Stark Earliest
Het is een Amerikaans ras van 1944. Het is ook mijn eerste bloeiende appelboom. Je eet de appelen best direct van de boom. In de literatuur zie ik dat men vatbaarheid voor meeldauw opgeeft. Dit is bij mij niet het geval. Een zeldzaam kankertakje moet ik wel wegbreken.
Dit is de appel die momenteel
volop voorhanden is. Ik heb er 2 bomen van op M7 (Deze onderstam geeft flinke
kleppers, maar minder dan op zaailing; trouwens het zijn hoge (+/- 1,70m)
halfstammen, nog van kwekerij Mampay in Viersel. De bomen staan hier een kleine
45 jaar, in de fleur van hun leven.
Dit jaar dragen ze als nooit te
voren en de appelen hebben een beter formaat dan anders. Het is een ras met vruchten
onder de middelmaat. De smaak is aangenaam zuur-zoet. Dit jaar zijn ze minstens
10 dagen vroeger dan anders.
Een van mijn kennissen informeerde
altijd naar de rode oogstappeltjes.
De rijpheidstijd valt samen. De
oogstappels, (Tranparente Blanche)
heb ik een paar dagen geleden geplukt om de merels iets voor te zijn. Vandaag
vlogen er wel een tiental weg van onder de Stark
Earliest die verder in de tuin staat!
De vruchten worden vooral verwerkt
tot sap. Destijds was het een lievelingsappel van dochter Veerle. Begin
volgende week moet zij al terug naar de job –Specialist Preventieve Geneeskunde- in Vancouver, Brittish Columbia, aan de
westkust van Canada.
|
