gevolg van de gasleidingshistorie en het verplanten van de bomen had ik dit jaar geen oogst. Dubbel spijtig, want het project in Kameroen van CoZoeGo (Comitee Zoersel Going), het project van Aleide is dit jaar een van de twee centrale projecten.

Vandaag oogstte ik de Lombarts Calville vruchten die waren blijven hangen. De meeste kwamen gemakkelijk los.

Ik oogst graag de wintervruchten wanneer die voor een stuk afgerijpt zijn op de boom. Dan nog kan ik ze voldoende lang natuurlijk bewaren.

Eigenlijk verdient Lombarts Calleville meer aandacht bij de liefhebber. De boom groeit zeer gezond, zo goed als schurftloos en ook geen kanker. De smaak valt danig mee en hij is nog een tijd te bewaren. Minstens tot januari.

Joan Morgan in The Book of Apples, de appelbijbel omschrijft de smaak als: ‘Rich, sprightly (levendige smaak), lots of flavour of fruit (rijke fruitsmaak), sweet (zoet), juicy (sappig). Zij kan het weten, want ze heeft de meer dan tweeduizend rassen van Brogdale beoordeeld.

Het ras werd in 1906 gekweekt door P. Lombarts te Zundert, zo’n 40 km van hier, net over de grens in Nederland. Het zou een zaailing zijn van de Calleville Blanche d’Hiver, een van de lievelingsappels van Michel Ponchau, de president van de afdeling Nord et Pas de Calais van de Crocqueurs de Pommes.

De familie Lombarts bracht het ras in 1911 in de handel.

De gele kleur maakt dat dit ras minder aangepikt wordt door de merels, die het vooral op roodkleurige vruchten gemunt hebben.

Niet alleen bij de mensen is de rode kleur aantrekkelijker! Maar schijn bedriegt (soms).

Feedback Goudbessen

In  het voorjaar hebt u mij goudbessen gestuurd. De oogst was groot! Elke dag zoek ik nog afgevallen vruchten. Ik vind ze heerlijk en deel ze aan iedereen uit en vertel dat ik ze van u bekomen heb. Ik heb de zaden in de huiskamer voorgetrokken en ook ter plaatse gezaaid. Het laatste gaf de beste resultaten.
Ik geniet van uw verhalen en dank U  nogmaals hartelijk voor deze vruchten, die ik de naam Daantje heb gegeven en die niet meer uit mijn tuin zullen verdwijnen!
hartelijke groet, Jelly Kolkman Ryptsjerk Nederland