De verrassende Crandallbes
Vorige zaterdag, 27/11, net voor het uitbreken van de eerste
koudegolf van deze winter ging ik in de Filclair tunnel de laatste, meestal nog
groene tomaten plukken.
Mijn oog viel op het stuk insectengaas waarmee ik de
Crandallbes had afgeschermd tegen mogelijk indringende merels.
Tot mijn verbazing stonden
de zwarte bessen er nog in goede gezondheid . Ze hebben het uitzicht en
de smaak van zwarte bessen, maar hebben dus een uitzonderlijk lang leven voor
een bes! Rijpe bessen blijven hangen.
Al bij al waren er maar een tiental bessen met de grijze
schimmelsporen van Botrytis. Wellicht bleven ze door het gaas uit het bereik
van de neervallende condensdruppels.
Volgend jaar wil ik te weten komen hoelang de bessen het buiten
uithouden, zonder bescherming tegen de regen.
Veel gegevens over de Crandallbes heb ik nog niet
gevonden.
Wel dat de vrucht 5 X meer vitamine C bevat dan een
sinaasappel.
Met het donkere sap zal ook het gehalte aan antioxydanten
hoog liggen.
Crandall is een Ribes odoratum (geurend). Dus ook aan de
geur van de bloemen aandacht schenken. Zwarte bessen behoren tot de soort Ribes
nigrum.
Crandall bessen groeien als een zwarte bes een goede 1,5
m hoog. 25 Jaar terug schafte ik ze aan
bij De Nieuwe Tuin van Peter Bauwens te De Klinge.
De Crandall vormt veel fijne, hangende takjes. Ik
herinner mij dat ik die tijdens de winterperiode flink uitgedund had.
De Crandallbes past ook in een siertuin met zijn mooie
gele bloei in het voorjaar. Wellicht ook om de geur. Zonder afschermen zijn
echter geen bessen te oogsten.
De fotos geven een beter beeld
