Een Vossenval die er geen is of toch?

We wonen hier tegen het Zoerselbos, voor een groot stuk natuurreservaat, waar al decennia vossen leven.

Dank zij het vele voedsel ter plekke heeft het lang geduurd vooraleer de vossen ruimere strooptochten ondernamen.

Eerst moesten mijn loslopende ganzen het ontgelden.

Ook een eend verdween.

Toen ik zes jaar terug voor ’t eerst kalkoenen kweekte

hielp de vos mee slachten. Dit waren allemaal najaarsbezoeken.

Vorig jaar werd de poging om te kweken met bronskalkoenen door de vos tenietgedaan in de broedperiode. (http://blog.seniorennet.be/fruit 26/05/2006)

Vroeger zijn een paar keer kippen verdwenen, maar nooit heb ik toen sporen, resten of pluimen opgemerkt, zodat ik geen zekerheid heb over een vossenstreek.

De truc die ik nu toepas dateert van kort na de eerste kalkoenenslachting.

In een boekje van Rosemary Verey, de grote tuindame van Barnsley House in de Cotswolds, dat ik met mijn Veltgroep bezocht in 1999, las ik de bevindingen van haar buurvrouw:

Deze mevrouw vertelt hoe ze in de uitloopopening van het kippenhok twee kettingen heeft opgehangen.

In de sneeuw heeft zij sporen van de vos gezien tot bij het gat. Slim als een vos is, zag hij de kettingen aan als een val, en maakte rechtsomkeer.

Al meer dan vijf jaar hangen ook bij mij kettingen voor de opening. Een vos is nog niet binnengedrongen, alhoewel dit af en toe in de streek gebeurt.

In Natuurpunt Voorkempen lees ik net de uitspraak van de milieuschepen van Malle “De vos doet veel kwaad in de streek”.

Sporen van een vos bij de uitloopopening met de kettingen- die nooit dicht gaat - heb ik persoonlijk nog niet opgemerkt, maar ik ben ook vergeten te gaan kijken, de keren dat er sneeuw lag!

Ik ben van plan om dat in de toekomst wel te doen!