Cornus mas – Kornellebes

De knoppen van de Cornus mas zitten al barstens klaar om eind volgende maand open te barsten in gele gloed; een prachtige winterbloeier en met interessante vruchten later.

Kleine Wintervlinder bis (6 jan.)

Een uurtje geleden heb ik de bureellamp naar het raam gedraaid en waarempel er is een mannetje Kleine Wintervlinder tegen de ruit komen zitten. De voorbije wintermaand heeft hem blijkbaar niet gedeerd. Momenteel is het 5°C, een ideale temperatuur voor deze vlindersoort naar natuurkenner Wim Veraghtert mij vertelde.

Spuitresten op appels

Door het Duitse Lebensmittelinstitut Oldenburg (Nedersaksen) werden van april 2009 tot juli 2010 168 monsters van appels, herkomstig uit 11 landen, op residuen van gewasbeschermingsmiddelen onderzocht.

Van de 160 monsters van de traditionele en 8 monsters van de biologische teelt kwamen er 89 uit Duitsland en verder uit Italië, Chili, Nieuw-Zeeland, Argentinië, Frankrijk, Nederland, China, Brazilië, Oostenrijk en Polen.

Op 11 monsters van de 168 - 4 van de 160 traditionele  en 7 van de 8 biologische - werden geen residuen gevonden. Bij het 8^ste bio-monster kan het residu, gezien de geringheid, te wijten zijn aan drift uit een belendend traditioneel perceel.

In 156 van de 160 stalen appels uit traditionele teelt werden wel een of meerdere residuen van gewasbeschermingsmiddelen aangetroffen. Bij een staal uit Frankrijk waren er dit zelfs 8 verschillende. Er werden wel geen overschrijdingen van de maximaal toelaatbare chemische stoffen gevonden.

Totaal werden er 36 verschillende stoffen aangetroffen, waarvan 124 keer het fungicide Captan, gevolgd door de fungiciden Trifloxystrobin (53x) en Thiabendazol (26x). In 10 monsters werd de groeiregulator Ethephon aangetroffen.

Netoverdekking Fruitkooi

(10 op 25 m)

Het was er niet van gekomen om het net over de kleinfruitkooi af te nemen. Nu dochter Leen niet meer inwoont schoot het erover om voldoende volk te mobiliseren om het net op te plooien.

Gevolg het hing er nog.

Een vriend had mij vroeger verteld dat gans zijn overdekking ingestort was als gevolg van de sneeuwlast.

Dus na de eerste sneeuw ik naar buiten: met een borstel de sneeuw  door het net schudden: iets dat vlot vooruit gaat. Je bent er wel verwonderd over hoeveel het pak sneeuw toch weegt.

Dit werkje kon ik nog twee keer herhalen, na de tweede en derde sneeuwbui. Een vorm van sneeuwpret in de gezonde buitenlucht! Je hebt er wel een regenfrak met kap bij nodig.

Met het nieuwjaarsfeest van de familie was het een geschikt moment om met het groot volk het uitgestelde opplooien alsnog tot een goed einde te brengen.

Ik wil het lot niet uitdagen: veronderstel dat er 25 cm sneeuw ineens valt, is het net dan nog sterk genoeg om die last te dragen?

FOTO’S

7. Jonas, Peter, Jochen, Kael, Filip, Werner, ik

9. Zoon Peter en ik

Paardenkastanje

(aesculus hippocastanum L.)

Deze van oorsprong Zuid-oost Europese houtsoort is intussen over de ganse gematigde wereld verspreid. Deze soort groeit het best op een rijke, vochtige, humusrijke en liefst leemhoudende grond. In mijn zandgrond profiteert hij al tientallen jaren van de composthopen die geregeld ernaast liggen. Als die er iets langer blijven liggen groeien de wortels gretig omhoog, wat het opscheppen iets bemoeilijkt.            

De talrijke afgevallen bladeren worden dankbaar gebruikt als vorstbedekking in de tuin.

Deze boom, alsmede de twee linden naast de oprit, plantte ik begin maart 1970, als voorzitter van het Halse Groencomité als gevolg van de BRT actie “Plant den Boom”.

De laatste jaren heeft hij nogal wat last van de mineerziekte met een wormpje dat de bladeren van binnen doorgroeft, met als gevolg bruinverkleuring en veel minder bladgroenverrichting.

Bezweken

Niet alleen (kerk)daken bezwijken onder het gewicht van de sneeuw, maar ook bomen.

Bij ons viel in totaal 18 cm.

Een van mijn oudste appels, een reeds lang geleden verplante Early Tydeman Worchester, (onderstam M7) met in de top Transparente de Croncels boog onder het gewicht.

Ook de mispel Royal,(onderstam meidoorn) de mooist gevormde van de rassen die ik heb, kon de last niet torsen.

Onze Omgeving onder de Sneeuw

Al een paar dagen is het zeer donker weer. Voor vandaag (22/12) voorspelde men een lichte dooi. Hier in Zoersel, behorende tot de Voorkempen, blijft het lichtelijk onder de 0° C en smelt de sneeuw niet op de takken.

Twee dagen terug lokte de fonkelende zonneschijn ons wel naar buiten, een gelegenheid om rond te kijken.

Vandaag kijken we – op foto-  naar onze buren.

Ik trek de aandacht op twee camera-instellingen bij foto’s naar onze verste buur: gewoon en in close-up. Niet te geloven welk een verschil!

Dat je de realiteit zo kon truckeren wist ik niet.

FOTOMATERIAAL:

Pal aan de noordkant ligt de Lage Weg met de “Mollenhoeve” van de 80 jarige Gommarus Roelants, de bekende dorpsfiguur. Zoals je een tijdje terug kon zien op “Man bijt Hond” ben je er welkom voor een drupke. Het is maar een gelegeheidsonderkomen. Iets verder naar rechts staat zijn potstal en zijn prachtbeesten houden er van te gaan wandelen in de sneeuw.

Aan de zuidkant ligt de parallelle weg Berkemei. Toen we hier in 1962 kwamen, woonden wij op Berkemei 16. De verbinding  door het erf van de buur, toen boer Van Immerseel, werd bij de verkoop echter afgesloten.                                                  De huidige buur Bel woont op Berkemei 113. Zijn paarden zijn liever buiten dan binnen.

Iets verder op de Berkemei woont buur Coeck. Afhankelijk van de camera-instelling kan ik die ver of dicht laten wonen. Een nieuwe ontdekking!

Silhouetten van Pruimen in de sneeuw

Rechts: Early Rivers Prolific, een van de vroegste pruimen, 3^de week juli.

Top (de 2^de is de Jojo)   

Jojo2 recente, late , Duitse Pruimen

Jonge zaailing kerspruim

Volgroeide kerspruim/myrobolaan

Mijn oudste kerspruimen

Mijn Tunnels in de Sneeuw

De eerste foto van mijn kleinfruittunnel dateert van enkele dagen terug na de tweede sneeuw. Toen was het –buiten hun hok-  de enige plaats waar de kippen nog konden scharrelen.

Met de derde sneeuw van gisteren (19/12) komen ze hun hok niet meer uit.

Tenslotte nog een foto van de grotere tunnel.

Het Wijfje van de Kleine Wintervlinder

Tot heden had ik dit insect nog nooit gezien. De mannetjes vlinders ( ca 15 mm ) ken ik al zeer lang. Met velen zag ik hen in de voorwintermaanden tegen het raam fladderen in het licht van een bureellamp. Ze kwamen af op het licht.

De wijfjes ( ca 6mm  ) na hun ontpoppen in de grond, wachtte intussen de moeizame klim op de stammen van allerlei bomen (*) en verder naar de uiteinden der takken om er hun eitjes (100 à 200 ) te deponeren. De wijfjes kunnen immers niet vliegen met hun vleugelstompjes.

In het prille voorjaar komen de eerst nog piepkleine rupsjes te voorschijn en beginnen onmiddellijk hun vraat aan de ontluikende blaadjes. Ze zitten dan verscholen tussen de blaadjes, maar een geoefend oog weet waar ze zitten door het begin van bladschade.

Op zijn ergst kunnen ze bomen totaal kaal vreten.

Dit koude voorjaar ontdekte ik ze onder aan de voet van de bloemrozetten. Daar deden ze hun vernielende werk door het aanvreten van de inplanting. Mijn hypothese is dat ze zich door het aanhoudende koude weer zo diep mogelijk hadden teruggetrokken.

Ik zag hun vernielingswerk o.a. bij de Brabantse Bellefleur. Dit is een sterk beurtjaargevoelig ras, dat pas laat bloeit. Dit jaar had de boom vol appelen moeten staan. Ik heb er maar een paar appelen op gezien. Aan vorstschade kan het niet gelegen hebben gezien de late bloei van dit ras. De schade van de spanrupsjes van de Kleine Wintervlinder heb ik wel geconstateerd. De afgevreten bloemtrosjes waren er zo uit te plukken.

De spanrupsjes zijn geelgroenachtig met onduidelijke langsstrepen. Ze berokkenen veel schade in het voorjaar: zeer veel aangevreten bladeren; kan gaan tot volledige kaalvreterij.

Drie(?) Jaar terug heb ik dit gezien aan de fruitbomen die het dichtst tegen de bossingel staan. Vanuit de hogere bomen hadden de rupsjes zich als valschermspringers laten neerdalen vanuit de hogere bomen (vooral haagbeuk en wilg). Laatst ontmoette ik een fruitkenner die meende dat dit enkel bij eik het geval is. Eiken staan er op die plaats echter niet.

Die kaalvraat heb ik dit jaar niet gezien. Dat ik dit jaar veruit de slechtste oogst had, lag vooral aan het zeer koude en natte voorjaar. De bijen konden nauwelijks naar buiten. Ik had mij anders al verheugd met de nieuwe bijenstand die in de boomgaard was geplaatst!

Gisteren (15/12) was er even zon om foto’s te maken. Eigenlijk zou je hiervoor macro moeten hebben, maar de insecten zijn te herkennen.

Op de eerste foto zie je een wijfje met herkenbare vleugelstompjes (In het midden links).

Er zijn minstens evenveel mannetjes gevangen, die wellicht op de geur van de wijfjes af kwamen.   

De bewering van de fabrikant dat er geen bladeren blijven plakken klopt bepaald niet!

De blog over het aanbrengen van de lijm vind je op de blogs van 28/09 en 14/10. Nog gemakkelijker is bij het begin van de blog bij zoeken links boven: rupsenlijm in te tikken.

( *  )     De Kleine Wintervlinder kan ook schadelijk zijn op Blauwe Bes, maar dit heb ik nog nooit geconstateerd, alhoewel ik hiervan een hele verzameling heb..

GMO Appel

Ik lees dat men in Canada een (eerste?) GMO appel wil commercialiseren.

GMO : Genetically Modified Organism (Genetische Modificatie van een Organisme of meer negatief uitgedrukt: Genetische Manipulatie van een Organisme).

Een firma heeft in Canada een aanvraag ingediend om in de Okanaganvallei in Brittish Columbia een genetisch gemanipuleerde appel aan te planten.

In een Golden Delicious heeft men een gen ingebracht dat maakt dat de vrucht niet bruin wordt (oxydeert) bij het opensnijden. Witte schijfjes appel kan men dan veel beter gebruiken bij allerlei kant en klare bereidingen.

De Golden Delicious is een van de meest gevoelige rassen voor schurft en –zeker in onze contreien- niet te kweken zonder veelvuldig te spuiten. Zeker geen ras voor bioteelt.

Niet-oxyderende appels zouden wel een voordeel zijn bij verwerking. Bv bij het drogen van appelschijfjes.

We zoeken uit welke rassen weinig verkleuren en daarbij geschikt zijn om te drogen.

Vorig jaar heb ik met het gezin van dochter Veerle de Okanagan bezocht. Voor een korte vakantie ontvluchtten wij het verregende Vancouver en trokken de bergen over naar zonnige oorden. In de Okanaganvallei bezochten we een biofruitteler.  Ik schreef er een blog over (25/03/2009 ; klik op in de rechter kolom op 23/03-29/03/2009).