Perengalmug  Contarinia pyrivora

“Het is weer zover. Mijn perenbomen zijn voor het zoveelste jaar getroffen door de perengalmug. Mooie bloei (meestal) maar bij de vruchtjes stel je in mei vast dat ze larven bevatten, zwart worden, afvallen, misvormd zijn...enfin verloren zijn.
Mijn Olivier de Serre bijvoorbeeld (zo'n fantastische bewaarpeer) heeft andermaal overvloedig gebloeid, deze keer met veel vruchtzetting, maar echt allemaal aangeboord door die mug. Er staat niet één peertje meer aan. Idem voor Josephine de Malines en andere... Het wordt ook jaar na jaar erger.

In een boek van Velt las ik scharrelkippen te kweken om de larven, cocons kwijt te geraken maar dit kan praktisch niet.
Ken jij een effectief middel, wat zou ik moeten doen ?”

Ik vrees dat ik de oplossing ook niet ken. Dikkoppen, zoals de abnormaal vlug dikkende jonge aangetaste peertjes met binnenin de zich ontwikkelende larven worden genoemd, heb ik vroeger leren kennen. Soms heb ik die geplukt, maar je mag hiermee niet te lang wachten, want het duurt niet lang vooraleer de larven volwassen zijn en in de grond verpoppen.

De aangetaste vruchten verkleuren naar zwart en vallen af.

Nu merk ik dat ik van geluk mag spreken: de aantasting was tot nog toe zeer gering of onbestaande. Mijn kippen kunnen, enkel tijdens de wintermaanden, wel rond de bomen scharrelen.

A.van Frankenhuyzen schrijft in ‘Schadelijke en nuttige Insekten in Fruitgewassen’ dat de nuttige sluipwespen te kort schieten. “De beruchte peregalmug, die de zgn. dikkoppen veroorzaakt, is daarvan een duidelijk voorbeeld. Hoewel de parasiet Inostemma gewoonlijk zeer talrijk aanwezig is, kunnen perebomen voor 100 % door de peregalmug zijn aangetast. Galmuggen overwinteren in de grond en kunnen daar jarenlang blijven liggen alvorens te gaan verpoppen. Dit verschijnsel noemt men ‘overliggen’. Ook dit bemoeilijkt de bestrijding.”

In de klassieke teelt wordt de perengalmug (en perengalmijt) met dezelfde middelen bestreden als de perenbladvlo.

In tegenstelling met deze van de perengalmug zijn de natuurlijke belagers van de perenbladvlo in de bioteelt wel zeer efficiënt en vormen perenbladvlooien daar geen problemen. In de klassieke teelt stellen zich op dit gebied wel grote problemen.

In de geïntegreerde teelt past men tegen perengalmug de producten calypso en diazinon toe. Deze producten zijn echter wel schadelijk voor de nuttige roofwespen.

Albert Hallemans tilt niet hoog aan de problemen met de perengalmijt. Hij geeft echter wel een goede beschrijving.

Eén generatie per jaar. De mugjes komen uit grond in april en zetten eitjes af op de meeldraden en de stempel van de nog gesloten bloemknop (volle witte knopstadium).

De witroze maden vernietigen de jonge vruchten die hierbij buikig opzwellen (zgn. dikkoppen) en afvallen (mei). Komt slechts sporadisch en plaatselijk voor.

Ik polste iemand met een grote perenverzameling. De perengalmug en de dikkoppen waren hem onbekend.

Een tuinbouwleraar wist te vertellen dat er wel problemen zijn met de perengalmug. Wel kan het gebeuren dat in een bepaald jaar de aantasting veel minder is. Waarom? Slechte weersomstandigheden bij het ontpoppen?

Eddy Vets uit Itegem heeft een hele verzameling peren en heeft geen problemen met perengalmijten. Van hem heb ik geleerd dat fruitbomen jaarlijks een sterke organische bemesting moeten krijgen. Misschien worden eventuele perengalmijten wel telkens opnieuw bedolven onder het aangebrachte materiaal?

Misschien is de aangewezen oplossing volgend jaar (nu is het te laat), in een vroeg stadium, al de verdachte vruchtjes af te plukken en te verbranden om de populatieopbouw te onderbreken.

Ik weet niet of omwoelen van de grond nu kan helpen. Vogels pikken ook een en ander op uit de bodem.