De wandeling in het park

1. De beuk met afhangende tak.

2. Afhangende tak met nieuwe boomvorming.

3. Restant van een reus

4. Aleide en ik voor een oude es

5. Griet bij een stokoude tamme kastanje

6. Oude eik

7. Oude eik

8. Zijn erg lange takken

9. Voor de ‘old man’ (eik)

Dag 4 26 augustus

Wedgwood (250 jaar oude porseleinfabriek) en  Calke Abbey

Vanmorgen bezoeken we de wereldbefaamde aardewerk en porseleinfabriek Wedgwood.

Een zekere Josiah Wedgwood (1730-1795), begaafde telg uit een pottenbakkersgeslacht, begon in 1759 met zijn eigen bedrijf. Het was een sociaal bewogen man die voor zijn werknemers een dorp bouwde naast de fabriek. Hij was ook een voorvechter voor de afschaffing van de slavernij.

Daarbij was hij wetenschappelijk en inventief aangelegd en probeerde steeds nieuwe technieken uit.

Wedgwood groeide uit tot een bedrijf met wereldfaam en doorstond zeer goed de crisisjaren van de jaren 1930. Kort daarop werd de nieuwe fabriek, die we bezochten, gebouwd te Barlaston bij Stoke- on -Trent. Met de huidige crisis stond men echter aan de rand van het failliet. Maar men bouwde toch nog een museum. Er was echter te weinig tijd om dit te bezoeken. In de shop was al heel veel te zien. De productie gebeurt nu in Indonesië.

Wij bezochten, na een inleidende film, de nog resterende werkateliers en de uitgebreide shop. Daarna hadden we een verfijnde lunch op fijne schalen en bordjes en dronken uit porseleinen kopjes.

DAG 3  Adrian Baggaley, Bramley’s Seedling en Southwell Minster

Bij ADRIAN BAGGALEY

Te Woodborough te noord-oosten van Nottingham worden we opgewacht door Adrian Baggaley en enkele fruitvrienden. Joan Morgan is er ook bij.

Ik maak van de gelegenheid gebruik om naar haar fruitblog te verwijzen: http://fruitforum.wordpress.com/

Je kan er meer vinden over Adrian Baggaley en zijn tentoonstellingsprijzen.

Eerst wordt een groepsfoto genomen. Het is maar een eindje wandelen naar de tuin van Baggaley.

Adrian Baggaley is een zelfstandige elektrieker met een passie voor fruit. Hij stamt uit een fruitkwekers familie.

Jeanpierre Billen schreef over hem in Pomologia 4/2008 Blz 194-195.

De naam was hem opgevallen omdat deze man op de Fruitshow van de Royal Horticultural Society de meeste prijzen wegkaapte. Later kon hij zijn tuin zelf bezoeken.

De tuin ligt op een zuid helling.

Vooraan staat het kleinfruit (softfruit). Bessen in struikvorm. Er is behoefte aan wat verjongingssnoei. Maar je kan niet alles doen als je ziet wat daarachter ligt en moet onderhouden worden.

Zijn kersen, op Colt onderstam, staan in hoge, bedrade  kooien.  Er staan meerdere serres en plastiektunnels voor druiven, perziken, abrikozen en vijgen. Het meest opvallende echter zijn zeven houten constructies van telkens 3 houten panelen van 1,80 breed, hoogte 2m en bevestigd aan stevige houten palen met een tussenruimte van 20 cm van de grond.

Zo’n “muurtje” heeft volgens Baggaley meerdere voordelen: het voornaamste voordeel zou ten dele te danken aan de zuidhelling, de hogere temperatuur zijn die erop gehaald wordt. Op een zonnige dag is dat gemakkelijk 40°C. Tegen lentenachtvorst kan je er een fleece voorhangen en achteraf een net tegen vogelvraat.

In de boomgaard hogerop kan je een zestigtal variëteiten appel aantreffen geteeld als struik, piramide of snoer, verder 40 rassen peer, zes kersen en een dertigtal pruimen.

Prachtfruit.

FOTO’S van Aleide

1. Groepsfoto

2. Voor de kleinfruitserre: Jeanpierre en Adrian

3. Toehoorders  voor de kleifruitkooi

4. Naast Adrian staat Clive Simms, fruitliefhebber met zeer speciale fruitsoorten als bv een reuzenmeidoornachtige….

5. Tussen het fruit staan zijn groenten; vooraan pastinaak, die in Engeland veel meer geteeld wordt en achteraan suikermaïs.

6.Stuk moestuin met kolen

7. Uien

8. Rijke oogst

9.Tomaten serre

VERVOLG 1 Adrian Baggaley

1. Bij zijn leifruit

2. Stevige druivenkooi

3. Toehoorders

4. Toehoorders

5. Perzik en druif in tunnel

6. Perzik in tunnel

7. Rijkbeladen druiven (Hierbij verdwijnen de oude, Victoriaanse rassen in het niet!)

8. Pruimen

9. Leifruit voor zijn muurtje

VERVOLG 2 Adrian Baggaley

1. Fruit aan de muurtjes

2. Fruit aan de muurtjes

3. Zij muurtjes aan de achterkant

4. Zeer beladen

5. Fiesta een kruising met cox en Idared

6. Katy of Katja, kruising James Grieve X Worcester Pearmain, een Zweedse, vroege herfstappel.                                      Mijn vruchten waren een stuk kleiner.

7. Met Jeanpierre

8. ’s Middags in de pub 4 Bells

9. Johan Baecke, de leifruitspecialist mijmert nog na over wat hij bij Adrian gezien heeft.

Bramley op BBC2

Wij waren 10 dagen terug op de NBS-reis de figuranten bij de 200 jaar oude moederboom BRAMLEY’S SEEDLING

Medereiziger Ingolf Gjertsen stuurde de link om de uitzending op Working Lunch nog eens te bekijken. Dit kan nog gedurende een aantal dagen.

http://news.bbc.co.uk/2/hi/programmes/working_lunch/default.stm

Bramley’s Seedling en Southwell Minster

Bericht over de Bi-Centenary Song en de BBC opname staan al op de blog.

In Southwell gingen we met de achterkleinzoon van Henry Merryweatther Roger Merryweather naar de Church Strreet 75 waar de moederboom nog steeds staat.

Mary Anne Brailford zaaide rond 1809 enkele pitten in een pot. Er zat een flinke groeier tussen die zij uitplantte in de tuin.

Rond 1857 merkte de plaatselijke boomkweker Henry Merryweather de merkwaardige vruchten op.

In die tijd was Matthieu Bramley de eigenaar van het pand. Hij gaf de vrucht zijn naam en enten aan de boomkweker. De eerste bomen kwamen in 1862 in de handel.

Roger Merryweather, een notabele: High Sheriff of Nottingham, was fier over zijn overgrootvader Henry. Hij liet een brandglasvenster ’Bramley’s Seedling’ in de Minster (de grote kerk van Southwell) aanbrengen.

De moederboom Bramley werd geveld in een storm in het begin van de 1900 jaren. Twee van zijn rechtstaande takken groeiden uit tot de huidige boom. De boom groeit nog steeds vanuit de oude de stam, die er nog vrij gaaf uitziet.

Lang leve de 200 jarige boom!

FOTO’S

1. Gedenkplaat aan huis nr 75 Church Street

2. De boom

3. De Boom

4. De boom

5. De plaat onderaan de boom

6. Nog steeds vruchten

7. Nog steeds vruchten

8. Roger Merrywheather

9. John Starkey, de dichter van het Bramleylied & fruitkweker van Bramley's.

VERVOLG

10. De natte figuranten

11. De natte figuranten

12. De natte figuranten

13. In de Minster

14. Het nieuwe Bramley Glasraam van Roger Merryweather

15. Na het bezoek aan de Minster

16. De Engelse fruitmensen

17. Fons Houben en Fons Goedgezelschap

18. Een landschap met welige velden en machtige eiken

VERVOLG DAG 2: Chatsworth

Van Normanby rijden we een gans stuk naar beneden naar Chatsworth , de parel in het Peak District, te Bakewell. Alles is er groots. Er zijn veel bezoekers.

We hebben een fijne lunch in een, verbouwde, vroegere paardenstal. Daarna volgt de bezichtiging van het huis.
Een overweldigende indruk, majestatische trappen, veel verguldsel, beschilderde plafonds, rijk meubilair en behang. Zeer veel schilderijen, waaronder zeer waardevolle stukken: meerdere Vandyck’s, een meesterlijke Rembrandt, Hals, Renoir enz. Zeer grote bibliotheek. Je voelt je overdonderd door zoveel weelde.

Het domein- ik citeer de brochure van Jeanpierre - is door de eeuwen heen door vele generaties van de familie Cavendish, die de titel van Duke (hertog) en Duchesse of Devonshire voeren, gewijzigd en uitgebreid. Het is nog steeds privaat bezit.

In 1549 kocht William Cavendish deze heerlijkheid. Als commissaris voor het opheffen van de kloosters onder Henry VIII had hij een aardige cent verdiend.

Het oorspronkelijk huis werd systematisch volledig ontmanteld en vleugel per vleugel herbouwd.

Ook de omgeving werd volledig heraangelegd. De formele tuin -denk aan de tuinen rond de Franse kastelen en bij ons aan Beleoil - werd vervangen door een landschapspark. De grote naam hier is tuinontwerper en – aannemer Lancelot ‘Capability’ Brown. De man heeft meer dan honderd realisaties op zijn palmares. We maakten met de NBS al kennis met de hertentuin bij Petworth House in Sussex in 1998. De naam ‘Capability ‘ kreeg hij van zijn rijke, adellijke opdrachtgevers. Dit park werd door Brown in grote lijnen uitgezet in 1760. Het landschap werd aangekleed met solitaire bomen of kleine boomgroepen en struiken, in de verte afgesloten door een bosrand. Altijd werd er wel een kronkelend riviertje en/of één of meerdere meren aangelegd.

De mooiste en indrukwekkenste realisatie vond evenwel plaats onder de zesde hertog. Hij liet zijn hoofdtuinman , Thomas Paxton, de ‘Emperor fountain’ bouwen. Hiervoor liet hij tevens een nieuw meer graven op de heuvelkam, 122 m hoger gelegen. De aanvoerbuis naar de fontein meet 40 cm diameter en spuit door het drukverschil gemakkelijk 30 m en meer hoog.

Na het huisbezoek hadden we de geleide tuinwandeling. Er is een kleine cottage tuin. Recent werd een sensory, zintuigentuin aangelegd voor blinden. Nog een recente verwezenlijking is de lotusbol. Die loopt vol. Dan opent een mechanisme een opening onderaan. Het water stroomt er uit en de metalen kelkbladen openen zich. Een mechanisme sluit de uitloop. De bol loopt weer vol en de kelkbladen sluiten.

We komen aan de fundamenten van de grote serre, de ‘Great Conservaty’, eveneens van Thomas Paxton, halverwege de jaren 1800  ‘s werelds grootste : 84 m lang, 37 m breed en 20 m hoog, was na de 1 ste wereldoorlog te kostelijk en werd gesloopt. Diezelfde Paxton heeft ook het ‘Chrystal Palace’ in Hyde Park voor de ‘Great Exposition‘ van 1851 in Londen gebouwd. Afgebrand in 1936.

De wandeling eindigt bij de grote waterpartijen in het verlengde van de gebouwen met als bekroning de hoog spuitende fontein.

We zoeken het Holiday Inn hotel op te Derby-Nottingham , dichtbij de afrit 25 van de M1. We zullen er 3 nachten komen overnachten. Dinner en breakfast zijn in buffetvorm. We waren er steeds vroeg bij vanaf half zeven. Vertrek om 8u. Ik hou van het stevige Engels ontbijt met spiegelei, spek en bruine bonen. Deze schotel moest echter haast nooit bijgevuld worden.

De Nationale Boomgaardenstichting (NBS) 4 de maal Engeland

Van Hull tot Dover  23-29 augustus 2009

Reisleider Jeanpierre Billen van Hoeselt had weer een knappe brochure met foto’s gemaakt, zodat we al een idee konden vormen over het programma voor de komende week.

Eerste dag zo. 23/08 in de vooravond inscheping te Zeebrugge. Met P&O naar Hull. De zee was zo kalm dat de boot je niet eens in slaap wiegt. Aankomst om 8.00 u.

Bij deze overtocht ga je via de controle zelf de boot op. In Hull stap je via de hoge loopbrug naar de pascontrole en dan buiten naar de wachtende bus.

Dag 2 - maandag 24 augustus

Over de wijde Humber bridge naar Normanby Hall te Scunthorpe.

De keukentuin van Normanby Hall is maar 1 acre (44 are) groot, werd gerestaureerd tot 1997 (voordien was het een zwembad voor de rijke familie), en kreeg erkenning als: “the only totally correct Victorian (periode voor 1901) walled (ommuurde) garden in Britain”.

Het tuinhoofd, een mevrouw, leidde ons door een dreef met machtige pijnbomen naar de tuin waar we in de serre gingen schuilen, want het begon licht te regenen. De tuin wordt biologisch (organic in het Engels) beheerd.

Dit is niet vanzelfsprekend met sommige oude rassen. In de knappe, nieuwe serre zag ik haast geen enkele goede druif. De Victoriaanse rassen worden gekweekt als een enkele snoer, zeker niet te dichte bladeren: in mijn ogen zijn deze rassen het kweken niet waard en zeggen dat er zoveel nieuwe, resistente, uitstekende rassen zijn. Gelukkig hield het op met regenen en konden we de moes -, bloemen -, kruiden - en fruittuin bezoeken. Echt interessant. Het fruit, meestal leifruit, o.a. liggende snoeren, wordt gebruikt als afbakening naast het pad. De vruchtzetting is meestal zeer goed.

Voor de groenten gebruikt men ‘heritage’ of erf zaden. Deze gewassen maken wel een goede indruk.

FOTOMATERIAAL

1. We leggen aan. Bovenaan : de voetgangersloopbrug.

2. Ontvangst op Normanby Hall voor een bezoek aan de Victoriaanse tuin. Periode voor 1901, sterfjaar van koningin Victoria (1837 – 1901). Rechts reisleider Jeanpierre Billen

3. Het begint te regenen.

4. In de druivenserre

5. In de tuin

6. Let op de palmboom. We zitten toch in Midden-Engeland (Lincolnshire). De ommuring zorgt voor een warmer microklimaat. Oudere palmen kunnen tot -15 ° C verdragen.

7. Liggend snoer, goede vruchtzetting. Veel bukken: lastig onderhoud.

8. Sierlijke boog met peren

9. Boog met appelen

VERVOLG NORMANBY

1. Bloemenborder

2. Hoge bijenkasten: blijkbaar veel bijen.

3. Leifruit

4. Leifruit

5. Oud alaam

6. Oud alaam

7.Nog eens jong doen

8. Terug op de bus wacht de fruitmand van Jeanpierre: niet alleen een appel, maar ook een peer voor de dorst.

9. Het vruchtbare landschap.

2009 leverde ons een weelde aan Kerspruimen

Kerspruimen of myrobolanen (Prunus cerasifera)  zijn iets groter dan kersen.

Verleden jaar hadden we er geen (alle bloemen bevroren) en nu een overvloed.

 De gebogen takken zijn overladen met gele , rode, roze en blauwe pruimpjes. 

De pruimpjes zijn lekker (Ze halen wel niet de smaak van de gewone pruimen (Prunus domestica), vers of ingemaakt. Elke variëteit heeft zijn eigen smaak. Het meest gegeerd zijn de gele vruchten. 

Hoe verwerken we die overvloed?

We maken drie producten:

1. De hele vruchten in bokalen, 2. sap. 3. Fruitbeleg

We verzamelen bokalen met een schroefdeksel, grote bokalen voor de hele vruchten, kleine voor het fruitbeleg en flessen voor het sap.   De deksels moeten gaaf zijn en heel zuiver.                                                                                               Voor de fruitinmaak kopen we een grote verpakking ongeraffineerde zoetstof . Dit jaar was het biosuiker uit Costa Rica.  Deze ongeraffineerde suiker is niet alleen rijker aan vitaalstoffen, maar geeft ook een fijnere smaak.

Inmaken in bokalen gaat het vlugste.                                                         We vullen bokalen met de pruimpjes en voegen er 2 soeplepels rietsuiker bij. Vullen met water tot aan de boord. De gevulde bokaaltjes worden onder water aan +/-  75C° gepasteuriseerd. Als ze voldoende handwarm afgekoeld zijn, droog ik ze af en zet ze onderste boven. De deksels mogen niet gebombeerd zijn, maar ingetrokken. De potjes dienen luchtledig te zijn om gisting te vermijden. Een andere reden tot gisting is dat resten van de inhoud op de groeven van de bokaal en het deksel blijven en hierdoor niet luchtdicht afsluiten.

De stenen van de pruimen geven een fijne smaak aan de bereiding.

Sap.

Vul een grote kookpot met pruimen en een bodempje water. De pruimpjes geven vlug hun vocht af als ze verhit worden. Giet de bereiding door een zeef. Het vocht kan gezoet in flessen gedaan worden. 25% suiker of naar smaak. Men kan ze nog 10 minuten pasteuriseren in heet water aan 80C°.

Fruitbeleg met appelen                                                                De puree warm door een roerzeef draaien. Appelen zacht smoren in een bodempje water en door een roerzeef draaien of mixen. De compote  mengen en zoeten. Potjes vullen en zoals het sap pasteuriseren aan 80C°. 

Fruitbeleg of fruitcompote wordt gezoet aan 25% suiker in plaats van 50 of 60% bij confituur.

Aleide Lagrou

Aardbeien op verhoogd Bed

(Tussen haakjes: een van mijn eerste blogs 08/04/2005 ging al hierover)

De aardbeien zijn al een tiental dagen geplant op het verhoogde bed. Van yves Hendrickx, de directeur van het biologisch proefbedrijf  voor aardbeien te Roosdaal had ik vernomen dat de beste periode vaar aanplant van het ras Gorella zich situeert tussen 8 en 13 aug.

Telkens ben ik verwonderd hoeveel kruiwagens materiaal dienen aangevoerd te worden.

Ik begin met het strooien van een laagje bentoniet. Hierop komt een laag helemaal verteerde paardenmest. Het was al oude mest toen ik die kreeg en afdekte met een ondoorlaatbaar zeil. De volgende laag is leemgrond. Hierop komt een dikke laag compost. De bovenste laag is het sinds 1 jaar gecomposteerd hakselhout van populier. Dit jaar lag dit materiaal ook tussen de bedden in. Ik ben verwonderd hoe sterk worteluitlopers er zich in ontwikkelden. Ik heb de beste exemplaren uitgeplant. Deze planten waren praktisch zo goed ontwikkeld als de planten van een vermeerderingsveld die ik vorig jaar aanschafte. Mijn beste planten komen wel van de worteluitlopers vastgezet in plantpotjes.

Het oude ras Gorella is mij uitstekend bevallen: zeer lekkere vruchten en zeer gezonde planten: geen enkele is uitgevallen. Wat een verschil met de ooit op de markt in Heist-op-de-Berg aangeschafte planten: één en al afsterven net voor ze vruchten gaan dragen. Dat je besmette planten koopt is niet te zien bij de aankoop.

Het was droog bij het opzetten van de bedden. Gelukkig kregen we dan flink wat regen. Intussen werd het weer zeer droog en warm. Goed gieten bij het planten was de boodschap. Aan de voorgekweekte planten was nauwelijks te zien dat ze verplant waren. Met de serieuze regenbui van 20 aug. is er geen omkijken meer naar.