Druiven

Gisteren (19/6) was neef Rik Dedeene op bezoek. Hij is zendeling in Kazakstan; nu een zelfstandige staat uit de vroegere Unie van Sovjetrepublieken.

Zondag hield hij een lezing in het Russisch in Antwerpen.

Na een drietal jaar in St Petersburg, 2 jaar in Moermansk, de havenstad in het hoge Noorden, met ’s winters temperaturen tot dicht tegen de – 50° C en nu 2 jaar Kazakstan, is hij het Russisch behoorlijk machtig en ook in het Kazakstans kan hij al een aardig woordje meepraten. Dat moet ook als je het woord van Jehova verkondigt.

Terwijl Aleide hem onderhield over haar Afrikaprojecten, snoeide ik de druiven in hun nabijheid tegen de zuidgevel.

Er staan nu 8 verschillende rassen en alle plaatsen zijn benut.

Het werd hoog tijd om de ranken in te nijpen. Nu kan je ze nog gemakkelijk afbreken. Nog later, als ze meer verhout zijn, moet het met de snoeischaar.

Meestal laat ik een 5 tal bladeren na de tweede tros staan. Op een kleine rank behoud ik maar één trosje.

De rank vormt – net als tomaten-  okselscheuten.

Ik laat daar één blad staan en neem het groeipuntje weg.

Vanmorgen was ik aardbeien aan het plukken en wat zag ik?  Een druivenzaailing! Nog nooit zoiets gezien.

Het ziet er een gezonde groeier uit, vrij donker van voorkomen.

Wat wordt het? Wordt het überhaupt iets?

In oktober zal ik die op een kweekbed zetten.

Daar alle plaatsen tegen de muren reeds ingenomen zijn,  zal ik een stukje wijngaard moeten aanleggen, want op het wachtbed staan reeds enkele druiven, in afwachting voor een definitieve plaats.

Lindebloesem

Overdag was het een gezoem van bijen, hommels en andere insecten. Enkele deelbloempjes zijn open, de andere nog gesloten.

Je kon de geur van honing opsnuiven. ’s Avonds heb ik enkele takken van de bloeiende Linde geknipt.

Toen ik de bloemblaadjes aan het afplukken was, merkte ik een mooie, teergroene rups met uitstulping achteraan boven op de rug. Waarschijnlijk de rups van de piramidevlinder, Amphipyra pyramidea L, een nachtvlinder.

Door een Woud van Verwondering

Vandaag eens iets anders of toch?

Terwijl de gedegen stichter-voorzitter, Lionel Van den Berghe met een insectensteekallergie opgenomen is in het ziekenhuis, wandelde ik mee op de poëziewandeling van het plaatselijke Davidsfonds van Halle-Kempen.

Ik loop door het eerste land

dat ik van kindsbeen af ken

maar later allengerhand

onvatbaar als glijdend zand

door mijn vingers verloren ben.

Ik zoek op het vergezicht

met kleuren van melk en oud mos

in verzonken namiddaglicht

langs een pad dat er niet meer ligt

vergeefs naar het vroegere bos

Misschien als ik volhoud en door

het hek van de hazelaar dring

vind ik een teken een spoor

en ga ik het vogelkoor voor

door een woud van verwondering

Anton van wilgenrode

Een formidabel Perkel – Perzikenjaar
In het Zoersels is dat Pèsejaar

Perkels dat is het West-Vlaams voor perziken.

Aleide en ik waren gisteren mee met de senioren van Zoersel op uitstap naar het West-Vlaamse Heuvelland. Het heenrijden verliep soms in de regen, die daarna gelukkig ophield. Aldus konden we beter genieten van de vele panoramische zichten.

Op de agenda stond o.a. een ontmoeting met Renata Bruggeman, de heksendame van Loker in Heuvelland. Een knappe verschijning die haar rol formidabel speelt. Een genoegen om te horen en te zien en tot besluit een liefdesdrankje van vlierbloesem op witte wijn te degusteren. Tussen haakjes: Nu bloeit de vlier overal overdadig: een geschikt moment om zelf aan de slag te gaan.

Huis en tuin liggen op een zuidelijke heuvelflank. 

De begroeiing rond het huis is zeer rijk. De kruiden, met naamkaartje, groeien er dat het een plezier is.

Aan de zuidkant van het huis staat een goeddragende vijg. “De bladeren zijn toch maar van een kleine maat voor een adamskostuum.” merkte Jules op. “Allez voor vroeger toch, nu al meer passend!”

De twee pruimenbomen hingen ‘Oh zo volgeladen’. Wat een verschil met hier in De Kempen. In een rijke kleigrond aarden pruimen ook veel beter.

Aan de perzik hingen haast meer vruchtjes dan bladeren. Hier valt dringend in te grijpen, anders is er veel kans dat het afkraakt onder zijn gewicht, zoals ik in het verleden meermaals gezien heb. Voeg daarbij dat je zonder dunnen veel te veel kleine, ongenietbare vruchten bekomt. Daarenboven put de boom zich nodeloos uit en houdt onvoldoende reservestoffen over voor het volgende jaar. Ze zouden ingrijpen zei Renata.

Dit jaar heb ik ook al mijn perziken sterk moeten dunnen.

Bij een liefhebber, dus ook bij mij, bestaat er allerminst gevaar dat er te sterk gedund wordt!

Appelzaagwesp en Fruitmot

Vandaag zag ik op 2 ver van elkaar staande bomen een gestoken appel met een hoopje bruine, uitgevreten pulp. De slechte geur kon ik niet ruiken. Lag het aan de 30 ° C? Als je de vrucht doormidden opensnijdt, ontdek je in de uitgevreten gangen de vuilwitte larve van de appelzaagwesp, Hoplocampa testudinea (Klug). die een slechte geur verspreidt.

De veel beter bekende appelmade van de fruitmot, Cydia pomonella (L) (syn. Laspeyresia pomonella (L.) ) - zie het stukje over ‘Fruitmot en Carpovirusine’ - komt pas later .

De appelzaagwesp komt enkel op appel voor. De fruitmot tast ook peren aan, ook wel perzik en zelfs walnoot.

Beiden zijn niet tevreden met één vrucht! De larve van de appelzaagwesp verhuist twee à drie maal naar een nieuwe vrucht. Ook de rups van de fruitmot trekt van de ene naar de andere vrucht. De zaagwesp overwintert in de grond. De rupsen van de fruitmot in (schors-) spleten.

Het boorsel van de appelwesp is vochtiger en plakkerig. Dit van de fruitmot droger.

De larve van de appelzaagwesp is vuil wit. De rups van de fruitmot is meer rozig.

De volwassen appelzaagwesp vliegt van half april tot eind mei. Het volwassen insect meet ca 6 mm, is donkergeel, met zwart berookte vleugels.

Het zit ’s morgens vroeg verscholen tussen de bloesem en vliegt bij zonnig weer.

Met zijn zaagvormige legboor prikt het in de zich pas vormende vruchtjes en legt er een ei in.

De fruitmot is ca 9 mm, grijsbruin en aan de vleugelpunt een goudkleurige vlek.

De mot vliegt in de avondschemering, indien de temperatuur minstens 13 °C bedraagt. Eiafzetting vanaf 15 °C. Een tijd terug heb ik er gevangen in een feromoonval.  Op de bodem ligt er een ingelijmd stuk karton en een rubberen dopje dat de seksgeuren van een vrouwelijke mot bevat. De mannelijke motten komen er op af en blijven ‘plakken’. Het aantal gevangen motten geeft een aanduiding van de infectiedruk. Slechts een beperkt gedeelte laat zich vangen!

De eieren worden afgezet op de vruchten, soms op de bladeren. Pas afgezet is het ei crème-kleurig. Na enkele dagen tekent er zich een rode ring op af.

Ik moet beter leren kijken! Zo’n ei heb ik nog nooit opgemerkt, wel een rupsje dat bezig was zich in te boren.

Antiworteldoek

Nu ligt er antiworteldoek rond gans het uitwijkperceel met het kleinfruit en enkele fruitbomen, in afwachting van de heraanplant, na de aanleg van de aardgasleiding.

Antiworteldoek is geweven uit zwarte plastiek. Het laat water door, maar geen licht, zodat de vegetatie eronder afsterft. Het vormt een barrière tussen de begroeiing en de cultuurplanten. Langs de grachtkant kan ik aldus makkelijk de netels in bedwang houden.

Aan de andere zijden worden vooral de wortelvormende grassen (pemen in het dialect) belet om binnen te dringen.

Dit bespaart mij vele uren hakwerk.

Aardbeien en vanille Roomijs

Hoera, de verhoopte droge periode is er voor de aardbeien. Ze rijpen dat het een plezier is.

Vanmiddag kwamen enkele kleinkinderen op bezoek en werd het roomijs van Bofrost, gemaakt met ‘Bourbon vanille’ , uit de diepvries gehaald.

In het roomijs zie je de zwarte puntjes van de vanille.

Ik wou weten hoe het met de ‘Bourbon vanille’ als natuurproduct nu juist in de haak zit.

De indianen in Midden America kenden deze zoete specerij al van de tijd voor Colombus.

Het woord vanille is afkomstig van het Spaanse woord voor peul, vaina. Het verkleinwoord is vainilla, wat de Fransen vertaalden als vanille. Het vanillestokje is de lange, zwarte vrucht van exotische klimplanten, o.a. de Vanilla planifolia (met gele bloemen) of de Vanilla imperialis (met roze bloemen), familie van de orchidee. Zodra de bloem is bestoven, groeien vanuit het hart lange, dunne peulen met daarin de zaadjes. Vanillestokjes worden geoogst voordat de peulen helemaal rijp zijn, anders zouden ze open knappen en de zaadjes eruit springen. De peulen krijgen pas na het drogen en fermenteren het bekende vanillearoma. De langste vanillestokjes zijn de beste. Ze moeten dik, glanzend, vettig en geurig zijn. Soms zijn de stokjes bedekt met witte kristallen: het uitgekristalliseerde vanilline.

Lange tijd had het koloniale Spanië de monopoliehandel van de vanille.

Andere landen hadden wel de vanilleliaan in handen gekregen en konden die ook verder kweken, maar er kwamen geen vruchten omdat de bloemen niet bestoven raakten.

Een Belgische botanicus, Charles Morren heeft in Mexico het waarom ontdekt. Hij vond er de inheemse bij die daar bij het verzamelen van pollen de bloemen bestuift. Dergelijke bijen ontbraken in de andere landen.

Hij zag dat vanille een zelfbestuiver is, die door het eigen stuifmeel bevrucht wordt. Dit bracht hem op het idee van de kunstmatige bestuiving met de hand, maar dat was niet eenvoudig. In 1838 publiceerde hij zijn methode.

De grote doorbraak kwam echter drie jaar later, toen een zwarte slaaf op het eiland Bourbon-Réunion de beste manier voor bestuiven vond.

Met een cactusdoorn wordt het vlies dat de meeldraden met de pollen of stuifmeelkorrels van de stempel scheidt, teruggebogen en met een zachte druk van duim en wijvinger duwt men het stuifmeel op de stempel. Zeven maanden later kan men de peulen oogsten.

Van het eiland Bourbon verbreidde de teelt zich naar het nabijgelegen Madagascar. Dit land werd dan de hoofdproducent van de Bourbon vanille.

Vanillestokjes worden nog steeds op het tropische eiland Bourbon, nieuwe naam Réunion geoogst, maar vanille wordt vooral in Mexico en Madagascar verbouwd. Goede vanillestokjes zijn donkerbruin en taai. Als het vanillestokje in de lengte wordt opengesneden, komen er kleine zwarte korreltjes te voorschijn (het merg). Vanillestokjes worden helemaal meegetrokken in vloeistof, maar ook het uitgeschraapte merg kan worden gebruikt. U kunt de stokjes verschillende keren gebruiken. Spoel ze na gebruik af en dep ze goed droog. Bewaar ze in een goed afgesloten pot onder een laagje suiker. Het stokje is pas uitgewerkt als het aan uw vingers geen geur meer afgeeft als u er lichtjes in knijpt.

Beste,

Door het slechte en koude weer in mei en begin juni is de fruitmot later aktief geworden dan in normale jaren. Er is ook een verschil van streek tot streek. Volgens de waarschuwingdienst van Gorsem zijn de allereerste volwassen fruitmotten waargenomen rond 12 mei. Dat was waarschijnlijk op plaatsen waar de infectiedruk van fruitmot vorig jaar zeer hoog was. Indien u Carpovirusine gebruikt als bestrijding van de rupsen van de mot, dan is een eerste bespuiting op 10 juni goed voor deze waarnemingen. Op veel plaatsen echter is de eerste volwassen fruitmot later waargenomen. In mijn eigen streek (zuid West-Vlaanderen) zijn de eerste ernstige waarnemingen pas gedaan op 3 juni. Met het warme weer dat we nu hebben, moet je daar drie weken bijtellen om de ontluiking van de eieren en dus het verschijnen van de eerste rupsen, vast te stellen. In ons geval is een eerste bespuiting dus pas zinvol rond 24 juni. Daarna zeker nog 2 bespuitingen uitvoeren, in ons geval rond 4 juli en 14 juli.

Indien u voor uw eigen streek het juiste moment van de rupsen wil kennen, neem dan best eens contact met een professionele fruitteler in de buurt, zij zullen zeker weten hoe de vork aan de steel zit.

Ik hoop u van dienst te zijn met deze informatie.

Bart Dequidt

Meer info: www.boomkwekerijdelinde.be

Weer geen Pruimenjaar

Vandaag (8/6) kwam Louis Eelen, de pruimenman, op bezoek.

We hebben onze rondgang gemaakt. De pruimen zijn weer schaars dit jaar.

Tijdens het grootste deel van de bloeitijd van de pruimen was het nog koud en nat. Er kwam nog wel een warme periode, maar de bijen en hommels waren zo weinig in aantal!

We constateerden dat op een zelfbestuiver als Queen Victoria amper een paar pruimen stonden.

De boom groeit niet meer naar behoren. De meeste verdroogde takken waren er al vroeger uitgeknipt.

De Kempische pruimen (naam die ik gegeven heb aan een wortelecht ras dat hier in 1962 stond toen we hier kwamen en waarvan ik er vele tientallen uitdeelde) doen het ‘iets’ beter dan vorig jaar, vooral deze die goed van compost voorzien werden.

Op Jubeleum staan er dit jaar wel een behoorlijk aantal vruchten. Vorig jaar heb ik deze boom duchtig onder handen genomen en nog zijn er takken die ik dien te verwijderen.

Louis heeft oog voor een open kroonvorming en evenwicht. We knipten een aantal naar binnen groeiende takken weg of kortten die in. Er werden een aantal spalken geplaatst om takken te dwingen om meer naar buiten te groeien.

Vele pruimenrassen dragen dit jaar weer niet. Ook de Gembloux rassen laten het afweten. Geen vruchten op Belle de Thuin, in tegenstelling met vorig jaar ook weinig op Wignon. Prune de Prince heeft gelukkig wel wat vruchtjes.

Wat een tegenstelling met de zeven kerspruimen, myrobolanen, Prunus cerasifera, (De gewone pruimen heten met hun wetenschappelijke naam Prunus domestica -gecultiveerd), allemaal naast elkaar, die overvol hangen als nooit te voren! Ook de vorige twee jaren waren die goed geladen.

Onze Generatieboom -vervolg

Een van de eerste blogs die ik vorig jaar schreef ging over onze generatieboom. (13 april 2005)

Voor de drie bijkomende kleinkinderen had ik naast deze van de vroegere 14, 3 rassen bijgeënt. Uiteindelijk was enkel de Veurnse Reinette gegroeid.

Dit jaar de mislukte takken wat bijgezaagd en opnieuw enten geplaatst. Hoera! Ze zijn aan het groeien en vormen al blaadjes.

Praktisch alle kroonentingen zijn dit jaar gelukt.

Eerst het koude, droge weer van eind maart, en daarna de zeer droge en warme periode van begin april deden de verbeterde plakentingen van mijn goede vriend Louis mislukken.

Mijn kroonentingen hadden maar enkele dagen het te warme weer van eind april- begin mei te verdragen. Ze hadden het veel meer naar hun zin tijdens de koude, natte meidagen! 

Zo zie je maar; in de natuur blijft het altijd boeiend!

De generatieboom hangt dit jaar zeer vol. Alle 14 dragende rassen hebben veel vruchten.

Grondboor

Nu we het de laatste tijd over nuttige werktuigen hebben, moet ik nog een instrument vermelden dat ik sinds enkele jaren met veel plezier gebruik.

Dit  is de spiraalgrondboor van Polet om gaten te boren van 8  cm doorsnede. Maar met een paal van 10 cm lukt het even goed.

Vroeger groef ik altijd putten met de smalle steekspade.  Maar de palen kan je niet direct goed vastzetten. Het vraagt ook meer werk.

In gaten gemaakt met de boor zitten ze onmiddellijk wel goed vast. Je kan de palen even gemakkelijk recht of schuin plaatsen. Je boort in de stand die je wil.

De spiraalboor werkt veel gemakkelijker dan het eenvoudiger model met 2 vleugels onderaan.

Nog rolschoffels

(trommelmodel)

 
De vuurvlam in Tilburg maakt rolschoffels van verschillende breedten (15, 20, 30, 40 cm)

http://www.vuurvlam.nl/overigeproducten4.htm

groeten

herman van der ven ( zoon van francis )

Rolschoffel Vervolg

 
Vorig jaar schreef ik een stukje over de rolhak of rolschoffel op 28 mei met de vraag of dit werktuig nog gemaakt werd. Op 19 dec kon ik melden dat de firma Wolf de Multi-Star® universele frees van 15 cm maakt.

Deze combinatie van een speciaal vormgegeven sterfrees en een scherp pendelmes is werkelijk uniek. De tuinfrees is het universele tuingereedschap voor zaaibedden. Turf en meststoffen kunnen bijvoorbeeld tegelijkertijd in de bodem worden verwerkt. Terwijl de sterwielen de bodem tussen de plantenrijen losmaken en beluchten, wiedt het pendelmes dichtbij storend onkruid. Werkbreedte 15 cm. Aanbevolen multi-star® steel: essenhouten steel van 170 cm lengte.

Voer bij Google:  Wolf Tuingereedschappen in. Ik zag een prijs van €35,50 (zonder de steel).
 

Koen uit Essen meldt nu hetvolgende:

Die gärtenfrees van Wolf voldoet niet aan onze wensen.
Wij gebruiken momenteel een geleende rolschoffel, maar hebben een nieuw exemplaar gezien voor 252 (!) euro (bij ijzerwaren De Jongh in Nieuwmoer-Kalmthout).  Veel te duur helaas.

Vandaag op www.vannederkassel.nl enkele verschillende afmetingen gezien. (bosbouw->tuingereedschap->hak/schoffel).
Kennen de prijs helaas nog niet, maar ook daar verkopen ze er alvast, al is de zijkant iets anders afgewerkt dan ik gewoon ben. Daar zou ik persoonlijk echter de zijkanten afhalen, dan zie je beter waar je blijft.
Verder meen ik mij een hobby-tuinder te herinneren die er zelf één maakte van een oude cilinder-of kooimaaier (Abner), maar dat lukt enkel als de cilinder voldoende groot in diameter is.

Het gaat om twee heel verschillende werktuigen.

De rolschoffel waarover Koen het heeft ken ik niet en kan er dus niet over oordelen. Deze rolschoffel ziet er uit als een draaiende trommel.

 Zelf heb ik 2 Wolf rolschoffels ( zeg ik beter rolfrees?). De smalle kocht ikzelf zo'n goede veertig jaar geleden. Die wordt nog uiterst zelden gebruikt omdat die nogal haperig werkt. Het bredere model kreeg ik zo'n dertig jaar terug van vrienden die stopten. Deze Wolf-rolschoffel of tuinfrees doet het nog steeds perfect op mijn zandgrond. Ik gebruik die niet alleen op zaaibedden, maar ook om onbeteelde plekken onkruidvrij te houden om daarop bv later te zaaien.

Taphrina pruni / hongerpruim

 In onze tuin hebben we een pruimeboom met vermoedelijk de ziekte taphrina pruni.
Er vormen zich al enige jaren "heksenbezems", het blad krult en wordt daarna bruin.
Hoe kunnen we er weer een gezonde boom van maken?
Ik heb de heksenbezems er al zo goed mogelijk uitgeknipt, maar ieder jaar komt die narigheid weer terug.
(en het zijn heerlijke pruimen!!)

Heksenbezem op pruim heb ik nog nooit gezien.

Ik heb er het boek Plantenziekten van Albert Hallemans bijgehaald.

Heksenbezemziekte Taphrina insitiae

In de winter bemerkt men in de boomkruin abnormaal sterk vertakte scheuten met bezemvormig uitzicht, ingeplant op een willekeurig deel van een tak. In de lente neemt het blad van deze “heksenbezems” een roodbruine tint aan met gele rand. Infectie heeft plaats langs slapende knoppen.

Bestrijding: Wegzagen van de heksenbezems, en de wonden afdekken.

(Op kers komt een gelijkaardige heksenbezemziekte Taphrina cerasi voor.)

Over

Hongerpruimenziekte Taphrina pruni

zegt hij hetvolgende:

Na het spenen der vruchten bemerkt men dat sommige vruchten ongewoon snel ontwikkelen. Zij nemen nl. een langgerekte, gekromde en platgedrukte vorm aan. Hun kleur is bleek, later grauw tot bruinrood. Hierin vindt men later peritheciën van de schimmel.

Steenvorming blijft achterwege. Later op de schil een witgeelachtig poeder.

De schimmel overwintert in het vruchthout en in zieke vruchten. Een bestrijding is zelden nodig.

Eerste Aardbeienpluk

Vanmiddag, 3 juni, Pinksteren, kwamen de kleinkinderen Yamsi, Jasmien en Jonathan voor de eerste aardbeien.

Vorig jaar plukten we een eerste maal op 28 mei, van Gorella en Elsanta, rassen die nu nog niet rijp zijn, behalve een uitzonderlijke voorloper.

We plukten vandaag Lambada en Darselect en een enkele voorloper van Korona.

Bij Korona valt het op dat er nogal wat schimmelvruchten tussen zitten, in tegenstelling met Darselect. Dit laatste ras heeft duidelijk minder last van de Botrytis schimmel. De open groeiwijze is zeker een pluspunt. Korona vormt een veel dichter gewas, met heel veel kleinere vruchten.

Het koude, natte weer van de laatste weken was zeer schimmelbevorderend.

Toen ik een dag of 10 geleden het stro aanbracht, heb ik bij Korona al een paar onrijpe, witte bessen afgeplukt met een kleine, bruine plek, het begin van de aantasting.

Botrytis (vrucht- of grijsrot), Botrytis cinerea, is de gevaarlijkste vijand voor aardbeien. Aangetaste vruchten worden eerst bruin en week, daarna overgroeien ze helemaal met een grijs schimmelpluis.

Een langere, droge periode zou een geschenk uit de hemel zijn.

Houtduiven

Ringokolomboj in het Esperanto

Alle zelfstandige naamwoorden eindigen op o en voor het meervoud komt er een j achter

Bij een praatje met mijn buren kwamen de houtduiven ter sprake.

Ze hadden de erwten van mijn buur lelijk toegetakeld.

De populatie groeit steeds maar aan. Heel vroeg in het voorjaar beginnen ze al te nestelen en de vroegste jongen zouden datzelfde jaar nog kunnen voortkweken. Er zouden nog jongen zijn tot in november.

Nu zouden ze het al gemunt hebben op de groene rode bessen. Dat ze het gemunt hebben op rijpe rode bessen had ik al ondervonden.

Maar hun voorliefde ging nog het meest naar rijpe zwarte bessen.

Op de groene rode bessen had ik ze nog niet opgemerkt. Nu heb ik wel een struik gezien waar op een hele plek bovenaan de steeltjes er zonder bessen bijhangen, onmogelijk te verwarren met rui van de bessen, die dit jaar nogal voorkomt.

Ik zag net de Blog van Velt-Jabbeke. De man schrijft dat hij de aardbeien en de ‘geneverbessen’ afgedekt had. Ik las geneverbessen en verstond niet waarom. Daarop herinnerde ik mij het West-Vlaams voor rode bes: ‘genievers, genieverbeiers’.

Schermde de man soms af tegen houtduiven? Of om de merels zeker voor te zijn?

Amerikaanse Meeldauw

Gelukkig heb ik nooit te veel last gehad van Amerikaanse meeldauw op mijn stekelbessen. In mijn fruitkooi kweekte ik in haagvorm en het gebeurde dat de onderste vruchten aangetast werden en de bovenste niet. Die hangen veel luchtiger. De te gevoelige brassen gingen er onverbiddelijk uit ten voordele van de resistente rassen.

Ik heb ook een struikvorm Lauffener Gelbe, een Duits ras van 1938. Het is een vroegrijpend, smakelijk ras zolang de vruchten niet te rijp zijn.

Laatst zag ik enkele vruchten met witbruine meeldauwplekken. Op het eerste zicht lijken toptakken en bladeren nog gezond. De meest aangetaste vruchten heb ik verwijderd. En passant ook enkele bastaardrupsen geplet! Was er enkel een plek op de vrucht, dan heb ik die afgewreven. Dit werkt enkel bij licht aangetaste struiken. Zitten ook de topscheuten onder de donsachtige schimmel, dan is er weinig aan te doen en gaan alle vruchten er aan.

Herfstweer

Vandaag de ene vlaag na de andere en een gure wind uit het Noorden. Tussendoor eventjes zonneschijn. De thermometer wijst op dit ogenblik (15u30) 8° C. Om 14u was het 12 °. Zijn we 30 mei of 30 oktober?

Anijssnoepjes

Gisteren voerde ik de laatste kruiwagens compost uit en ik kwam telkens voorbij een Roomse Kervel. Ik snoepte telkens van de rechtopstaande, langwerpige zaadjes. Op dit ogenblik zijn ze nog helemaal kruidig en mals en hebben een heerlijke anijssmaak. Je kunt ze zo opsnoepen. Over enkele dagen worden ze al iets houterig en dan kan je er alleen nog op kauwen en de pulp uitspuwen. De pittige anijssmaak is er nog.

Brouwerij Strubbe te Ichtegem

Gisteren waren we te Ichtegem in West-Vlaanderen. Van de gelegenheid dat we iets te vroeg waren voor het feest van mijn zuster Maria en haar man, Roger Saelens, maakten we een ommetje naar Vinkjesveld.

Van op de Ruidenbergstraat, deel van een Romeinse heirbaan naar Brugge, ontvouwt zich naar het zuiden een wijds panorama. Bij mooi weer zie je, dertig km verder, de silhouetten van Kemmelberg, Scherpenberg en Rodenberg.

Terug over de Veldemolen, het hoogste punt, 51 m boven de zeespiegel. We staken de baan naar Diksmuide over en daalden slingerend naar het dorp. De mooie Neo-romaanse kerk staat op 18 m.

Ernaast staat de brouwerij Strubbe, een van de weinige, overgebleven bierbrouwerijen.

Daar was het gisteren opendeurdag, ter gelegenheid van het 175 jarig bestaan.

Brouwer Marc Strubbe (7 de generatie) leidde de rondleiding.

Achteraf waren de vruchten van kennis, ervaring en arbeid te degusteren.

Bij gelegenheid zullen we nog kunnen genieten van: de uitstekende Super Pils 5.0°, Vlaskop, gerstebier 5.5°, Dikke Mathilde 6.0°, Houten Kop 6.5°, Wittoentripel 8.0°, Keyte, Ostênds Belegeringsbier 7.7°, Ichtegem’s Oud Bruin 5.5° en Ichtegem’s Gran Cru  6.5°. Prosit!