Drie nieuwe Blauwbessen van Michigan State University

Op de studiedag Kleinfruit ontmoete ik Louis Bams, tuinbouwleraar te Mechelen en samen met zijn vrouw biologische blauwbessenteler.

Hij is goed bekend met Dierking, de grote Europese blauwbessenvermeerderaar op de Lünenburgerheide.

Hij signaleerde mij de 3 nieuwe rassen, waarvan Dierking de vermeerderingsrechten bezit voor Europa.

Draper (MSU 20)

Dit nieuwe ras rijpt 5 tot 7 dagen voor Bluecrop, het wereldwijd meest gekweekt, middentijds ras.

Draper werd geselecteerd voor zijn zeer hoge vruchtkwaliteit, lange bewaarmogelijkheid en resistentie tegen verschillende rottingsziekten.

Het is een groeikrachtige, opgerichte struik. Vormt veel stengels die goed vertakken, zodat de vruchten goed belicht worden.

De bessen zijn gemiddeld groot, mooi blauw bedauwd, heerlijk van smaak en goed vast. Ze groeien in een losse tros.

Draper rijpt regelmatiger dan Bluecrop (*), heeft een betere smaak en bewaart langer.

Draper zal gedeeltelijk het gat vullen na Duke, het voornaamste vroege ras.

Liberty  (MSU 58)

Liberty is een laat ras, 7 dagen vroeger dan Elliott , tot nog toe het laatste ras.  Liberty is echter beter van smaak en bewaart langer dan Elliott. Het ras ligt extreem hoog wat antioxidanten betreft. Antioxidanten worden tegenwoordig hoog aangeslagen om hun gezondheidswaarde.

Het ras groeit opgericht en is productief.

Aurora  (MSU 50)

Aurora wordt nu het laatste ras, vijf tot zeven dagen later dan Elliott.

En wat minstens even belangrijk is : met een veel hogere vruchtkwaliteit en betere smaak. Daarenboven is het ras langer bewaarbaar.

Duurzame hoge opbrengsten op de proefvelden wijzen op weerstand tegen lentenachtvorsten.

De rassen verdragen wintervorst tot onder – 20 ° F of  -29 ° C.

(*) Ik herinner mij een proefnamiddag bij ons met Veltleden, al heel wat jaren terug. Algemeen vond men Bluecrop de mooiste bessen , met tevens een vrij goede smaak.

RONDKNOPMIJT

Cecidophyopsis ribis

(Phytoptus ribis)

DE: Johannisbeergallmilbe ES: Eriófido del Grosellero negro FR: Phytopte du cassissier IT: Eriofide del ribes PT: Ácaro dos gomos da groselheira GB: Black currant bud mite

Vandaag hadden we een prachtige, zonnige dag, ideaal om buiten wat te doen. Toen ik bij de zwarte bessen kwam, zag ik enkele dik gezwollen knoppen. In deze knoppen huizen, honderden, zo niet duizenden eieren/mijten.

Ergens heb ik gelezen dat een knop tot 30 000! mijten kan bevatten.

Deze zijn maar een fractie van een millimeter groot (0,2 -0,4 mm) en met het blote oog niet te zien.

Elk jaar verzamel ik deze knoppen met rondknopmijten en verbrandt ze.

Dit gebeurt enkele keren. Hoe verder op het seizoen, hoe duidelijker de ronde knoppen te zien zijn. Wie dit nog nooit deed, ziet ook nog verdroogde, niet open (behalve een klein gaatje) gekomen knoppen van  vorig jaar hangen.

Vanaf april komen de mijten uit de ronde knoppen en begint de zuigschade.

Hierdoor kan de plant sterk verzwakken en vermindert de productie. Daarbij brengen zij ook het brandnetelvirus over, waarbij de plant vervormde bladeren krijgt ( De onderste twee lobben van het driedelig blad zijn kleiner dan bij gezonde bladeren) en totaal onvruchtbaar wordt.

Het afplukken van de aangetaste knoppen helpt in behoorlijke mate, maar allicht zie je er over het hoofd en ook nieuwe besmettingen komen aanwaaien.

Toen ik hier in ’62 kwam stond er in het kippenpark een ganse rij zwarte bessen. Er groeide geen sprietje onkruid.

Sommige jaren waren er heel veel bessen. In andere jaren was er lentenachtvorst geweest met bevriezen van de bloesems en haast geen vruchten.

Na een vijftal jaar begon de aanplant ere veel minder goed uit te zien.

Veel blekere en vervormde bladeren. Tenslotte had ik geen bessen meer.

Achteraf gezien had ik waarschijnlijk te doen met schade door de rondknopmijten, die tevens het Brandnetelbladvirus hadden over gebracht.

Een 25 jaar terug kreeg ik van iemand het zwarte bessenras Boskoop Giant, een felle groeier met grote bessen. Na enkele jaren stonden ze vol met aangetaste knoppen. Intussen wist ik wat die dikke, ronde knoppen inhielden en had ik veel plukwerk. Telkenjare was er toch meer aantasting dan mij lief was. Na verloop van jaren heb ik ze gerooid. Gelukkig had ik meerdere andere rassen met veel minder aantasting.

De Schotse rassen ( deze die met Ben beginnen) en Titania bv zijn duidelijk minder gevoelig, maar toch moet je ook deze in het oog houden.

Recent heeft men in Schotland het resistent ras Ben Hope ontwikkeld. Men heeft het gen Re uit een stekelbes in dit ras gebracht om de resistentie tegen rondknopmijt te bekomen. Verder onderzoek is volop bezig.