Mijn meer dan 40 jaar ervaring met tuinieren en het telen van vele
soorten (klein)fruit zonder scheikundige bemesting en - spuiten wil ik
meedelen en zelf nog bijleren.
Voor de fruitliefhebber
07-08-2013
Daarom zijn bessen zo gezond
Uit de
Standaard:
Daarom zijn
bessen zo gezond
Gisteren om
16:28 door mgs | Bron: Daily Mail
De
Scandinavische Lingonbesjes, donkerrode zachte vruchten, worden getipt als hét
nieuwe superfood, maar eigenlijk zitten alle bessen boordevol gezonde
voedingsstoffen.
(Bij ons is dit
de vossenbes of rode bosbes - Vaccinium vitis-ideae-; in het Engels
Lingonberry, Preiselbeere in het Duits. De cultivars Koralle en Red Pearl
zijn bij ons te koop. Vossenbessen vind je ook in de Ardennen naast de
bosbessen.
Bosbessen voor sterkere
botten
Bosbessen barsten van de antioxidanten en helpen ons beschermen tegen
hartziektes en kanker. Een minder bekend voordeel van deze blauwe bessen is dat
is dat ze sterke beenderen bezorgen. Een studie, die werd gepubliceerd in het
wetenschappelijke tijdschrift Journal of Bone and Mineral Research toont
aan dat een dieet met veel bosbessen de ontwikkeling van uw botten stimuleert. (Men maakt hier geen onderscheid tussen de
wilde bosbessen met rood sap en de gecultiveerde, grotere Blauwe bessen met wit
sap.)
Aardbeien voor
een goede darmwerking
Aardbeien bevatten niet alleen meer vitamine C dan sinaasappels, ze vormen ook
een van de beste oplossingen voor obstipatie. Het rode fruit bevat namelijk
veel vezels die de darmfunctie optimaliseren en bestaan, in tegenstelling tot
pruimen (die het tegenovergestelde effect kunnen hebben als u niet voldoende
drinkt), voor 92 procent uit water.
Braambessen voor
uw geheugen
Deze besjes kunnen uw hersencellen stimuleren. Een studie op dieren heeft
aangetoond dat extracten van braambes het evenwicht en de coördinatie
verbeteren en uw geheugen versterken. Volgens de onderzoekers kan dit verklaard
worden door de antioxidanten in de bessen en hun ontstekingswerende werking.
Onderzoekers aan
het Amerikaanse Human Nutrition Research Center on Ageing geloven zelfs
dat de polyfenolen in de bessen ons cognitieve vermogen kunnen verbeteren door
de opeenstapeling van toxische proteïnes in de hersenen tegen te gaan. Ze
zouden op die manier gebruikt kunnen worden in de strijd tegen Alzheimer.
Aalbessen voor
een gezonde bloeddruk
Een kopje aalbessen bevat 308 milligram kalium (dagelijks wordt 2.000 milligram
aangeraden). Kalium is essentieel om de bloeddruk te regelen en is ook
belangrijk voor uw spieren en beenderen. Een tekort aan kalium kan tot
spierkrampen, zwakte en een onregelmatige hartslag leiden.
Goji-bessen voor
meer energie
Deze besjes uit
het Himalayagebergte, met meer bètacaroteen dan wortels, zijn beschikbaar in
gezondheids- en natuurvoedingwinkels. Per honderd gram bevatten de bessen 7,6
milligram ijzer en daarmee laten ze een steak (3,7 milligram) en spinazie (2,7
milligram) ver achter zich. We hebben ijzer vooral nodig om hemoglobine, het
rode pigment in bloedcellen dat verantwoordelijk is voor het transport van
zuurstof door het lichaam, aan te maken.
Açaí-bessen voor uw uitstraling
Açaí-bessen bevatten twee keer zoveel antioxidanten als bosbessen en ze worden
in hun thuisland Brazilië ook wel de beauty berries genoemd omdat ze
veroudering tegengaan. Een Amerikaanse studie aan de Emory University School
of Medicine heeft aangetoond dat fruitvliegjes tot drie keer langer leven
als ze Açaí-supplementen krijgen. De bessen zijn eveneeens rijk aan aminozuren
en omega vetzuren waardoor ze goed zijn voor je haar, je huid en je nagels.
Frambozen voor
gezonde gewrichten
Framboosjes
staan vooral bekend om hun ontstekingswerende eigenschappen, maar in
dierenstudies werd aangetoond dat ze niet alleen ontstekingen remmen, maar ook
schade aan het kraakbeen beperken. In de toekomst zullen ze misschien kunnen
worden ingezet bij de behandeling van artritis.
Veenbessen voor
een blije buik
Deze bessen hebben een scherpe smaak, maar bezorgen u wel een gezonde blaas.
Nieuw onderzoek toont ook aan dat veenbessen een goede partner kunnen zijn in
de strijd tegen maagzweren en maagkanker.
Perzikenwandeling te Gelrode Ludo Rosseel en de NBS
Perzikenwandeling te Gelrode
Ludo Rosseel en de NBS
Te Gelrode in het Hageland ligt de nog enige,
commerciële perzikenaanplant. De Nationale Boomgaardenstichting vond er
onderdak voor zijn perzikencollectie. Op 3 augustus was er de
perzikenwandeling.
Gelrode ken ik van toen ik nog een kind was. Dagen
lang kon mijn vader vertellen over zijn oorlogservaringen. Hij passeerde er in
1914 toen hij op weg was terug naar het leger. Bij Tienen was hij aan de dood
ontsnapt door zich dood te gebaren. Op het kruispunt van de grote baan Aarschot
Leuven en de Begijnendijksesteenweg naar Betekom waren alle huizen door de
Duitsers in brand gestoken. Langs die weg heeft men op hem in burger drie maal
geschoten.
Voor de verkenning was er nogal wat volk opgekomen;
zelfs vanuit Nederland.
De eigenaar Ludo Rosseel heeft een verkoopstand bij
het perceel. De perziken waren al uitverkocht, maar hij had nog een paar bakken
uit gesorteerde om te laten proeven. Het vroege ras Amsden was geplukt Er is
wel wat variatie in dit ras. Er zijn vroege en late klonen.
Het perceel ligt op een heuvelkam van ijzerzandsteen en
er is verschil in vorstgevoeligheid naar gelang hoger en lager. Door de vroege
bloei is de perzikenteelt een risicoteelt. Op dit punt is er evolutie. Het weer
is warmer geworden. Ten tijde van zijn vader was er maar op één van de twee
jaren oogst. Nu is er maar een slecht jaar op 3-4 jaren. Er waren gapingen in
de aanplant voor verjonging. Na een paar jaar rust is heraanplant mogelijk.
Echter met de zware winters van de laatste jaren bevroor het jong plantsoen op
de kwekerij. Eenjarige en tweejarige boompjes zijn gevoelig voor wintervorst,
vanaf 3 jaar is dit niet meer het geval. Soms kan er wel een takje invriezen.
Perziken verkiezen een licht zure grond. Natte gronden vormen een probleem.
De heer Rosseel is ook verkoper van sproeistoffen en
zijn bomen waren al 13 keer behandeld. Jaren geleden, bij zijn vader volstonden
3 bespuitingen.
De NBS is 4 jaar terug begonnen met de eerste
aanplant. Sommige rassen dragen al in het tweede jaar. Er staan een 30 tal
rassen, meestal in tweevoud. Men brengt de perziken onder in een 5 tal groepen.
Er zijn witvlezige en geelvlezige. Ze hebben er ook een oude Briool (Van Zelem),
haar- of donsloze perzik, maar een delicaat ras, dat beter thuis hoort in een
warme stadstuin. Over perziken is er niet veel nieuwe lectuur. NBS hoopt tegen
de volgende Europom met een brochure over de proefaanleg klaar te komen.
Dirk Vanden Eynde van Nieuwrode en Louis Millis van
Ramsel zijn er de drijvende krachten. Ze namen de groep, na verkenning met de
heer Rosseel, verder op sleeptouw.
Dirk legde uit hoe zij op zoek gaan naar de oude
rassen, dikwijls in de buurlanden. Doch zij hebben ook oog voor waardevolle
nieuwe rassen. Hij liet zich bv. lovend uit over het nieuwe, Franse ras
Benedicte.
Het terugvinden van de oude rassen is niet zo
makkelijk omdat er een generatie tussen zit die geen perziken meer teelde. Met
de open grenzen in Europa werd de perzikenteelt vanaf de zestigerjaren
verlaten. Een bijkomende moeilijkheid is het vinden van het echte ras tussen de
vele, gelijkende zaailingen.
Perziken worden gemakshalve geënt op de
pruimenonderstam St Julien A maar houden het soms slechts korte tijd uit. Veel
beter is te enten op zaailing van perzik. Deze groeit met een pinwortel en zet
zich beter in de grond.
Vroeger werden perziken veelal in serres geteeld.
Montreuil tegen Parijs is bekend om de hoge muren (2,7 m) waartegen de perziken
geteeld werden (17 de eeuw tot 1960). Perziken waren toen dure luxeproducten.
We zijn er in 2003 geweest op de NBS reis in
Frankrijk. De muren zijn geklasseerd erfgoed. Rassen die er groeiden als Tétons
de Venus, Grosse Mignonne en Belle Impériale groeien nu in Gelrode.
FOTOS
Ludo Royen, stichter-voorzitter NBS en Louis Millis
Dirk Vanden Eynde
Groep rond Ludo Rosseel
Ludo Rosseel
, links Eouis Millis
Idem
De man met het groene petje is Jacques Bosschaerts
Traditiegetrouw
ging de Fruitfocus weer door op woensdag (24/7) in de vierde week van juli op
de terreinen van East Malling Research .
We trokken
er met 4 fruitvrienden naartoe.
Precies 20
jaar terug kwam ik er een eerste maal tijdens een fruitige kampeerweek met
Vincent .
Het begon
toen al goed. In Dover werden wij er uit gepikt voor controle met een drughond.
De enige keer op de vele reizen naar Engeland dat ik dit meemaakte.
We bezochten
de grote fruitcollectie te Brogdale. We zagen er o.a. Vlaanderens Roem, een
Duits(?) appelras door iemand meegebracht en valselijk geïntroduceerd onder
deze nieuwe naam.
We
kampeerden in de Thames vallei en bezochten Mockbeggars farm waar Derek
Jennings zijn nieuwe kleinfruit rassen uittestte. Te Otham (Maidstone) hadden
we thuis een afspraak met hem. Daarna kwamen we op de oorspronkelijke Keepers
Nursery en hadden een ontmoeting met de stichter, een Engelse piloot van de
tweede wereldoorlog. We kampeerden op de belendende farm. s Anderendaags reden
we naar de Fruitfocus op East Malling Research station.
Derek
Jennings lanceerde er zijn nieuwe herfstframboos Dinkum. Ik heb die achteraf
geplant, doch Autumn Bliss bleek beter.
Vier jaar
terug hadden we al eens met ons vieren (Guy, Marc, Vincent en ik) de Fruitfocus
bezocht.
Het
hoogtepunt nu was de kennismaking met de nieuwe aardbei MallingCentenary (Malling
eeuweling), gelanceerd en benoemd naar het dit jaar honderdjarig bestaan
van dit wereldberoemde East Malling Research Station.
Het is de best
smakende, grote aardbei die ik ooit proefde. Het is een middentijds rijpend
ras, een paar dagen voor Elsanta. Elsanta is op dit ogenblik het meest geteelde
ras. Voor de liefhebber zijn er wel nadelen aan dit ras: wortelverwelking.
Slechts 1 jaar telen is de boodschap.
Malling Centenary steekt echter dit ras naar de
kroon: betere smaak: 7,5 (op 10) tegenover 6,5 voor Elsanta. Vastheid: 7,5
tegenover 5,0 voor Elsanta. Aantrekkelijkheid (Appearance): 8,5 tegenover 5,0.
Uitstalleven:8,5 tegenover 7,5 voor
Elsanta. De resistentie tegen ziekten zou gewoon zijn, doch er waren geen
problemen. Plantmateriaal zal vanaf 2015 beschikbaar zijn bij verschillende
Nederlandse firma's o. a. Goossens Flevoplant BV.
Op een
algemene voorlichting stand viel er veel te proeven: naast de nieuwe aardbei
Malling Centenary waren er nog andere aardbeirassen. Zeer interessant vonden
wij het proeven van enkele perziken. Zie
de fotos.
Daarna ging
het naar Brogdale, speciaal voor het kleinfruit perceel.
Vier jaar
terug zag het er een stuk beter uit. Nu wordt het nog minimaal onderhouden en
vertoontal veel uitval. Kleinfruit
krijgt duidelijk een stuk minder aandacht dan de rest.
We waren ook
benieuwd naar de abrikozen, totaal bevroren. We zagen al bij al een drietal
vruchten op een rij met 20-30 bomen.
Ik zie al
uit naar het afsluitende bezoek van de NBS-reis op 25/8 geleid door de
excellente fruitdame Joan Morgan, de auteur van The Book of Apples.
Vorig jaar op 23 februari
2012 kreeg ik een plant van Howard Stringer, mijn 89 jarige Engelse
fruitvriend, twee dagen voor zijn overlijden. Op 18 juli 2013 plukte ik de
eerste vruchten. De bessen waren zeer rijp. Het is een zeer vroeg ras.
Het ras werd ontwikkeld
aan het Scottish Crop Research Institute en kwam in 2010 (?) in de handel. De variëteit is het resultaat
van meervoudige kruisingen met Goliath, Ojebyn en Ben Nevis.
De zwarte bessen die aan
het SCRI ontwikkeld werden kregen steeds de voornaam Ben en dan de naam van het
nieuwe ras. Ben Lomond betekende destijds de doorbraak van meer resistente
rassen. Ben Sarek bv is een iets kleiner blijvende struik geschikt voor
kleinere tuinen- doch een zeer vruchtbaar ras en vrij grote bessen. Te Wishley is het een veel
aangeplant ras.
Zwarte bessen zijn
gevoelig voor lentenachtvorst. Zo waren er in 2012 zo goed als geen vruchten. De
laatst bloeiende rassen Ben Alder en Ben Tirran ontsnappen soms de dans. Ze
hebben wel iets kleinere bessen dan de doorsnee.
Omdat men er in geslaagd
was een zeer grote bes met een zachte smaak, speciaal geschikt voor verse
consumptie te ontwikkelen, gaf men deze bes de naam Big Ben. Tot
nog toe gingen praktisch alle bessen naar de industriële verwerking.
Bij een vergelijkende
proef stelde men een gemiddeld bes gewicht vast van 2,9 g in vergelijking met
1,1 g bij de andere bessen. Big Ben heeft dus duidelijk meer dan twee maal het
gewicht van de andere bessen.
De kring Bio-kleinfruittelers vergadert op Pur Fruit
De kring
Bio-kleinfruittelers vergadert op Pur Fruit
Bart Van Parijs te
Oeselgem, in de Leievallei nog in West-Vlaanderen (gemeente Dentergem), doch op
de grens met Oost-Vlaanderen runt het eerste Bio-Zelfplukbedrijf Pur Fruit.
De Provinciale
Pomologische Vereniging Oost-Vlaanderen ging dit jaar op studie uitstap naar
Bekkevoort bij Diest. (4/07) (Verslag van de uitstap vorig jaar vindt men op 28-07-2012)
In de voormiddag bezoek
aan de Devos Group. Stefaan en zijn vrouw Martine ontvingen de groep. Samen met
hun twee zonen runnen zij dit voorbeeld bedrijf.
Hun grond van 125 Ha ligt
in één blok bij de gebouwen. Je rijdt er naartoe en terug via smalle
landbouwwegen, soms kofferwegen, gleuven in het golvend, Brabants landschap van
het Hageland, zeer vruchtbare leemgrond.
Naast de bedrijfsgebouwen
voor het fruit is men het nieuw onderkomen voor de renpaarden aan het afwerken.
Aan de andere zijde is er reeds een onderkomen en overdekte piste. Paarden zijn
immers een oude liefde van het koppel. In de nieuwe stallen is er eveneens een
grote oefen-springpiste. Het grote dak is belegd met zonnepanelen. Ik lees net
dat zoon Pieter de grote springwedstrijd van Boedapest gewonnen heeft.
We komen de grote
fruitloods binnen via de sorteerafdeling. Er is volop activiteit want wekelijks
gaan hier tientallen tonnen kwaliteitsfruit de deur uit. En dit het ganse jaar
door. Grote afnemers zijn hier zeker van een constante levering van
kwaliteitsfruit. Stefaan Devos, de bedrijfsleider hamert op deze begrippen:
kwaliteit en kwantiteit. Er zijn 50 koelcellen. De Devos groep staat in voor
sortering en verkoop van kwaliteit Conference peren en appelen onder de
merknaam Primo. Daarnaast worden nog groenten en aardbeien ingekocht en verpakt
onder eigen label.
We trekken de
fruitplantage in: 125 Ha in een blok, hoofdzakelijk peren. Als appelen telen
zij vooral Primo, een kloon van Jonagold, doch een clubras, in handen van
enkele kwaliteitstelers.
Men is tevreden over de
bezetting, maar het is geen topjaar.
We komen aan een gebouw
met een hoge, brede schoorsteen. Dit blijkt het hagelcanon te zijn. Men is er
zeer positief over. In de zeven jaren gebruik geen hagelschade meer. De jaren
voordien was er meermaals verhageling. Op het bedrijf heeft men een buienradar.
Met een GSM signaal start men het canon, dat dan voortdurend buldert;
ontsteking om de 7 seconden. Er is overeenkomst met buren en gemeente.
Na het middagmaal in
Pallieter trekken we naar de deelgemeente Assent voor bezoek aan Reinroods bio-fruitbedrijf
van Hugo Weckx en zijn echtgenote. Even draaien we de weg in de verkeerde
richting in en komen in de Provincie Limburg (Loksbergen).
We worden hartelijk
ontvangen door het echtpaar. Hugo stelt het bedrijf van 23 Ha voor en geeft een
overzicht van de werkwijze op een biobedrijf en overloopt de probleemplagen en de
bemesting, voornamelijk kippenmest van een bio-kippenbedrijf.Het te hoge fosfaatgehaltevolgens de nieuwe bemestingsnormen stelt voor
de toekomst echter een serieus probleem.
We gaan de aanplant
bekijken. Bomen op onderstam M9 en dan nog wordt de groei verminderd door
wortelsnoei. Soms helpen woelratten iets te ijverig. Als appelen telen ze
Boskoop, Pirouette, Rubinstep, Topaz en Greenstar. Deze groene appel wordt
echter te weinig gewaardeerd en zou wegens het niet verkleuren van de
appelschijfjes veel meer kunnen gebruikt worden in vruchtensla. Doch onbekend
is onbemind. Hier is nog werk voor officiële promotie. Over de vruchtzetting is
men tevreden. Het valt wel op dat de Boskoop beter draagt in de nabijheid van
de Greenstar. Hogerop hangt meer fruit dan meer in het dal. We passeren een
verwaarloosde wijngaard van een buur.
Tot slot toont Hugo de
werktuigen en geeft uitleg over het gebruik. Deze toestellen komen
hoofdzakelijk uit Zuid Tirol, waar veel bio-fruit geteeld wordt.
Dit grote bio-bedrijf
maakte op mij een zeer positieve indruk.
Als derde luik van de dag
is er het gegidst bezoek aan het stratenbegijnhof van Diest, afgesloten met een
drank in het café van het begijnhof. Er is een rijke keuze aan bieren. Je zou
er zelfs een trappist van West-Vleteren kunnen drinken, maar dan aan een haast
driedubbele prijs van een Orval of Westmalle.
Nog een Feedback Houtduif Die houtduiven hebben een gezond menu. Jammer dat ze zich zo massaal
vermenigvuldigen. Meerdere legsels in 1 seizoen. Ze zijn hier een
mega-plaag. Ik heb voor het eerst een hulpmiddel dat al een paar weken
goed werkt, namelijk een soort grote strandballen van ongeveer een halve
meter. Daarop staan felgekleurde "ogen". Ik eet nu weer rode bessen,
voor het eerst in 10 jaar. Heb dit gekocht bij Aveve Stekene. K. Martinet
Bij
mijn weten lusten ze bijna alles... in het voorjaar plukken ze de bloesem van
onze kersenbomen kaal, ze eten pas ontkiemde schorseneren, ze halen erwten uit
de grond, ze eten erwten die al 20cm boven staan, ze plukken koolplantjes kaal
(liefst nog eerst het hart), daarna beginnen ze aan de kersen, de rode bessen
enz... enz...
Kortom, er is in onze tuin geen enkel dier dat zoveel schade aanricht als de
houtduif.
Bovendien wonen we tussen akkers en weilanden en vlak naast een bos, een ideale
biotoop voor de beesten. Ooit zag ik er meer dan 100 tegelijk op een akker vlak
naast ons huis...
We hadden dan ook graag wat meer natuurlijke predatoren gehad...
Met dank aan GeertVan de Wiele
Ik kan er nog aan toevoegen dat ze ook enkele bonen uitpikken. Het blijft bij een paar. Voorlopig? lusten ze deze nog niet. Van de erwten aten ze met veel smaak de zoete, lage sluimerwten. Van de capucijners/blauwschokkers bleven ze compleet af. Deze vervangen al vele jaren de Mechelse Krombek. Als die rijp waren kwamen alle vlaamse gaaien en eksters uit het ronde mee oogsten. Van de blauwschokkers blijven ze af. Enkel vorig jaar was ik te laat voor de rozijnerwten. Jonge, uitgezette fazanten hadden deze lage planten gevonden en duchtig geoogst. Ze waren begonnen de lange stengels van de blauwschokkers omlaag te trekken.
Houtduiven zijn in de
meeste streken een plaag. In de tuin doen ze heel wat schade. Uitgeplante kolen
bv dien je af te schermen.
Ze zijn verwoede eters van
niet afgeschermd (klein)fruit. Als eersten verdwijnen de groene kersen van de
boom. Onbeschermde bessenstruiken worden in groen stadium leeggeplunderd. Ze
wachten niet op het kleuren als de merels.
Met de vorst tijdens de
vroege bloei van de kerspruimen was er dit jaar zo goed als geen zetting. Al
vele weken zie ik houtduiven uit deze bomen opvliegen.
Het gebeurt zelden dat ik
een houtduif kan verschalken. Gisteren was er een binnengeraakt in de
kleinfruitserre.
Ik was geïnteresseerd in
de inhoud van krop en maag. Zie de fotos.
In de krop vooral
kruisbessen, een enkele rode bes en groen. De groene blaadjes zijn heel waarschijnlijk muur.
In de maag vallen vooral
de stenen van kerspruimen (myrobolanen) op.
Prof Van Montagu van de Universiteit Gent,
een wereldautoriteit en baanbreker wat Genetische Modificatie betreft, had
enkele dagen geleden in de De Standaard
beweerd dat tegen GGO's (genetisch gewijzigde organismen) zijn, zelfs misdadig is.
Persoonlijk denk ik dat er ook goede kanten
zitten aan Genetische Modificatie van Organismen. Doch iedereen kan zien dat
wereldconcerns als bv Monsanto misdadig zijn bij de toepassing.
Ik was blij verrast met volgende reactie in
de lezersbrieven in De Standaard van vandaag, 5 juli
WAARDE
REDACTIE
Van
Montagu (1)
Na het
lezen van het interview met u (DS 29 juni) nodigen we u graag uit voor een kort
Werkbezoek aan onze ecologische tuin. U zegt in verband met de aardappelziekte
dat iedere boer zal zeggen dat in een natte en koude junimaand, er dagenlang
moet gespoten worden, en dat zoiets geld en tijd kost. En wie biologische
aardappelen wil, zo voegt u eraan toe, zal helemaal geen opbrengst hebben.
Deze
'informatie is compleet fout. Wij hebben a1 20 jaar een ecologísehe moestuin,
onder het motto zonder is gezonder en we planten elk jaar aardappelen. We
hebben nog nooit gespoten en elk jaar hebben we een mooie opbrengst. Op de foto
ziet u onze aanplant van dit
jaar, genomen op 30 juni. Ons biologisch pootgoed is Frieslander, aangeraden door
Velt en aangekocht via de lokale Velt-afdeling. Uiteraard is deze aanplant
onbespoten.
We nodigen
u uit om met ons deze aanplant te komen bekijken en zelf een eerste oogst te
doen om de opbrengst in te schatten. (Door de lange winterperiode is de
oogstperiode wat later dan normaal.) Dit bezoek kan bijdragen tot correcte
informatie en een objectieve manier van kijken. We hebben begrepen dat u tegen
desinformatie bent, eerder kiest voor een meer rationele manier van denken in
plaats van een emotionele. En dat u het jammer vindt dat de meeste mensen
intussen volledig zijn
geconditioneerd (in de een of andere richting).
We sturen
u deze uitnodiging met des te
meer plezier, als oud-studenten van de universiteit van Gent, waarvan het Durf
denken ons sterk aanspreekt. We hebben zelfs de eer gehad van u onderricht te
krijgen in onze basisopleiding geneeskunde.
Zo er
opbrengst is, zijn we bereid om u enkele porties mee te geven, ten einde het
onderzoek met een smaaktest uit te breiden, al beseffen we dat we daarmee
misschien het domein van de objectieve wetenschap verlaten.
Jo Maebe
en Lut Verheyde (Lede)
Zelf teel ik al 50 jaar aardappelen op een
natuurlijke manier. Er zijn jaren geweest dat de plaag al vrij vroeg het loof
doodde. Maar zelfs dan heb je nog opbrengst.
Met het natte weer van de vorige weken had
ik verwacht dat de plaag weer vroeg zou toeslaan, doch dit is nog niet het
geval.
Een gedeelte van mijn aardappelen werden
dit jaar erg laat geplant. Ze staan er nu behoorlijk goed voor.
De fotos tonen het ras Biogold, een
resistenter ras, eveneens verdeeld via VELT. Het is een vroeg ras en als de
plaag toch toeslaat, wat bij mij in de Kempische zandgrond tot nog toe steeds
het geval was, is het gewas meestal rijp.
In andere streken is dit ras al zonder
plaag geteeld.
Al twee jaar heb ik ook het late ras Sarpo
Mira en dit ras bleef ook bij mij onaangetast.
FOTOS
De voorlaatste foto toont de meest rijpe planten. Biogold
is immers een vroeg ras. De planten liggen nog opzij geduwd; want een paar dagen
terug was er nog een wiedbeurt om de vervelende haagwinde, perzikkruid (smerte
in het West-Vlaams omwille van de zwarte vlek midden op het blad), netels, melde
te verwijderen.
In de mailgroep Tuinieren op het
seniorennet: Mijn boontjes maken het me moeilijk.
Begin april heb ik heel secuur mijn
boontjes geplant.
Eind april nog geen enkel teken van leven. Allemaal weggerot. eigenlijk kon ik
het weten.
dus opnieuw boontjes geplant, maar
nu voorlopig afgedekt met plastiek ( die eeuwige regen, ja).
Na drie weken geen beweging. Dus een
derde poging. EEN enkel boontje staat nu een paar cm hoog . De rest :
niets , rien de rien.
Liegt dat aan mezelf of zou dat kunnen
dat het plantmateriaal niet deugd dat ik heb besteld bij de
vereninging , dus groepsaankoop.
Of is mijn grond niet geschikt ????
Franzi
Antwoord van steketee
Ik denk niet dat de oorzaak aan het plantmateriaal ligt ,t'is het jaar
niet om boontjes te planten buiten
wegens veel te koud en te nat ,boontjes kunnen daar niet tegen .
Mijn eerste waren ook mislukt ,dan heb ik opnieuw geplant in potjes (4 per
potje ) in mijn veranda
en dan geen enkel probleem met opkomst .
Na 3 weken heb ik ze dan in de tuin verplant op een mooie dag t'is een hele
karwei ik weet het maar
in zulke jaren zou je van alles uitvinden (50 potjes )
Begin Juni heb ik dan de rest uitgeplant onder vliesdoek en deze zijn ook
gelukt maar ik heb gisteren nog maar het vliesdoek verwijderd ,ze waren
al 8cm hoog .
groetjes :steketee
Re:Mijn boontjes maken het me moeilijk
Dit jaar doen ze het in mijn tuin wel uitstekend.
De eerste struikboontjes, gekregen van een kennis die
al veel jaren zijn eigen zaad teelt werden begin mei ter plaatse gezaaid en
kiemden allemaal. Ook twee andere, lage rassen, rond half mei gezaaid doen het
goed.
De staakbonen, drie soorten: Engelse pronkbonen als
snijboon en als droogboon met rode bloemen; de grote witte boerentenen en
kleine, rode, soort Azukiboontjes, afkomstig uit het droge noorden van
Kameroen; alle drie eigen zaad werden eerst voorgekiemd en lukten goed. Geplant
rond 10 mei.
Mijn grond is een
Kempische zandgrond en al vele jaren ecologisch beheerd en verbeterd met
compost en gesteentemelen
FOTOS
Bij de staakbonen: vooraan
de roodbloeiende pronkbonen, de boerentenen, achteraan de Kameroense Azukis,
wel een week later uitgeplant.
Kleinzoon Jochen en zoon
Peter zorgen voor Aleide, met haar beenbreuk zodat ik meekan.
Miel Kint en Jules
Vandecasteele hadden, zoals in het verleden, de uitstap weer tot in de puntjes
voorbereid. Jules had zelfs een bevriend koppel, Waals-Vlaams, als gidsen
ingeschakeld. We kregen weer een knap info pakket met eigen brochure en
duidelijk Plan de Namur.
De eerste halte betreft
het geografisch middelpunt van België. Dit ligt in het dorp Nil-St.-Vincent van
de gemeente Wallain in Waals- Brabant, niet zover van Gembloux, waar we stoppen
in het hotel-restaurant Les 3 Clésvoor koffie/thee en een croissant.
Dan gaat het verder naar
Namen. Bij de samenvloeiing van Samber en Maas ligt het Waals Parlement. Dit
Hospice ST. Gilles was tot 1965 een hospitaal. We worden er ontvangen door
iemand van de public relations. Een zware jongen, MP, houdt toezicht. Hij
begeleidt ons naar een van de 6 Commissiezalen voor de uiteenzetting en daarna
naar de plenaire zaal. Hier geen halfrond, maar een langwerpige zaal.
We steken de straat over
naar een parkje op de Grognon, de grom- of brombeer. Men heeft er een tijdsspiraal
gecreëerd. Mij trof het plaatje dat Maria van Bourgondië in 1477 (nadat haar
vader Karel de Stoute, datzelfde jaar gesneuveld was tijdens de slag bij Nancy)
trouwde met Maximiliaan van Oostenrijk, de Oostenrijker en niet met de toekomstige
koning van Frankrijk. Aldus vermeed zij dat wij ingelijfd werden bij Frankrijk.
Haar zoon Filips de Schone werd de vader van Keizer Karel,geboren te Gent, 1500.
Het middagmaal hebben we
in het hotel/restaurant Les Tanneurs, de leerlooiers, die hier vroeger
gevestigd waren.
De namiddagwandeling zal
ons door het grotendeels verkeersvrije Oud-Namen voeren. We passeren het
Théatre National, komen voorbij een toren van 1388, in de 16de
eeuw verbouwd tot stadsbelfort.
We komen op de Place aux
Armes, het belangrijkste plein van de stad voor festiviteiten. Daar trekt de
slak, de mascotte van de trage Namenaar, de aandacht. We zijn niet lui maar
traag.
Rue de lAnge en rue du
Fer vormen samen de hoofdstraat van Namen. De winkelpanden maken niet direct
een grote stadsindruk en de straten zijn allesbehalve proper.
De eerste kerk die we in
het vizier krijgen is de St. Jan de Doperkerk bij de Place aux Légumes.
Bovenaan staat het niet helemaal recht. Jules slaat een zijweg in om in het
Maison des Desserts een doos Biémutrés, typisch snoepje van Namen, aan te
schaffen, voor straks op de bus.
De tweede kerk is de
barokke St Loup een heilige uit de streek van Bordeaux-gebouwd door de Jezuïeten. We passeren nog
het Museum Félicien Rops, de
naturalistische schilder-tekenaar, destijds op de index.
Op
de Place St. Aubain is een tennistornooi gaande met oude sterren. St. Aubain is
de kathedraal, de bisschopszetel van Namen, de vroegere plaats van
aartsbisschop Leonard. De kerk werd gebouwd van 1710 tot 1780 in classistische
stijl, volgend op de barok, met tongewelf en grote koepel op de viering, de
kruising van middenbeuk en dwarsbeuk. Achteraan vielen mij de marmeren zuilen
op.
We
wandelen tot aan de Samber. Er meert juist een Namourette aan, een soort
watertaxi. Tegenover de brug over de Samber ligt het grootseminarie van Namen.
Met
de bus rijden we de citadel op, over het centrale plein tot het uitzichtpunt op
de andere weg naar de citadel, maar niet geschikt voor bussen. Knap panorama.
Zie de fotos.
Met
wat verplaatsen van een kraamauto lukt het terugdraaien met de bus.
De
citadel beslaat een oppervlakte van 80 Ha en is aldus een van de grootste
forten van Europa. Eronder ligt er een heel netwerk van gangen. Het fort was al
in de tijd van Filips de Goede, hertog van Bourgondië (1430) een belangrijk
bolwerk. Vauban, de militaire architect van Lodewijk XIV maakte er een echte
citadel, kleine stad van.
We
rijden naar de resten van de abdij Villers-la-Ville, in 1146 gesticht door Cisterciensermonniken
van Clairvaux (Trappisten). Het werd een groot gebouwencomplex. De abdij bezat
veel gronden, tot in het Antwerpse toe. De site bedraagt 15 ha met een
abdijmuur van 1,5 km. De grote kerk werd opgetrokken in gotische stijl met het
gewelf op 23 m hoogte. Een klein gedeelte is nog bewaard. Voor de rest
indrukwekkende ruïnes.
Tijdens
de Franse bezetting, na de revolutie werd de abdij verkocht als bouwmateriaal.
Nu is het een beschermd gebied. Miel zoekt een doorgang naar de kruidentuinen.
In een eerste bloeit de salie met blauwe bloemen. In de verdere tuin valt de
forse groei van diverse kruiden op. De bezoekersgids over de abdijtuin zit bij
de gekregen documentatie. Er rest geen tijd meer om hier lang stil te staan.
Na
het bezoek genieten we nog van een drankje in het tegenover liggend
café-restaurant Le Moulin de lAbbaye, een vroegere watermolen op de Dijle.
De meesten bestellen het streekbier Triple de Villers, gebrouwen te Melle! We
waren toe aan een verfrissing op deze zomerse dag.
Op
de terugreis kondigde voorzitter Lionel Vandenberghe voor volgend jaar de reis naar de Westhoek achter
het front van 14-18 aan.
