Mijn meer dan 40 jaar ervaring met tuinieren en het telen van vele
soorten (klein)fruit zonder scheikundige bemesting en - spuiten wil ik
meedelen en zelf nog bijleren.
Voor de fruitliefhebber
03-05-2008
De mooi bloeiende Bramley's Seedling
De mooi bloeiende Bramley's Seedling
De meeste appelbomen zijn in volle bloei wit. Een Bramley o.a. blijft iets rozig, welllicht ook omwille van latere bloemen.
1. Rode beuk en populier 2. De generatieboom met 17 rassen naar de 17 kleinkinderen. De bovenste tak links is de Marie-Joseph d'Otthée, de ijzerappel een zeer late bloeier.
Toen ik terugkwam van het boodschappen doen, trof ik aan de achterdeur
een perzik in pot. De heer De Bie had de naam genoteerd Sanguine de Savoie.
Ik ben zeer benieuwd naar de verdere uitleg van de heer De Bie.
Zoals de naam zegt is dit een roodvlezige perzik, een van de laatst
rijpende in september.
Het ziet er een zeer gezonde boom uit. Geen krukziekte. Is dit eigen aan
het ras. Of werd de plant beschut geteeld?
Vorig jaar waren er bij mij 2 perziken uitgeschoten. Ik had ze op een wachtbed
gezet, samen met de exemplaren van Pulderbos. Gisteren heb ik ze echter
uitgetrokken: een en al krulziekte. De exemplaren van Pulderbos vertonen maar een
beperkte aantasting.
Maar als je de bladstand bekijkt komt de nieuwe Sanguine de Savoie er
veruit het beste uit. Zie foto: links Sanguine de Savoie, rechts de zaailingen
van Charel Bollansée Pulderbos).
Mijn Presidents van Dievoet geraken op. Dit is een van de beste bewaarrassen onder de oude rassen. De smaak blijft tot het einde goed.
Dit weten blijkbaar ook de meesjes, zowel kool als pimpelmezen. Een
appel was op de tuintafel blijven liggen en werd helemaal opgesoupeerd door de
meesjes.
Op de foto een pimpel.
Ik heb de indruk dat dit de bedrijvigste vogels zijn om de rupsjes van
de kleine wintervlinder uit de ontluikende blad en bloemknoppen weg te
vangen. Daarstraks zag ik nog een paartje acrobatisch bezig in de top van de Reinette Hernaut.
's Anderendaags na de vele regen heb ik moeten ingrijpen. Planten die te lang onder water staan lijden aan zuurstofgebrek en wortels gaan afsterven. Tijdens de winter, in rust, kunnen de wortels wel veel meer verdragen. Ik heb maar één boom weten afsterven en dat was na een zondvloed half september met 100 l. Het duurde toen vele dagen vooraleer het water wegtrok. Het was nodig een grachtje te graven. Daarstraks, bij de ochtendwandeling, (het is al 3 dagen later) zag ik ter plaatse nog restantjes van plassen.
Woensdag 23/4 ontving ik de plantploeg van de NBS met open armen voor
het afwerken der herplanting.
Bij het uitsteken van de bessen viel het niet mee om steeds een
voldoende wortelkluit te bewaren. De droge grond verkruimelde gemakkelijk. Bij
de frambozen lukte het iets beter.
De bessenstruiken hebben al erg veel blad. Nico zorgde wel voor het
overvloedig aangieten van de planten.
Fotos
1.De rij herplante bessen, haast volledig in
blad.
2.De reeds op hun definitieve plaats met intacte
wortelkluit verplante, geselecteerde frambozen.
3.Rooien van de overige frambozen.
4.Idem
5.Herplanting. Let op de wortelkluit.
6.Bijknippen door Bert
7.Aantrappen door Fons
8.Jan verwijdert met bosmaaier de resterende
begroeiïng op het wachtbed.
De verplanting was net op tijd klaar toen er tegen 15 u, de vertrektijd,
want het is nog een hele tijd rijden naar Limburg, een buitje alles goed nat
maakte.
Om 16 u begon het weer te regenen, en dan veel intenser, en dit 2 u aan
een stuk. Er vormden zich grote plassen, die na 2 dagen nog niet helemaal
opgedroogd zijn.
Het weerstation van het Bezoekerscentrum van Zoerselbos heeft 29,9 l per
m² opgetekend. Uitzonderlijk veel.
Fernand Geyselings en het Vredehof te Kessel (Nijlen)
Fernand Geyselings en het Vredehof te Kessel
(Nijlen)
Van het afhalen van mijn grasmachien maakte ik gebruik om eindelijk te
Kessel het Vredehof, het Keukenhof
in het klein, te bezoeken. Een formidabele kleurenweelde.
Al 18 jaar plant Fernand Geyselings duizenden bloembollen, voornamelijk
tulpenbollen. De hyacinten zijn al uitgebloeid en vormen nu rustige, groene
lappen tussen de soms helle kleuren.
18 Jaar terug begon hij met 30.000. Dit jaar waren dat er 230.000
geworden. Een ontzettende arbeid om dat zo goed als op je eentje klaar te
spelen.
Als 79 jarige stopt hij er mee. Wellicht wordt zijn werk verder gezet
door de gemeente. Duizenden, uit vele landen, komen hier kijken.
Fernand (1929) is een pionier voor de gezonde voeding. Hij had zichzelf
op 20 jarige leeftijd, via natuurvoeding en kruiden, zelf genezen van reuma. Jarenlang
gaf hij Het Groene Licht uit. We
leerden hem persoonlijk kennen in 1972 op een kruidenwandeling die we hier
inrichtten met Fik Seymus. Vele jaren heeft Fernand op zijn kruidenwandelingen honderden
mensen in contact gebracht met deze vorm van natuurkennis.
In 1973 was hij ondervoorzitter bij de stichting van De vrienden van de
biologische Land- en Tuinbouw Voorkempen. Hij stichtte de Actieve Niet-rokers.
In 1981 behoorde hij samen met Ludo Dierickx tot de eerste
Agalev-parlementariërs.
Na zijn pensionering in 1987 toverde hij zijn tuin om in een reusachtig
bloementapijt van 1 Ha.
In 1975 ben ik een eerste maal in zijn tuin geweest op onze tuinenbusrondrit.
Ik herinner mij zijn veld met kleurige Jonathans. We kwamen er een jaar later,
tijdens de bloedhete zomer van 1976 terug.
De Jonathanplantage was niet om aan te zien: verschrompeld en vergrijsd
onder de ergste witziekte die ik ooit zag. Gevoelige rassen voor meeldauw
moeten het niet hebben van warm weer.
Gisterenmiddag kregen we al een klein voorproefje. De eerste groen-gele Citroenvlinder fladderde voorbij. Bij mij staan er ook een paar sporken, de waardboom of -struik voor deze opvallende en nog onbedreigde vlinder.
Dit is mijn vroegst bloeiende appel, of beter appels. Elke spil draagt
een ander ras. De enten komen uit Villeneuve dAscq. Ze bloeien op hetzelfde
tijdstip. De ene is wel groeikrachtiger dan de andere. Dit ras is vrij
weerstandig tegen schurft, de andere variëteit iets minder, maar nog vrij goed.
De vruchten verschillen zeer duidelijk. Het zijn beiden vroege winterappelen en
goed van smaak.
Ook na herhaalde navraag ben ik de naam van de rassen nog niet op het
spoor. Destijds niet op tijd de namen genoteerd.
De Werkploeg van de Nationale Boomgaardenstichting
De Werkploeg van de Nationale
Boomgaardenstichting
Vorige woensdag (16/4) werd de ploeg van werkleider Jan met een man
versterkt.
Ik hoop hen zo vlug mogelijk terug te zien, want de rode bessen en
frambozen moeten nog van het wachtbed bij de buur. En de mogelijkheid tot
verplanten is zo goed als voorbij.
De eigenaar wil ook zo vlug mogelijk kunnen ploegen.
1. De ploeg: Nicky, Bert, Paul, Jan, Nico en Fons.
2.
3.
4. Nicky, Fons en Jan
5. Op de voorgrond de Silvan.
Een in Melbourne (Australië) ontwikkelde braam met erfelijk materiaal van West-Amerikaanse
bramen (kruipende, lange stengels, vroegrijpe, zachte, iets langere, zoete
vruchten). Een braam met een veelvoud aan erfelijk materiaal, want er zit ook
framboos bij. Ik heb de grond verbeterd
met bentoniet, omdat deze plant het duidelijk beter doet op een zwaardere
grond.
6. Links is duidelijk de Japanse Wijnbes te herkennen.
7. Paul en Niko bij de opvallend rozebloeiende Sunrise
8.
9. Inladen en ik hoop hen zo vlug mogelijk terug te zien!
Hier wordt mijn oudste blauwe bes herplant. Merk de grote
wortelkluit.
Deze struik dateert al van 1963. Ik had de struik naast een
vroeger pad naast de moestuin geplant. Er werd niet meer naar omgekeken, tenzij
in de vruchtentijd. Zonder beschutting konden we toen nog vruchten oogsten.
Na de zeer hete en droge junimaand van 1976 was de struik op sterven na
uitgedroogd. k Geloof dat er nog slechts één tak min of meer leven vertoonde.
Toen heb ik de dode takken weggeknipt, behalve die ene en de plant van mulch voorzien en water gegeven en na enkele jaren
floreerde hij beter dan voorheen. Maar dat wisten toen ook de vogels, zodat een
net noodzaak werd, tot de struik verhuisde naar de vroegere, afgedekte fruitkooi.
In 1970 had ik de moestuin verlegd naar een andere plaats. Op het achterste gedeelte van de
vroegere moestuin begon ik struiken aan te planten. Van mevrouw De Belder had
ik 2 Hamamelissen gekregen. Er werden o.a. ook een drietal Blauwe bessen
geplant. Rode en zwarte bessen deden het uitstekend, maar zowel de Hamamelissen
als de Blauwe bessen kwijnden weg en stierven. De PH lag te hoog voor deze
zuurminnende planten, zoals ik achteraf ging beseffen.
Er is een goede kans dat deze blauwe bes tot het ras Ama/Heerma behoort.
Op 17 april 1962 heb ik voor t eerst hier in de tuin gezaaid.
Boer Gheys, die moest stoppen met boeren wegens hartklachten, was zo
vriendelijk geweest de moestuin voor mij te ploegen, zodat ik direct kon
zaaien.
De eerste maal dat ik een tuin had. Ik weet nog dat mijn struikboontjes op
1 juli aan de weikant geraakt waren door een zeer late nachtvorst.
Bij de geboorte van Leen, 18 juli, aten we de eerste uitgedunde
worteltjes. De wortelen deden het geweldig op de oude kracht. De kinderen van
vrienden noemden mij de de Pekesmeneer.
Vanmorgen weer een stralende hemel en vriestemperaturen. We zullen wel zien of er nog pruimen en kersen zullen overschieten. Ik laat het niet aan mijn hart komen. Waren we niet wat overmoedig geworden met de paar voorgaande, warme lentes?
Vanmorgen was er wat regen, weinig en het duurde niet lang. Het
worteldoek voor de bramenhaag werd vastgelegd. Dan begon het boren en plaatsen
van de palen.
Als eersten kregen de Triple
Crowns hun plaats. Ik liet ze op 1 m van elkaar planten. Dit ras was niet
erg productief, maar had reuzengrote en echt lekkere vruchten. Luxefruit.
Een andere ploeg zette zich aan de blauwe bessen. Geen enkel ras is
verloren gegaan.
Ik liet ze eerst alfabetisch rangschikken. Dit was vroeger slechts
gedeeltelijk het geval. Gemakkelijk als er een etiket verloren gaat.
Voor mij was het een genoegen de karakteristieken van sommige rassen
terug te zien. Het ras Chandler, dat
zeer grote bessen heeft, was zijn etiket
kwijt. De brede, nog jonge struik was duidelijk te herkennen.
1. Wachtperceel reeds erg in blad.
2. Aanleg Bramenhaag.
3. De klop erop.
4. Bramenbed klaar.
5. Aanplant van Triple Crown.
6. De blauwe bessen.
7..De aanplant.
8. De planters Bert en Nico.
9.De oude Goldtraube, struiken van 1.80 m. Ze komen nog van "De Wei", nu een bioplantage in Lanaken.
Hier waren we ontsnapt aan de regen van zondag en maandag.
De mannen waren in Limburg vertrokken in de gietende regen. We zouden het hier tot tegen 3
u droog houden. Gelukkig, want het zware werk van het herplanten van enkele
appelbomen, maar vooral van de kwees stond op het programma.
De kwees hadden een zeer zware wortelkluit met allemaal fijne wortels.
Voor mij een geruststelling op gegarandeerde hergroei, zo laat op het
plantseizoen.
1. De plantput. Ik heb er bentoniet met 60% montmorilloniet ingestrooid. Montmorilloniet is het beste kleimineraal en dus het interessantst om water vast te houden voor de plantenwortels.
2. Herinplant van de Canada Blanc. Dit was een van de lievelingsvruchten van Louis XIV , de zonnekoning van Frankrijk. In de Potager du Roi te Versailles is dit ras nog goed vertegenwoordigd.
3. Tevreden na de heropplant.
4. Start van het uitgraven van de kwee. Er heeft zich een enorme wortelkluit ontwikkeld. Erg zwaar, maar een garantie voor hergroei.
5. Eens op de glijbaan viel het mee.
6. Nu nog in de kruiwagen krijgen.
7. Transport
8. Herinplant
9. Nu nog compost als boomspiegel. Ik heb het afgeleerd veel compost in het plantgat te gebruiken, want dan kweek je luie wortels die niet uitgroeien.
Vanmorgen, 14 april, en nog eens vanmiddag een koekoek horen roepen. Als kleine jongen mocht ik niet op blote voeten buiten lopen vooraleer ik de koekoek had gehoord!
