Walnoot geveld

Weinigen zullen het zich herinneren, maar 1962-1963 was nog een van die ouderwetse winters. Het vroor van november tot begin maart.

Het Albertkanaal lag dichtgevroren en de zee was zelfs bevroren! Ijsrotsen op het strand.

Het had wat gesneeuwd en de sneeuw was een halfdoorzichtige ijslaag geworden. Ik weet nog hoe ik verwonderd was onder de ijslaag tal van gangen te zien van de woelmuizen.

Het was het eerste jaar dat we hier woonden.

Tijdens de herfst had ik verschillende bomen aangeplant, waaronder een walnoot.

Na de lente bleek de kroon bevroren. Onderaan vormde de boom drie nieuwe scheuten. Twee ervan zijn verder uitgegroeid. Ik had een boom met twee stammen.

Maar vruchten heb ik er haast nooit aan gezien. Ook dit jaar – een uitzonderlijk notenjaar!- vielen er slechts enkele noten te rapen.

Op een ongeveer 6 jarige boom stonden er al heel wat meer. Een stukken interessanter exemplaar, dat nodig uitgeplant wordt.

De oude boom moest wijken.

Ik ben begonnen er in een grote cirkel rond te graven, een diameter van 2,5 m. Vervolgens werden de wortels aan de stam ontbloot en dan de zware bijl erin. Ferme uithalen met de nodige rustpozen tussendoor.

De afgehakte wortels werden verder uitgegraven.

Ik zorgde ervoor dat enkele wortels aan een kant de boom tegenhielden zodat hij op de voorbestemde plaats zou vallen.

Na het doorhakken van een zware wortel was het zover. De boom trok de laatste wortels los en viel naar wens.

Zelf was ik tevreden over mijn fysiek dat ik deze zware karwei nog tamelijk gemakkelijk tot een goed einde heb kunnen brengen.

Nu nog het jong exemplaar uitdoen, nieuwe grond en wat compost aanvoeren en de boom herplanten.

Dat zal voor na de regen zijn. Aangieten overbodig!