Aardbeien en vanille Roomijs

Hoera, de verhoopte droge periode is er voor de aardbeien. Ze rijpen dat het een plezier is.

Vanmiddag kwamen enkele kleinkinderen op bezoek en werd het roomijs van Bofrost, gemaakt met ‘Bourbon vanille’ , uit de diepvries gehaald.

In het roomijs zie je de zwarte puntjes van de vanille.

Ik wou weten hoe het met de ‘Bourbon vanille’ als natuurproduct nu juist in de haak zit.

De indianen in Midden America kenden deze zoete specerij al van de tijd voor Colombus.

Het woord vanille is afkomstig van het Spaanse woord voor peul, vaina. Het verkleinwoord is vainilla, wat de Fransen vertaalden als vanille. Het vanillestokje is de lange, zwarte vrucht van exotische klimplanten, o.a. de Vanilla planifolia (met gele bloemen) of de Vanilla imperialis (met roze bloemen), familie van de orchidee. Zodra de bloem is bestoven, groeien vanuit het hart lange, dunne peulen met daarin de zaadjes. Vanillestokjes worden geoogst voordat de peulen helemaal rijp zijn, anders zouden ze open knappen en de zaadjes eruit springen. De peulen krijgen pas na het drogen en fermenteren het bekende vanillearoma. De langste vanillestokjes zijn de beste. Ze moeten dik, glanzend, vettig en geurig zijn. Soms zijn de stokjes bedekt met witte kristallen: het uitgekristalliseerde vanilline.

Lange tijd had het koloniale Spanië de monopoliehandel van de vanille.

Andere landen hadden wel de vanilleliaan in handen gekregen en konden die ook verder kweken, maar er kwamen geen vruchten omdat de bloemen niet bestoven raakten.

Een Belgische botanicus, Charles Morren heeft in Mexico het waarom ontdekt. Hij vond er de inheemse bij die daar bij het verzamelen van pollen de bloemen bestuift. Dergelijke bijen ontbraken in de andere landen.

Hij zag dat vanille een zelfbestuiver is, die door het eigen stuifmeel bevrucht wordt. Dit bracht hem op het idee van de kunstmatige bestuiving met de hand, maar dat was niet eenvoudig. In 1838 publiceerde hij zijn methode.

De grote doorbraak kwam echter drie jaar later, toen een zwarte slaaf op het eiland Bourbon-Réunion de beste manier voor bestuiven vond.

Met een cactusdoorn wordt het vlies dat de meeldraden met de pollen of stuifmeelkorrels van de stempel scheidt, teruggebogen en met een zachte druk van duim en wijvinger duwt men het stuifmeel op de stempel. Zeven maanden later kan men de peulen oogsten.

Van het eiland Bourbon verbreidde de teelt zich naar het nabijgelegen Madagascar. Dit land werd dan de hoofdproducent van de Bourbon vanille.

Vanillestokjes worden nog steeds op het tropische eiland Bourbon, nieuwe naam Réunion geoogst, maar vanille wordt vooral in Mexico en Madagascar verbouwd. Goede vanillestokjes zijn donkerbruin en taai. Als het vanillestokje in de lengte wordt opengesneden, komen er kleine zwarte korreltjes te voorschijn (het merg). Vanillestokjes worden helemaal meegetrokken in vloeistof, maar ook het uitgeschraapte merg kan worden gebruikt. U kunt de stokjes verschillende keren gebruiken. Spoel ze na gebruik af en dep ze goed droog. Bewaar ze in een goed afgesloten pot onder een laagje suiker. Het stokje is pas uitgewerkt als het aan uw vingers geen geur meer afgeeft als u er lichtjes in knijpt.