De Saint Mathieu Stoofpeer

Op het eerste gezicht heeft deze peer veel weg van de Saint Remy. De bewaarbaarheid is echter een stuk korter.

Elke streek in Frans-Vlaanderen had zowat zijn eigen type stoofpeer op een hoogstam op het erf. De Saint Mathieu situeert zich in de streek tussen l’Escaut (de Schelde) en la Lys (de Leie) met o.a. een concentratie rond Lille (Rijsel). In 2001 heeft het Centre Regional de Ressources Génétiques de ganse streek geïnventariseerd.

De peren zijn te herkennen door hun typisch voorkomen, hun sterke groeikracht, de hangende takken, wegens de grote vruchtdracht van zware peren. De bomen worden 150 jaar en meer. De weerstand tegen schurft is groot.

Het ras leent zich ook voor laagstam op kwee, mits een tussenstam. De productiviteit is goed. De groene vruchten krijgen aan de zonkant een rode blos. De pluk gebeurt al rond Saint Mathieu (20 september). De peer houdt tot januari.

Deze excellente bakpeer, zoet en met een rijk aroma, wordt niet alleen geapprecieerd als dessertpeer (wit-kokend), maar is eveneens een uitstekende begeleider bij wit vlees en wild.

Appelsap light

Appelsap bevat, naast vitaminen, mineralen en spoorelementen veel vruchteigen suikers, waaronder gemiddeld 1,7 % saccharose, 2,4 % glucose en 6,5 % fructose. In calorieën uitgedrukt bekomt men ca 185 kj per 100 ml.

Dit zou van het goede teveel zijn voor het nog steeds steigende aantal te zware mensen en suikerzieken. Dit zal wel aan andere zaken dan aan het drinken van appelsap liggen.

Europa heeft daarom een driejarig onderzoeksproject opgezet met 17 partners.

Mijn bedenking: Het appelsap waarvan sprake, betreft het natuurlijke, ongefilterde  appelsap. Waar vindt men dit nog in de handel tegenwoordig?  Ik vraag me tevens af wat er nog in het reeds uitgefilterde, commerciële sap van heden zit?          Vorig jaar bleek uit een studie hoe belangrijk ongefilterd sap wel was voor de goede darmwerking en het voorkomen van bv kanker.

Een eerste weg die men wil bewandelen is zoeken naar appelrassen met weinig suikers.

Kwekers van deze rassen zouden dan duurzame contracten kunnen afsluiten en een betere prijs kunnen bedingen.

Een andere onderzoekspiste is het zoeken naar technologieën om het calorieëngehalte te verminderen met behulp van biokatalysatoren (enzymes). Het product moet wel smakelijk blijven.

Tenslotte wil men een aantal kleine  - en middelgrote bedrijven helpen deze reductietechnologieën toe te passen om hun concurentiekracht te verhogen ten opzichte van het goedkope, vooral uit Azië, ingevoerde sap.

Feedback Veltboomgaard Wevelgem

We hebben inderdaad een eigen Velt-boomgaard te Wevelgem die gelegen is op een oud voetbalterrein van  Gemeenschapsschool "De Startbaan" in de Reutelstraat. De aanplantingen gebeurden in 1999. Er werden dan 29 hoogstambomen  en 16 laagstambomen aangeplant.
In 2005 werden nog eens 24 laagstambomen bijgeplant.
Er komen nog bomen bij de komende jaren.
Wij organiseerden onze eerste fruithappening ter gelegenheid van ons 5-jarig bestaan in 2004, de tweede in 2006 en de volgende wordt voorzien in september 2008. De boomgaard wordt volledig ecologisch beheerd, het snoeiwerk gebeurt door de leden van onze werkgroep en Pierre Demeulenaere hoort daar ook bij.
Er worden ook jaarlijkse snoeilessen gegeven en andere activiteiten rond fruit.
Dit jaar hebben voor het eerst samen met de Fruitwerkgroep van Beernem de jaarlijkse fruitboomactie georganiseerd voor de afdelingen van Velt-West Vlaanderen. Vroeger gebeurde dat door leden van ons provinciaal bestuur .

Fruitige groeten
vanuit Menen,
Vanden Hove Bart

Reinette de Waleffe

Oud Belgisch ras, oorspronkelijk uit het dorp van ‘Vieux-Waleffe’, traditioneel als hoogstam gekweekt maar zeer goed aangepast op alle onderstammen (M 9, M 26 & MM 106).  Dessertappel van eerste kwaliteit, goed caliber, halfglad, tweekleurig met een mooie, oranje blos; gelijkt op en mengsel van  ‘Court-Pendu’ en ‘Reinette de France’, ‘Reinette-type’ met zeer wit, fijn en stevig vlees, wordt niet melig, zeer goed evenwicht tussen zoet en zuur, fijn aroma, zeer goed te bewaren in een goede kelder tijdens de hele winter (tot maart). Boom met weinig behoefte aan meststof, snel en goed vruchtbaar, algemeen weinig gevoelig voor schurft op vrucht, net als andere ‘Reinette’ rassen, aandacht voor witziekte en kanker is wel nodig, daardoor niet aanbevolen op slechte gronden en in koude en te natte situaties; neiging tot stip op jonge bomen. Slechte stuifmeelkwaliteit, heeft een bestuiver nodig in de tamelijk late bloeiperiode – groep 4-5 - (o.a. ‘Reinette Etoilée – Sterappel’, ‘Président Van Dievoet’).   Bron RGF

Dit ras wordt door de met het RGF gecontracteerde telers voor ’t eerst aangeboden.

Dit jaar zijn dit in Vlaanderen al zeker

Boomkwekerij De Linde, Bart Dequidt  Kemmel www.boomkwekerijdelinde.be

De Bock Oudenaarde                                               www.planten-debock.be

Wellicht zal ook Andre Hendrickx te Stabroek dit ras aanbieden

GSM 0475902122

Ontmoeting met Fruitvrienden

Op de foto Marc Lateur van Gemboux en Vincent Turkelboom, tuinbouwleraar te Mechelen, een monument op fruitgebied. Spijtig dat fruit slechts nog een kleine rol speelt in het tuinbouwonderwijs. Zo zijn in het recent verleden de internationaal befaamde fruitcollecties van de Tuinbouwschool te Vilvoorde verdwenen.

Een van de interessante aspecten aan dergelijke fruithappenings is de ontmoeting met fruitbekenden en nieuwe kennismakingen.

In een vorige blog had ik het over Michel Duflot en Jean Wisniewski.

Ik had het genoegen er Marc Lateur, de opvolger van de heer Populer, op het Département Lutte Biologique & Ressources Phytogénitique van de Waalse Landbouwuniversiteit te Gembloux te ontmoeten. De grote collectie, die 25 jaar terug aangelegd werd door zijn voorganger wordt nu sistematisch vernieuwd.

Zeer belangrijk is dat de fruitverzameling biologisch beheerd wordt.

Gembloux heeft de grote verdienste een  serieus aantal soorten en rassen met goede ziekteweerstand te propageren door enthout ter beschikking te stellen aan de boomkwekers. Recent is de Reinette de Waleffe nog hierbij gekomen. (Maar hierover een andere keer meer.)

Pierre Demeulenare had fruitvrienden mee van Wevelgem. Sommigen van hen waren de initiatiefnemers voor een Veltboomgaard in deze gemeente; de eerste maal dat ik van deze verwezenlijking hoorde.

Tenslotte leerde ik nog René Burghgraeve, Fransvlaming van Capelle kennen, die vol enthoesiasme vertelde over zijn entingen.

Villeneuve d’Ascq

Het weekend 27-28 oktober is er de tweejaarlijkse Pomexpo , voor de tweede keer in het Musée de plein Air, het Bokrijk in Forest sur Marque, een buitendorp van de stad. Gelukkig was het droog en 's namiddags brak de zon even door.

Ik heb maar weinig van deze manifestaties gemist, te beginnen in 1987. Toen was het nog zeer beperkt op de Ferme du Héron, waar ook de Verger Conservatoire ligt.

Twee fruitvrienden die we toen leerden kennen Michel Duflot en Jean Wisniewski, beiden zijn 76 of in 't Frans soixante seize. Jean is van Bully les Mines bij Lens, de oude mijnstreek in Frankrijk als voortzetting van de Borinage, waren weer present. Jean met een eigen stand: ‘Fruit de la Terre schisteuse’. Als oud-mijnwerker van Poolse afkomst heeft hij heelwat zaailingen op de terrils, mijnsites en van andere plaatsen verzameld en verder vermengvuldigd. Zijn ervaringen en waarnemingen heeft hij neergeschreven in het boek ‘La pomme de l’Espérance’ naar het mytische eiland, l’Ĭle de l’ Espérance, met de gouden appelen.

Elstar

Ik heb een boompje, of beter nog een half boompje Elstar staan. Vele jaren werd er niet naar omgezien. Het stond ook wat apart, omringd door oude frambozen. Er kwamen slechts enkele prutsvruchtjes aan.

Vorig jaar heb de helft omgeënt. Tijdens de laatste winter werd veel compost toegediend. Op de schuin opgaande tak, die behouden bleef, was de groei vorig jaar al geexplodeerd, maar de snoei was achterwege gebleven.

Dit jaar was er eindelijk een goede vruchtzetting, maar de takken stonden veel te dicht. Gevolg onvoldoende belichting van de vruchten. Deze winter zal wel aandacht geschonken worden aan de snoei, zodat de vruchten een veel beter belichting kunnen krijgen. Dit jaar is er geen schurft. Ik weet nog niet hoe erg die kan zijn op dit ras in een ‘normaal schurftjaar’.

Ik heb meteen ook geleerd dat Elstar, als modern ras, gebaat is met compost en organische mest.

Beginnen met een Moestuin

“Beste mensen volgend jaar is het zover dat ik kan/mag stoppen met werken. Nu heb ik de gelegenheid om een stuk grond de mogen gebruiken ongeveer 300 m². Nu mijn vraag ik ken er niks van heb al wel wat aan het lezen geslagen hier op jullie mailgroep (Tuinieren) en vermoed dat er wel krakken tussen zitten die het heus wel weten hoe het wel moet vandaar mijn vraag naar jullie toe wat nog te doen .De grond is sinds lang niks meer aangedaan en heeft wel wat brandnetels maar niet echt veel spreek over 10 m² in het totaal en de rest staat gras maar wel echt heel hoog . Volgende vraag moet ik er een draad rond zetten om de konijnen buiten te houden ? . enz  ik weet echt niet hoe te beginnen”.

Gif en scheikundige meststoffen komen er bij ons niet in.

Ik zou onmiddellijk beginnen met direct zoveel mogelijk bedekkingsmateriaal aan te brengen, te beginnen met grote kartonnen. Kan je de gemeente niet vragen enkele camions bladeren bij jou te brengen?  Ook verse stalmest kan helpen bedekken en de grassen verminderen. In de lente is al veel verteerd en de begroeiïng voor een heel stuk gedund. Vooraleer te ploegen zou ik de grootste netels uithakken. Met de vlakzeis- werktuig dat nu spijtig genoeg niet meer gefabriceerd wordt- gaat dat tamelijk gemakkelijk.

Begin april zou ik alles laten inploegen.

Aardappelen, maar ook struikbonen zijn goede bodembedekkers. Je zou ook op een gedeelte een groenbemester kunnen zaaien als bv Phacelia, dat met geen moestuinplanten verwant is. Heel vroeger maakte ik graag gebruik van gele mosterd, maar gezien de verwantschap met kolen kan dit een wegbereider zijn voor knolvoet.

Mijn eerste experiment met bedekking dateert van 1963. De oude mesthoop van de boerderij was helemaal overgroeid door kweekgras met zijn sterke worteluitlopers (pemen in het West-Vlaams). Ik heb er het tamelijk verteerde materiaal dat voordien gebruikt werd voor het afdekken van  groeves opgelegd en er aardappelen op geplant. Ik herinner mij dat maar weinig kweekgras nog de kop opstak. Na de goede oogst van de aardappelen had ik een prima compostgrond om uit te voeren op de moestuin.

Pinova

Pinova ziet er dit jaar schitterend uit, mooie, gave rode vruchten. Bij een tweede boom is de kleur meer geel-rood. Wat een verschil met de schurftige appelen vorig jaar. Haast overal lees je nog dat het ras weinig schurftgevoelig is. In een gewoon jaar is dit vast en zeker bij ons niet het geval. Even schurftig als een van de ouders: Golden Delicious.

Pinova is namelijk een kruising tussen Clivia en Golden Delicious van het ‘Institut  für Obstforschung Dresden-Pillnitz’. Kwam in de handel in 1986.

De bloeitijd is middellaat. Goed stuifmeel. De vruchtzetting is overvloedig en regelmatig (geen beurtjaren). Dunnen noodzakelijk. De groeikracht van de boom is matig.

Gisteren heb ik geplukt. Ze begonnen nog niet te vallen.

Het vruchtvlees is vast, sappig, knakkend, met een goede zoet-zuurverhouding. De vruchten houden wellicht tot februari-maart?