Vicky uit Washington State op bezoek

Vicky Voss Shanaghan uit Washington State, biologie leerkracht in de American School in Douala en collega van Leen maakte bij ons een tussenstop.

Ze vertelde hoe zij op het groot eiland Hardstene woont dat midden de zeer diep in het binnenland indringende zeearmen ligt. De grote stad Seattle ligt ook aan deze zeearm. Vicky woont er midden de bossen. De dichtstbije stad op zo’n 40 km is Olympia, de hoofdstad van de staat. (Altijd gedacht dat dit Seattle was).

Mijn suikermaïs en pompoenen spraken haar aan. Blauwe bessen, frambozen, bramen, loganberries en aardbeien vormen haar kleinfruit. De tuin is afgeschermd tegen de grote herten. We kunnen dezelfde groenten-  en fruitsoorten telen.

Foto’s

1.  Vicky en Leen

2.  Met Veerle, specialiste preventieve geneeskunde in Vancouver, Brittish Columbia, Canada. De staat Washington, V.S. ligt er net onder.

3.  Groepsfoto

Meeldauw (Podoshaera leucotricha) of Witziekte op Appel

Kort na de eerste bladeren had ik al enkele witbepoederde eindtoppen afgebroken op de Aleidazaailing. Onlangs bemerkte ik zieke takken hoger op de boom. Ik ben niet zeker of ook schurftinfectie hier meespeelde. Zie de foto’s van vandaag hieronder.

A.Hallemans in Plantenziekten beschrijft de ziekte als volgt:

‘Overwintert tussen de knopscheuten van jonge twijgen. (Bij het snoeien in de winter neem ik die wittere uiteinden al weg). Tast bladeren, bloesems en scheuten aan: deze zijn wit bepoederd en misvormen. Op de vruchten kan een ruw verkurkt netweefsel ontstaan. Infectie heeft hoofdzakelijk plaats vanaf mei en juni, bij vrij warm weer (20° C en meer) en hoge luchtvochtigheid.’

Radoux

Of ‘Er is nog Werk aan de Winkel wat dunnen betreft’.

Radoux is een van de rassen die door Gembloux (Faculté Universitaire des Sciences Agronomiques de Gembloux) door prof Populer aan boomkwekers onder licentie aangeboden werd. In 1985 waren de bomen voor ’t eerst te koop. Ik ging er enkele halen bij de boomkwekerij Adams te Ruisbroek, zuidwest van Brussel, behorende tot het Pajottenland..

Boomkweker Adams raadde mij ook aan de Reinette Hernaut mee te nemen. Een meneer Hernaut, wellicht een werknemer bij zijn vader, had die op het eind der dertiger jaren gevonden op het stort van Anderlecht en meegebracht naar zijn vader, die voor de vermeerdering zorgde. In het Pajottenland spreekt men over de “Dubbele Speeckaert”.

Radoux had ik toen nog niet aangeschaft. Mijn boom op MM106 onderstam dateert van 1991. Door zijn vruchtbaarheid is het een kleinere boom gebleven, hoogstens 3 m. De vruchten zijn mooi rood gekleurd , middelmaat of iets kleiner. De smaak voldoet. Vorig jaar waren er voldoende vruchten, maar dit jaar veel te veel.

Na de junirui blijft er nog dunwerk te doen. Oordeel zelf.

Bijeenkomst van de Bio-kleinfruittelers bij Bart Van Parijs Neerstraat, 7 te 8720 Oeselgem (Dentergem)

Het bedrijf ligt in een van de gekanaliseerde Leie afgesneden vroegere meander,  in een uithoek van West-Vlaanderen.  Oppervlakte 12 Ha.  www.purfruit.com

(Maybe it's the biggest Pick Your Own (organic) farm in Belgium)

Bart  is begonnen met een aanplant van grootfruit met de bedoeling eronder Ronquière kalkoenen te kweken. Met de vogelpestperikelen is het er niet van gekomen. Zijn eerste aanplant werd vlier. Hij is waarschijnlijk de enige teler van deze vruchtsoort. Intussen maakte hij een leerschool door met blauwe bessen, waarvan hij al lang droomde.

De grond was zuur met een PH van rond de 4. Alhoewel de scheikundige ontleding o.k. was voor de aanplant van blauwe bessen, deden deze het niet. Mits bergen (hout)compost  geraakte de grond beter geschikt . Op zijn bedrijf hoeft hij zelf niet met biologische middelen te spuiten. Het meeste last had hij met het late ras Elliott. We zagen een jonge aanplant met Duke, een vroeg en zeer productief ras. Het Nieuw-Zeelands ras Puru stond er uitstekend bij.

Bart  vertelde dat hij weken nodig heeft om zijn 16 000 struiken blauwe bessen te snoeien. Ik durf flink te snoeien. Dan heb ik nog grotere vruchten. “Nog een betere kwaliteit dan in de winkel”, zeggen kopers-zelfplukkers.

Voor de percelen bij het bedrijf is hij sinds 4 jaar overgeschakeld op zelfpluk van alle soorten. Aldus heeft hij eigen afzet voor zijn totale productie. Men komt zelfs van het Antwerpse en het Brusselse.  Hij schat dat dit voor 10 %  bio-mensen zijn.

Er zijn bv zoveel gegadigden voor frambozen (Tulameen en Meeker )dat na enkele uren al de rijpe bessen reeds geplukt zijn. Als herfstframbozen heeft hij All Gold (geel), Polka en Heritage, een oud laat ras met goede smaak.

Nog niet alles is overdekt. We werden gewaarschuwd voor het kanon dat elke 12 minuten knalt.  Voor de meesten toch schrikken bij de knal als je er dichtbij staat. Als rode bessen heeft hij o.a. Jonkheer Van Tets, Rovada, Rolan... Over de witte: Hollander en Versailles is hij minder tevreden.

De stekelbessen staan er schitterend voor, zwaar beladen met grote bessen. Rassen: Invicta, Pax en Xenia. Er zou rui optreden bij (haast)volgroeide bessen. Onder de struiken lagen nogal wat afgevallen bessen. Achteraf vroeg ik mij af of niet ook vogels hiervoor (gedeeltelijk) verantwoordelijk zouden kunnen zijn?  De zwarte bessen Titania en vooral Triton beginnen te rijpen. Triton smaakt het best.

Zes rassen resistente druiven, derde groeijaar. Rood: Regent, Muscat Bleu en Rondo. Wit: Phoenix, Birstaler Muscat,..

Bramen: Loch Ness en Chester Thornless.

De gestekelde bramen vindt hij wel beter van smaak, maar stelden te veel problemen.

De braambozen o.a. Taybes, Boysen... hadden geen succes wegens ONBEKEND bij de zelfplukkers.

De Siberische kiwi’s (Issaï, Weiki,...) zijn nog te jong.

Een groot deel van de kersen op Gisela 5 droegen niet. Toch waren er ook enkele goed beladen bomen. Het probleem zou geweest  zijn gebrek aan bestuiving. Men denkt er aan nu ook hommelvolken  buiten in te zetten. Bart wees een plek aan met vraat aan de bladeren door houtduiven. De vruchten er rond werden met rust gelaten.

Bij de bespreking achteraf hoorden we van Yves Heyndrickx, de verantwoordelijke van de Bioproeftuin Pamel-Roosdaal, bekend vooral om de aardbeien, dat men gerust met de klassieke rassen kan telen gedurende 1 jaar.

De man heeft een formidabele ervaring. Na eerst klassiek geteeld te hebben met alle mogelijke pesticiden, doet hij het nu al enkele jaren biologisch.

Dank zij de gezonde bodem heeft hij nu een gezondere groei met minder problemen dan vroeger.

Foto’s

1.      Bart Van Parijs

2.     Yves Heyndrickx bij Blauwe bes

3.     Vroege Blauwe bes Duke

4.     Toeschouwers

5.     Toeschouwers

6.     Toeschouwers

7.     Stekelbes Invicta

8.     Stekelbes Invicta

Laatste Appelen 2007

Dit zijn, op twee na, onze laatste appelen van vorig jaar. We bewaren die buiten onder een afdak. Bij vriesweer worden ze afgedekt.

Het zijn vruchten van het tegen schurft resistente ras Baujade.Het is een productief ras, soms te, met kleine vruchten. Als er het volgende jaar minder vruchten zijn is de maat beter.

Met zijn donker groene pel trekt de vrucht minder aan , alhoewel de smaak meevalt. Later tijdens de bewaring wordt de pel geel. Het is onze langst bewarende appel. Deze vruchten voldoen nog voor de fruitsla.

Wezel Slachtoffer van mijn Poes

Wij hebben twee poezen. Laatst zag ik de zwarte met een woelmuis. De witte is feller en die heb ik al een paar keer gezien met een rat.

Gisterenavond ontdekten we een nieuw slachtoffer voor de keukendeur. Gezien de donkere kleur dacht ik eerst aan een hermelijn. De staart was echter kort en bruin. Hermelijnen hebben een langere staart met zwarte eindharen.

Waarschijnlijk is dit dier nog niet helemaal volwassen en is de vacht nog donkerbruin en wordt die met het ouder worden lichter bruin.

Bij een hermelijn, die duidelijk groter is, is de afscheiding tussen de bruine vacht- althans in de zomer, want in de winter heb ik er ooit een witte gezien- mooi afgelijnd van de witte onderzijde. Bij een wezel is de afscheiding meer golvend.

Een typisch kenmerk bij de wezel is ook de bruine vlek achter de mondhoek.

Veertig jaar terug zag ik hier af en toe een wezel. Nu was het zeker meer dan dertig jaar geleden.

Twee en Zeventig Slakken op mijn Crinium

Vorige week trok de Crinium (Crinum ) uit de leliefamilie, mijn aandacht door de uitwerpselen en aangevreten bladeren: slakken. Dat zou je niet verwachten op die dikke bladeren.

De jacht werd geopend. Overal op, onder en tussen de bladeren verzamelde ik 72 naaktslakken. Een zwart gestreepte, gele kleine huisjesslak werd met rust gelaten. De volgende dag kon ik er slechts 2 vinden.

Dit jaar geen Witloof

Enkele dagen geleden stelde ik tot mijn verbijstering vast dat er geen witloof meer stond, zelfs niet een plantje. Ik had het in de verste uithoek gezaaid en er niet meer naar omgekeken. Over de kiemkracht heb ik zekerheid. Het pakje nagekeken: kiemkrachtig tot 2010.

Zijn het de slakken geweest? Aan die kant dacht ik ze minder talrijk. Een andere hypothese zijn de houtduiven. Van een tuinier hoorde ik dat ze ook dit gewas lusten. Zelf niet geconstateerd. In elk geval laten ze mijn salade nog steeds met rust.

Vroeger moest ik altijd afschermen tegen de konijnen. Nu deze verdwenen zijn komen er andere belagers. Welke? Ik heb er voorlopig het raden naar.

De schuldigen hebben geen visitekaartje nagelaten.

Ik ga de proef op de som nemen. Straks zaai ik opnieuw een rij witloof. Die wordt afgedekt tegen de duiven. Maar misshien vinden de slakken, die intussen flinke kleppers zijn geworden, opnieuw(? )de gedekte tafel?

Bloeiwijze Japanse - en Boechoutse Wijnbes

Op 25 maart berichtte ik over de Boechoutse Wijnbes, een hybridisatie tussen Japanse Wijnbes en Dormanred?

Daarom is het interessant om de bloeiwijze van beiden te vergelijken. De gelijkenis is er, zeker bij de puntige, nog gesloten bloem. De open bloem van de Boechoutse heeft al meer weg van een frambozenbloem. Dormanred wijkt duidelijk af van beide voorgaanden.

1.   Japanse Wijnbes

2.   Boechoutse Wijnbes

3.   Dormanred

De Physalisbessen

Bij mij zaaien de Physalisbessen zichzelf uit.

Twee jaar terug kreeg ik van Jules Reyniers plantjes van de tomatillo (Physalis ixocarpa). Vorig jaar al hadden die zichzelf uitgezaaid. Het is een groene variëteit die ongeveer een meter hoog wordt. Ondanks de zwakke zomer hadden we een overvloed aan vruchten. Ongeoogste vruchten zorgden voor nieuw zaad dat dit voorjaar ter plaatse uitkwam. Tijdens het regenweer heb ik er enkele uitgeplant die intussen al beginnen te bloeien.

De goudbessen (Physalis pubescens of pruinosa) ontkiemden duidelijk later.

Verplanten kan enkel met een compacte kluit, liefst bij nat weer, omdat anders de kluiten te gemakkelijk verkruimelen met wortelschade en sterke groeiachterstand als gevolg.

De ananaskers (Physalis peruviana) vergt normaal warm voorzaaien. In het warme 2003 had ik een ontkieming van zaad, in de tuin gezaaid in 2000! Deze vruchten werden goed rijp.

Ook de lampionbes (Physalis alkekenge) , met de rode Chinese klokjes heb ik al vele jaren staan.

Over deze bessen heb ik vroeger al bericht (blogs van 03/07/2005 en 08/04/2006)

Foto’s:

1.Tomatillo op 10 juni

2. Goudbes op 10 juni.

3. Lampionbes op 10 juni

Trial Plants (Proefplanten)

Op 4 juni kreeg ik trial planten van de Engelse firma Meiosis.  Ze werden direct geplant.  Gieten was niet nodig wegens de vele regen.

Ik was zeer gelukkig mij contractueel te verbinden, zij het op zeer kleine schaal, voor het proefproject met 2 zomerframbozen en twee herfstframbozen.

De zomerframbozen.  Dit zijn frambozen die tijdens het eerste jaar stengels vormen en pas in het tweede jaar bloeien en vruchten geven.  De stengels die gedragen hebben worden daarna afgeknipt. De nieuwe scheuten laat men vanzelfsprekend staan om het volgend jaar vruchten te geven.

Cascade Delight van de Washington State University USA, vaster en groter vruchten dan Tulameen, het huidige standaardras, excellente smaak, groeikrachtig gewas. C. Delight is resistent tegen de  Phytophthora wortelschimmel (Phytophthora fragriae var.rubi), de oorzaak van het afsterven van veel frambozen. Daarnaast is er eveneens weerstand tegen nog andere frambozenplagen.

Cowichan uit Brittish Columbia, Canada. Krachtige en gezonde groeier, midden-seizoen, lange, helderrode vruchten met minder uitgesproken smaak dan Tulameen. Ook hier resitentie tegen Phytophthora.

De herfstframbozen. Deze struiken groeien, bloeien en geven vruchten in hetzelfde jaar. Soms knipt men het bovenste gedeelte dat gedragen heeft af en oogst opnieuw vruchten in het volgende voorjaar. Ik heb ondervonden dat in dit geval de nieuwe scheuten lijden onder de concurrentie , minder uitgroeien en minder vruchten geven. Daarom snoei ik alles weg in januari.

Autumn Treasure ontwikkeld door Vicky Knight aan East Malling Research. Het ras is Phytophthora resistent, verder zeer gezond en geschikt voor de Bio-teelt.

De 50 % plukdata over de jaren 2001-5005 liggen tussen 26 aug. en 8 sept., een week later dan Autumn Bliss (16-26 juli). Goede smaak en helder rood van kleur. Stekelloze stengels. De handel vindt Autumn Bliss te donker rood.

Marcela, de laatste herfstframboos van Derek Jennings, even vroeg als Autumn Bliss, maar met tot 20 % meer opbrengst. Helder rode bessen.

1.     Zorgzaam verpakt in een herbruikte doos van Eburon, de Tongerse Fruitveiling.

2.      Cascade Delight.

3.      Cascade Delight, uitgeplant op een verhoogde berm, zodat de wortels ’s winters niet in het water staan.

4.     Cowichan

5.     De uitgeplante rij op verhoogde rug.

6.     Autumn Treasure

7.     Autumn Treasure op verhoogd bed.  De planten zijn een stuk forser dan Marcela, maar misschien zijn ze iets ouder?

8.     Marcela.

9.     Het borderel

Behoort de natuurlijke Teelt van Krieken (zure kersen) tot het verleden?

In mijn herinneringsbeelden zie ik nog de kriekenboom bij mijn nonkel Alberic Hostens op het Vinkjesveld te Edewalle. Mijn grote kozijns August en Cyriel plukten voor mij de krieken. In onze boomgaard op de Reiger te Ichtegem hadden we die niet staan.

Hier in Halle Kempen plantte ik direct verschillende Noordkrieken en een Kelleris. In de jaren zonder vorstschade konden we volop plukken. De merels oogsten toen nog niet mee. Met de jaren begonnen ze ook krieken te waarderen.

Zo’n 30 jaar terug begon de miserie: jonge takken begonnen af te sterven door een nieuwe? of veel agressiever geworden schimmelziekte, de takmonilia (Monilia laxa).

1. Overzicht van de aangetaste Gerema, in Duitsland aangeschaft om wille van de 'resistentie'. "Dag Jan"!

2. Verdroogde scheut.

3. Dode knoppen. Als deze zich midden in een tak bevinden, worden ook gezonde stukken mee weggeknipt.

4. Nog een afstervende tak.

Straks, als alles opgedroogd is, ga ik de slechte takken tot een stuk in het gezonde hout afknippen en verbranden. 

Red Devil komt tot leven

(Met dank aan Magda Schuurmans voor de foto, 31 mei)

Klik op de foto voor vergroting

De dit jaar laatst geplaatste ent komt tot leven. Dit is een kroonent. Iedereen kan een dergelijke ent plaatsen. Je hebt enkel de onderstam door te zagen op de gewenste hoogte. Mijn voorkeur gaat naar een halfstam van ongeveer een meter.  Dit doe je eind maart of in april wanneer de sapstroom terug op gang komt. Dan kan je, na de insnede, de bast voorzichtig losmaken van de cambium - of groeilaag. Je duwt de schuin gesneden ent erin. Nog aflakken en dichtbinden. De natuur doet de rest.