Mijn meer dan 40 jaar ervaring met tuinieren en het telen van vele
soorten (klein)fruit zonder scheikundige bemesting en - spuiten wil ik
meedelen en zelf nog bijleren.
Voor de fruitliefhebber
04-09-2010
Een formidabele Bottelroos
Een formidabele Bottelroos
Vorige donderdag trokken
de gepensioneerden van het dorp naar het Peelgebied in Nederland. We bezochten De
Locht, een heemmuseum. (Verslag volgt). s Namiddags hadden we de rondrit in
de Peel, maar de batterij van ons apparaat geraakte leeg.
We stopten in het dorp Lottum,
het rozendorp, voor een kort bezoek aan De Rozenhof. Op meerdere plaatsen in
de tuin zie je geen rozen, maar Tagetes, Afrikaantjes. Ze staan er om de
schadelijke aaltjes (nematoden) om zeep te helpen, zodat er opnieuw rozen
kunnen geplant worden. Voordien waren mij de velden met tagetes al opgevallen.
Men plant die dus als voorbereiding om er daarna rozen te planten in de ontsmette
grond.
De gids zei dat men
resistente rassen kweekt die niet meer behandeld worden.
DorpsgenootFrans Van Rompaey heeft mij een paar fotos
van De Rozenhof bezorgd.
Echter niet van de roos
die onze grootste aandacht trok: namelijk de bottelroos, Rosa rugosa purple Pavement® in het Duits Roter
Meer. Het is een ADR-roos(*). Het is
een lage roos, maar wat een weelde aan grote rozenbottels!
Al 40 jaar hebben we de
bottelroos staan. Er werd al confituur mee gemaakt, rozenwater met de
bloemblaadjes en Aleide mengt die ook met honing om ze te gebruiken bij divers
beleg.
(*) Allgemeine Deutsche
Rosenneuheitsprüfung.
Sinds 1950 is het
ADR-certificaat ingevoerd.
De ADR-keuringen worden de
strengste keuringen wereldwijd op nieuwigheden genoemd. In 11 ADR-keuringstuinen
in Duitsland worden ingezonden rozen gedurende 3 jaar gekeurd a.d.h.v. 13
criteria.
De roodbloeiende , Engelse pronkbonen die in een jong
stadium gegeten worden als snijboon, later ald droogboon.
Zonnebloem
De rijpe kornellebessen, Cornus mas. De gefotografeerde
variëteit is niet direct geschikt voor verse consumptie, maar kan veenbessen
vervangen bij vlees. Ik heb nog een andere, beter smakende variëteit. En nog
een andere kornellebes, de Duitse Jolico
is nog groen.
Vorige zaterdag hadden we
de Velt (Fruitwerkgroep) Beernem op bezoek, versterkt met enkele fruitmensen van
Velt Wevelgem.
En we hadden geluk met het
weer. De regen was net voorbij. Regen hebben we anders genoeg gehad. In de pluviometer
regelmatig 25 cl en meer: Een zeer natte maand augustus met 200 l per m².
In de drukte vergaten we
zelf fotos te nemen. Echter geen nood. André Vandenberghe en Lievin Reddé
bezorgden materiaal.
Bij de begroeting had
Aleide gezegd dat ook zij een en ander te vertellen had. En wat bleek, de dames
waren het niet vergeten. Ik merkte dat de groep van 39 na een tijdje een stuk
kleiner was geworden.
FOTOS
1.Pierre
Demeulenaere (met pet) van Wevelgem. Pierre is nog een oud-leerling van Jan
Heyman, de eerste Veltvoorzitter- erevoorzitter. Pierre is ook de Vlaamse
vertegenwoordiger van de afdeling Nord & Pas de Calais van de Crocqueurs de
Pommes.
2.De
groep bij de aankomst
3.Idem.
In t midden(met blauwe trui) Gilbert
Putman, de organisator.
4.Aleide
en ik houden een korte inleiding.
5.Bij
de St Julien. Op het doek liggen nog enkele groene vruchten. Halverwege de
tachtigerjaren in onze fruitwerkgroep Antwerpen-Voorkempen -die nu navolging vindt in West-Vlaanderen gaven
we o.a. ook entmateriaal door. Ik entte een zogenaamde Reine Claude op een
Saint Julien A onderstam. Ernaast liet ik een St. Julien A uitgroeien en wat
bleek: beiden met identieke vruchten.De
St Juliens en de Reine Claudes behoren wel tot dezelfde soort, Prunus insititia.
6.De
bramengalerij.
Er zijn al talrijke vruchten geplukt. Het regenweer
van de laatste tijd veroorzaakt wel veel vruchtrot (botrytis).
7.Bij
de kleinfruitserre. Het is de bedoeling dat de late rassen rode bes die hier
staan, beschut tegen de regen, nog als verse vrucht kunnen geplukt worden in
oktober.
8.De
vrouwen waren erg geïnteresseerd in de vele ervaringen van Aleide.
Vorige week hadden we het
genoegen de leifruittuin van Johan Baecke te Balen te bezoeken.
Ik ken niemand die zo
gepassioneerd is door leifruit en kan bogen op ongeveer 20 jaar ervaring ter zake.
Hij heeft er als geen ander oog voor en heeft een eigen stijl, met de nodige
kwinkslagen, om er over te vertellen.
Aleide zorgde weer voor de fotos.
1.Ontvangst
2.Idem
3.Het
middenpronkstuk, waar nog verder aan gekweekt wordt.
Dit is een 5voudige vleugel-kroon-piramide. Uit de middenstam vertrekken 5 takken die na 1,2 m naar boven omgebogen worden. Aan elk van de 5 palen werd tevens een zaailing van Doyenné de Comice geplant, waarvan de pinwortel verwijderd werd. Dit maakt deze zaailing minder groeikrachtig, maar toch nog dubbel zo sterk als een kwee.
Er wordt gemaakt dat elke vleugel vergroeit met deze zaailing. De langs twee kanten gevoede tak laat men 2,5 à 3 m hoog worden.
Op deze tak wordt de Louis Lorette-snoei toegepast, een regelmatige en zeer korte snoei.
4.Leiperen
tegen de muur
5.Een
parel aan de hoekpaal van het terras met 5 rassen. Als ik mij vergis volgt er
een correctie.
6.Beurré
Superfin
7.Bon
Chrétien Williams. Was lange tijd de meest gekweekte peer op wereldschaal. U
kent de vrucht wel, gegroeid in een fles en bewaard op alcohol.
8.Rode
Burdett, mutatie van Bon Chétien Williams, die in Amerika herdoopt werd als
Burdett.
9.Beurré
dHardenpont.
Typ bij zoeken: Hardenpont
en u komt terecht bij vroegere blogs over deze illustere perenzaaier.
11.De
kunst bij leifruit is op dezelfde, evenwijdige hoogte 2 gelijkwaardige takken te
kweken.
12.Let
op de mulchlaag van paardenmest.
13. ..De
creatie in het midden van de tuin.
14.Eigen
zaailingen, dHardenpont achterna?
15. Johan
legt het uit
16. Perenroest
bovenkant
17. Met
Ferdinand van Ryckevorsel, Nederlandse leifruitspecialist, die nog samenwerkte
met Jan M. Frederiks, de auteur van o.a. Hovenierskunst. De Teelt van
Leifruitbomen.
Dankzij
het ontrafelen van de genetische code ligt de weg open voor extra gezonde,
knapperigere en sappigere appels.
Een
internationaal team wetenschappers, waaronder drie van het Vlaams Instituut
voor Biotechnologie (VIB) en de UGent, ontcijferden de genetische code van de
appel. Het onderzoek verschijnt in het wetenschappelijke tijdschrift
Nature Genetics.
De ontdekking van de genetische code werpt een nieuw licht op de herkomst van
de appel. "De gedomesticeerde appel stamt af van een wilde appelboom uit
Tian Shan, een streek op de grens van China, Kazachstan en Kirgizië. De appel
werd ruim 4.000 jaar geleden gedomesticeerd en is het meest gegeten fruit in
België. De wilde appel die in onze streken voorkomt, blijkt slechts een verre
verwant van de eetappel te zijn", aldus onderzoeker Yves Van de Peer.
Wetenschappers vergeleken de DNA-sequentie van de "Golden Delicious",
de meest geteelde appelvariëteit, met in de natuur voorkomende, oneetbare
appelsoorten. "Uit de 742,3 miljoen letters DNA identificeerden we onder
andere de genen die instaan voor het aroma en de smaak van de appel. Dankzij
het werk kunnen plantenveredelaars nu sneller nieuwe appelvariëteiten
selecteren, zowel naar smaak als naar weerstand tegen ziektes."
Eetlust
onderdrukken
Zo ligt de weg open voor extra gezonde, knapperigere en sappigere appels. Ook
het component in appels dat de eetlust onderdrukt, kan opgedreven worden.
De wetenschappers ontdekten ook dat de karakteristieke vorm van appels wellicht
een gevolg is van een verdubbeling van genetische informatie. "Bij alle
bloeiende planten wordt de vorming van bloemen en vruchten gestuurd door een
bepaalde groep genen. Bij appelbomen, en ook bij perenbomen, is die familie
gevoelig groter dan bij andere planten."
Naast de Belgen Yves Van de Peer, Lieven Sterck en Sebastian Proost (VIB en
UGent), telde het internationaal team wetenschappers uit Italië, Frankrijk,
Nieuw-Zeeland en de VS.
