Engeland 2 Sept.
We vertrekken vroeg en het begint zachtjes te regenen.
De A 303 is nog niet volledig ontdubbeld en het is lang aanschuiven waar de weg tot één baanvak teruggebracht wordt.
Een eindje Wiltshire binnen komt de verrukking. De weg loopt vlak naast Stonehenge. Geen begroeiing belet het uitzicht van op de hoge bus. We zien de bezoekers in een wijde boog rond het monument lopen. Op de eerste Veltreis in 1977 zaten we nog onder de stenen.
Ons eerste doel voor vandaag is de Landscape Gardens van Stourhead, op de grens van Wiltshire. Het geheel wordt beheerd door de National Trust, een machtige organisatie die de zorg draagt voor veel Engels erfgoed.
Het is gelukkig opgehouden met regenen. Voor de rest van de dag zal het droog blijven. Met een oudere mevrouw als gids maken we de wandeling rond het meer.
Stourhead heeft een prachtige bomenverzameling. Vooraf doe je er goed aan het brochuurtje The Tree List aan te schaffen, maar dat wisten we nog niet. Gelukkig waren er onder de medereizigers een paar bomenexperten.
Het begint al onmiddellijk met de 400-500 jaar oude tamme kastanjes langs de oprijlaan. Ik wist niet dat een kastanje zo oud kan worden.
Deze bomen dateren nog van voor de aanleg van het landschapspark, waarvan het begin van de aanleg dateert van 1740.
Hier staan verschillende van de oudste bomen van Engeland.
Het afgedamde meer wordt gevoed door verschillende bronnen.
Af en toe staan we stil bij merkwaardige bomen en bij doorkijken. Op het water ligt er een modern kunstwerk in gele kleuren te schreeuwen. Het werkte op de meesten afstotelijk.
De stichter Henry Hoard II bezocht Italië en was er gefacineerd geraakt door de gebouwen van het oude Rome. O.a. het Pantheon werd hier nagebouwd. Binnenin staan machtige beelden.
Op de wandeling er naar toe passeer je een echte bomenkathedraal.
De Western Red Cedar, Thuja plicata, afkomstig van Noord Amerika en geplant in 1854, bezit namelijk de eigenschap tot vegetatieve vermeerdering door lagering van de onderste takken, die wortel schieten waaruit nieuwe bomen ontstaan. De moederboom en de nakomelingen er rond zijn intussen ferme kleppers geworden. Ook de volgende cirkel zijn al hoge bomen. Dan volgen nog generatie drie en vier en wellicht nog wat recente nazaten. We stonden ervoor in bewondering.
Wat verder treed je een machtige grot binnen, gebouwd met grillige tufstenen uit Italië.
Na de wandeling stond een degelijke lunch klaar.
We rijden het graafschap Somerset binnen.
Net zoals aan de overkant van het kanaal in Normandië is (of misschien beter was) dit graafschap een ciderland. Nu vormt het 150 jaar oude Burrow Hill te Martrock als het ware een oase van ciderbomen in het landschap.
De wegen worden smaller. De door de GPS aangegeven weg werd te smal voor de bus. Geen nood. Michel , de chauffeur rijdt even vlot achteruit als vooruit. Als we bijna bij de farm aankomen, ligt opzij van de weg een verkeersslachtoffer, een groot, smetteloos wit-zwart dier: een das, badger in het Engels. Dassen eten graag appels. In Haspengouw heeft men in natuurreservaten voor deze dieren appels aangeplant.
We worden te Martrock ontvangen op Burrow Hill, een 150 jaar oud familiebedrijf.
De zolder van een oud gebouw doet dienst als majestatische ontvangstruimte. Door een groot venster heb je een zicht over de ciderplantage in het golvend landschap.
Tot kerstmis wordt er cider gemaakt. Daarna stookt men van de cider brandy. Het bekomen vocht heeft het uitzicht van water. Dan gaat het op eiken vaten voor 3-5-10-15 jaar en de tint wordt steeds donkerder geelbruin. Na al die tijd is er wel een derde verdampt.
Tijd om beneden te gaan proeven. De cider is hier alcoholisch: 6,5° en 8°, gemaakt van volledig rijpe vruchten. Het meest in de smaak viel de mengeling van cider en brandy, het Kingston Black aperitief van 18°, best te vergelijken met een Pineau de Charente. Het aperitief van 20° viel evenzeer in de smaak. De Brandy van 40° wordt gecorseerder met de jaren. Er werd intens geproefd.
We rijden naar onze bestemming voor de drie volgende nachten: Exeter University.Tijdens de vakantiemaanden kan je er terecht. 4 Jaar terug werden we op onze Veltreis bij Marden Hall gehuisvest, nu worden we ondergebracht in de hoog op de flank gelegen nieuwe Holland Hall.
Je hebt er een prachtig panoramisch uitzicht op het glooiend landschap met velden en weiden, omzoomd met gebogen heggen en hagen.
Het is 20 minuten wandelen naar de stad, de hoofdplaats van het graafschap Devon.
