KLiS of met de nieuwe naam KliT

Weinigen zullen deze wortel kennen. Beter bekend zijn de zaadbolsters die zich vormen in het tweede jaar. Die hebben weerhaakjes om zich overal aan vast te haken en zo worden de zaadjes meegenomen om zich te verspreiden. Als kind gooiden we graag met deze knoppen die zich vasthechten in kleren en haren!

In het najaar let ik erop om de zaadstruiken die in looplijnen staan uit te hakken en wat aan de kant te deponeren.

Al enkele keren heb ik distelvinken op trek zich te goed zien doen aan de zaden.

Het eerste jaar vormen zich de wortels.

In Japan en vandaar in de macrobiotiek worden zij bereid als een Yang gerecht. In de zeventigerjaren hebben we plant en gerecht leren kennen bij Lima te Sint Martens-Latem. Deze wortel geniet mijn voorkeur boven schorseneer.

Bij ons heeft de klis zijn beste groeiplaats in de kippenren. Ze zaaien zichzelf uit. De kippen zorgen wel dat er niet te veel concurrentie is met gras!

Tijdens de winter is de plant totaal verdwenen.

In het vroege voorjaar pas zie je de nieuwe groeipunt. Dan is het het geschikte moment om de planten te oogsten, vooraleer de vezels te taai worden (verhouten).

Het lekkerst vind ik de bereiding in een gietijzeren kooppot in de oven van de tegelkachel. Aleide brengt op smaak met een geut Tamari, biologische soyasaus van Lima.

Vanavond stonden ze op het menu, samen met vis en besproeid met een fantastisch wijntje, Domaine de la Garrelière, Touraine, Sauvignon, 1999, agriculture biodynamique, verdeeld door Biotiek van Zoersel. Nog vrij fruitig, met een heerlijke, lange nasmaak. Ik heb er nog deugd van.