Een week Turkije

Granaatappels (Klik op de foto)

ECI, de Nederlandse Boekenclub biedt voor zijn 40 jarig bestaan een rondreis aan in zuidelijk Turkije.

Na 4 u vliegen komen we om middernacht in Antalya aan. In feite is het daar al 1 u. De nachtrust was maar kort in het chicque 5 sterrenhotel Atlantis, midden de golfterreinen, dat we bereikten na een goed half uur rijden.

Wekken om 6u45, ontbijtbuffet, om 8 u vertrek.

Fikri, de interessante gids, als kind in Nederland opgegroeid, spreekt vloeiend Nederlands. Een kleine bus met een tof gezelschap, samen 13 man.

De vruchtbomen langs de weg zijn voornamelijk appelsienen. Iets verder komen we in een tuinbouwstreek. Dit wil zeggen overal witte vlekken van de plastieken serres, waarin voornamelijk tomaten geteeld worden, maar ook andere groenten. Tegen de zomer wordt al die plastiek weer opgevouwen.

Op de markt worden heel veel groenten aangeboden.

Dikwijls zie je volblad peterselie; maar niet onze gekrulde. Waar je winterpostelein zou verwachten, zie je zomerpostelein!

Op de stopplaatsen wordt meestal vers geperst sap van appelsien en granaatappel aangeboden. Vooral de mix van beide had het meest aantrek.

Bij de goed voorziene en smakelijke maaltijden is er telkens een zeer rijke keuze aan groenten.

Sint Niklaas heeft toch echt bestaan. We zagen zijn Romaanse basiliek te Smyrna. Daar zijn relicten in Spanje verzeilden komt de heilige Sint sindsdien uit Spanje!

Een geluk dat de muezzin me op een nanacht wakker schreeuwde. Een kwartel was er ook door gewekt en begon herhaaldelijk “kwiekmediet”, “kwiekmediet” te zingen, telkens in twee herhalingen. Ook al decennia geleden dat ik die hier hoorde op doortrek.

Te Pamukkale, bekend om zijn witblauw glinsterende kalkterrassen, waar we in het hotel in openlucht genoten van een heerlijk warm thermaal bad, huppelde een kuifleeuwerik rond. 45 Jaar terug zag ik die vanuit ons appartement in de nog weinig bebouwde wijk tegen ‘Den Antwerp’ te Deurne. Sindsdien niet meer gezien.

In bergachtig gebied krioelt het van de olijfbomen.

In vlakkere gebieden zie je perzikaanplantingen met zeer verzorgde, kort gesnoeide, uitgebogen en ingekorte 4 gesteltakken in eindbloei.

In de hoger gelegen gebieden hebben de vijgen nog geen bladeren. In de kustgebieden staan ze volop in blad en meestal beladen met groene vruchten.

We passeerden een hoger gelegen plateau met veel appelaanplantingen. In de kuststreken zie je die niet.

Een nieuwigheid die ik heb leren kennen is de kleine okkernoot. Men plant de bomen slechts op een drietal meter van elkaar. De vruchten zijn een stuk kleiner en ook wat ronder dan de gewone okkernoot.

Op een markt werden beide noten naast elkaar aangeboden. De gewone noten kosten ongeveer €4, de kleine €5. Bij ons zou dit wellicht omgekeerd zijn. Ik had niet de indruk dat de smaak beter is.

In het gebied van Antalya schieten overal woonblokken en huizen uit de grond. Ze worden telkens in gelijke eenheden, maar per serie gebouwd. De series verschillen wel duidelijk van elkaar. Het geheel maakt een behoorlijk mooie indruk.

Op haast elk dak zie je zonnecollectoren en vaten voor warm water.

Er worden zeer luxueuze hotelcomplexen gebouwd, het een naast het andere. Je vraagt je af wat al die vakantiegangers daar komen zoeken. In de dichtere omgeving is er enkel rotskust. De stranden liggen een heel eind verder!

Je ziet haast enkel nieuwe wagens. De brandstof kost er nog een pak meer dan bij ons.

In de zomer bak je er aan 40°C en meer.

Turkije heeft een zeer rijke geschiedenis als poort op Europa. De archeologische sites maakten op mij een sterke indruk. Efeze is wonderbaar mooi gelegen op een bergflank, maar het meest heb ik nog genoten van de in een rijke natuur opgegraven Aphrodisias.