Door een Woud van Verwondering
Vandaag
eens iets anders of toch?
Terwijl de
gedegen stichter-voorzitter, Lionel Van den Berghe met een insectensteekallergie
opgenomen is in het ziekenhuis, wandelde ik mee op de poëziewandeling van het
plaatselijke Davidsfonds van Halle-Kempen.
Ik loop door het eerste land
dat ik van kindsbeen af ken
maar later allengerhand
onvatbaar als glijdend zand
door mijn vingers verloren ben.
Ik zoek op het vergezicht
met kleuren van melk en oud mos
in verzonken namiddaglicht
langs een pad dat er niet meer ligt
vergeefs naar het vroegere bos
Misschien als ik volhoud en door
het hek van de hazelaar dring
vind ik een teken een spoor
en ga ik het vogelkoor voor
door een woud van verwondering
Anton van wilgenrode
|
